Kurten Peter.pdf

Kurten Peter

WstĘp

Godnym uwagi z wielu względów jest przypadek, dotyczący słynnego zabójcy z

lubieżności, Petera Kurtena z Dusseldorfu. Popełnił on szereg zbrodni, o których po

zaaresztowaniu sam zeznawał.

Peter Kurten

W maju 1913 roki znaleziono zamordowaną 10-letnią dziewczynkę z czterokrotnie

przeciętą szyją i rozdartą pochwą, w mieszkaniu jej rodziców. Wypadek długo był

niewyjaśniony, dopiero w 1929 roku zaaresztowany P. Kurten przyznał się i do tej

zbrodni, podając, że dostał się do mieszkania w celu kradzieży. Gdy spostrzegł na

łózku śpiącą dziewczynkę ogarnęło go gwałtowne porządanie płciowe, rzucił się na nią

i zaczął prawą ręką dusić, lewą zaś rozdarł jej narządy płciowe, potem wyjął nóż i

podciął jej gardło. Gdy krew zaczęła płynąć i tryskać wystąpił u niego wytrysk.

W lutym 1929 roku napotkał 8-letnią dziewczynkę, zadusił ją po czym zadał jej

nożycami ranę w szyję, palec włożył do pochwy, przy czym wystąpił u niego wytrysk.

Z uszkodzonych tętnic szyi wyssał trochę krwi, następnie poszedł do domu, przyniósł

nafty, oblał trupa i podpalił. Podczas palenia się ubrania doświadczył on silnego

podniecenia płciowego i miał wytrysk. Kurten zeznał, że paląc zwłoki, chodziło mu tu

nie tyle o ukrycie zbrodni, ile o zaspokojenie podniecenia płciowego.

W sierpniu 1929 roku, napotkał on pewną młodą służącą, która mu się bardzo

podobała, zaproponował jej spacer, podczas którego miał z nią, za jej zgodą, stosunek

płciowy, który nie dał mu żadnego zadowolenia, co zauważyła.

Po niejakim czasie dziewczyna zaproponowała mu powtórny stosunek, tym razem

odczuł on silne podniecenie, podczas którego zaczął ją dusić, przy czym straciła ona

przytomność. Gdy po chwili powróciła do przytomności, zaczęła błagać by darował jej

życie, lecz on nożyczkami zaczął zadawać jej rany w głowę i szyję, przy tym pił krew z

otwartych naczyń oraz leżąc na niej, kłuł nożyczkami w piersi; czując wypływająca

krew, doświadczył ogromnego zadowolenia płciowego i miał gwałtowny wytrysk. Po

tym zabójstwie nie miał żadnych wyrzutów sumienia. Czuł się lekko i dobrze. W nocy

przyszedł do trupa, wykopał grób, począł macać zwłoki, obnażył górną część ciała,

zwłoki złożył do mogiły i zakopał. Stojąc nad grobem odczuł ponownie duże

podniecenie płciowe i miał wytrysk. W tymże sierpniu 1929 roku, Kurten zamordował

dwie dziewczynki: 3-letnią i 13-letnią, podcinając im szyje i zadając liczne rany kłute

klatki piersiowej. Zaaresztowany podał na badaniu, że obie dziewczynki najpierw

ściskał za gardło; po czym zaczął je kłuć, przy tym doświadczał silnego podniecenia

płciowego i miał wytrysk. Na drugi dzień przyszedł on na miejsce zbrodni, pomimo że

było tam dużo podnieconych i oburzonych ludzi, i znów odczuł silne zadowolenie

płciowe.

We wrześniu 1929 roku uderzeniami młotka w głowę zabił 31-letnią kobietę. Najpierw

uderzył ją raz, a gdy upadła, podniósł jej ubranie, ściągnął majtki i miał stosunek,

jednocześnie bijąć ją młotkiem po głowie, przy tym wystąpił wytrysk. W październiku

1929 roku, w podobny sposób zabił 25-letnią dziewczynę; gdy ją obnażył, stwierdził że

ma okres, nie dokonał wobec tego stosunku płciowego, lecz bił ją młotkiem, przy

czym wystąpił wytrysk.

W listopadzie zabił 5-letnią dziewczynkę, początkowo dusił ją za szyję, potem zadał 36

ran kłutych w głowę i klatkę piersiową, następnie rozerwał pochwę aż do odbytu. Gdy

krew ciekła z ran szyi, ssał ją, doświadczając przy tym ogromnego zadowolenia

płciowego z wytryskiem.

W podobny sposób Peter zamordował 9 osób, poza tym doknał 10 napadów, które

zakończyły się ciężkimi zranieniami ofiar. Kurten poddany był badaniom psychiatrów i

obserwacji w zakładzie dla psychicznie chorych. Specjaliści doszli zgodnie do

wniosku, że nie wykazuje on zadnych zaburzeń psychicznych i że nie zdradzał podczas

wykonywania zbrodni żadnego nieprzezwyciężalnego przymusu psychicznego.

Eksperci nie ustalili u Petera obciażenia dziedzicznego co do jego skłonności

sadystycznych.

PoczĄtki

W całej historii seryjnych morderców nikt jeszcze nie wzbudzał takiej obawy, strachu i

przerażenia jak Peter Kurten.

Nasilenie się zbrodni o podłożu seksualnym pomiędzy lutym a listopadem roku 1929

wzburzyło nie tylko Niemcy, ale też i cały świat. Przed wymiarem sprawiedliwości

stanęło nie lada wyzwanie. Nie tylko należało schwytać niebezpiecznego mordercę, ale

też poddać go gruntownym badaniom psychiatrycznym. To własnie Peter Kurten był

pierwszym seryjnym mordercą, którego dokładnie przebadano. Wyniki tych badań

stały się doskonałą i dogłębną analizą nienormalnego i patologicznego przestępcy.

Pierwsze udokumentowane morderstwo Petera miało miejsce 25 maja 1913 roku w

mieście Koln. Kurten zajmował się wtedy włamaniami, zwłaszcza włamywał się do

barów których właściciele mieszkali w tym samym budynku, na górze. Wieczorem, 25

maja, włamał się do pewnego baru. Oto jak Peter opisuje przebieg wydarzeń tego

wieczoru:

'Włamałem się do domu przy Wolfstrasse, właścicielem był Klein. Wszedłem na górę,

do pierwszego napotkanego pokoju. Nie znalazłem tam nic, co mógłbym ukraść. W

pokoju stało łóżko, w którym spała dziewczynka, około 10-letnia, przykryta grubą

kołdrą.'

Kurten chwycił dziewczynkę za szyję i zaczął ją dusić. Dziecko broniło się przez jakiś

czas, Peter przeciagnął jej głowę przez krawędź łóżka i zaczął penetrować palcami jej

narządy rodne.

'Miałem przy sobie mały scyzoryk. Trzymałem dziewczynkę i poderżnąłem jej gardło.

Słyszałem jak krew trysnęła, następnie zaczęła spadać na matę obok łóżka. Tryskająca

krew tworzyła łuk obok mojego ramienia. Wszystko trwało około trzech minut. Potem

zamknąłem drzwi i wróciłem do domu w Dusseldorfie.'

Zwłoki dziewczynki były bardzo blade. Sekcja zwłok wykazała silnie pogryziony język.

Na gardle były dwie rany. Jedna, głęboka na 1-2 mm. Druga, głębsza, miała długość 9

cm. Wyższa rana sugerowała pojedynczy ruch, niższa wykonana była za pomocą

czterech ruchów.

Dziewczynka miała na imię Christine, miała 10 lat. Peter Klein, właściciel baru, ojciec

Christine, jako pierwszą podejrzaną osobę wskazał swojego brata Otto. Poprzedniego

wieczora Peter Klein odmówił bratu pożyczenia pieniędzy. Otto odgrażał się, że zrobi

coś, co brat 'zapamięta na całe życie.' W pokoju w którym zamordowano Christine,

policja znalazła chusteczkę z wyhawtowanymi inicjałami 'P.K.' Policja przypuszczała,

że chusteczkę tę Otto pożyczył od swojego brata, Petera Kleina. Podejrzenie jakie

padło na Otto było tym głębsze, że morderstwo zostało dokonane bez żadnego

motywu. Dziewczynka została uduszona, poderżnięto jej gardło. Były ślady penetracji

pochwy, jednak nie był to gwałt. Podejrzewano, że Otto specjalnie penetrował palcami

narzady rodne dziewczynki, by dostarczyć jakiegokolwiek motywu. Został oskarżony

o morderstwo Christine, ale sąd, pomimo pewnych watpliwości co do jego

niewinności, uwolnił go z braku wystarczających do skazania dowodów. Następnego

dnia, Peter Kurten wrócił do Koln i w kawiarni znajdującej się naprzeciwko baru

Kleinów zamówił szklaneczkę piwa. Potem Peter wspominał jak wszyscy w kawiarni

mówili o popełnionym morderstwie, i jak 'całe to przerażenie i oburzenie wspaniale na

niego działało.' Kurten był wolny od jakichkolwiek podejrzeń, jego sadystyczne żądze

zostały przebudzone. Jego krwiożerczy apetyt wzrastał. Już wkrótce miał mordować

mieszkańców Dusseldorfu.

Od 1921 roku, kiedy to pewien okres czasu spędził w więzieniu, Peter nieco się

uspokoił. Znalazł stałą pracę w fabryce, aktywnie udzielał się również w zwiazkach

zawodowych. Z nową maską działacza politycznego, w życiu Petera nastąpiły cztery

lata spokoju i przyzwoitości.

W 1925 roku Peter wrócił do Dusseldorfu. Znów to miasto pokazało jak oddziaływuje

na Petera. Cieszył się, że zachód słońca jest tak krwistoczerwony w dniu, w którym on

wraca do tego miasta. Było to jego przeznaczenie. Kolejne cztery lata upłynęły

Peterowi na drobnych przestępstwach, podpaleniach. Te cztery lata okazały się tylko

preludium do wydarzeń, które wstrząsnęły Dusseldorfem w 1929 roku.

Narodziny Mordercy

Peter Kurten był ofiarą środowiska w jakim się wychował. Urodził się 26 maja 1883

roku w Koln-Mullheim. Dzieciństwo spędził w małym, biednym, jednopokojowym

mieszkaniu. Był jednym z trzynaściorga dzieci. Ojciec był agresywnym alkoholikiem.

Wiecznie pijany miał ogromny wpływ na to co działo się w domu, na nienormalną

atmosferę tam panującą. Wyżywał sie psychicznie i fizycznie na swoich dzieciach,

matkę Petera zmuszał do odbywania stosunków seksulnych.

'Gdyby nie byli małżeństwem, byłyby to gwałty.'

Skory do gniewu, niewyżyty seksualnie pan Kurten w końcu został uwięziony na trzy

lata. Powodem było popełnienie kazirodztwa z siostra Petera, trzynastoletnią

dziewczynką. W końcu Peter zaczyął powoli oddalać się od spokojnego, uczciwego

życia. Matka Petera była córką bogatego człowieka, miała pięcioro rodzeństwa z

którymi długo wspólnie mieszkała. Po tym jak jej mąż został skazany, ogłosiła

separację. W 1911 roku ponownie wyszła za mąż. Zmarła w 1927 roku.

Cała brutalność i sadystyczna impulsywność Kurtena były tylko tym czego nauczył sie

w domu.

'Cała rodzina cierpiała przez jego alkoholizm. Gdy był pijany, mój ojciec stawał się

sadystą. Byłęm najstarszy i cierpiałem najbardziej. Jak możesz sobie wyobrazić,

żyliśmy w strasznym ubóstwie, ponieważ wszelkie zarobki szły na alkohol. Wszyscy

mieszkaliśmy w jednym pokoju, więc możesz sobie wyobrazić, jak to wpłynęło na

moja seksualność.'

Gdy Peter miał dziewięć lat zaprzyjaźnił sie z chyclem. Mężczyzna ten mieszkał w tym

samym domu. To on pokazał młodemu Peterowi jak masturbuje i torturuje się psy.

Podczas gdy normalne dziecko zareagowałoby niechęcią na tego typu znajomość,

Peter bardzo był z owej przyjaźni zadowolony. Znajomość ta z biegiem czasu coraz

bardziej się zacieśniała i umacniała. Wtedy to Peter utopił swojego kolegę, podczas

zabawy na tratwie, na Renie. Gdy drugi chłopiec wskoczył do wody by ratować

tonacego kolegę, również został utopiony.

Popęd seksualny szybko się rozwijał, i niebawem Peter zaczął eksperymentować na

owcach i kozach w pobliskich zagrodach. Szybko odrył, że najwiekszą przyjemność

sprawia mu dźganie owiec nożem w tym samym czasie, gdy uprawiał z nimi stosunki

seksualne. Powtarzał to coraz częściej.

W wieku szesnastu lat Peter zaczął kraść, uciekł też z domu. Wkrótce otrzymał

pierwszy z dwudziestu siedmiu wyroków, dzieki którym spędził dwadzieścia cztery

lata swojego życia w więzieniach. Na początku przestępstwa były drobne, kradzieże

żywności i ubrań. Odsiadywał krótkie wyroki w więzieniach Dusseldorfu. Po

wypuszczeniu z aresztu, w 1899 roku, Kurten rozpoczął życie z dwa razy starszą od

siebie prostytutką o skłonnościach masochistycznych. Teraz jego 'edukacja' została

zakończona. Jego sadystyczne upodobania zostały przeniesione ze zwierząt na ludzi.

Pierwszy dłuższy pobyt w więzieniu wywarł na nim złe wrażenie.

'Nie potępiam tego, że byłem skazywany, lecz to w jaki sposób odbywane były te

kary.'

Izolacja dała Peterowi kolejną możliwość zaspokajania potrzeb seksualnych.

Doprowadzał się do orgazmu poprzez wyobrażanie sobie brutalnych aktów

seksualnych. Stało się to dla niego tak wielką obsesją, że zaczął łamać mniejsze prawa

obowiązujące w więzieniu, by móc odbywać karę w izolatce. Izolatka była najlepszym

miejscem na sadystyczne marzenia.

Niebawem po opuszczeniu więzienia, Peter zaatakował pierwszą kobietę. Zaatakował

ją podczas stosunku seksualnego, w Parku Grafenberg. Nigdy nie znaleziono ciała,

przypuszcza się więc, że dziewczyna przeżyła atak, a wspomnienia tego wydarzenia

zostawiła dla siebie. Coraz częściej Kurten pewne okresy czasu spędzał w więzieniach.

Po każdym takim pobycie uczucie niesprawiedliwości wzrastało. Teraz, w swoje

sadystyczne i seksualne fantazje włączył motyw odwetu na społeczeństwie.

Rok terroru

9 lutego 1929 roku policja Dusseldorfu znalazła pod żywopłotem ciało ośmioletniej

dzieczynki, Rosy Ohliger. Była zaatakowana trzynaście razy nożem, następnie jej ciało

ktoś starał się spalić. Morderca dźgał nożem także jej pochwę, a ślady spermy na

majtkach ofiary świadczyły o wytrsku.

Ważne czynniki, brane pod uwagę przy określaniu przyczyny śmierci, jej czasu, także

motywu morderstwa z tak charaktyrystycznym użyciem noża, to ponadprzeciętna ilość

krwi w głowie i obrażenia narządów rodnych dziewczynki. Okazało się, że celem

morderstwa nie była typowa chęć zaspokojenia seksualnego. Sperma do pochwy

została wprowadzona za pomocą palców. Napastnik najpierw miał wytrysk, nstępnie

odchylając majteczki, palcami wprowadził spermę do pochwy dziewczynki.

Sześć dni wcześniej, po udanym pościgu, napastnik zaatakował wielokrotnie nożem

panią Kuhn. Pani Kuhn otrzymała dwadzieścia cztery ciosy nożem, zanim napastnik

uciekł. Sadystyczny apetyt Petera nie był zaspokojony. Teraz odkrył nową

przyjemność seksualną powracając do scen ze swoich zbrodni.

'Miejsce w którym zaatakowałem panią Kuhn odwiedziłem jeszcze dwa razy tego

samego popołudnia, później wracałem tam jeszcze kilka razy. Podczas tych odwiedzin

czasem osiagałem orgazm. Gdy polewałem benzyną ciało tego dziecka - Ohliger,

potem gdy ją podpaliłem, miałem orgazm tak wielki jak wielkie były płomienie.'

Tylko pięć dni po morderstwie Rosy, znaleziono ciało dwudziestopięcioletniego

mechanika, nazwiskiem Scheer, przy drodze do Flingern; ofiara była zadźgana nożem.

Scheer otrzymał dwadzieścia ran kłutych, w tym kilka w głowę. Następnego dnia Peter

wrócił na miejsce zbrodni i nawet rozpoczął rozmowę z detektywem obecnym na

miejscu. Chociaż podejżliwy, policjant nie miał powodu do niepokoju i spokojnie

rozmawiał z Peterem o zbrodni. Podczas rozprawy sadowej przypomniano ten

fantastyczny epizod.

Niebawem po tym nagłym wzroście przestepstw policja zatrzymała chorego

psychicznie podejrzanego. Pan Stausberg, bo tak nazywał się podejrzany, został

aresztowany pod zarzutem zaatakowania dwóch kobiet. Oczywiście Stausberg został

też oskarżony o morderstwa mające miejsce w lutym... i co najdziwniejsze, oskarżony

przyznał się do wszystkiego. Został zamkniety w zakładzie dla psychicznie chorych.

Niewątpliwie była to duża pomyłka... aresztowanie nie mającego nic wspólnego z

wymienionymi wyżej morderstwami, chorego psychicznie mężczyzny.

W sierpniu znów wzrosła ilość uduszeń i ataków z nożem w ręku. Było jasnym, iż

szaleniec jest nadal na wolności i znów zaczyna mordować. 21 sierpnia, na zachodnim

przedmieściu Lierenfeld znaleziono trzy ofiary. Zostały zaatakowane wieczorem, w

drodze powrotnej do domu. Trzy przypadkowe ofiary zostały zaatakowane od tyłu,

miały wiele głębokich ran kłutych na plecach.

23 sierpnia 1929 roku, setki ludzi świętowało na dorocznym jarmarku w pełnym

zabytków miasteczku Flehe. Około godziny 22:30 dwie kuzynki, pięcioletnia Gertrude

Hamacher i czternastoletnia Louise Lenzen, opuściły zabawę i udały się do domu. Gdy

szły między drzewami jakiś mężczyzna zaszedł im drogę. Pan zatrzymał dziewczynki i

zapytał Louise: 'Nie byłabyś tak miła i przyniosła mi kilka papierosów? W tym czasie

popilnuje tą małą dziewczynkę.' Lousie wzięła od mężczyzny pieniądze i pobiegła

spowrotem na jarmark. Wtedy mężczyzna spokojnie chwycił małą dziewczynkę i

zaczął ją dusić. Następnie powoli podciął jej gardło. Louise wróciłą po jakimś czasie...

została zaciągnieta w krzaki, gdzie napastnik zaczął ją dusić, nastepnie odciął jej

głowę.

Następnego dnia, służąca Gertrude Schulte została zaczepiona przez mężczyznę

proponującego jej odbycie stosunku seksualnego. Gdy odpowiedziała 'Wolałabym

umrzeć.', mężczyzna odpowiedział 'Więc umieraj.' i zaczął zadawać ciosy nożem.

Jakimś cudem Gertrude przeżyła atak i podała dokładny opis napastnika. Według jej

opisu, Peter był zadbanym, miłym, nie rzucającym się w oczy mężczyzną około

czterdziestki.

Kurten był wciąż niezaspokojony, ciągle wzrastająca liczba i coraz większa brutalność

ataków przekonały psychiatrów, że Wampir stracił kontrolę nad własnym,

sadystycznym popędem.

Młoda dziewczynka, Ida Reuter została zgwałcona, następnie pobita ze skutkiem

śmiertelnym. Miało to miejsce we wrześniu. 12 października inna służąca, Elizabeth

Dorrier została pobita ze skutkiem śmiertelnym. 25 października zostały zaatakowane

dwie panie, pani Meuer i pani Wanders. Obie zginęły iod ciosów zadanych młotkiem.

Całe miasto, Dusseldorf, było wstrząśnięte. Panika porównywalna była do paniki za

czasów Kuby Rozpruwacza. 7 listopada zniknęła pięcioletnia Gertrude Albermann.

Dwa dni później, lokalna gazeta otrzymała krótki list wraz z mapką, na której

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: