Jak być ojcem? - instrukcja obsługi
wypiski z „Jak wygrać ojcostwo?” Jacka Pulikowskiego
Świat potrzebuje odnowy ojcostwa
„Przyszłość świata idzie przez rodzinę”
Kryzys autorytetów, kryzys odpowiedzialności i wreszcie dramatyczny kryzys władzy to
konsekwencja degradacji ojcostwa. Potrzebna jest strategia wychowania do ojcostwa, w której określi się model mężczyzny- męża - ojca i wzorcowej kariery ojcowskiej. Model ten musi być atrakcyjny i porywający dla młodych chłopców.
Etos mężczyzny – męża - ojca
We współczesnym świecie taki etos nie istnieje, ale na pewno w definicji powinno się znaleźć
określenie, że jeśli kobieta jest naturalną opiekunką dzieci to mężczyzna jest naturalnym opiekunem
kobiety z dziećmi.
Wygranie ojcostwa to najbardziej satysfakcjonujące zwycięstwo dla mężczyzny
Wszystko zaczyna sie w dniu ślubu i trwa do końca życia, nie da sie niczego wygrać nieuczciwie, przez przypadek czy bez wysiłku. Zwycięstwo ojcostwa okupione jest trudem całego życia, ale za to jego smak przechodzi w następne pokolenia i wreszcie w szczęście wieczne.
Cechy dobrego ojcostwa
Podstawą wszystkich cech dobrego ojca są miłość i odpowiedzialność. Prawdziwy mężczyzna zna siebie i akceptuje, stale podejmuje trud samowychowania, jest zdolny do poświęceń i do miłości.
Jest odpowiedzialny za losy rodziny, stanowczo egzekwuje dobro, ale jest wyrozumiały dla ludzkiej słabości. Posiada umiejętność służebnego sprawowania władzy. Posiada hierarchię wartości: na pierwszym miejscu Bóg, dalej żona, dzieci i dopiero po nich inni ludzie.
Zadania ojca
„Mężczyzna ...powołany jest do zabezpieczenia równego rozwoju wszystkim członkom rodziny.
Spełni to zadanie przez: wielkoduszną odpowiedzialność za życie poczęte ... troskliwe pełnienie obowiązku wychowania, pracę, która nigdy nie rozbija rodziny, ale utwierdza ją w spójności i stałości...dawanie świadectwa dojrzałego życia chrześcijańskiego.
Obrońca życia
Prawdziwy ojciec broni życia każdego poczętego dziecka. Nie jest agresorem skazującym na
śmierć, a przyjemność seksualna nie jest dla niego ważniejsza od życia jego rodzonego choć jeszcze nienarodzonego dziecka. Należałoby postawić odważna tezę, która mówi: Mężczyźnie, który nie potrafi obronić życia swego poczętego dziecka, nie wolno powierzać jakiejkolwiek odpowiedzialności, a tym bardziej władzy.
Troskliwy wychowawca (Tatuś)
Rozwój osoby oznacza jej wzrost w człowieczeństwie i zmierzanie do jedności z Bogiem, czyli do świętości. Ojciec pokazuje świat wartości prawdziwych. By być wiarygodnym, ojciec ma pociągać własnym przykładem. Dziecko potrzebuje mądrego przewodnika, nauczyciela, opiekuna, doradcy i wymagającego przyjaciela. Potrzebuje stawiania rosnących wymagań jako dowodu zaufania w jego coraz większe siły i możliwości. Potrzebuje ciepłej, spokojnej stanowczości i uznania dla swoich osiągnięć. Bycie idolem swego dziecka to źródło głębokiej radości. Dziecko jest jak makaron: do wartości trzeba je pociągać, a nie popychać.
Byt i bezpieczeństwo
Nikt nie może zwolnic ojca z odpowiedzialności za byt i bezpieczeństwo żony i dzieci nawet gdy doświadczamy dramatu bezrobocia. Każda uczciwa praca, która nie hańbi, jest dobrym
rozwiązaniem. Rezygnacja w przypadku nieotrzymania „dobrze płatnej pracy” jest niegodne
mężczyzny-ojca. Utrzymanie rodziny to sprawa honoru mężczyzny.
Czas to miłość
Mężczyzna powinien wykonywać „pracę, która nigdy nie rozbija rodziny, ale utwierdza ją w
spójności i stałości”. Praca ma zapewnić rodzinie godziwy byt i bezpieczeństwo. Jednak
najbardziej upragnionym celem powinna być kariera męża i ojca. Mężczyzna poświęcający sie dla domu powinien być doceniany, wręcz podziwiany przez swoją żonę. Dla podziwu w oczach ukochanej kobiety mężczyzna jest zdolny do wielkich dokonań. „Ludzie mówią czas to pieniądz, a ja wam mówię czas to miłość.”
Przewodnik w wierze
Uważa sie, że sprawy religii i wiary to domena kobiet, tymczasem dziecko buduje w sobie obraz Boga na wzór własnego ojca. Jeżeli nie jest to wzór właściwy, dziecko buduje w sobie karykaturę Boga, którą w przyszłości odrzuci. To spowoduje jego odejście od Kościoła i zerwanie kontaktu z Bogiem prawdziwym. „Wszechpotężny” ojciec klęczący przed krzyżem jest dla dziecka niepodważalnym dowodem na istnienie Boga.
Powołanie do ojcostwa
Być ojcem to sprawować władzę. Sprawować władzę to służyć. Powołaniem mężczyzny jest
ojcostwo. Został on przez Boga wyposażony w racjonalny rozum, stabilność psychiczną i zdolności do przeobrażania świata materii. Jest zdolny do brania odpowiedzialności za losy świata: w sensie globalnym, lokalnym – danej społeczności, wreszcie w skali mikro – własnej rodziny. Mężczyzna uzdolniony jest do sprawowania władzy, czyli do służby na rzecz „podwładnych”. Nadużywanie władzy prowadzi do zagłady mężczyzny i świata.
Wzorcowa kariera ojcowska
Chłopiec wychowany do podjęcia zadań ojcostwa w rodzinie powinien znaleźć najlepszą z
możliwych żonę i matkę wspólnych dzieci i wspierać ją w dalszym wzroście. Mężczyzna powinien podjąć trud wspierania żony i dzieci we wzroście osobowym ku świętości oraz budowy właściwych relacji w rodzinie, a w szczególności trud pielęgnowania komunii małżeńskiej. Dozgonna miłość i wierność jest zwieńczeniem kariery ojcowskiej.
Wychowanie do ojcostwa
Celem wychowania chłopców powinno być przygotowanie do miłości ojcowskiej. Chłopiec
powinien wzrastać w atmosferze pięknej, wiernej i wyłącznej miłości, wzorowej więzi i
solidarności rodziców. Dom powinien być przepełniony ciepłem macierzyńskim matki oraz
stabilnością psychiczną i rozumną odpowiedzialnością ojca za losy rodziny. Rodzice powinni
wprowadzać w życie strategie wspierające synów w świadomym wzroście ukierunkowanym na przyszłe zadania w rodzinie, w społeczności lokalnej, w kraju, w świecie. Wszystkie te działania maja wywołać w dziecku impuls wewnętrzny, pragnienie pracy nad swoim rozwojem. Chodzi także o wspieranie procesu samowychowania. Dobre wychowanie chłopaka do ojcostwa jest gwarantem jego sukcesu w życiu doczesnym i wiecznym.
Samowychowanie do ojcostwa
Do wzrostu konieczne są rozumienie swojego miejsca i zadań w świecie oraz decyzja woli, w tym fundamentalna decyzja o podjęciu trudu własnego rozwoju. Ta decyzja jest początkiem jedynej drogi ku dojrzałemu człowieczeństwu, ku wolności, ku szczęściu, ku świętości. Rezygnacja z podjęcia trudu własnego rozwoju jest walkowerem życiowym.
mgrabas