SIŁY ZBROJNE.doc

SIŁY  ZBROJNE  RP

Siły Zbrojne RP są podstawowym elementem systemu obronności państwa. Służą ochronie niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej i niepodzielności jej terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jej granic.

W ramach tej funkcji wykonują zadania wynikające ze Strategii Obronności Rzeczypospolitej Polskiej, skonkretyzowane w Polityczno-Strategicznej Dyrektywie Obronnej i w stosownych narodowych i sojuszniczych planach operacyjnych.

Działając w narodowym systemie obronności i w systemie sojuszniczym, Siły Zbrojne RP są przygotowane do wykonywania trzech rodzajów zadań strategicznych: zadań obronnych w razie wojny, zadań reagowania kryzysowego oraz zadań stabilizacyjnych i prewencyjnych w czasie pokoju.

Siły Zbrojne są gotowe zarówno do wykonywania zadań w ramach obrony kolektywnej NATO, jak i zadań reagowania kryzysowego. Ponadto są one przygotowane do udziału w reagowaniu na zagrożenia pozamilitarne.
 

Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej tworzą:

·        

WOJSKA  LĄDOWE – które składają się z wojsk:

§         zmechanizowanych i pancernych

§         rakietowych i artylerii

§         obrony przeciwlotniczej

§         inżynieryjnych

§         chemicznych

§         rozpoznania i walki radioelektronicznej

§         łączności i informatyki

Wojska Lądowe przeznaczone są do zapewnienia obrony przed atakiem lądowo-powietrznym w dowolnym rejonie kraju, w obliczu każdej formy zagrożenia militarnego. Mają również za zadanie wspieranie innych rodzajów sił zbrojnych przez zwalczanie infrastruktury naziemnej sił powietrznych i morskich oraz środków napadu powietrznego przeciwnika. Mogą także zajmować, utrzymywać, kontrolować lub osłaniać pewne obszary, jak też przebywać tam przez długi okres czasu, demonstrując swoją obecność.

Zgodnie z wymogami współczesnego pola walki wojska lądowe przystosowane są do wykonywania zadań operacyjnych i taktycznych w skomplikowanych warunkach technicznych, meteorologicznych i bojowych. Dysponując dużą siłą ognia, manewrowością, ruchliwością i odpornością na uderzenia przeciwnika, stanowią trzon sił zbrojnych.

Współczesne wojska lądowe cechuje całkowite zmotoryzowanie, szerokie wykorzystanie nowoczesnych technik prowadzenia walki oraz wielopłaszczyznowe współdziałanie z siłami powietrznymi i marynarki wojennej.

Wojska lądowe dysponują własnym szkolnictwem wojskowym, chorążych i podoficerów. Posiadają system logistyczny zabezpieczający proces szkolenia pokojowego, funkcjonowania jednostek wojskowych oraz ich przygotowania do prowadzenia działań bojowych.

W Wojskach Lądowych można wyróżnić także wojska obrony terytorialnej i jednostki piechoty górskiej.

Struktura i organizacja Wojsk Lądowych odpowiada standardom NATO.

WOJSKA LOTNICZE I OBRONY POWIETRZNEJ
Dzieli się na:

- lotnicze

- radiotechniczne

- obrony przeciwlotniczej.

Podstawowymi zadaniami realizowanymi przez Wojska Lotnicze są: obrona polskiej przestrzeni powietrznej, niszczenie celów powietrznych, naziemnych i nawodnych, prowadzenie rozpoznania, transport ludzi i sprzętu.

Zadania realizowane przez lotnictwo transportowe sprawiają, że działa ono na korzyść całych Sił Zbrojnych RP. Poszczególne typy samolotów i śmigłowców przystosowane są do przewozu na dalekie, średnie i bliskie odległości ludzi, sprzętu bojowego, uzbrojenia i wyposażenia osobistego żołnierzy.

Wojska Radiotechniczne kontrolują przestrzeń powietrzną nad Polską i w jej najbliższym otoczeniu. Ich zadaniem jest dostarczenie informacji radiolokacyjnej niezbędnej do dowodzenia, walki i szkolenia pozostałych komponentów Sił Powietrznych oraz radiolokacyjne zabezpieczenie kontroli lotów i przelotów wykonywanych nad terytorium Polski. System rozpoznania radiolokacyjnego Polski tworzony jest obecnie przez brygady radiotechniczne ze znajdującymi się w ich składzie batalionami radiotechnicznymi. Bataliony radiotechniczne posiadają szereg posterunków wyposażonych w nowoczesne radary produkcji polskiej, zapewniających ciągłą obserwację polskiego nieba w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Polskie stacje radiolokacyjne należą do najnowocześniejszych na świecie.

Wojska Radiotechniczne są też elementem składowym systemu rozpoznania radiolokacyjnego NATO zasilając systemy dowodzenia w informację o sytuacji powietrznej znad terytorium Polski i jej najbliższego otoczenia.

Wojska Obrony Przeciwlotniczej przeznaczone są do odparcia agresji powietrznej przeciwnika, osłabienia jego potencjału bojowego oraz stworzenia dogodnych warunków do prowadzenia skutecznej operacji obronnej, jak również obrony jednostek wszystkich rodzajów sił zbrojnych, wybranych obiektów oraz stref. Zadania są realizowanie wspólnie z lotnictwem oraz siłami i środkami obrony przeciwlotniczej Wojsk Lądowych i Marynarki Wojennej.

MARYNARKA WOJENNA.
Dzieli się na:

- jednostki pływające

- jednostki brzegowe

- jednostki lotnicze.

Marynarka Wojenna jest przeznaczona do obrony wszystkich polskich obszarów morskich, sprawowania polskiej jurysdykcji nad morskimi wodami wewnętrznymi, terytorialnymi i polską strefą ekonomiczną. Ponadto broni terytorium kraju od strony morza.

Do zadań operacyjnych Marynarki Wojennej należy wczesne wykrywanie zagrożeń bezpieczeństwa państwa od strony morza, zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi, a także wspieranie straży granicznej w ochronie morskiej granicy polskiej strefy ekonomicznej i państwowej. Marynarka Wojenna bierze też udział w ochronie ekologicznej polskich obszarów morskich.

Marynarka Wojenna wykonuje również zadania sojusznicze, a do nich należą m.in.:

- zapewnienie systematycznego monitoringu sytuacji morskiej w strefie obrony i rejonach przyległych, samodzielnie i we współdziałaniu z siłami morskimi nadbałtyckich państw NATO,

- zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi na liniach komunikacji morskiej przechodzących wzdłuż strefy obrony Marynarki Wojennej;
- utrzymywanie ciągłości funkcjonowania systemu ratownictwa morskiego w polskiej strefie odpowiedzialności SAR, zgodnie z normami międzynarodowymi i NATO;
- utrzymanie w gotowości sił i środków zdolnych do natychmiastowego reagowania w sytuacjach incydentalnych na morzu lub przeciwdziałania nagle powstałym zagrożeniom w strefie obrony.

We wszystkich rodzajach Sił Zbrojnych utrzymywane są wojska o wysokim i o zróżnicowanym stopniu gotowości do działania. Te o wysokim stopniu gotowości (wojska gotowości operacyjnej) są zdolne już w składzie i strukturach pokojowych do szybkiego reagowania na każdy rodzaj zagrożenia, w tym zwłaszcza do natychmiastowego odparcia agresji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast wojska o zróżnicowanym stopniu gotowości (w tym gotowości mobilizacyjnej), przeznaczone są do wspierania i kontynuowania już prowadzonych operacji po pewnym okresie przygotowań, w tym do mobilizacyjnego rozwijania dodatkowych sił, niezbędnych do prowadzenia operacji w razie wojny na dużą skalę.

We wszystkich rodzajach Sił Zbrojnych występują:

– wojska operacyjne – przygotowane do wydzielenia w podporządkowanie dowództwom NATO do działania w strukturach wielonarodowych, w tym także poza granicami kraju; zachowując w Siłach Zbrojnych RP służbę wojskową z poboru, zapewnia się w wojskach operacyjnych wskaźnik ich profesjonalizacji na poziomie ponad 50%;

– wojska obrony terytorialnej – pozostające pod dowództwem narodowym, przeznaczone do prowadzenia działań na obszarze kraju; w strefie bezpośrednich działań wojennych. Poszczególne formacje wojsk obrony terytorialnej mogą także być czasowo podporządkowywane operacyjnie dowództwom sojuszniczym.

Proporcja między wojskami operacyjnymi i wojskami obrony terytorialnej w czasie pokoju uwarunkowana jest charakterem położenia Polski jako państwa granicznego NATO i określona stosownie do potrzeb operacyjnych na czas zagrożenia (kryzysu) i wojny.

System mobilizacyjny.

W czasie pokoju Siły Zbrojne utrzymują odpowiedni system mobilizacyjny, obejmujący zarządzanie zasobami osobowymi, materiałowymi i transportowymi oraz szkolenie rezerw. Jego zadaniem jest zapewnienie rozwinięcia sił zbrojnych do etapu czasu wojennego, a także ich uzupełniania w toku działań wojennych. System ten będzie dostosowywany do nowych wymogów strategicznych, odpowiednio do pokojowych przekształceń sił zbrojnych i zmian do ich potrzeb na czas wojny. Do najważniejszych działań w tym zakresie należą:
– modyfikacja podsystemu planowania mobilizacyjnego, stosownie do nowych rozwiązań prawnych i ekonomicznych obowiązujących w państwie;
– wdrożenie nowych programów szkolenia żołnierzy rezerwy;
– wzmocnienie struktur wojennych terenowych organów administracji wojskowej;
– przebudowa podsystemu uzupełniania strat ponoszonych w czasie wojny, z uwzględnieniem zasady dostarczania do jednostek bojowych wyszkolonych żołnierzy rezerwy wraz ze sprzętem.

Kierunki rozwoju.

W programie rozwoju Sił Zbrojnych RP – uwzględniając założenia Inicjatywy Zdolności Obronnych NATO – jako priorytetowe kierunki przyjęto:
– sprawność rozwijania strategicznego oraz mobilność operacyjną i taktyczną;
– skuteczność działania w operacjach wojennych i reagowania kryzysowego, w tym zwiększenie skuteczności rażenia ogniowego;

– efektywność informacyjną, w tym interoperacyjność oraz sprawność systemów dowodzenia, kierowania i rozpoznania;

– żywotność, w tym kształtowanie odporności na oddziaływanie przeciwnika, umiejętność minimalizowania strat własnych oraz rozwijanie zdolności przetrwania i ochrony wojsk w różnych warunkach;

– ciągłość wsparcia i zaopatrywania, w tym podczas działania w oddaleniu od macierzystych baz.

Modernizacja techniczna armii.

Pierwszoplanową sprawą będzie realizacja celów modernizacyjnych dotyczących priorytetowych gałęzi techniki wojskowej i wyposażenia, które wynikają z naszych zobowiązań sojuszniczych zwłaszcza:

– systemów automatyzacji dowodzenia i kierowania,

– samolotów wielozadaniowych, śmigłowców bojowych i uzbrojonych,

– przeciwpancernych pocisków kierowanych wielowariantowego zastosowania,
– kołowych transporterów opancerzonych, również jako podwozi bazowych,
– uzbrojenia i wyposażenia indywidualnego żołnierza.

Modernizacja techniczna dotyczyć będzie przede wszystkim oddziałów i pododdziałów, które są lub będą, po ich przygotowaniu, włączone do najwyższych stopni gotowości oraz związków taktycznych i operacyjnych znajdujących się lub planowanych do włączenia w skład sił sojuszniczych. W pozostałych jednostkach wojskowych, po wycofaniu przestarzałej techniki wojskowej, będzie się dążyć do zachowania stanu sprzętu i uzbrojenia na poziomie gwarantującym jego wykorzystanie zgodnie z przeznaczeniem.

W ciągu 6 lat planuje się wycofać prawie jedną trzecią starego sprzętu. Zaoszczędzone w ten sposób pieniądze, szacowane na 1-2 mld zł rocznie, będą przeznaczone na zakup nowego uzbrojenia. W planach są zakupy nowych samolotów bojowych i transportowych, śmigłowców szturmowych. Marynarka Wojenna wzbogaci się natomiast o nowoczesne korwety. Kontynuowane będą rządowe programy strategiczne: „Grom” i „Loara”, dotyczące budowy nowoczesnych systemów obrony powietrznej.

Na modernizacji armii skorzysta polska gospodarka. Zakłady zbrojeniowe coraz częściej nawiązują współpracę z firmami z państw sojuszu. Dzięki temu do Polski trafia zagraniczny kapitał i nowoczesna technologia.

Struktura i liczebność.

Najwyższym zwierzchnikiem Sił Zbrojnych jest Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. W czasie pokoju Prezydent Rzeczypospolitej sprawuje zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej.

Całokształtem działalności Sił Zbrojnych w czasie pokoju kieruje Minister Obrony Narodowej. Swoje zadania minister wykonuje przy pomocy Ministerstwa Obrony Narodowej, w skład którego wchodzi Sztab Generalny Wojska Polskiego.

Siłami Zbrojnymi, w czasie pokoju, w imieniu Ministra Obrony Narodowej, dowodzi szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, który pod względem pełnionej funkcji jest najwyższym żołnierzem w czynnej służbie wojskowej.

W czasie wojny Siłami Zbrojnymi oraz innymi podporządkowanymi jednostkami organizacyjnymi dowodzi Naczelny dowódca sił zbrojnych, który jest mianowany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i podlega mu bezpośrednio.

Plan rozwoju Sił Zbrojnych zakłada dokonanie dużych zmian w zadaniach i strukturach wojska. Przewiduje się zmiany w składzie bojowym armii i dostosowanie go do wymogów strukturalnych i zadaniowych wynikających z założenia „Armia – 150 tys.”.

Dążyć się będzie do osiągnięcia 50% uzawodowienia zwłaszcza sił operacyjnych oraz pomniejszenia uciążliwości poboru, także doskonalenia i dostosowania go do obecnych warunków. Wprowadzone zostaną nowe, trójstopniowe standardy gotowości bojowej dla całych Sił Zbrojnych.
W przyszłości wojska lądowe mają dysponować siłami stanowiącymi równowartość 6-7 dywizji. Lotnictwo wojskowe ma zaś posiadać 10 eskadr bojowych, które będą wyposażone w około 160 samolotów.