46,01 Dzielny w bitwie Jozue, syn Nuna, nastepca Mojzesza na urzedzie prorockim, stal sie, stosownie do swego imienia, wielkim przez to, ze ocalil Jego wybranych, ze wywarl pomste na opornych wrogach, by wprowadzic Izraela w jego dziedzictwo. 46,02 Jakze sie wslawil, gdy podniosl swoje rece i gdy wyciagnal miecz przeciw miastom! 46,03 Ktoz pierwszy przed nim takim sie okazal? On bowiem prowadzil wojny Pana! 46,04 Czyz nie za jego sprawa zatrzymalo sie slonce i jeden dzien stal sie jakby dwa? 46,05 Wezwal Najwyzszego Wladce, gdy wrogowie parli na niego zewszad, i wysluchal go Wielki Pan, bo zeslal grad kamienisty o wielkiej sile. 46,06 Uderzyl na wrogi narod i rozgromil przeciwnikow na pochylosci, aby poznaly narody jego orez, ze wojne toczy wobec Pana. 46,07 I dlatego jeszcze, ze Panu byl doskonale posluszny, a za dni Mojzesza okazal swa dobroc, on i Kaleb, syn Jefunnego, przez to, ze staneli przeciw zgromadzeniu, powstrzymali lud przed grzechami i uspokoili niegodziwe szemranie. 46,08 Oni dwaj tylko ocaleli z szesciuset tysiecy pieszych i zostali wprowadzeni do dziedzictwa, do ziemi oplywajacej w mleko i miod. 46,09 Pan dal Kalebowi sily, ktore az do starosci z nim pozostaly, mogl bowiem wstapic na gory kraju, gdzie jego potomstwo otrzymalo dziedzictwo, 46,10 tak ze widzieli wszyscy synowie Izraela, iz dobrze byc Panu poslusznym. 46,11 I sedziowie - kazdy wedlug swego imienia - ktorych serce nie bylo niewierne i ktorzy nie odwrocili sie od Pana, pamiec ich niech bedzie blogoslawiona, 46,12 kosci ich niech wypuszcza pedy ze swego miejsca, aby byli wslawieni przez swoich synow. 46,13 Umilowany przez swego Pana, Samuel, prorok Panski, ustanowil krolestwo i namascil wladcow nad Jego ludem. 46,14 Wedlug Prawa Panskiego sadzil zgromadzenie, nawiedzil bowiem Pan Jakuba. 46,15 Przez swa prawdomownosc okazal sie rzeczywiscie prorokiem, a prawdziwosc widzenia uznana zostala dzieki jego slowom. 46,16 Wezwal Pana Wszechmogacego, ofiarujac Mu jagnie jeszcze ssace, gdy zewszad na niego nacierali wrogowie. 46,17 I zagrzmial Pan z nieba, a w poteznym echu dal slyszec swoj glos; 46,18 starl zwierzchnikow nieprzyjacielskich i wszystkich ksiazat Filistynow. 46,19 Przed czasem spoczynku wiecznego oswiadczyl przed Panem i Jego pomazancem: Pieniedzy ani niczego, ani sandalow od nikogo nie wzialem. I nikt go nie mogl oskarzyc. 46,20 A nawet po swym zasnieciu prorokowal, oznajmil los krolowi i z [glebi] ziemi glos swoj podniosl w przepowiedni, by usunac nieprawosc ludu.
malgorzataweronika