Parsza Vaetchanan_1.pdf

Parsza Vaetchanan (I prosiłem) 5 Moj Ŝ . 3:23-7:11

• Moj Ŝ esz wspomina ogl ą danie Ziemi Obiecanej (3:23-29) • Przypomnienie zobowi ą zania do

przestrzegania Bo Ŝ ego Prawa danego na Synaju (4:1-40) • Miastach ucieczki po wschodniej

stronie Jordanu (4:41-49) • Powtórzenie dziesi ę ciu przykaza ń (5:1-21) • Zach ę ta do

przestrzegania Prawa (5:22-6:2) • Szema Israel (6:3-5) • Zach ę ta do miłowania Prawa (6:7-25)

• Zach ę ta do wierno ś ci Bogu (7:1-11) •

Pan Bóg nasz, Pan jeden jest

„Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest. Przeto Ŝ b ę dziesz miłował Pana, Boga twego, ze

wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej my ś li twojej, i ze wszystkiej

siły twojej; to ć jest pierwsze przykazanie.” Mar. 12:29-30

Większość współczesnych naśladowców Jezusa tylko z trudnością godzi się powtarzać za swym

Mistrzem słowa modlitwy-ślubowania: „Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg NASZ, Pan jeden jest”.

Wielu z nich wolałoby powiedzieć: Jeden Pan Bóg jest twój, Izraelu, ale…. naszym Bogiem jest

Jezus, duch święty, Trójca święta. Albo i jeszcze naszymi wieloma bogami bywają niektórzy

ludzie – choćby najświętsi – instytucje religijne, obrzędy. NIE! Nigdy. Chcę powtarzać za

Jezusem, Pan Bóg NASZ JEDEN JEST, Pan Bóg mój i Pan Bóg Jezusa Mesjasza, Pan Bóg

Izraela i wszystkich ludzi – On jest Jeden, Jedyny, Wyjątkowy i Niepowtarzalny. Nie nazywa się

Allah, Budda, Sziwa, Kriszna czy po prostu jakiś tam bóg. Nie nazywa się nawet Jezus. Jego

Imię jest WIEKUISTY, który był, jest i będzie, który zawiera w sobie przeszłość i przyszłość

oraz tę cieniutką jak kreska, jak kartka papieru kruchą granicę między „było” a „będzie”.

Credo wszechczasów SZEMA ISRAEL JHWH ELOHEJNU JHWH ECHAD znaczy po

prostu, Ŝe BÓG jest JEDEN, TYLKO JEDEN I ABSOLUTNIE JEDEN . Tylko tyle i aŜ tyle.

Nic ponad to!

Ciebie, naszego Jedynego Pana chcę kochać całym, niepodzielonym sercem. Panie, Ty wiesz, Ŝe

moje serce czasem przylgnie do róŜnych niepotrzebnych rzeczy, ale gdy tylko przypominam

sobie o Tobie, całe moje serce stoi otworem dla Ciebie. Wejdź do niego wraz ze swoim Synem i

uczyń sobie w nim mieszkanie. Pragnę, aby w niepodzielonym sercu było jak najwięcej miejsca

dla Twej chwały. Staram się, aby moje serce było coraz bardziej przestronne, aby rozszerzało się

miłością, aby było miękkie i elastyczne, tak abyś w kaŜdej chwili mógł uczynić z niego obszerną

świątynię ogarniającą wszystkich ludzi, świat cały.

Ciebie, naszego Jedynego Boga chcę kochać całą duszą. Moje Ŝycie, moje ciało, moje myśli,

słowa, ręce, nogi – wszystko naleŜy do Ciebie. Niech moja dusza czyni to, co zasługuje na Twoją

pochwałę, co wywołuje dobry uśmiech na Twym mądrym obliczu. Całym swym materialnym

jestestwem chcę ogarniać wszechobecność Twojej woli. Niech moje ciało wypełnia Twój głos.

Słucham Panie, nasłuchuję, aby moja dusza codziennie rozbrzmiewała Twoim głosem.

Ciebie, naszego Jedynego Wiekuistego chcę kochać z całej siły. Moje moŜliwości wpływania na

innych są ograniczone. Mogę tylko tyle, na ile posila mnie Twój duch, tylko za Twoim

pośrednictwem mogę wywierać pozytywny wpływ na innych. Te siły oddaję Tobie, Wiekuisty,

który moŜesz zmienić kaŜdego człowieka, ale czekasz, aŜ zmieni się sam, z miłości do Ciebie.

Słucham, Panie, BoŜe nasz, BoŜe Izraela. Słucham: Ty jesteś Jeden Jedyny!

A Jedynemu, który ma nie ś miertelno ść , który mieszka w ś wiatło ś ci niedost ę pnej, którego nikt z

ludzi nie widział i widzie ć nie mo Ŝ e; jemu niech b ę dzie cze ść i moc wieczna. Amen. 1Tym, 6,16

Bóg si ę gniewa na Moj Ŝ esza ze wzgl ę du na lud...

W tym gniewie, wierzę, Ŝe przyjaciel BoŜy - MojŜesz widział więcej troski i ciepła, niŜ

nieprzejednanej nagany dla pokornego męŜa BoŜego. Pamiętamy rozgniewanie BoŜe na

MojŜesza przy płonącym krzewie. Wtedy MojŜeszowi trzeba było uświadomić jego wartość,

pokazać pomoc w osobie Aarona. Komentujący chciałby coś wyczytać między słowami

opowiadającego o rozgniewaniu BoŜym MojŜesza w naszym czytaniu. Nic nie było złego w

pragnieniu MojŜesza zobaczenia pięknych gór i Libanu. Po prostu Bóg chciał, by dzieło Ŝycia

MojŜesza było kojarzone z trudami pielgrzymki przez pustynię, ze zjednoczeniem z wędrującym

Izraelem. Podobnie jak Dawid, którego Ŝycie kojarzymy z walką, ze smutkami i kłopotami.

Wielka była miłość BoŜa do Dawida, ale to moŜe ona właśnie męŜowi według serca BoŜego,

synowi Issajego nie pozwoliła wybudować świątyni. Miejmy ufność, Ŝe BoŜe rozgniewanie na

najpokorniejszego męŜa z Izraela - MojŜesza ma źródło nie w nieprzejednaniu BoŜym, ale w

trosce, miłości do swego przyjaciela...

MojŜesz modli się w psalmie jego autorstwa: "naucz nas obliczać dni nasze" i "utwierdź dzieło

rąk naszych". Śmierć MojŜesza na górze Nebo to zamykająca pięknie złota klamra dzieło jego

Ŝycia, to wyraziście, jasno i pięknie zarysowana droga Ŝyciowa męŜa BoŜego MojŜesza, to wyraz

BoŜej troski o wielką wymowę Ŝycia i przykładu MojŜesza...

Pi ę kno i niebezpiecze ń stwa liczby 10

Liczba dziesięć kojarzy się kaŜdemu człowiekowi z liczbą palców u obu rąk, u nóg.

W królestwie Izraelskim ze stolicą w Samarii, na północy Palestyny było dziesięć pokoleń

Izraelskich, a nade wszystko dziesięć to liczba BoŜych przykazań.

Dziesięć kojarzy się piszącemu z ziemią, człowiekiem, światem materii...

Dla wyczulenia wszystkich pokornych i kochających Boga przypominamy Ŝe liczba dziesięć

wiąŜe się takŜe z strasznymi potworami z Księgi Objawienia. Ogromny rudy smok miał dziesięć

rogów, a wychodzące z morza zwierzę miało takŜe dziesięć rogów, a na kaŜdym z nich diadem...

W tym wszystkim znajdźmy naukę, Ŝe z liczbą 10 naleŜy kojarzyć zobowiązania względem Boga

i bliźnich, z prawem BoŜym, które obowiązuje wszystkie istoty Ŝyjące w świecie materialnym, z

nauką BoŜych nakazów, a nie z mocą własnego istnienia (róg świadczy o sile, mocy zwierzęcia

do walki), nie z nadziejami, związanymi ze światem materii...

Jeśli naszą miłość, nadzieję zwiąŜemy tylko z tym co materialne - to być moŜe będzie to

oznaczało słuŜenie tym okropnym hybrydom z Objawienia...

Najwi ę ksze, najpi ę kniejsze przykazanie

Zdaje się, jakoby przykazanie o miłości Boga nie wymagało komentarza - tylko uczucia

zachwytu i uwielbienia dla piękna BoŜego Prawa. Po prostu te pełne słodyczy słowa zacytujmy:

5 MojŜ. 6:1-9 ;

1. A to są przykazania, ustawy i prawa, których Pan, wasz Bóg, nakazał was uczyć, abyście je

pełnili w ziemi, do której się przeprawiacie, aby ją posiąść.

2. Abyś był przejęty czcią dla Pana, Boga twego, przestrzegając po wszystkie dni twego Ŝycia

wszystkich jego ustaw i przykazań, które Ja dziś nakazuję tobie, twoim synom i wnukom, i abyś

Ŝył długo.

3. Słuchaj ich, Izraelu, i starannie je wykonuj, aby ci się dobrze powodziło i abyście się

rozmnoŜyli bardzo w ziemi opływającej w mleko i miód, jak ci przyrzekł Pan, Bóg twoich

ojców.

4. Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie!

5. B ę dziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i a całej duszy swojej, i z

całej siły swojej.

6. Niechaj słowa te, które Ja ci dzi ś nakazuj ę , b ę d ą w twoim sercu .

7. Będziesz je wpajał w twoich synów i będziesz o nich mówił, przebywając w swoim domu,

idąc drogą, kładąc się i wstając.

8. PrzywiąŜesz je jako znak do swojej ręki i będą jako przepaska między twoimi oczyma.

9. Wypiszesz je teŜ na odrzwiach twojego domu i na twoich bramach.

(BW)

Krótko - "prywatnie" - o trzech przykazaniach

Czwarte - szabat święć - to spotkanie z Bogiem, to otwarcie się na lwa w sobie, to BoŜy,

piękny, najpiękniejszy element w naturze człowieka, to męskie, kochające, mądre serce, to

cięŜka praca w ogrodzie za miastem lub wyczerpująca wędrówka przez pasmo górskich szczytów

ku przełęczy, otwierającej cienistą, pełną zieleni dolinę - czyli czas na chwilowy odpoczynek po

przebytej drodze i przed powrotem do hałaśliwej miejskiej rzeczywistości - moŜe wtedy właśnie

przy posiłku - warto uwielbić Boga modlitewnym westchnieniem, przeczytać fragment ze Słowa

BoŜego. Bo Ŝyjąc w dwudziestopierwszowiecznym świecie i trudząc fizycznym wysiłkiem w

sobotę swe zmęczone miastem, pikselami, sygnałami telefonów - ciała - tak naprawdę

odpoczywamy i spotykamy Boga w zapachu skoszonej trawy, w panoramie naszego ziemskiego

siedliska - czyli teraz nie tylko polskiego ale juŜ europejskiego krajobrazu, otwierającego się u

celu naszej wyprawy - czyli zdobytego z radością odkrywcy - górskiego wzniesienia....

Piąte - kochaj rodzicielstwo: BoŜe, rodzicielstwo Twojego ziemskiego ojca i matki, bądź

mądrym i troskliwym, sprawiedliwym rodzicem dla młodszych od Ciebie - Tobie i Twojemu

doświadczeniu podległym... Lubuj się w działaniach Piastunki, ochraniającej swoich

podopiecznych pracą i napomnieniem. Mądrością Patriarchy, który wiele przeszedł i przecierpiał

- dziel się z młodszymi. Pochylaj się nad potrzebującymi ciepła, pomocy, zainteresowania -

starcami i maleńkimi dziećmi...

Szóste - nie zabijaj, nie morduj tego co po prostu ludzkie w Tobie. Czasem odrobiną

sarkazmu, ironii, gniewu - dasz więcej innym i sobie - niŜ wysokim lotem myśli i serca. To takie

przynoszące ulgę napięciom w naszym niedoskonałym ciele - po prostu zezłościć się lub sobie

ponarzekać. Pamiętaj jednak by nie złościć się na innych i na siebie i nie narzekać na brak BoŜej

opieki i Jego zainteresowania - kto nauczył się tej trudnej sztuki, niech ją kultywuje. Komu

czegoś brakuje w tej kwestii - niech prosi Boga by nie ranił innych i siebie i by nie obraŜał Tego,

dzięki któremu Ŝyjemy i oddychamy, ale aby przez obserwację i doświadczenie - nabył

przynoszące ulgę wszystkim a Bogu chwałę - wprost bezcenne umiejętności redukowania napięć

wewnątrz nas i w naszym otoczeniu...

Historia i tradycja

Pytaj si ę teraz na dni starodawne, które były przed tob ą ... 5 MojŜ. 4:32

śyjemy w specyficznych czasach, których twórcy nie uczą się od mistrzów, próbując

koniecznie tworzyć nowe drogi. Owo przełamywanie konwencji bywa czasami twórcze, ale

najczęściej staje się najgłupszą z głupot, gdyŜ tylko głupi człowiek uczy się na własnych

błędach. Mądry uczy się na błędach popełnionych w przeszłości. Umie teŜ korzystać z wiedzy

wypracowanej przez poprzednie pokolenia.

Zachowanie właściwej równowagi między wyciąganiem wniosków z historii i

kontynuowaniem tradycji a postępem i poszukiwaniem nowych dróg, jest zadaniem niełatwym.

W ludzkiej zbiorowości na ogół udaje się to przez sumowanie wszystkich działań pojedynczych,

gdy społeczności ludzkie z natury podzielone są na konserwatystów i liberałów. Ich sprzeczne

działania prowadzą najczęściej do równowagi. Jednak osiągnięcie stanu wewnętrznej równowagi

w postawie i zachowaniu pojedynczego człowieka, a zwłaszcza wierzącego, nie powinno być

oparte na działaniu sprzecznych sił ciągnących nas to na prawo, to na lewo.

MojŜesz zachęca, by przy ocenie bieŜących zdarzeń spoglądać na historię. Dzisiaj oznacza to

najczęściej zaglądanie do ksiąŜek. Jednak zadrukowany papier nie ma takiej siły oddziaływania,

jak Ŝyjący świadek, który potrafi nam opowiedzieć własne przeŜycia. Ale historii nie trzeba

przeŜyć, by być jej świadkiem. Poprzez kontynuowanie wzorów mistrzów poprzednich pokoleń,

czy teŜ wierność pewnym tradycjom stajemy się takŜe świadkami historii, którą przeŜywamy i

przetwarzamy we własnych uczuciach i postawach.

Jednak najwaŜniejsza jest w tym wszystkim refleksja. Przy tworzeniu wielkiego obrazu,

malarz musi czasami zejść z rusztowania i spojrzeć na swoje dzieło z takiej perspektywy, z jakiej

będzie oglądał je przyszły widz. Nasze dzieło Ŝycia – budowa moralnej i intelektualnej postawy

– wymaga czasu na oddalenie się i spojrzenie na siebie z zewnątrz, na porównanie naszych

wzorców działania z kontynuowanymi przez innych ludzi tradycjami oraz, co jeszcze waŜniejsze,

na spojrzenie wstecz i porównanie naszych uczuć, myśli, słów i uczynków z wzorami biblijnej

przeszłości. Uzyskując taką perspektywę uczymy się patrzeć na siebie tak, jak patrzy na nas Bóg

i jak spojrzą na nas ludzie za, dajmy na to, 150 tysięcy lat...

Czytanie “I prosiłem”, to uzasadnienie greckiego tytułu tej księgi “Słów” – “deutero-nomion”

znaczy “powtórne prawo”. Choć samo to określenie pojawia się dopiero w 5 MojŜ. 17:18, ale

tutaj moŜna wyczytać, jak bardzo MojŜeszowi zaleŜało, by powtórzyć najwaŜniejsze zasady

Prawa ludowi. “Powtarzanie jest matką nauki” i dlatego wiele najwaŜniejszych zasad BoŜych

powtórzonych jest w Biblii po wielokroć. My, ludzie XXI stulecia, unikamy powtórzeń. Wydaje

nam się, Ŝe jeśli coś zostało juŜ raz napisane, to zawsze moŜna do tego wrócić i powtarzanie

byłoby gadulstwem. Nasza cywilizacja zmierza coraz bardziej w kierunku kultury oka.

Cywilizacja staroŜytności bazowała na kulturze ucha. Wiara była i jest ze słuchania, a dla

słuchania powtarzanie jest podstawą zrozumienia i zapamiętania. Znacie... to, posłuchajcie.

“Przeto Ŝ przestrzegaj przykazania, i ustaw, i s ą dów, które ja dzi ś rozkazuj ę tobie, aby ś je czynił”

(5 MojŜ. 7:11)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: