147,01 Alleluja. Dobrze jest grac naszemu Bogu, wdziecznie jest nucic piesn pochwalna. 147,02 Pan buduje Jeruzalem, gromadzi rozproszonych z Izraela; 147,03 On leczy zlamanych na duchu i przewiazuje ich rany. 147,04 On liczbe gwiazd oznacza, wszystkie je wola po imieniu. 147,05 Pan nasz jest wielki i zasobny w sily, madrosc Jego jest niewypowiedziana. 147,06 Pan dzwiga pokornych, a poniza wystepnych az do ziemi. 147,07 spiewajcie piesn dziekczynna Panu, grajcie Bogu naszemu na harfie. 147,08 On niebo okrywa chmurami, deszcz przygotowuje dla ziemi; sprawia, ze góry wypuszczaja trawe i ziola, by ludziom sluzyly; 147,09 On daje pokarm bydlu, piskletom kruka to, o co wolaja. 147,10 Nie kocha sie w sile rumaka; nie ma tez upodobania w goleniach meza. 147,11 Podobaja sie Panu ci, którzy sie Go boja, którzy wyczekuja Jego laski. 147,12 Chwal, Jerozolimo, Pana, chwal Boga twego, Syjonie! 147,13 Umacnia bowiem zawory bram twoich i blogoslawi synom twoim w tobie. 147,14 Zapewnia pokój twoim granicom, nasyca ciebie najlepsza pszenica. 147,15 Na ziemie zsyla swoje oredzie, mknie chyzo Jego slowo. 147,16 On daje snieg niby welne, a szron jak popiól rozsiewa. 147,17 Ciska swój grad jak okruchy chleba; od Jego mrozu scinaja sie wody. 147,18 Posyla slowo swoje i kaze im tajac; kaze wiac swemu wiatrowi, a splywaja wody. 147,19 Obwiescil swoje slowa Jakubowi, Izraelowi ustawy swe i wyroki. 147,20 zadnemu narodowi tak nie uczynil: o swoich wyrokach ich nie pouczyl. Alleluja.
malgorzataweronika