KPA_i_PSA___pojecia.doc

1. Właściwość delegacyjna.

Kpa dopuszcza możliwość przekazania rozpoznania i rozstrzygnięcia danej sprawy, czynności procesowej w określonej sprawie, będącej przedmiotem postępowania, jednemu organowi adm. publ. przez drugi organ. Taka możliwość jest przewidziana w przypadku wyłączenia organu adm. publ. W razie wyłączenia organu właściwy do załatwienia sprawy jest organ wyższego stopnia, który może jednak wyznaczyć podległy mu organ jako właściwy do rozpoznania i załatwienia sprawy.

- w postępowaniu podatkowym organ właściwy wyznaczy w razie wyłączenia urzędu skarbowego- właściwą izbę skarbową, a w razie wyłączenia izby – minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznaczy urząd skarbowy.

- gdy wyłączeniu podlega wójt, burmistrz, prezydent, starosta, marszałek województwa, organ właściwy wyznaczy SKO

- gdy na skutek wyłączenia organu kolegialnego utracił on zdolność do podejmowania uchwał wówczas:

a. sprawę załatwia organ wyższego stopnia nad organem załatwiającym sprawę

b. sprawę załatwia organ wyższego stopnia nad organem, w którym osoba wymieniona w przepisie zajmuje stanowisko kierownicze.

Organ wyższego stopnia może do załatwienia sprawy wyznaczyć inny podległy sobie organ. W razie, gdy osobą z podpunktu b jest minister albo prezes SKO – organ właściwy do załatwienia sprawy wyznacza Prezes Rady Ministrów.

Organ adm. publ., jeżeli chodzi o czynności, które nie muszą być dokonane osobiście przed tym organem może się zwrócić do organu adm. rządowej lub samorządu terytorialnego o odebranie wyjaśnień lub zeznań albo dokonanie innej czynności.

W toku postępowania odwoławczego organ rozpatrujący odwołanie może przekazać organowi I instancji czynności procesowe polegające na przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego w sprawie.

2. Decyzje nieistniejące

Decyzje nieistniejące – nie korzystają z domniemania prawidłowości i nie wchodzą do obrotu prawnego. Stwierdzenie ich nieistnienia może nastąpić bez zachowania szczególnych wymagań, co do trybu postępowania i formy oraz w każdym czasie. Czynności prawne nieistniejąca jest zdarzeniem faktycznym, obiektywnie istniejącym, stwarzającym pozory czynności prawnych. Można wyróżnić 2 sytuacje:

a. nie istnienie postępowania administracyjnego – decyzje wydane w nieistniejącym postępowaniu zawsze będą decyzjami nieistniejącymi. Z istoty postępowania administracyjnego wynika, że może się ono toczyć, gdy występują w nim, co najmniej dwa podmioty (organ administrujący i strona). Brak jednego z tych podmiotów powoduje nieistnienie postępowania.

b. decyzje nieistniejące, wydane w postępowaniu administracyjnym – decyzje niezawierające wymaganych przepisami cech zewnętrznych: decyzje niedoręczone (nieogłoszone) stronie, decyzja niespełniająca wymagań, co do struktury (np.: brak oznaczenia organu, strony, rozstrzygnięcia sprawy, podpisów osób powołanych do wydania decyzji).

Jeżeli decyzja nie spełnia wymagań konstytutywnych dotyczących struktury prawnej tego aktu, to zaliczamy ja do decyzji nieistniejących.

3. Skarga powszechna.

Pierwowzory skargi powszechnej – instytucję skarg i zażaleń określaną jako szczególnie wartościowy instrument kontroli administracji, wprowadzono wspólną uchwałą Rady Państwa i Rady Ministrów z 14.12.1950 r. W sprawie rozpatrywania i załatwiania odwołań, listów i zażaleń ludności oraz krytyki prasowej, zachwiała delikatny stan równowagi pomiędzy środkami zaskarżenia ustanowionymi w r.p.a. (rozporządzenie Prezydenta RP z 22.03.1928 r. o postępowaniu administracyjnym), a niedoskonałymi środkami zaskarżenia. Procedurze skargowej nadano ramy dopiero pełniejszym unormowaniem zamieszczonym w kpa. Przepisy działu VIII kpa w art.221-259 regulują tryb postępowania w sprawach skargi powszechnej, a postępowanie w sprawach wniosków jest uregulowane częściowo z odesłaniem do przepisów postępowania skargowego. Uregulowania te są uzupełnione szczegółowymi unormowaniami zawartymi w uchwale nr 132 Rady Ministrów z 28.11.1980 r. W sprawie organizacji przyjmowania, rozpatrywania i załatwiania skarg i wniosków, która po zmianie art.226 ma być zastąpiona rozporządzeniem Rady Ministrów. Po skreśleniu art.255 zniesione zostały książki skarg i wniosków w placówkach handlowych, gastronomicznych i usługowych. Treść przepisów regulujących postępowanie skargowe pozwala na wyodrębnienie w nim 3 stadiów o zróżnicowanej mocno objętości regulacji prawnej. Są to:

- wszczęcie postępowania i kontroli wstępnej skargi (wniosku),

- rozpoznanie i załatwienie skargi (wniosku),

- zawiadomienie zainteresowanych podmiotów.

1. zakres stosowania przepisów o postępowaniu skargowym – obejmuje on zakres podmiotowy i przedmiotowy. Zakres podmiotowy stosowania przepisów o postępowaniu skargowym, zgodnie z art.2, dotyczy podmiotów prowadzące postępowanie w sprawach skarg i wniosków i są to: organy państwowe, organy jednostek samorządu terytorialnego oraz organy organizacji społecznych. Pod pojęciem organów państwowych należy rozumieć przede wszystkim organy administracyjne wszystkich szczebli oraz organy kontroli i nadzoru. Organy administracji sejmowej lub senackiej, tak samo jak organy administracji sądowej, będą powoływane do rozpatrywania skarg i wniosków w ramach procedury uregulowanej w kpa. Do stosowania tych przepisów będą powołane organy jednostek samorządu terytorialnego wszystkich szczebli (gmin, powiatów, województw). Podmiotami właściwymi do rozpatrywania skarg i wniosków będą właściwe organy przedsiębiorstw państwowych, komunalnych oraz takie jednostki organizacyjne jak zakłady. Stosować je będą organy organizacji społecznych, czyli organy spółdzielni, stowarzyszeń, organizacji zawodowych, wykonujące zlecone zadania z zakresu administracji publicznej. Zakres przedmiotowy obejmuje rozpatrywanie skarg i wniosków, które w kpa są określone tylko przez przykładowe skazanie na ich przedmiot. Treść skargi lub wniosku wyznacza zakres stosowania przepisów postępowania skargowego i wnioskowego. Przepisy o postępowaniu skargowym znajdują zastosowanie tylko wtedy, gdy merytorycznie mamy do czynienia ze skargą lub z wnioskiem. Ze skargą mamy do czynienia, gdy jest to zgodnie z art.227 wyraz niezadowo0lenia z działalności organów państwowych, samorządowych i społecznych lub z działań ich pracowników. Tylko taka właśnie skarga stanowi czynność powodującą wszczęcie postępowania skargowego. Wniosek wychodząc z oceny teraźniejszego stanu rzeczy wybiega w przyszłość propozycją zmian lub ulepszeń.

2. forma skargi i wniosku – skarga lub wniosek mogą być wniesione na piśmie, telegraficznie, dalekopisem, ustnie do protokołu, czyli tak samo jak podanie. Muszą być podane dane o podmiocie wnoszącym, a więc o imieniu i nazwisku i adresie osoby fizycznej, nazwa organizacji społecznej, a w zupełnie dowolnej formie może być wyrażona treść skargi lub wniosku. Wymagania materialne stawia się skardze lub wnioskowi wtedy, gdy są zgłaszane ustnie lub do protokołu, co z reguły będzie miało miejsce w ramach dni i godzin przyjęć skarg i wniosków. Przyjmujący skargę lub wniosek ma obowiązek uzyskać od składającego ustnie skargę (wniosek) dane o stanie faktycznym sprawy, zarzutach skargi lub konkluzjach wniosku, co stanowi materiał uzupełniający w postępowaniu. Ujawnienie danych personalnych, która zastrzegła sobie anonimowość, jest obwarowane pewnymi rygorami proceduralnymi, a w ogóle jest wykluczone, gdy w sprawę są zaangażowane interesy bezpieczeństwa państwa. Ujawnienie danych personalnych i adresu może nastąpić tylko wtedy, gdy ma to nastąpić w interesie osoby zniesławionej skargą lub wnioskiem, gdy są w nim oszczerstwa lub zniewagi i gdy uprzedzi się pisemnie o terminie ujawnienia danych, który to termin nie może być krótszy niż 14 dni od doręczenia zawiadomienia. Zgoda na ujawnienie danych personalnych może być wydana tylko na piśmie.

3. wszczęcie postępowania skargowego (wnioskowego; kontrola wstępna – postępowanie jest wszczynane wyłącznie na skutek wniesienia skargi lub wniosku, postępowanie to nie może być wszczęte z urzędu, choćby znane były organowi podstawy do wniesienia skargi lub wniosku. Badanie skargi (wniosku) pod względem formalnym sprowadza się do stwierdzenia, że zawiera ona dane o składającym ją. Skargę odrzuca się, gdy::

7.      wykracza ona poza zakres spraw skargowych,

8.      nie jest ona wyrazem woli skarżącego, bo nie ma niezbędnego minimum zdolności skargowej,

9.      skarga nie wskazuje na istnienie jakiegokolwiek interesu,

10.  w tej samej sprawie toczy się już postępowanie skargowe.

Wstępne badanie skargi (wniosku) następuje po wszczęciu postępowania i może dać podstawę do domagania się od wnoszącego dodatkowych wyjaśnień lub uzupełnień, które powinny być przekazane w terminie do 7 dni. Jeżeli żądanie dodatkowych danych nie zostanie spełnione, skargę lub wniosek pozostawia się bez biegu, nie podejmując dalszych czynności postępowania. W tym też stadium postępowania można domagać się zgody na ujawnienie nazwiska osoby wnoszącej skargę lub wniosek, jeżeli jest to konieczne do ich załatwienia.

4. stadium rozpoznania i załatwienia skargi lub wniosku – skarga powinna być załatwiona niezwłocznie, jeżeli nie trzeba zbierać informacji lub wyjaśnień. Jeżeli jest potrzebne postępowanie wyjaśniające i organ prowadzi je we własnym zakresie – termin wynosi do 14 dni. Jeżeli są konieczne uzgodnienia lub porozumienia z innymi organami oraz badanie akt, to obowiązuje ustawowy termin maksymalny – 1 miesiąc. Organ ma obowiązek starannego i wnikliwego oraz terminowego rozpoznawania i załatwiania skarg i wniosków. W postępowaniu wyjaśniającym należy wykorzystać dowody, informacje lub wyjaśnienia, akta spraw, opinie uzyskiwane od innych organów lub organizacji oraz od organów kontroli, należy w nim dokonać uzgodnień i porozumień z innymi podmiotami. Czynności dowodowe postępowania wyjaśniającego powinny być przeprowadzone na podstawie kpa. W toku tego stadium postępowania konieczne będzie powiadomienie o stanie rozpoznania skargi lub wniosku posła, senatora lub radnego, którzy wnieśli je we własnym imieniu lub przekazali je do organu – w terminie 14 dni od daty wniesienia lub przekazania skargi. W tym też stadium postępowania trzeba ustosunkować się do zagadnień związanych z załatwieniem skargi (wniosku) oraz z załatwieniem sprawy, której skarga (wniosek) dotyczy. Załatwienie skargi (wniosku) następuje w ramach postępowania skargowego. Załatwienie polega na rozstrzygnięciu, wydaniu poleceń lub podjęciu innych stosownych środków, usunięciu stwierdzonych uchybień i w miarę możliwości przyczyn ich powstawania oraz zawiadomienia w sposób wyczerpujący skarżącego (zgłaszającego wniosek) o wynikach rozpatrzenia, dokonanych rozstrzygnięciach, wydanych poleceniach lub podjętych innych stosownych środkach i działaniach.

5. zawiadomienie zainteresowanych – wydanie zawiadomienia do osoby, która wniosła skargę lub wniosek, stanowi podstawowy obowiązek organu prowadzącego postępowanie i tym pismem kończy się czynności postępowania skargowego. Jest to rodzaj zaświadczenia stwierdzającego urzędowo przeprowadzenie czynności postępowania skargowego (wnioskowego) oraz podjęcia w nim rozstrzygnięć, będących wynikiem rozpoznania przedmiotu skargi lub wniosku. Jest to, więc dokument urzędowy, stwierdzający określony stan faktyczny lub prawny, a sporządzony w wyniku czynności faktycznych lub prawnych, przeprowadzony przez organ państwowy lub społeczny na skutek skargi lub wniosku. Zawiadomienie powinno zawierać:

- oznaczenie organu,

- określenie sposobu załatwienia skargi (wniosku).

- uzasadnienie faktyczne i prawne (w razie, gdy załatwienie jest odmowne),

- podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby posiadającej upoważnienie do załatwiania skarg i wniosków.

O załatwieniu skargi należy również powiadomić podmioty pośredniczące w ich wniesieniu, a więc obowiązkowo: posła, senatora lub radnego, a na osobne żądanie – redakcję środków masowej informacji lub organizację społeczną oraz organ, który przekazał je do załatwienia, jeżeli tego żądał

6. czynności weryfikacyjne postępowania skargowego – samo postępowanie skargowe jest jednoinstancyjne, ale załatwienie skargi (wniosku), które budzi niezadowolenie, daje podstawę do wniesienia skargi. Nie jest to ponowienie dawnej skargi, ale skarga powodująca wszczęcie nowego postępowania skargowego, w którym będzie się badać rozpoznanie i załatwienie poprzedniej skargi. Jest to, więc środek weryfikacji załatwienia skargi, ale formalnie są to niezależne od siebie postępowania następujące kolejno po sobie. Ograniczeniem tego jest badanie wstępne, czy ponowna skarga zawiera nowe okoliczności, jeżeli ich nie ma to można do skarżącego wydać zawiadomienie o podtrzymaniu poprzednio zajętego stanowiska, powiadamiając o tym (dla kontroli) organ wyższego stopnia

4. Przywrócenie terminu – instytucja przywrócenia terminu może być stosowana w przypadku uchybienia terminu przez stronę lub innego uczestnika postępowania albo przez osobę zainteresowaną. Instytucja ta służy usunięciu ujemnych skutków, jakie wywołuje uchybienie terminu, wprowadzona do przepisów procesowych ze względów słuszności oraz dla zapewnienia dochodzenia do prawdy obiektywnej. Instytucja przywrócenia terminów ma zastosowanie tylko wtedy, gdy dotyczy terminów procesowych obowiązujących strony i innych uczestników postępowania podatkowego. Przywrócenie terminu następuje w drodze postanowienia wydanego przez organ właściwy w prowadzonej sprawie, z której miała być dokonana czynność. Postanowienie odmowne może być zaskarżone w drodze zażalenia. Przywrócenie terminu nie może nastąpić z urzędu, jest potrzebny wniosek zainteresowanego podmiotu, który wnosi się w formie podania. Termin do wniesienia wniosku zaczyna biec dopiero od dnia ustania przeszkody i od tego dnia wynosi 7 dni.

Przesłanki przywrócenie terminu:

a. brak winy zainteresowanego w uchybieniu terminu,

b. wniesienie przez zainteresowanego wniosku o przywrócenie terminu,

c. dochowanie terminu (nieprzywracalnego)  do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu,

d. dopełnienie wraz z wnioskiem tej czynności, dla której był ustanowiony przywracalny termin.

5. Legitymacja do wniesienia skargi do WSA.

Wg  art. 50 ustawy o postęp. przed sądami administracyjnymi uprawnionymi do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, Prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.

Uprawnionym jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do złożenia skargi.

Na podstawie kryterium rodzaju chronionego interesu można wyróżnić:

a. legitymację do złożenia skargi na podstawie ochrony interesu prawnego (indywidualnego) – każdy, kto ma w tym interes prawny, na podstawie ustaw samorządowych i odrębnych – województwo, powiat, gmina, szczególne rozwiązanie Rzecznik Praw Obywatelskich

b.  legitymację do złożenia skargi na podstawie ochrony interesu publicznego – prokurator, organ nadzoru, organ nadzoru nad samorządem zawodowym

c. legitymację do złożenia skargi na podstawie ochrony interesu społecznego – organizacja społeczna, inicjator referendum lokalnego, redaktor naczelny

d. legitymację do złożenia skargi, której konstrukcja nie jest oparta na ochronie żadnego interesu – takie rozwiązanie przyjmuje ustawa o dostępie do informacji publicznej – sąd w takim przypadku nie może badać interesu wnoszącego skargę.

6. Załatwianie skarg i wniosków.

Jako podmiot uprawniony do składania petycji, skarg i wniosków do organów państwowych, samorządu terytorialnego i organizacji społecznych wskazuje się:

- każdego

- organizacje społeczną, zawodową, samorządową, spółdzielczą, stowarzyszenie – mogą wnosić w interesie własnym, innej osoby za jej zgodą i w interesie społecznym, działając w celu ochrony wszelkich interesów prawnych lub faktycznych, jednostkowych lub interesu społecznego, co znamionuje skargę powszechną

- są dopuszczone podmioty pośredniczące we wniesieniu skargi lub wniosku – organy masowej informacji, tj. redakcje prasowe, radiowe, telewizyjne, organizacje społeczne podejmujące się roli interwencyjnej

- w przekazaniu skarg i wniosków mogą pośredniczyć posłowie, senatorowie, radni.

Skarga (wniosek) mogą być wniesione na piśmie, telegraficznie, dalekopisem, ustnie do protokołu, poczta elektroniczną. Wymagania formalne – niezbędne są dane o podmiocie wnoszącym (imię, nazwisko, adres osoby fizyczne, nazwa organizacji), w dowolnej formie może być wyrażona treść. Skardze lub wniosku musi być ustalony ich podmiot. Gdy złożymy skargę (wniosek) ustnie do protokołu w trakcie terminów ich przyjmowania można od razu doprowadzić do określenia przedmiotu skargi w protokole, w którym poza danymi porządkowymi powinien być opis sprawy. Gdy wnosimy w innej formie wówczas należy wezwać osobę wnoszącą do złożenia w terminie 7 dni wyjaśnienia lub uzupełnienia odnośnie do ich przedmiotu.

Redakcje środków masowej informacji mogą:

- albo pośredniczyć technicznie w przekazywaniu skarg (wniosków) korzystając z uprawnienia do żądania zawiadomienia o ich załatwieniu,

- albo materiały publikacji prasowej potraktować jako skargę (wniosek) przesyłając artykuły, notatki, wiadomości prasowe do właściwego organu. Przesłanie takiego materiału powoduje wszczęcie postępowania i związany z tym obowiązek zawiadomienia redakcji o załatwieniu skargi (wniosku).

Podobną rolę w przekazywaniu mogą spełniać organizacje społeczne.

Postępowanie jest wszczynane wyłącznie na skutek wniesienia skargi (wniosku). Postępowanie to nie może być wszczęte z urzędu. Skargi anonimowe nie dają podstaw do wszczęcia postępowania skargowego. Badanie treści skargi ma miejsce już po wszczęciu postępowania i może wskazać na konieczność uzyskania od osoby skarżącej dodatkowych wyjaśnień lub uzupełnienia treści skargi w celu dokładnego ustalenia jej przedmiotu.

Cztery przypadki, w których skarga kwalifikuje się do odrzucenia:

1. jej przedmiot wykracza poza zakres spraw skargowych- nie dotyczy dziedzin działania organów władzy publ. lub zadań z zakresu adm. publ. zleconych organizacjom lub instytucjom społecznym

2. skarga nie jest wyrazem woli skarżącego, bo nie ma on zdolności do jej wyrażenia i popierania

3. z treści skargi nie wynika istnienie jakiegokolwiek interesu skarżącego

4. w tej samej sprawie toczy się już postępowanie skargowe

Stwierdzenie jednej z w/w okoliczności powoduje zakończenie postępowania bez podejmowania dalszych czynności, należy wysłać do osoby skarżącej zawiadomienie zawierające stwierdzenie.

Skargi (wnioski) powinny być załatwiane niezwłocznie. Jeżeli postępowanie wyjaśniające jest potrzebne i organ prowadzi je we własnym zakresie albo, gdy są konieczne uzgodnienia lub porozumienia z innymi organami oraz badanie akt, to obowiązuje ustawowy termin maksymalny – miesiąc.

W przypadku niezachowania terminu należy powiadomić wnioskodawcę o dokonanych już czynnościach i wyznaczyć nowy termin załatwienia wniosku. Jeżeli termin ten nie zostanie dotrzymany przez organ, to wnioskodawcy służy prawo wniesienia skargi.

W toku tego stadium postępowania należy powiadomić o stanie rozpoznania skargi (wniosku) posła, senatora, radnego, którzy wnieśli je we własnym imieniu lub przekazali je do organu – takie powiadomienie powinno nastąpić w terminie 14 dni od daty wniesienia lub przekazania skargi (wniosku). W tym stadium należy się ustosunkować do zagadnień związanych z załatwieniem skargi (wniosku) oraz z załatwieniem sprawy, której ona dotyczy. Załatwienie skargi (wniosku) następuje w ramach postępowania skargowego, a załatwienie sprawy może wymagać stosowania zupełnie innych przepisów materialnych lub procesowych.

Załatwienie skargi (wniosku) pod względem proceduralnym następuje przez przygotowanie danych o rozstrzygnięciach, które powinny być zamieszczone w zawiadomieniu. Załatwienie zaś sprawy, której dotyczyła skarga (wniosek) może mieć zróżnicowaną formę – polecenie służbowe, wewnętrzne zarządzenie, decyzja administracyjna, zarządzenie organu adm. sądowej.

Organ ma obowiązek wysłania zawiadomienia do osoby, która wniosła skargę (wniosek) i tym pismem kończy się czynności postępowania skargowego. Będzie to rodzaj zaświadczenia stwierdzającego urzędowo przeprowadzenie czynności postępowania skargowego (wnioskowego), podjęcia w nim rozstrzygnięć będących wynikiem rozpoznania przedmiotu skargi (wniosku).

O załatwieniu skargi (wniosku) należy zawiadomić podmioty pośredniczące w ich wniesieniu.

Postępowanie skargowe jest jednoinstancyjne, nie ma miejsca na środki zaskarżenia, ale załatwienie skargi, które budzi niezadowolenie daje podstawę do wniesienia skargi, która spowoduje wszczęcie nowego postępowania skargowego, które będzie badało rozpoznanie i załatwienie poprzedniej skargi. Faktycznie jest to środek weryfikacji załatwienia skargi, formalnie są to niezależne od siebie postępowania następujące kolejno po sobie. W przypadku wniosku osoba ma uprawnienia do wniesienia skargi.

Ustanowiono ograniczenie w postaci badania wstępnego, czy ponowna skarga zawiera nowe okoliczności, jeżeli ich nie ma, to można do skarżącego wysłać zawiadomienie o podtrzymaniu poprzednio zajętego stanowiska, powiadamiając o tym organ wyższego stopnia (dla kontroli).

7. Spory kompetencyjne miedzy organami adm. rządowej a organami samorządu terytorialnego.

Spory te rozstrzyga sąd administracyjny. Takie rozwiązanie przyjmuje też ordynacja podatkowa. Właściwym do rozstrzygania sporu jest NSA.

Z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu mogą wystąpić:

- strona

- organ jednostki samorządu terytorialnego lub inny organ adm. publ., pozostające w sporze

- minister właściwy do spraw administracji publicznej

- minister właściwy do spraw sprawiedliwości, prokurator generalny

- rzecznik praw obywatelskich

Do rozstrzygania sporów stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed WSA. Spory NSA rozstrzyga na wniosek postanowieniem przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy. Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu NSA wiąże organy pozostające w sporze.

- Gdy postępowanie w sprawie nie zostało wszczęte to organ wskazany w postanowieniu NSA jest obowiązany wszcząć postępowanie w sprawie.

-Gdy sprawa, o którą jest spór jest przedmiotem postępowania już się toczącego, które nie zostało zakończone decyzją, to postanowienie sądu wyznacza organ właściwy do prowadzenia dalszych czynności postępowania. Organ, który nie został wskazany w postanowieniu NSA jako właściwy w sprawie, będzie obowiązany zakończyć postępowanie w tej sprawie przez wydanie decyzji o umorzeniu postępowania.

- Gdy postępowanie przed organami pozostającymi w sporze zostało zakończone wydaniem decyzji, to decyzja tego organu, który nie został wskazany w postanowieniu NSA jako właściwy w sprawie, podlega wyeliminowaniu z obrotu prawnego w trybie nadzwyczajnym w sprawie stwierdzenia nieważności.

Do czasu rozstrzygnięcia sporu organy w nim pozostające podejmują tylko czynności niecierpiące zwłoki z uwagi na interes społeczny lub słuszny interes obywateli, zawiadamiając o nich Prezesa Rady Ministrów lub NSA.

8. Zagadnienia wstępne - pojecie,tryb.

Zagadnienie wstępne (kwestia wstępna, prejudycjalna, wpadkowa) – rozstrzygnięcie zagadnienia materialno-prawnego, będącego we właściwości innego organu, mającego charakter zagadnienia otwartego (wcześniej nierozstrzygalnego) i samoistnego, od którego rozstrzygnięcia zależy wynik sprawy głównej.

Tryb wyjątkowy rozstrzygania kwestii wstępnej, który stosuje się w dwóch odmiennych od siebie sytuacjach:

a. bez zawieszenia postępowania, co może nastąpić z dwóch przyczyn:

- gdy zawieszenie postępowania może stworzyć stan zagrożenia życia lub zdrowia ludzkiego albo interesu społecznego

- gdy to zawieszenie mogłoby spowodować niepowetowaną szkodę dla strony i wtedy rozpatrzenie kwestii wstępnej może być uzależnione od wniesienia przez stronę stosownego zabezpieczenia

b. w trakcie zawieszenia postępowania, gdy strona pomimo wezwania przez organ do złożenia wniosku do właściwego organu i wyznaczenia jej terminu wniosku takiego nie złożyła.

Ten wyjątkowy tryb powoduje, że organ administracyjny bada sprawę wykraczającą poza zakres jego właściwości rzeczowej. Rozstrzyga w niej tylko na użytek prowadzonego przez siebie postępowania w celu usunięcia przeszkody w jego prowadzeniu, jest to sytuacja wyjątkowa, bo narusza podział kompetencji pomiędzy organy państwowe.

Konsekwencją odmiennego rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez właściwy do tego organ jest powstanie przesłanki wznowienia postępowania. O zagadnieniach prejudycjalnych rozstrzyga samodzielnie organ, który wydaje rozstrzygnięcie zależne od takiego zagadnienia.

9. Środki odwoławcze od orzeczeń WSA.

a. skarga kasacyjna – jest instytucją procesową, która stwarza możliwość prawną legitymowanym podmiotom żądania weryfikacji orzeczenia WSA przez NSA.

Przedmiotem zaskarżenia są wyroki i postanowienia kończące postępowanie w sprawie, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej.

Podstawy: 1. naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,

2. naruszenie przepisów postępowania, jeżeli to uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy,

Legitymacja:

a. strona – postępowanie sądowo-administracyjne jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym stronami są skarżący oraz organ. Legitymację mają również uczestnicy postępowania.

b. Prokurator niezależnie czy brał udział w postępowaniu,  jeżeli wg jego oceny wymaga tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela.

c. Rzecznik praw obywatelskich - niezależnie czy brał udział w postępowaniu, jeżeli wg jego oceny wymaga tego ochrona praworządności lub praw człowieka i obywatela.

Przymus zastępstwa – obowiązek sporządzenia skargi przez podmioty powołane do pomocy prawnej reprezentacji stron. Skarga kasacyjna może być sporządzona przez adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego, rzecznika patentowego. Nie obowiązuje on, gdy skargę sporządza sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub dr hab. nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo, gdy skargę wnosi prokurator lub rzecznik praw obywatelskich. Przymus zastępstwa obowiązuje bezwzględnie z zastrzeżeniem wyjątków.

Wymagania: można podzielić na formalne – stawiane pismom procesowym, w pozostałym zakresie są to materialne.

Skarga powinna zawierać:

1. oznaczenie zaskarżonego orzeczenia

2. przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie

3. wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu uchylenia lub zmiany

Braki formalne mogą zostać usunięte, wymagania materialne zaś prowadzą do niedopuszczalności skargi kasacyjnej.

Termin- 30 dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem

Tryb- wnosi się do WSA, który wydał zaskarżone orzeczenie

Od skargi kasacyjnej pobierany jest wpis.

b. zażalenie – do NSA służy od postanowień WSA w przypadkach przewidzianych w ustawie (np. postanowienie o przywrócenie terminu albo odmowie jego przywrócenia, na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie), ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest:

- przekazanie sprawy innemu sądowi adm.

- wstrzymanie lub odmowa wstrzymania wykonania decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności

- zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania

- odmowa sporządzenia uzasadnienia wyroku

- sprostowanie lub wykładnia orzeczenia albo ich odmowa

- oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego

- odrzucenie skargi kasacyjnej

- odrzucenie zażalenia

- ukaranie grzywną

Legitymacja- służy stronom postępowania, uczestnikom postępowania oraz osobom, organizacji społecznej, których sąd nie dopuścił do udziału w postępowaniu, prokuratorowi, rzecznikowi praw obywatelskich

Nie obowiązuje przymus zastępstwa – chyba, że przedmiotem zażalenia jest odrzucenie skargi kasacyjnej.

Wymagania- powinno zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wnioski o jego zmianę lub uchylenie, zwięzłe uzasadnienie.

Termin- 7 dni od doręczenia postanowi...