Caitanya Caritamrta Madhya-lila cz4.pdf

MADHYA-LILA cz.4

ROZDZIAŁ XX .

Pan Śri Caitanya Mahaprabhu instruuje Sanatanę Gosvamiego w nauce o

Prawdzie Absolutnej

W swej Amrta-pravaha-bhasyi Śrila Bhaktivinoda Thakura przedstawia następujące streszczenie tego rozdziału: gdy Śrila

Sanatana Gosvami był więziony przez Nawaba Hussaina Shaha, otrzymał od Rupy Gosvamiego wiadomość, że Śri Caitanya

Mahaprabhu udał się do Mathury. Wówczas Sanatana Gosvami miłymi prośbami i łapówką usatysfakcjonował nadzorcę

więzienia. Gdy dał mu siedem tysięcy złotych monet, został uwolniony. Wtedy przeprawił się przez Ganges i uciekł.

Towarzyszył mu jeden z jego sług, Iśana, który miał przy sobie osiem złotych monet. Sanatana Gosvami i jego sługa spędzili

noc w małym hotelu przy drodze do Benares. Właściciel hotelu wiedział, że Sanatana Gosvami i jego sługa mają osiem

złotych monet, dlatego postanowił ich zabić i zabrać pieniądze. Mając taki zamiar, przyjął ich niczym honorowych gości.

Jednak Sanatana Gosvami zapytał swego sługę, ile ma pieniędzy i biorąc siedem złotych monet, dał je właścicielowi hotelu.

Dzięki temu właściciel pomógł im dotrzeć do górzystych terenów w pobliżu Varanasi. Po drodze, w Hajipurze, Sanatana

Gosvami spotkał swego szwagra Śrikantę, który słysząc o kłopotach Sanatany udzielił mu pomocy. Tak więc Sanatana

Gosvami przybył w końcu do Varanasi i stanął przed drzwiami Candraśekhary. Caitanya Mahaprabhu wezwał go do środka i

polecił mu zmienić ubranie, aby wyglądał jak człowiek kulturalny. Jako odzienie Sanatana wykorzystał stare ubranie Tapana

Miśry. Później wymienił swój kosztowny koc na podarty pled. Wtedy Caitanya Mahaprabhu był z niego bardzo zadowolony

i w ten sposób Śri Sanatana Gosvami otrzymał wiedzę o Prawdzie Absolutnej od Samego Pana.

Najpierw rozmawiali o konstytucjonalnej pozycji żywych istot i Śri Caitanya Mahaprabhu wyjaśnił Sanatanie

Gosvamiemu, że żywa istota jest jedną z energii Pana Krsny. Następnie Pan wyjaśnił służbę oddania. Omawiając Prawdę

Absolutną, Śri Krsnę, Pan przeanalizował Brahmana, Paramatmę i Bhagavana, jak również ekspansje Pana nazywane

svayam-rupa, tad-ekatma i aveśa, które dzielą się na różne gałęzie znane jako vaibhava i prabhava. W ten sposób Pan opisał

wiele form Najwyższej Osoby Boga. Opisał też inkarnacje Boga w tym materialnym świecie, takie jak: purusa-avatary,

manvantara-avatary, guna-avatary i śaktyaveśa-avatary. Pan omówił też różne okresy życia Krsny, takie jak balya i

pauganda, oraz rozmaite rozrywki tych okresów. Wytłumaczył, jak Krsna osiągnął Swą niezmienną formę, gdy doszedł do

wieku młodzieńczego. W ten sposób Śri Caitanya Mahaprabhu wyjaśnił i opisał wszystko Sanatanie Gosvamiemu.

Madhya 20.01 Pragnę złożyć pełne szacunku pokłony Śri Caitanyi Mahaprabhu, który posiada nieograniczone,

wspaniałe bogactwa. Dzięki Jego łasce nawet osoba urodzona jako najnędzniejsza z ludzi może głosić naukę

służby oddania.

Madhya 20.02 Wszelka chwała Śri Caitanyi Mahaprabhu! Wszelka chwała Nityanandzie Prabhu! Wszelka chwała

Advaicie Acaryi! Wszelka chwała wszystkim bhaktom Śri Caitanyi Mahaprabhu!

Madhya 20.03 Kiedy Sanatana Gosvami znajdował się w więzieniu w Bengalu, przyszedł list od Śrila Rupy

Gosvamiego.

Madhya 20.03 Znaczenie: Śrila Bhaktivinoda Thakura powiadamia nas, że ten list Rupy Gosvamiego do Sanatany

Gosvamiego wspomniany jest w przypisach do Udbhata-candriki. Śrila Rupa Gosvami napisał z Bakli notatkę do Sanatany

Gosvamiego. Notatka ta sygnalizuje, że Śri Caitanya Mahaprabhu przybywa do Mathury. Mówi ona:

yadu-pateh kva gata mathura-puri

raghu-pateh kva gatottara-kośala

iti vicintya kurusva manah sthiram

na sad idam jagad ity avadharaya

"Gdzie odeszła Mathura Puri Yadupatiego? Gdzie odeszła północna Kośala Raghupatiego? Rozwagą umocnij umysł, myśląc:

'Ten wszechświat nie jest wieczny.' "

Madhya 20.04 Sanatana Gosvami bardzo się ucieszył, kiedy otrzymał tę notatkę Rupy Gosvamiego. Natychmiast

poszedł do nadzorcy więzienia, który był mięsożercą, i powiedział mu, co następuje.

Madhya 20.05 Sanatana Gosvami powiedział mahometańskiemu nadzorcy więzienia: "Drogi panie, jesteś osobą

świętą i bardzo szczęśliwą. Masz pełną wiedzę o pismach objawionych, takich jak Koran i podobne księgi.

Madhya 20.06 "Jeśli ktoś, zgodnie z zasadami religijnymi, wyzwala uwarunkowaną duszę lub osobę uwięzioną, sam

także zostaje wyzwolony z materialnej niewoli przez Najwyższą Osobę Boga."

Madhya 20.06 Znaczenie: Z wypowiedzi tej wynika, że Sanatana Gosvami, który wcześniej był ministrem Nawaba,

próbował oszukać mahometańskiego nadzorcę. Nadzorca więzienny miał tylko zwykłe wykształcenie, czyli praktycznie nie

miał żadnego, i na pewno nie sądzono, by był zbyt zaawansowany w duchowej wiedzy. Jednakże Sanatana Gosvami

wychwalał go jako wielkiego uczonego w pismach objawionych, gdyż chciał go po prostu usatysfakcjonować. Strażnik

więzienny nie mógł zaprzeczyć temu, że był wielkim uczonym, ponieważ ktoś wyniesiony na wysokie stanowisko myśli, że

jest właściwą osobą na tym stanowisku. Sanatana Gosvami poprawnie wyjaśniał rezultaty duchowego działania, a dozorca

więzienia powiązał jego wypowiedź z uwolnieniem go z więzienia. Istnieją niezliczone uwarunkowane dusze, które gniją w

materialnym świecie, uwięzione, pod wpływem uroku zadowalania zmysłów, przez mayę. Żywa istota jest tak oczarowana

mayą, że w uwarunkowanym życiu nawet świnia czuje się usatysfakcjonowana.

Maya stosuje dwa rodzaje okrywających mocy. Jedna nazywa się praksepatmika, a druga avaranatmika. Gdy dana osoba

zdecydowanie chce wydostać się z materialnej niewoli, wówczas praksepatmika-śakti, oczarowujące zwiedzenie, skłania ją

do pozostania w uwarunkowanym życiu, w pełni usatysfakcjonowaną zadowalaniem zmysłów. Z powodu drugiej mocy

(avaranatmika) uwarunkowana dusza czuje satysfakcję, nawet gdy gnije w ciele świni czy robaka w odchodach. Wyzwolenie

uwarunkowanej duszy z materialnej niewoli jest bardzo trudne, ponieważ czar mayi jest tak duży. Nawet gdy Najwyższa

Osoba Boga osobiście zstępuje, by oswobodzić uwarunkowane dusze, prosząc je, by Mu się podporządkowały, te nie

zgadzają się na Jego propozycję. Dlatego Śri Sanatana Gosvami rzekł: "Jeśli w jakiś sposób pomożemy komuś wydostać się

z niewoli mayi, Najwyższa Osoba Boga z pewnością nas doceni." Jak oznajmia Bhagavad-gita (18.69):

na ca tasman manusyesu kaścin me priya-krttamah

bhavita na ca me tasmad anyah priyataro bhuvi

Największą służbą, jaką można wykonać dla Pana, jest próba napełnienia serca uwarunkowanej duszy służbą oddania, aby

mogła ona wyzwolić się z uwarunkowanego życia. Śrila Bhaktivinoda Thakura powiedział, że Vaisnavę można rozpoznać po

jego działalności misjonarskiej - to znaczy, po przekonywaniu uwarunkowanej duszy o jej wiecznej pozycji, wyjaśnionej

tutaj jako nija-dharma. Służenie Panu jest wieczną pozycją żywej istoty; zatem udzielenie komuś pomocy w wydostaniu się z

materialnej niewoli polega na rozbudzaniu w nim drzemiącego zrozumienia, że jest wiecznym sługą Krsny. Jivera 'svarupa'

haya --- krsnera 'nitya-dasa'. Sam Pan wyjaśni to szerzej Sanatanie Gosvamiemu.

Madhya 20.07 Sanatana Gosvami mówił dalej: "Uprzednio tak dużo dla ciebie zrobiłem. Teraz mam kłopoty.

Proszę, odwzajemnij mą życzliwość uwalniając mnie.

Madhya 20.08 "Tutaj jest pięć tysięcy złotych monet. Przyjmij je, proszę. Uwalniając mnie, otrzymasz rezultaty

pobożnych czynów i osiągniesz też materialny zysk. W ten sposób odniesiesz jednocześnie podwójną

korzyść."

Madhya 20.09 W ten sposób Sanatana Gosvami przekonał dozorcę więzienia, który odrzekł: "Posłuchaj mnie,

proszę, mój drogi panie. Chciałbym cię uwolnić, lecz obawiam się władz."

Madhya 20.10-11 Sanatana odpowiedział: "Nie ma żadnego niebezpieczeństwa. Nawab udał się na południe. Jeśli

wróci, powiedz mu, że Sanatana poszedł wypróżnić się nad brzeg Gangesu, a gdy tylko ujrzał rzekę,

wskoczył do niej.

Madhya 20.12 "Powiedz mu: 'Szukałem go przez długi czas, ale nie mogłem trafić na żaden ślad po nim. Wskoczył

w kajdanach, dlatego utonął i porwały go fale.'

Madhya 20.13 "Nie masz powodu do obaw, gdyż nie pozostanę w tym kraju. Zostanę wędrownym mnichem i udam

się do świętego miasta Mekki."

Madhya 20.14 Sanatana Gosvami widział, że umysł mięsożercy wciąż nie był usatysfakcjonowany. Wówczas ułożył

przed nim stos z siedmiu tysięcy złotych monet.

Madhya 20.15 Widok monet oczarował mięsożercę, który wyraził wtedy zgodę. Tej nocy przeciął kajdany Sanatany

i pozwolił mu przeprawić się przez Ganges.

Madhya 20.16 W ten sposób Sanatana Gosvami został uwolniony. Nie mógł jednak iść drogą biegnącą z twierdzy.

Idąc dzień i noc dotarł w końcu do górzystego obszaru zwanego Patadą.

Madhya 20.17 Dotarłszy do Patady, spotkał pewnego właściciela ziemskiego i pokornie poprosił go, by pomógł mu

przedostać się przez ten górzysty obszar.

Madhya 20.18 U właściciela ziemskiego mieszkał w tym czasie człowiek, który był ekspertem w chiromancji. Mając

informacje o Sanatanie wyszeptał właścicielowi ziemskiemu do ucha, co następuje.

Madhya 20.19 Chiromanta rzekł: "Ten człowiek, Sanatana, posiada osiem złotych monet." Słysząc to właściciel

ziemski bardzo się ucieszył i tak oto powiedział Sanatanie Gosvamiemu.

Madhya 20.20 Właściciel ziemski rzekł: "Nocą przeprawię cię przez ten górzysty teren przy pomocy mych ludzi. A

teraz ugotuj i zjedz swój posiłek."

Madhya 20.21 Mówiąc to, właściciel ziemski ofiarował Sanatanie ziarno do gotowania. Wówczas Sanatana udał się

nad rzekę i wykąpał się.

Madhya 20.22 Ponieważ Sanatana pościł przez dwa dni, ugotował posiłek i zjadł go. Jednakże, będąc wcześniej

ministrem Nawaba, zaczął zastanawiać się nad sytuacją.

Madhya 20.23 Jako dawny minister Nawaba, Sanatana z pewnością znał się na dyplomacji. Dlatego pomyślał:

"Dlaczego ten właściciel ziemski okazuje mi taki szacunek?" Myśląc w ten sposób, zapytał swego sługę,

który miał na imię Iśana.

Madhya 20.24 Sanatana zapytał swego sługę: "Iśana, wydaje mi się, że masz przy sobie jakieś wartościowe rzeczy."

Iśana odpowiedział: "Tak, mam siedem złotych monet."

Madhya 20.25 Słysząc to, Sanatana Gosvami skarcił swego sługę, mówiąc: "Dlaczego przyniosłeś ze sobą to

narzędzie śmierci?"

Madhya 20.26 Po czym Sanatana Gosvami wziął siedem złotych monet do rąk i poszedł do właściciela ziemskiego.

Trzymając złote monety przed sobą powiedział, co następuje.

Madhya 20.27 "Mam ze sobą tych siedem złotych monet. Przyjmij je, proszę, i ze względów religijnych przeprowadź

mnie, proszę, przez ten górzysty teren.

Madhya 20.28 "Jestem więźniem rządowym i nie mogę iść drogą wzdłuż wałów. Postąpiłbyś bardzo pobożnie,

gdybyś wziął te pieniądze i przeprowadził mnie łaskawie przez ten górzysty teren."

Madhya 20.29 Uśmiechając się, właściciel ziemski rzekł: "Wiedziałem, że twój sługa posiada osiem złotych monet,

zanim jeszcze zaoferowałeś mi je.

Madhya 20.30 "Tej właśnie nocy zabiłbym cię i zabrał twoje monety. Bardzo dobrze, że dobrowolnie mi je

zaoferowałeś. Zostałem teraz uchroniony od takiego grzesznego czynu.

Madhya 20.31 "Jestem bardzo usatysfakcjonowany twoim postępowaniem. Nie przyjmę tych złotych monet, ale

przeprowadzę cię przez ten górzysty teren, aby po prostu spełnić pobożny uczynek."

Madhya 20.32 Sanatana Gosvami odpowiedział: "Jeśli ty nie weźmiesz tych monet, ktoś inny mnie dla nich zabije.

Lepiej więc przyjmij je, a wybawisz mnie od niebezpieczeństwa."

Madhya 20.33 Po zawarciu tej umowy właściciel ziemski dał Sanatanie Gosvamiemu czterech stróży, by mu

towarzyszyli. Przez całą noc szli leśną drogą i w ten sposób przeprowadzili go przez górzysty teren.

Madhya 20.34 Po przejściu przez wzgórza Sanatana Gosvami powiedział swemu słudze: "Iśana, wydaje mi się, że

pozostała ci jeszcze jakaś reszta z tych złotych monet."

Madhya 20.35 Iśana odpowiedział: "Mam jeszcze jedną złotą monetę." Wtedy Sanatana Gosvami rzekł: "Weź tę

monetę i wracaj do swego domu."

Madhya 20.36 Opuściwszy Iśanę, Sanatana Gosvami zaczął wędrować samotnie mając w ręku naczynie na wodę. I

tak, okryty jedynie podartym pledem, pozbył się całego niepokoju.

Madhya 20.37 Idąc i idąc Sanatana Gosvami dotarł w końcu do miejsca zwanego Hajipurą. Tego wieczoru usiadł w

jakimś ogrodzie.

Madhya 20.38 W Hajipurze żył dżentelmen o imieniu Śrikanta, który był urzędnikiem rządowym. Tak się złożyło,

że był on mężem siostry Sanatany Gosvamiego.

Madhya 20.39 Śrikanta miał przy sobie 300 000 złotych monet, które otrzymał od cesarza na zakup koni. Zatem

kupował konie i wysyłał je cesarzowi.

Madhya 20.40 Siedząc na podwyższeniu, Śrikanta dojrzał Sanatanę Gosvamiego. Tej nocy wziął ze sobą sługę i

poszedł się z nim zobaczyć.

Madhya 20.41 Wiele ze sobą rozmawiali, gdy się już zobaczyli. Sanatana Gosvami opowiedział mu szczegółowo o

swoim aresztowaniu i uwolnieniu.

Madhya 20.42 Wówczas Śrikanta rzekł do Sanatany Gosvamiego: "Zostań tu przynajmniej przez dwa dni i ubierz

się jak dżentelmen. Pozbądź się tego brudnego ubrania."

Madhya 20.43 Sanatana Gosvami odpowiedział: "Nie zostanę tu nawet na chwilę. Proszę, pomóż mi przedostać się

przez Ganges. Odejdę natychmiast."

Madhya 20.44 Przejawiając wielką troskę o niego Śrikanta dał mu wełniany koc i pomógł przeprawić się przez

Ganges. W ten sposób Sanatana Gosvami ponownie wyruszył w drogę.

Madhya 20.45 Po kilku dniach Sanatana Gosvami dotarł do Varanasi. Bardzo się ucieszył, kiedy usłyszał, że przybył

tam Śri Caitanya Mahaprabhu.

Madhya 20.46 Sanatana Gosvami udał się do domu Candraśekhary i usiadł pod drzwiami. Orientując się, co się

dzieje, Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział do Candraśekhary.

Madhya 20.47 Śri Caitanya Mahaprabhu powiedział: "U twoich drzwi jest pewien bhakta. Proszę, zaproś go do

środka." Wychodząc na zewnątrz Candraśekhara nie mógł dojrzeć przed drzwiami żadnego Vaisnavy.

Madhya 20.48 Kiedy Candraśekhara powiadomił Pana, że przy drzwiach nie ma żadnego Vaisnavy, Pan zapytał go:

"A czy w ogóle ktoś tam jest?"

Madhya 20.49 Candraśekhara rzekł: "Jest jakiś muzułmański żebrak." Śri Caitanya Mahaprabhu natychmiast

powiedział: "Proszę, przyprowadź go tutaj." Wówczas Candraśekhara zwrócił się do Sanatany Gosvamiego,

który wciąż siedział pod drzwiami.

Madhya 20.50 "Muzułmański żebraku, wejdź, proszę. Pan cię wzywa." Sanatana Gosvami bardzo się ucieszył, kiedy

usłyszał to polecenie i wszedł do domu Candraśekhary.

Madhya 20.51 Gdy tylko Śri Caitanya Mahaprabhu zobaczył na podwórzu Sanatanę Gosvamiego, natychmiast

pospieszył do niego. Objąwszy go, Pan pogrążył się w ekstatycznej miłości.

Madhya 20.52 Gdy tylko Śri Caitanya Mahaprabhu dotknął Sanatany Gosvamiego, Sanatanę również ogarnęła

ekstatyczna miłość. Powiedział drżącym głosem: "O Panie, nie dotykaj mnie."

Madhya 20.53 Śri Caitanya Mahaprabhu i Sanatana Gosvami zaczęli płakać bez końca. Widząc to, Candraśekhara

był bardzo zdumiony.

Madhya 20.54 Chwytając Sanatanę Gosvamiego za rękę, Śri Caitanya Mahaprabhu zaprowadził go do środka i

posadził obok Siebie na podwyższeniu.

Madhya 20.55 Gdy Śri Caitanya Mahaprabhu zaczął czyścić ciało Sanatany Gosvamiego Swą transcendentalną

ręką, Sanatana Gosvami powiedział: "O mój Panie, proszę, nie dotykaj mnie."

Madhya 20.56 Pan odpowiedział: "Dotykam cię tylko po to, by oczyścić Siebie, ponieważ mocą swej służby oddania

możesz oczyścić cały wszechświat.

Madhya 20.57 "'Święci twojej miary sami są miejscami pielgrzymek. Z powodu swojej czystości są stałymi

towarzyszami Pana i dlatego mogą oczyścić nawet miejsca pielgrzymek.'

Madhya 20.57 Znaczenie: Werset ten wypowiedział Maharaja Yudhisthira do Vidury, a znajduje się on w Śrimad-

Bhagavatam (1.13.10). Vidura wracał do domu po odwiedzeniu świętych miejsc pielgrzymek i Maharaja Yudhisthira

podejmował swego świętego wuja. W zasadzie Maharaja Yudhisthira mówił: "Mój drogi Panie Viduro, będąc

zaawansowanym bhaktą sam jesteś świętym miejscem. Ludzie tacy jak ty zawsze noszą Pana Visnu w swoich sercach.

Możesz przywrócić życie wszystkim świętym miejscom, gdy zanieczyszczą je pielgrzymki grzeszników."

Grzeszna osoba udaje się do świętego miejsca, by się oczyścić. W takim miejscu jest wielu świętych ludzi i świątyń Pana

Visnu; jednakże zostaje ono skażone przez grzechy odwiedzających. Gdy zaawansowany bhakta udaje się do świętego

miejsca, neutralizuje grzechy pielgrzymów. Dlatego Maharaja Yudhisthira zwrócił się do Vidury w ten właśnie sposób.

Ponieważ zaawansowany bhakta nosi w swym sercu Pana Visnu, jest on ruchomą świątynią i poruszającym się Visnu.

Zaawansowany bhakta nie musi udawać się do świętych miejsc, ponieważ święte miejsce jest wszędzie tam, gdzie on

przebywa. W odniesieniu do tego Śrila Narottama dasa Thakura oznajmia, tirtha-yatra pariśrama, kevala manera bhrama:

odwiedzanie świętych miejsc jest po prostu jeszcze jednym rodzajem dezorientacji. Skoro zaawansowany bhakta nie musi

chodzić do świętego miejsca, to dlaczego się tam udaje? Odpowiedź brzmi, że udaje się tam tylko po to, by to miejsce

oczyścić.

Madhya 20.58 "'Nawet jeśli ktoś jest bardzo wykształcony w sanskryckiej literaturze wedyjskiej, nie zostanie

uznany za Mojego bhaktę, dopóki nie będzie czysty w służbie oddania. Jednakże ten, kto jest czystym

bhaktą, wolnym od motywacji cieszenia się z działania mającego na celu przyjemność czy umysłową

spekulację, jest Mi bardzo drogi, nawet jeśli pochodzi z rodziny żywiącej się mięsem psów. W rzeczywistości

należy mu okazywać wszelki szacunek i przyjmować, cokolwiek ofiaruje. Taki bhakta jest równie godny czci

jak Ja.'

Madhya 20.58 Znaczenie: Ten werset zawarty jest w Hari-bhakti-vilasie (10.127), opracowanej przez Sanatanę Gosvamiego.

Madhya 20.59 "'Ktoś może przyjść na świat w rodzinie bramina i posiadać wszystkich dwanaście cech bramińskich,

lecz jeśli nie jest oddany lotosowym stopom Pana Krsny, którego pępek przypomina kształtem lotos, to nie

równa się candali, poświęcającemu swój umysł, słowa, czynności, bogactwo i życie służbie dla Pana. Nie

wystarczy po prostu przyjść na świat w rodzinie bramińskiej czy też posiadać bramińskie cechy. Trzeba być

bhaktą Pana. Jeśli śva-paca, czyli candala jest bhaktą, wyzwala nie tylko siebie, lecz całą swą rodzinę,

podczas gdy bramin, nie będący bhaktą, lecz mający po prostu bramińskie kwalifikacje, nie może oczyścić

nawet siebie, nie mówiąc już o swojej rodzinie."'

Madhya 20.59 Znaczenie: Werset ten wypowiedział Prahlada Maharaja, a pochodzi on ze Śrimad-Bhagavatam (7.9.10).

Bramin powinien posiadać dwanaście cech. Jak mówi Mahabharata:

dharmaś ca satyam ca damas tapaś ca

amatsaryam hris titiksanasuya

yajnaś ca danam ca dhrtih śrutam ca

vratani vai dvadaśa brahmanasya

"Bramin musi być osobą w pełni religijną. Musi być prawdomówny i być w stanie kontrolować swoje zmysły. Musi spełniać

surowe wyrzeczenia, być wolny od przywiązań, pokorny i tolerancyjny. Nie może zazdrościć nikomu i musi być ekspertem

w spełnianiu ofiar i rozdawaniu w jałmużnie wszystkiego, co ma. Musi być stały w służbie oddania i być znawcą wiedzy

Ved. To jest dwanaście kwalifikacji bramina."

Bhagavad-gita opisuje cechy bramińskie jak następuje:

śamo damas tapah śaucam ksantir arjavam eva ca

jnanam vijnanam astikyam brahma-karma svabhava-jam

"Spokój, samokontrola, wyrzeczenie, czystość, tolerancja, uczciwość, wiedza, mądrość i religijność - to cechy, według

których postępują bramini." (Bg. 18.42)

W Muktaphala-tice jest powiedziane:

śamo damas tapah śaucam ksanty-arjava-viraktayah

jnana-vijnana-santosah satyastikye dvisad gunah

"Równowaga umysłu, kontrola zmysłów, wyrzeczenie, czystość, tolerancja, prostota, wolność od przywiązań, wiedza

teoretyczna i praktyczna, zadowolenie, prawdomówność i mocna wiara w Vedy - to dwanaście cech braminów."

Madhya 20.60 Śri Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "Oglądanie ciebie, dotykanie ciebie i wychwalanie twych

transcendentalnych cech może udoskonalić cel wszelkich zmysłowych działań. Taki jest werdykt pism

objawionych.

Madhya 20.60 Znaczenie: Potwierdza to następujący werset z Hari-bhakti-sudhodayi (13.2).

Madhya 20.61 "'Mój drogi Vaisnavo, ujrzenie takiej osoby jak ty jest doskonałością wzroku. Dotykanie twych

lotosowych stóp jest doskonałością zmysłu dotyku. Wychwalanie twoich dobrych cech jest prawdziwą

działalnością języka, gdyż w materialnym świecie bardzo trudno znaleźć czystego bhaktę Pana."'

Madhya 20.62 Śri Caitanya Mahaprabhu mówił dalej: "Mój drogi Sanatano, posłuchaj mnie, proszę. Krsna jest

bardzo miłosierny i On jest wyzwolicielem wszystkich upadłych dusz.

Madhya 20.63 "Mój drogi Sanatano, Krsna wybawił cię z Maharauravy, najgłębszego piekła życia. Jest On

oceanem miłosierdzia i Jego działania są bardzo poważne."

Madhya 20.63 Znaczenie: Jak oznajmia Bhagavad-gita: iśvarah sarva-bhutanam hrd-deśe 'rjuna tisthati. Przebywając w

sercu każdego, Krsna działa w bardzo poważny sposób. Nikt nie może pojąć, jak On działa, lecz gdy tylko Pan dojrzy szczere

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: