7_KOZŁOWSKI.pdf

(17834 KB) Pobierz
Aleksander
KOZŁOWSKI *
KSZTAŁTOWANIE I OBLICZANIE WĘZŁÓW RAM
Z UWZGLĘDNIENIEM ICH CECH PODATNOŚCIOWYCH
1. Wprowadzenie
Proces
projektowania
konstrukcji
stalowych
składa
się
z
trzech,
wzajemnie
powiązanych, etapów:
- kształtowania konstrukcji,
- obliczeń statycznych i sprawdzania stanów granicznych,
- konstruowania.
W etapie pierwszym projektant, we współpracy z architektem, na podstawie własnego
doświadczenia, intuicji, wyników wstępnych obliczeń, dokonuje wyboru rozwiązań
materiałowo-konstrukcyjnych obiektu oraz rozmieszczenia, ukształtowania i przyjęcia
wstępnych wymiarów głównych elementów konstrukcyjnych.
W etapie drugim dokonuje się zestawienia obciąŜeń, ich kombinacji, określenia modelu
obliczeniowego konstrukcji (schematu statycznego), wyboru metody analizy globalnej,
wykonywane są obliczenia statyczne oraz sprawdzenie wymaganych stanów granicznych,
stosownie do aktualnych wymagań normowych.
Etap trzeci obejmuje ostateczne nadanie kształtu poszczególnym elementom
konstrukcyjnym, ich połączeniom i węzłom, w postaci wyartykułowanej na rysunkach
wykonawczych i roboczych.
Etap trzeci jest niezmiernie waŜny, gdyŜ konstrukcja będzie zachowywać się i reagować
na obciąŜenia, nie według przyjętego w etapie drugim modelu konstrukcji, lecz tak jak na to
*
Prof. dr hab. inŜ.; Politechnika Rzeszowska
475
800469490.025.png 800469490.026.png 800469490.027.png
 
pozwolą więzi zewnętrzne i wewnętrzne, czyli rzeczywisty rozkład sztywności elementów,
połączeń i węzłów. Dlatego, aby zapewnić bezpieczeństwo projektowanej konstrukcji, musi
być ścisła
spójność
modelu
obliczeniowego
konstrukcji
z
jej
konstrukcyjnym
ukształtowaniem.
Ze względu na brak narzędzi obliczeniowych w erze przedkomputerowej, projektanci
ramowych konstrukcji stalowych stosowali wiele uproszczeń i metod przybliŜonych, w
szczególności:
- upraszczano model obliczeniowy konstrukcji do układów płaskich,
- pomijano współpracę płyt stropowych i tarczowych elementów ścian,
- węzły modelowano w sposób uproszczony jako, albo idealnie przegubowe, lub w pełni
sztywne.
Projektanci, zdając sobie sprawę ze skutków takich uproszczeń, szczególnie w
modelowaniu węzłów, konstruowali węzły „sztywne” w postaci silnie uŜebrowanych,
rozbudowanych połączeń (rys. 1a), a węzły „przegubowe” w postaci tzw. przegubów
technicznych (rys. 1b), stawiających jak najmniejszy opór na obrót - aby uzyskać
maksymalną adekwatność tych rozwiązań do przyjętego, uproszczonego schematu
statycznego.
a)
b)
c)
Rys. 1. Przykłady konstruowania węzłów:
a) „sztywnego”, b) „przegubowego”, c) podatnego
Obecnie, wobec wybuchowego rozwoju metod komputerowych, dostępności
oprogramowania do modelowania wszelkich zagadnień inŜynierii lądowej (przestrzenne
modele konstrukcji, zjawiska niestateczności, dynamiki i sejsmiki, współpracy róŜnych
materiałów itp.) nie ma potrzeby, a nawet jest anachronizmem, utrzymywanie w
projektowaniu, dziewiętnastowiecznych schematów statycznych konstrukcji.
Dodatkowym, niezmiernie mocnym czynnikiem wpływającym na zmianę spojrzenia na
modelowanie węzłów, jest rozwój technologii wytwarzania konstrukcji stalowych. Pełna
automatyzacja procesu wytwarzania, od automatycznego cięcia, wiercenia otworów,
spawania, przygotowania do ocynkowania itp. powoduje ogromny nacisk wytwórców na
upraszczanie rozwiązań konstrukcyjnych węzłów, aby nie zakłócać szybkiego przepływu
materiałów na linii produkcyjnej, przez konieczność ręcznych robót spawalniczych, np.
spawania Ŝeber usztywniających, nakładek, blach węzłowych.
Ewolucję rozwiązań doczołowych węzłów spawanych przedstawiono na rys. 2. Takie
uproszczenia konstrukcji węzłów spowodowały pojawienie się rozwiązań, które trudno
nazwać sztywnymi, a z pewnością nie są teŜ przegubowymi – powstała kategoria węzłów
podatnych (rys. 1c, 2c). RównieŜ węzeł pokazany na rys. 2b nie moŜe być uznany za w
476
800469490.001.png 800469490.002.png 800469490.003.png 800469490.004.png 800469490.005.png 800469490.006.png 800469490.007.png 800469490.008.png 800469490.009.png 800469490.010.png
 
pełni sztywny, ze względu na brak Ŝebra ukośnego, co sprawia, Ŝe panel środnika węzła
ulega odkształceniom postaciowym. Zmiana sposobu konstruowania węzłów wymaga
uwzględnienia w modelu obliczeniowym konstrukcji.
Rys. 2. Ewolucja rozwiązań doczołowych węzłów spawanych:
a) węzeł skonstruowany jako sztywny, b) węzeł uwaŜany za sztywny, c) węzeł podatny
Tradycyjnie stosowane procedury obliczania ramowych konstrukcji stalowych
przedstawiono na rys. 3a. Obliczanie połączeń i węzłów odbywało się w końcowym etapie
obliczeń, na podstawie wartości sił wewnętrznych otrzymanych z obliczeń statycznych.
a)
b)
1.Idealizacjakonstrukcji:
wymiaryosiowe,określenietypówiprzekrojówprętów
schematstatyczny,wybórtypówiwymiarówwęzłów
1.Idealizacjakonstrukcji:
wymiaryosiowe,określenietypówiprzekrojówprętów
schematstatyczny,węzłysztywnelub(i)przegubowe
2.Określeniecharakterystykwęzłów:
sztywnościpoczątkowejS j,ini
nośnościobliczeniowejM j,Rd
2.ZestawienieobciĄŻeŃ iustalenieichkombinacji
3.Klasyfikacjawęzłów:
zewzględunanośność:nominalneprzegubowe,oczęściowejnośności,opełnejnośności
zewzględunasztywność:nominalnieprzegubowe,podatne,sztywne
3. Analizastatyczna
4.SprawdzeniestanówgranicznychnoŚnoŚci(SGN)
iuŻytkowania(SGN)
4.Zestawienieobciążeń iustalenieichkombinacji
5. Analizastatycznazuwzględnieniempodatnościwęzłów
5.ProjektowaniepoŁĄczeŃ
6.SprawdzeniestanówgranicznychSGNiSGUprętów
7.Ocenabezpieczeństwawęzłów
Rys. 3. Procedury projektowania ramowych konstrukcji stalowych:
a) tradycyjne, b) współczesne
Obecnie, wobec pojawienia się kategorii węzłów podatnych, naleŜy stosować
zmodyfikowaną procedurę, pokazaną na rys. 3b, gdzie charakterystyki podatnościowe
węzłów powinny być uwzględniane na etapie obliczeń statycznych, co wpływa na wyniki
tych obliczeń.
477
800469490.011.png 800469490.012.png 800469490.013.png 800469490.014.png 800469490.015.png 800469490.016.png 800469490.017.png 800469490.018.png 800469490.019.png 800469490.020.png 800469490.021.png 800469490.022.png
2. Zagadnienie węzłów podatnych
2.1. Geneza problemu
Świadomość konieczności zapewnienia zgodności rozwiązań konstrukcyjnych węzłów z
załoŜonym schematem statycznym skłaniała projektantów do stosowania odpowiednich
rozwiązań. Na rys. 4 pokazano przykład wyidealizowanego modelu konstrukcji ramowej
i zastosowanych węzłów. Węzły załoŜone jako sztywne konstruowano jak na rys. 4a, z
zastosowaniem silnego uŜebrowania, skosów itp., a w przypadku węzłów załoŜonych jako
przegubowe, do połączenia belki ze słupem stosowano przykładkę łączącą śrubami
zgrubnymi środnik belki ze słupem, lub opierano belkę na stoliku podporowym (rys. 4b).
Rys. 4. Schemat statyczny ramy i rozwiązania węzłów: a) sztywnych, b) przegubowych
Pierwsze badania doświadczalne węzłów stalowych wykonano w początkach XX wieku.
Wykonane w następnych latach liczne badania doświadczalne węzłów wykazały, Ŝe węzły
uwaŜane powszechnie za sztywne wykazują często cechy podatnościowe. Jako główne
źródła odkształcalności węzłów moŜna podać:
- odkształcenia panelu środnika słupa, pod wpływem sił z pasów belki oraz ścinania
(rys. 5a),
- odkształcenia płytowych części składowych węzła, głównie blach czołowych (rys. 5b),
pasów słupów, nakładek z kątowników (rys. 5c),
- wydłuŜalność śrub.
478
800469490.023.png
a)
b)
c)
Rys. 5. Odkształcenia węzłów spowodowane:
a) odkształceniami panelu środnika słupa, b) wygięciem blachy czołowej,
c) odkształceniami nakładek z kątowników
Z drugiej strony, węzły konstruowane jako „przeguby techniczne”, gdzie mocowanie
belki do słupów odbywało się jedynie poprzez środnik belki, wykazywały pewien stopień
utwierdzenia, związany np. z losowością rozmieszczenia śrub czy teŜ zastosowaniem
połączeń ciernych.
Zachowanie się węzłów konstrukcji stalowych opisuje charakterystyka giętna, czyli
zaleŜność M-
– przyrost kąta obrotu węzła (rys.
6a). Węzły sztywne reprezentowane są na rys. 6b przez oś rzędnych, a węzły przegubowe
przez oś odciętych. Większość węzłów konstrukcji stalowych wykazuje cechy węzłów
podatnych. Ich zachowanie się opisuje krzywoliniowa charakterystyka leŜąca między
skrajnymi, przyjmowanymi tradycyjnie, modelami węzłów „sztywnych” i „podatnych” (rys.
6b).
f
, gdzie: M – moment działający na węzeł,
f
a)
b)
Rys. 6. Charakterystyka podatnościowa węzła:
a) węzeł w konstrukcji, b) model zaleŜności M-
f
Wniosek z wykonanych badań doświadczalnych jest taki, Ŝe praktycznie wszystkie
węzły, nawet uŜebrowane, naleŜy uwaŜać za podatne. Przedstawiono to schematycznie na
rys. 7.
479
800469490.024.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin