Sztuka czarno-białej fotografii - uzyskiwanie dramaturgii dzięki stosowaniu filtrów3.pdf

(73 KB) Pobierz
435779648 UNPDF
3. Filtry w fotografii cyfrowej
Zastosowanie filtrów w fotografii cyfrowej jest zupełnie inne niż w fotografii analogowej. Opisywane
powyżej filtry tracą swoje efekty, a zdjęcia zrobione z ich użyciem są „płaskie”. Krótko mówiąc, w
fotografii cyfrowej te filtry są bezużyteczne. Dobre aparaty cyfrowe, takie jak Canon EOS 5D lub Nikon
D3, mają specjalny program umożliwiający robienie zdjęć w czerni i bieli; korzystają przy tym z efektów
filtra żółtego, pomarańczowego lub czerwonego. Niemniej jednak zalecam robienie zdjęć w kolorze, a
następnie zastosowanie mieszania kolorów w Photoshopie. Począwszy od wersji CS3, efekty filtra
żółtego, zielonego, niebieskiego i dwóch różnych filtrów czerwonych można symulować podczas
konwersji obrazu na czerń i biel. Tutaj zajmę się dwoma najbardziej przydatnymi filtrami w fotografii
cyfrowej, którymi są naturalnie filtr ultrafioletowy (UV) oraz skylight.
• Filtr UV blokuje część widma ultrafioletowego, będącego przyczyną utraty ostrości.
• Filtr skylight powoduje bardzo niewielką korekcję; nadaje delikatnie różowawe zabarwienie,
obniżające troszeczkę temperaturę barwową. Tym samym nadaje przyjemniejszą, cieplejszą barwę
zdjęciom robionym w południe przy niezachmurzonym niebie.
Mimo to filtry konwertujące, takie jak powyższe, przydają się głównie w fotografii analogowej. W
aparatach cyfrowych mamy przecież ustawienia balansu bieli. Najpowszechniejsze są niebieskie filtry
KB, zwiększające temperaturę kolorów, czerwone filtry KR, duszące temperaturę barwową, oraz filtry
FL, eliminujące zielone zabarwienie światła fluorescencyjnego. Jednak gdy zajmujesz się fotografią
cyfrową, możesz równie dobrze o nich wszystkich zapomnieć.
Więcej o filtrach UV można przeczytać w naszym obszernym teście filtrów UV - red.
4. Filtr polaryzacyjny
Koniecznością w fotografii czarno-białej są dwa filtry: filtr polaryzujący oraz gradientowy. (Uwaga: filtr
gradientowy został opisany w dalszej części tego rozdziału).
Najczęściej stosowanym filtrem jest filtr polaryzacyjny, a efekty jego działania powinny być już nam
dobrze znane. Przy filtrze nakręconym w pozycji obróconej na przykład o 90° w stosunku do
fotografowanego obiektu blokowane są dwie odmiany spolaryzowanego światła: odbicia obiektów
niemetalicznych oraz drgania spolaryzowanego światła nieba, co wzmacnia kontrast między niebem a
chmurami. Normalnie fale światła rozpraszają się w wiązkach oscylujących wokół osi na wielu
płaszczyznach skierowanych w tę samą stronę. Światło spolaryzowane natomiast oscyluje tylko na jednej
płaszczyźnie. Żeby uprościć sprawę, warto wyobrazić sobie filtr polaryzacyjny jako nieskończoną liczbę
małych wlotów wrzutowych do skrzynki pocztowej, które gdy są prostopadłe do oscylującej płaszczyzny
spolaryzowanego światła, prawie zupełnie je filtrują. Oscylujące wiązki nie są w stanie przebić się przez
„wloty skrzynki pocztowej”, które są ustawione ukośnie do płaszczyzny polaryzacji.
W praktyce efektem działania filtra polaryzacyjnego są bardziej intensywne kolory sfotografowanych
obiektów. Prawie wszystkie obiekty są w mniejszym lub większym stopniu wypełnione rozproszonym
światłem, które — można powiedzieć — znajduje się niejako na powierzchni kolorów tych obiektów,
niczym woalka. Te odbicia to spolaryzowane wiązki promieni świetlnych, które filtr polaryzacyjny
zatrzymuje, w związku z czym kolor obiektu staje się bardziej widoczny.
Wiele spolaryzowanych promieni świetlnych rozprasza światło atmosfery i powoduje, że niebo staje się
jaśniejsze, szczególnie podczas niewielkiego zamglenia. To rozproszone światło również zostaje
zatrzymane przez filtr polaryzacyjny, szczególnie gdy aparat ustawiony jest pod kątem 90° w stosunku do
słońca. Wtedy niebo wydaje się dużo ciemniejsze, prawie czarne, jednak chmury pozostają jasne, przez
co nasila się kontrast między nimi a niebem.
Możemy teraz zmienić wygląd nieba, które i tak charakteryzuje się już większym kontrastem dzięki
filtrowi polaryzacyjnemu, za pomocą mieszania kanałów (w Photoshopie CS2 i wcześniejszych
wersjach), które perfekcyjnie naśladuje działanie filtra pomarańczowego lub czerwonego. Istnieje też
możliwość stworzenia cyfrowego efektu, który przypomina działanie filtra podczerwonego, chociaż nie
będzie on tak dokładny jak efekt zastosowania filtra czerwonego.
Więcej o filtrach polaryzacyjnych i polaryzacji światła można przeczytać w naszym obszernym teście
435779648.001.png

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin