rehabilitacja_artykul_2007_02_8665.pdf
(
596 KB
)
Pobierz
str_28_30.indd
KINEZYTERAPIA
Rehabilitacja
i sprzęt rehabilitacyjny
w neurologii
Rehabilitacja w neurologii stanowi bardzo szerokie zagadnienie, w wielu obszarach interdyscyplinarne. Najczęściej
obejmuje złożone dysfunkcje dotyczące pionizacji, zaburzeń chodu i równowagi, niedowłady kończyn dolnych i górnych
oraz spastyczność. Różnorodność sprzętu rehabilitacyjnego pozwala na szybkie i kompleksowe usprawnianie pacjen-
ta. Nawet najdoskonalszy sprzęt rehabilitacyjny nie gwarantuje sukcesu bez kompetentnego rehabilitanta oraz zmoty-
wowanego pacjenta.
w neurologii, dochodzi się do wniosku, że jest to olbrzymie
wyzwanie. Chcąc rzetelnie opisać proces usprawniania oraz za-
opatrzenie sprzętowe w rehabilitacji każdej dysfunkcji o podło-
żu neurologicznym, należałoby poświęcić temu zagadnieniu stałą,
oddzielną rubrykę naszego czasopisma. Nie mając takiej możli-
wości, musimy zrezygnować ze szczegółowego opisywania de-
ficytów mających charakter interdyscyplinarny (np. uszkodzeń
nerwów czaszkowych, które często oprócz neurologów są polem
zainteresowania laryngologów, okulistów, foniatrów i logopedów;
dysfunkcji nerwów obwodowych, którymi często zajmują się za-
równo neurolodzy, jak i ortopedzi, chirurdzy, oraz zaburzeń czyn-
ności dolnych dróg moczowych – „zwieraczy” – często leżących
w zakresie kompetencji urologów i chirurgów).
Jak widać wiele z deficytów neurologicznych leży na pogra-
niczu zainteresowania różnych gałęzi medycyny. Chcąc uniknąć
chaotycznego i niesystematycznego przedstawiania materiału,
a z drugiej strony nie wchodząc w kompetencje innych specjal-
ności, postanowiliśmy skupić się na rehabilitacji i zaopatrzeniu
uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego, dotyczących głów-
nie uszkodzeń neuronu ruchowego.
W niniejszym opracowaniu nie omówiono też etiologii danego
uszkodzenia, gdyż to również wybiega poza ramy artykułu.
Pionizacja i zaburzenia chodu
Wielu pacjentów neurologicznych spędza, zwłaszcza począt-
kową fazę choroby, w pozycji leżącej. Część z nich nigdy nie
odzyskuje możliwości samodzielnej lokomocji, a wielu będzie
wymagać ponownego przystosowywania do pozycji pionowej:
czy to częściowej w siadzie, czy też z myślą o ponownej nauce
chodu.
Sprzęt do pionizacji możemy podzielić, w oparciu o jego funk-
cję, na statyczny i dynamiczny. W rehabilitacji neurologicznej na
poszczególnych etapach usprawniania wykorzystywane są obie
funkcje. Często w początkowej fazie usprawniania stosowana jest
jedynie bierna pionizacja pacjenta i utrzymanie tej postawy. Ko-
rzystamy wtedy z pionizatorów statycznych (takich jak łóżka pio-
nizacyjne, parapiony i parapodia statyczne).
Gdy pacjent jest zaadaptowany do pozycji pionowej i jest w sta-
nie ją samodzielnie utrzymać, możemy skupić się na przemiesz-
czaniu się (nauce chodu), tutaj zastosowanie mają pionizatory
dynamiczne.
Pionizatory statyczne
Stoły pionizacyjne
Stosowane są u chorych z najbardziej nasilonymi dysfunkcja-
mi, zazwyczaj na początku procesu pionizacji. Pionizacja od-
bywa się bez czynnego udziału pacjenta. Stoły charakteryzują
się „lekką” lub bardzo stabilną konstrukcją krzyżakową (duża,
stabilna konstrukcja prostokątna). Regulacja wysokości może
być: ręczna, elektryczna (sterowanie z pilota ręcznego) lub hy-
drauliczna. Zakres regulacji wysokości wynosi przeważnie od
50 cm do 200 cm. Zwykle są przystosowane do obciążeń rzę-
du do 150 kilogramów. Zakres kąta pionizacji wynosi od 30 do
90 stopni. Większość wyposażona jest w możliwość szybkiego
opuszczania leżyska.
28
REHABILITACJA W PRAKTYCE 2/2007
P
odejmując się próby opracowania problematyki rehabilitacji
KINEZYTERAPIA
Pionizatory statyczne typu parapion
Umożliwiają pionizację osób z niedowładami kończyn dol-
nych oraz tułowia, zamiast leżyska wyposażone są w sta-
bilizatory stóp i kolan oraz peloty biodrową i piersiową.
W wyposażeniu standardowym znajduje się: stolik z regulacją wy-
sokości, 4 skrętne koła, każde z kół posiada hamulec oraz tylne
uchwyty ułatwiające manewrowanie. Może być używany zarów-
no w usprawnianiu pacjenta w domu, jak i na oddziałach szpital-
nych czy w domach opieki społecznej.
związanych z niemożnością pionizacji i poruszania się. Stanowi
urządzenie rehabilitacyjne oraz użytkowe, szczególnie niezbęd-
ne w paraplegiach, przepuklinach oponowo-rdzeniowych i w mó-
zgowym porażeniu dziecięcym.
Parapodium siadające
Jest to również urządzenie z pogranicza aparatu i ortezy, napędza-
ne siłą wynikającą z przemieszczania środka ciężkości pacjenta.
Specjalny system umożliwia płynne przechodzenie z pozycji sto-
jącej do siedzącej i z pozycji siedzącej do stojącej (siłowniki ga-
zowe). Przeznaczone jest dla wszystkich pacjentów w zaawanso-
wanym procesie pionizacji, zwłaszcza dla chorych z paraplegią.
Nie nadaje się do stosowania w mózgowym porażeniu dziecię-
cym oraz przy utrwalonych przykurczach.
Alternatywę dla pionizatorów dynamicznych stanowi w pew-
nym stopniu system poręczy rehabilitacyjnych do nauki chodu,
który może być dodatkowo wyposażony w uprząż do podwiesze-
nia oraz drewniany tor przeszkód (konstrukcja stalowa, wykła-
dzina aluminiowa antypoślizgowa, poręcze drewniane z regula-
cją wysokości i szerokości). Ważnym elementem rehabilitacji jest
autokorekta postawy przez pacjenta, w tym celu dobrze jest, aby
Pionizator statyczno-dynamiczny typu paramobil
Łączy w sobie funkcje pionizatora statycznego oraz dyna-
micznego.
Pionizatory dynamiczne
Pionizatory dynamiczne cechuje przewaga funkcji nauki chodu
nad pionizacją, stanowią one doskonałą pomoc dla osób wcześniej
pionizowanych przy pomocy pionizatorów statycznych. Umożli-
wiają pionizację chorych z niedowładami kończyn dolnych oraz
tułowia, pomagają w rehabilitacji, umożliwiając przyjęcie pozycji
stojącej i samodzielne chodzenie. Charakteryzują się dość stabilną
konstrukcją, posiadają: podwieszaną uprząż miedniczną, zabez-
pieczającą pacjenta przed upadkiem, separator kończyn dolnych
(używany w przypadku krzyżowania stóp pacjenta), składaną kon-
strukcję nośną z kołami jezdnymi wyposażonymi w hamulce oraz
obejmę piersiową i biodrową.
cover many interdisciplinary areas. Mostly, it includes
compound dysfunctions concerning erection positioning,
impaired balance, walking disorder, paraparesis and spas-
ticity. Variety of the rehabilitation equipment allows getting
faster and more complete rehabilitation of a patient. Howev-
er, even most perfect equipment cannot guarantee success,
if there is an incompetence physiotherapist and an unmoti-
vated patient.
Key words: rehabilitation in neurology, tilting, impaired bal-
ance, walking disorder, rehabilitation equipment.
Parapodium dynamiczne
Jest to urządzenie medyczne z pogranicza aparatu i ortezy na-
pędzane siłą wynikającą z przemieszczania środka ciężkości.
Wyposażone jest w mechanizm, który dzięki przemieszczeniom
osi i ciężaru ciała pozwala poruszać się temu urządzeniu wraz
z użytkownikiem. Ma zastosowanie we wszelkich zaburzeniach
R
ehabilitation in neurology is a very wide issue, which may
KINEZYTERAPIA
nauce chodu towarzyszyła możliwość oglądania się podczas tej
czynności w ustawionych na końcu toru lustrach.
Wszystkie wyżej wymienione sprzęty wiążą się z pionizacją
lub poruszaniem się po podłożu płaskim, nie należy natomiast
zapominać, że ważnym elementem nauki chodu jest możliwość
pokonywania schodów. Tak więc w zaopatrzeniu oddziału reha-
bilitacji neurologicznej nie powinniśmy pomijać schodów do na-
uki chodu. Optymalnym rozwiązaniem byłyby dwa ciągi scho-
dów o zróżnicowanej wysokości stopni, o trwałej konstrukcji (np.
stalowej z wykładziną aluminiową antypoślizgową). Dobrze, by
dodatkowym wyposażeniem były poręcze drewniane z regula-
cją wysokości oraz możliwością ustawienia pod kątem 90 stop-
ni lub w linii prostej.
W zależności od możliwości finansowych rośnie zakres oferty
sprzętowej, możemy się pokusić o zakup sprzętów wielofunkcyj-
nych lub o bardzo wyrafinowanych możliwościach. Przykładami
będą tu: stół do pionizacji z dynamicznym systemem stymulacji
ruchu kroczenia, różnego rodzaju bieżnie do nauki chodu z sys-
temami detekcji i oprogramowaniem pozwalającym na ocenę
parametrów chodu, a także z bezprzewodowymi pasami do po-
miaru tętna.
Sprzęt dla dzieci
Większość omawianego sprzętu proponowana jest również w roz-
miarach dla dzieci. Ponadto dla dzieci młodszych (głównie z mó-
zgowym porażeniem dziecięcym) producenci zaproponowali
pionizatory o estetyce zachęcającej do zabawy i rehabilitacji, przy-
pominające zwierzątka (konik, kotek), o barwnej kolorystyce.
Zaburzenia równowagi
Nieodłącznym elementem pozycji pionowej czy chodu jest utrzy-
mywanie równowagi. W schorzeniach neurologicznych zaburze-
nia równowagi występują dość często. Utrzymanie zarówno po-
zycji pionowej, jak i równowagi jest rezultatem niezakłóconej
współpracy wielu składowych OUN (móżdżku, czucia głębokie-
go, układu przedsionkowego). Dlatego też z zaburzeniami równo-
wagi spotykamy się w wielu schorzeniach neurologicznych. Rzad-
ko się jednak zdarza, by zaburzenia równowagi były deficytem
izolowanym. Z tego powodu musimy ją ćwiczyć w trakcie pioni-
zacji i nauki chodu. Wiele z wymienionych wcześniej sprzętów
może nam służyć do tego celu.
W przypadku zaburzeń równowagi istnieje wiele możliwo-
ści ćwiczeń równoważnych i koordynacyjnych, a wykorzysta-
nie sprzętu zależy jedynie od wyobraźni i pomysłowości tera-
peuty.
Niemniej w uzupełnieniu potencjalnego zaopatrzenia, które
możemy wykorzystać, aby zakres naszych ćwiczeń był bardziej
różnorodny, podamy kilka przykładów.
Obecnie na rynku rehabilitacyjnym jest wiele przyborów
i urządzeń do ćwiczeń równoważnych, część z nich można uży-
wać również w wodzie, wiele urządzeń wykorzystuje niestabilne
powierzchnie (różnego rodzaju talerze, poduszki, dyski, piłki).
Są też urządzenia, np. platformy stabilometryczne (do ćwi-
czeń równowagi i propriocepcji), które mają możliwość korekty
oraz oceny równowagi ciała w aspekcie statycznym i dynamicz-
nym (a także symetrię obciążania podłoża z informacją zwrotną
– biofeedback dla pacjenta). Pamiętajmy jednak, że tak napraw-
dę żaden sprzęt nie zastąpi doświadczonego i zaangażowanego
rehabilitanta oraz dobrze zmotywowanego pacjenta.
W kolejnej części artykułu w „RwP” 3/07 omówimy zaopatrze-
nie w niedowładach kończyn górnych i dolnych oraz rehabilita-
cję w przypadku spastyczności.
L
EK
.
MED
. M
ARTA
G
IERASIMIUK
,
DR
MED
. J
ACEK
Z
ABORSKI
Oddział Neurologii z Pododdziałem Rehabilitacji Neurologicznej
Międzyleski Szpital Specjalistyczny w Warszawie
Ordynator oddziału: dr med. Jacek Zaborski
30
REHABILITACJA W PRAKTYCE 2/2007
Plik z chomika:
sikora2011
Inne pliki z tego folderu:
rehabilitacja_artykul_2007_02_8661.pdf
(363 KB)
okladka_rehabilitacja_2_2007.jpg
(26 KB)
rehabilitacja_artykul_2007_02_8660.pdf
(609 KB)
rehabilitacja_artykul_2007_02_8662.pdf
(421 KB)
rehabilitacja_artykul_2007_02_8663.pdf
(740 KB)
Inne foldery tego chomika:
nr 1,2007
nr 3,2007
nr 4,2007
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin