Artykuły o publikacjach Świadków Jehowy
1.1. Wykłady Pisma Świętego C. T. Russella (cz. 1)
1.2. Wykłady Pisma Świętego C. T. Russella (cz. 2)
1.3. Wykłady Pisma Świętego C. T. Russella (cz. 3)
1.4. Wykłady Pisma Świętego C. T. Russella (cz. 4)
1.5. Różne „Dokonane Tajemnice”
1.6. Różne Dokonane Tajemnice II
1.7. „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania”
1.8. Polska „Strażnica” i „Złoty Wiek”
1.9. Wykłady Pisma Świętego i Strażnica Russella - Aneksy
2.1. Zmiany tytułów czasopism. Dlaczego?
2.2. Miliony ludzi obecnie żyjących nigdy nie umrą!
2.3. „Harfa Boża” bestselerem???
2.4. „Harfa Boża” II
2.5. „Droga do raju” Van Amburgha i ‘Książęta Jehowy’
2.6. „Wyzwolenie” Rutherforda o imieniu Boga i innych naukach
2.7. „Stworzenie” Rutherforda o powrocie Jezusa i innych naukach
2.8. „Pojednanie” Rutherforda o krzyżu i innych naukach
2.9. „Rząd” Rutherforda
3.1. „Proroctwo” Rutherforda i powrót Chrystusa
3.2. „Życie” Rutherforda i Żydzi
3.3. „Światło” Rutherforda
3.4. Pal w „Bogactwie”???
3.5. „Zbawienie” Rutherforda i „Dom Książąt”
3.6. „Dzieci” 1941
3.7. Polonijne „Nowe niebiosa i nowa ziemia”
3.8. Świadkowie Jehowy „apolityczni” w „Bądź wola Twoja na ziemi”?
3.9. Świadkowie Jehowy w USA wg „Dzieje Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. Stany Zjednoczone Ameryki”
4.1. Historie Towarzystwa Strażnica
4.2. „Nowe Światła” w książkach Świadków Jehowy”
4.3. Dwa razy ‘Prowadzenie rozmów’
4.4. Kryzysu Sumienia uzupełnienia
4.5. Kryzys z papierem w Towarzystwie Strażnica?
Większość zainteresowanych osób w prosty sposób może dowiedzieć się, kiedy zostały opublikowane w oryginale angielskim „Wykłady Pisma Świętego” Russella (zm. 1916), pierwszego prezesa Towarzystwa Strażnica. Wystarczy otworzyć wydaną w 1995 roku (przez Świadków Jehowy) książkę pt. „Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego” (s. 52-53 i 66-67), by dowiedzieć się, że powstały one w następujących latach:
1886 - The Divine Plan of the Ages (początkowo wydana jako The Plan of the Ages; taki nagłówek jest też zamieszczony na każdej kartce nawet w nowszych edycjach) tzn. „Boski Plan Wieków” (tzw. I Tom).
1889 - The Time Is at Hand tzn. „Nadszedł Czas” (tzw. II Tom).
1891 - Thy Kingdom Come tzn. „Przyjdź Królestwo Twoje” (tzw. III Tom).
1897 - The Day of Vengeance (dos³ownie Dzieñ Pomsty). Od 1912 r. wydawany jako The Battle of Armageddon tzn. „Walka Armagieddonu” (tzw. IV Tom), po dodaniu „wstępu o Armagedonie” („Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 429).
1899 - The At-one-ment Between God and Man tzn. „Pojednanie pomiędzy Bogiem i człowiekiem” (tzw. V Tom).
1904 - The New Creation tzn. „Nowe Stworzenie” (tzw. VI Tom).
1917 - The Finished Mystery tzn. „Dokonana Tajemnica” (tzw. VII Tom).
Początkowo aż do 1904 r. seria pierwszych sześciu tomów miała tytuł Millennial Dawn (Brzask Tysiąclecia), by też w tym samym roku przybrać nową nazwę tzn. Studies in the Scriptures co oddano po polsku jako „Wykłady Pisma Świętego” („Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 53).
Oto powód tej zmiany podany przez Russella:
„Tom ten, w jego najwcześniejszym wydaniu zatytułowano ‘Brzask Tysiąclecia’ [Millennial Dawn] - ale zauważyliśmy, że niektórzy zostali oszukani, myśląc iż jest to jakaś nowacja. Celem zapobiegnięcia, aby nikt nie był oszukany i aby nikt nie kupił pod tym tytułem coś innego przez podstęp, później nadaliśmy obecny tytuł seryi ‘Wykłady Pisma Św.’, tak żeby nikt błędnie go nie zrozumiał” („Boski Plan Wieków” 1925, ‘Przedmowa autora’ s. III).
Jeśli chodzi o angielską edycję „Wykładów Pisma Świętego”, to prócz normalnych edycji, tomy I-VI ukazały się też w 1915 r. wraz z dodanymi „pytaniami berejańskimi”, w 1917 r. z „przedmowami autora”, a w 1923 r. tomy I-VII w formacie kieszonkowym z „dodatkowymi materiałami” („Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 429).
Warto też wspomnieć, że tomy II-VII (prócz VI) ukazały się też po angielsku jako dodatki do Strażnic: tom II (1 kwiecień - 1 maj 1889 r.), tom III (1 czerwiec 1891 r.), tom IV (1 październik - 15 listopad 1897 r.), tom V (1 wrzesień - 15 październik 1899 r.), tom VII tzw. „ZG” (1 marzec 1918 r.; wydanie nadzwyczajne).
O tomie I napiszemy też dokładnie poniżej. Natomiast w całej serii edycji ang. z 1917 r. do tomów I-VI dodano „Przedmowy autora” (są one też w niektórych tomach edycji polskiej) („Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 428-429).
Inaczej sprawa ma się jeśli chodzi o polską edycję wykładów prezesa Strażnicy, u nas zwanych „Tomami Russella”. Towarzystwo Strażnica raczej nie opisuje faktu ich powstania (prócz kilku ogólnych informacji), a jedynie różne grupy badaczy Pisma Św. od czasu do czasu wspominają te wydarzenie.
Poniżej opiszemy historię powstania polskiej edycji „Wykładów Pisma Świętego” oraz wskażemy czym różnią się one od oryginałów angielskich. Jednak wcześniej, aby zrozumieć z jak ważnymi mamy do czynienia książkami dla ówczesnych głosicieli Towarzystwa Strażnica, wczytajmy się w słowa samego Russella:
„Jeśli sześć tomów WYKŁADY PISMA ŚWIĘTEGO jest praktycznie Biblią uporządkowaną przedmiotowo z podanymi biblijnymi tekstami dowodowymi, możemy bez popełnienia niewłaściwości nazwać tomy: Biblią w uporządkowanej postaci. Należy powiedzieć, że tomy są nie tylko komentarzami Biblii. Praktycznie są one samą Biblią, ponieważ nie przejawia się w nich dążenie do budowania jakiejś doktryny (...) Dalej, nie tylko widzimy, że ludzie nie mogą zrozumieć Boskiego Planu przez studiowanie samej Biblii, ale obserwujemy również fakty, iż jeśli ktoś odkłada WYKŁADY PISMA ŚWIĘTEGO nawet po korzystaniu z nich, zapoznaniu się z nimi, po czytaniu ich przez dziesięć lat, jeśli wówczas odkłada i ignoruje je, korzystając tylko z Biblii, to chociażby używał Biblii ze zrozumieniem przez dziesięć lat - nasze doświadczenie pokazuje - w ciągu dwóch lat pogrąży się w ciemnościach. Z drugiej strony, jeśli ktoś czytałby tylko WYKŁADY PISMA ŚWIĘTEGO z cytowanymi odnośnikami biblijnymi, a nie przeczytałby ani jednej strony Biblii jako takiej, wówczas po dwóch latach byłby w świetle prawdy, ponieważ miałby światło Pisma Świętego” (ang. Strażnica [The Watch Tower] 15 IX 1910 r.; tekst polski za „Teraźniejsza Prawda” Nr 358, XI 1985 r. s. 174-175, wyd. Świecki Ruch Misyjny „Epifania”; patrz też „Świt Królestwa Bożego i Wtórej Obecności Jezusa Chrystusa” Nr 4, 1975 wyd. Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego; por. też ang. Strażnica [The Watchtower] Nr 13, 1957 s. 414-415).
„Wykłady Pisma Świętego są, że się tak wyrażę, Biblią w formie uporządkowanych przedmiotów. Czytając ‘Wykłady Pisma Świętego’ czytacie Biblię. Ci, którzy czytają Biblię w ten sposób, mogą zyskać o wiele więcej znajomości. Dorywcze czytanie Biblii nie daje tyle informacyj co przedmiotowe badanie” („Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” 1947 [ang. 1917] s. 207).
Dziś zaś Towarzystwo Strażnica tak wspomina tomy Russella:
„Przez wiele lat Badacze Pisma Świętego oprócz Biblii rozważali także treść tomów Wykładów Pisma Świętego. Materiał ten rzeczywiście był duchowym ‘pokarmem we właściwym czasie’ (Mat. 24:45)” („Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 252).
Niewiele też osób zdaje sobie sprawę z tego, że początkowo tomy Russella nie miały podanego autora. Dopiero prawdopodobnie po jego śmierci umieszczono w nich słowa: „Napisane R. P. 1889 przez Pastora Russell” („Nadszedł Czas” 1919), choć np. „Boski Plan Wieków” z 1917 r. czy „Nowe Stworzenie” z 1919 r. nie zawiera jego nazwiska.
Oto co na ten temat mówił sam Russell:
„Pytanie (1913): - Nieraz zadawane jest nam pytanie dlaczego nazwisko autora nie jest podane w Wykładach Pisma Świętego. Jesteśmy pewni w umyśle swoim, że opuszczono je z dobrego powodu, lecz chcielibyśmy mieć dokładną osobistą odpowiedź od ciebie, którąbyśmy mogli dać pytającym.
Odpowiedź. - Wiele powodów możnaby podać i każdy byłby prawdziwy. Nie mam szczególnej przyczyny, dla której nazwisko nie mogłoby być wymienione; nie wiem czy byłoby to korzystnym czy też nie. Wykłady Pisma Świętego nie reprezentują coś osobistego, lecz przedstawiają naukę, a nauka powinna opierać się na własnym gruncie za pomocą odnośników do Biblii raczej aniżeli opierać się na autorytecie, słowie, lub nazwisku jakiej jednostki. Książka jest oczywiście mniej sekciarską, jeżeli zechcemy użyć tego wyrazu, z powodu tego, że nie podaje nazwiska. W każdym bądź razie, nie miałbym nic przeciwko temu, więc jeżeliby kto życzył sobie mieć nazwisko, proszę im podpisać” („Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” 1947 [ed. ang. 1917] s. 751).
Obecnie Towarzystwo Strażnica nie zajmuje się ani powielaniem, ani rozprowadzaniem „Wykładów Pisma Świętego”. Czynią to np. w USA badacze z Dawn Bible Students Association, a w Polsce różne grupy badaczy Pisma Św. Oczywiście dotyczy to tylko pierwszych sześciu tomów Russella. Badacze bowiem nie uznają „Dokonanej Tajemnicy” (tzw. VII Tom), bowiem ukazała się ona po jego śmierci i kwestionują oni wcześniejszy wpływ jego na treść w tej książce zawartą.
„Boski Plan Wieków” - Tom I
Książką poprzedzającą ang. „Plan Wieków” (później „Boski Plan Wieków”) było wydane przez Towarzystwo Strażnica dzieło pt. Day Dawn napisane przez Patona, współpracownika Russella. Wydaje się, że Towarzystwo Strażnica podaje o nim dwie przeciwstawne opinie. Raz przyznaje się do niego, a innym razem jakby potępia je, nie wspominając, że samo je wydało. Porównajmy te wypowiedzi:
„Chociaż Towarzystwo puściło w obieg oprawną książkę zatytułowaną ‘Brzask Dnia’ (Day Dawn), którą ułożył jeden z wczesnych współpracowników, J. H. Paton, postanowiono, żeby Russell napisał nową książkę pod tytułem ‘Brzask tysiąclecia’ (Millennial Dawn), która po wielu trudnościach ukazała się w roku 1886 jako I tom spodziewanej serii. Później zamiast tego stała się ona znana jako I tom ‘Wykładów Pisma Świętego’ i też jako ‘Boski plan wieków’.” („Nowożytna historia Świadków Jehowy” część I, s. 24 [bez daty wydania, choć słowa te opublikowane są w ang. Strażnicy z 1955 r. s. 76]).
„Dwa lata później Paton, usługujący wówczas jako podróżujący przedstawiciel Strażnicy, również zaczął odsuwać się od organizacji, aż w końcu opublikował książkę Day Dawn (Brzask Dnia; była to już jego druga książka), w której odrzucił pogląd, że Adam popełnił grzech i że w związku z tym potrzeba nam odkupiciela” („Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 620).
Jeśli prawdą jest to co podaje w tych obu wypowiedziach Towarzystwo Strażnica, to okazuje się, że wydało ono i początkowo rozprowadzało książkę zaprzeczającą okupowi! A przecież, to ono atakuje wszystkich, jako ponoć zaprzeczających tej nauce, czyniąc się największym obrońcą jej.
Później, gdy Russell rozstał się z Patonem, w „Przedmowie Autora” do I tomu datowanej na 1 października 1916 r., podał, że bezpośrednim poprzednikiem „Planu Wieków”, poruszającym te same zagadnienia, była (wydana w 1881 r.) po ang. jego książka Food for Thinking Christians (Pokarm dla myślących chrześcijan; 162 strony; po polsku brak). Była ona „wydana pierwotnie jako specjalny numer Strażnicy Syjońskiej z września 1881 roku” („Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 123). Więcej informacji o niej znajdziemy we wspomnianej „Przedmowie Autora” do I tomu.
Zanim ukazała się w cała polska seria „Wykładów Pisma Świętego” w 1907 r. Towarzystwo Strażnica opublikowało pierwszy jego tom pt. „Boski Plan Wieków”.
Polonijne czasopismo badaczy Pisma Św. z Chicago tak wspomina ten fakt:
„W roku 1907 skończył br. Ol.[eszyński] tłumaczenie pierwszego tomu - wydany w wielkiej ilości i rozpowszechniany w Ameryce, Kanadzie i w Polsce” („Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa” Nr 4, 1979 s. 51).
Tom ten, jeszcze w edycji z 1917 r., posiadał takie oto „Słowo od tłumacza”:
„Jeżeli przy czytaniu powyższego Dzieła czytelnik zauważył niedokładności językowe, lub miejsca niejasne - niech nie przypisuje winy autorowi lecz tłumaczowi, który ze swej strony uczynił na co go było stać. - Miejsca, jakie zdają się być niejasne, okażą się zrozumiałemi przy powtórnem czytaniu tegoż dzieła. - Gdyby zaś czytelnik zechciał otrzymać szczegółowe wyjaśnienie co do niektórych punktów, raczy zgłosić się do: - R. H. Oleszyńskiego. 3510 Evergreen Ave., Chicago, Ill. U. S. A.” (s. 436).
Towarzystwo Strażnica ani słowem nie wspomniało, że to Oleszyński przetłumaczył I tom Russella. Oto co natomiast napisało:
„Niektórzy nawet wracali w rodzinne strony, żeby osobiście przekazać wieść o obecności Chrystusa. W Strażnicy Syjońskiej, wydaniu angielskim z 15 czerwca 1895 roku, zamieszczono w rubryce ‘Postępy dzieła za granicą’ następującą informację: ‘Brat Oleszyński z Polski, który mniej więcej trzy lata temu dobrym i szczerym sercem przyjął prawdę, udał się do kraju swego pochodzenia, aby wyszukać osoby poświęcone i udostępnić im wspaniałą ewangelię o odkupieniu, restytucji i powołaniu w górę’.” („Rocznik Świadków Jehowy 1994” 1994 s. 175-176).
„W roku 1895 wrócił do Polski brat Oleszyński, aby głosić dobrą nowinę o ‘odkupieniu, restytucji i powołaniu w górę’; niestety nie wytrwał w tej służbie” („Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 413).
Jak widać, jakby zaraz na początku działalności uczyniono go ‘odstępcą’. Nie wspomniano nawet o jego kolejnych podróżach z ramienia Towarzystwa Strażnica na ziemie polskie w latach 1911, 1912 (osiem miesięcy), 1913 (18 miesięcy) oraz 1922-1923, kiedy już nie był związany z drugim prezesem Strażnicy Rutherfordem (patrz „Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa” Nr 4, 1979 s. 51-52).
Do dziś udało mi się stwierdzić istnienie wielu polskich edycji powyższej książki z następujących lat: 1907, 1911, 1915, 1917, 1918, 1919, 1920, 1923 (?), 1925, 1928. Wszystkie je wydawało aż do 1928 r. Towarzystwo Strażnica (nakład podany w edycji z 1925 r. - 5.695.000; por. poniżej - ponad 6 mln). Reklamowano je jeszcze w 1929 roku (patrz np. „Wyzwolenie” 1929 s. 351), a po wyczerpaniu nakładu rozprowadzano już prawie wyłącznie książki autorstwa Rutherforda (zm. 1942).
Później w USA i w Polsce wydane zostały przez różne grupy badaczy następujące polskie edycje „Boskiego Planu Wieków”: 1950 r., 1975 r., 1986 i 1994 r.
Dodać należy, że książka „Boski Plan Wieków” zawiera dołączony wykres „Plan Wieków”, który ukazują też nowsze publikacje Towarzystwa Strażnica np. książka „‘Wieczyste zamierzenie’ Boże odnosi teraz triumf dla dobra człowieka” (1978 s. 10), która podaje też:
„Książka ta przetłumaczona na szereg języków osiągnęła nakład ponad sześć milionów egzemplarzy. Od roku 1929 jej nakład jest wyczerpany”(s. 9).
Oczywiście nakład ten nie jest wyczerpany, bo jak podaliśmy wcześniej, wydają nadal I tom badacze Pisma Św., którzy szacują, że przekroczył on obecnie 10 milionów.
Wykres (angielski) Russella publikuje też dziś Towarzystwo Strażnica w książce „Świadkowie Jehowy głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 162.
Ciekawostką jest też to, że w 1923 r. została wydana kieszonkowa ang. edycja I tomu z dodaną biografią Russella, a ang. edycje z 1907, 1908 i 1913 zawierały inne dodatki („Analiza zarzutów przeciwko nadziejom milenijnym”, „Cienie przybytku”, rozdział o piramidzie). Ukazywał się też on w ang. Strażnicach w odcinkach w latach 1886-1887 (1 listopad - 1 styczeń) oraz jako dodatek do ang. Strażnic z 1 sierpnia 1903 r. i 15 sierpnia 1911 r. (patrz „Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica 1986-2000” 2003 s. 429).
Jeśli zaś chodzi o pierwotny tytuł ang. „Plan Wieków” (The Plan of the Ages), to choć pod takim nie ukazała się ta książka po polsku, to jednak pozostał w niej ślad tej nazwy. Otóż w nagłówkach każdej kartki polskiej edycji są słowa „Plan Wieków” (np. edycja z 1917 r.).
O powstaniu kolejnych tomów Russella napiszemy w II i III części artykułu.
Tomy II-VII
Zupełnie inaczej, niż w przypadku I tomu, przedstawia się sprawa powstania pozostałych polskich wykładów Russella. Wydanie ich poprzedzało kilka rozdziałów z tomów opublikowanych w formie broszur. Oto wspomnienia Towarzystwa Strażnica z tym związane:
„Ogromną pomocą w działalności ogłaszania prawdy biblijnej innym Polakom okazało się w 1909 roku opublikowanie przez Towarzystwo Strażnica traktatów w języku polskim, przeznaczonych do rozpowszechniania. Tego samego roku ukazało się też skrócone wydanie materiałów z Wykładów Pisma Świętego, a w roku 1915 już regularnie co miesiąc drukowano polską Strażnicę” („Rocznik Świadków Jehowy 1994” 1994 s. 176).
Oto zaś tytuły wspomnianych „skróconych wydań materiałów z Wykładów Pisma Świętego” zamieszczone w IV tomie „Walka Armagieddonu” (bez daty wydania, nakład 439,000) s. 815 w „Katalogu Książek”:
„Chronologia Biblijna i Pierwsze Przyjście naszego Pana” (rozdziały z „Nadszedł Czas”).
„Antychryst, czyli Człowiek Grzechu, jego powstanie i upadek” (rozdział z „Nadszedł Czas”).
„Żniwo i Jego Dzieło” (rozdziały z „Przyjdź Królestwo Twoje”).
„Chrześcijaństwo przed Wielkim Sądem” (rozdziały z „Walka Armagieddonu”).
„Wielkie Proroctwo Naszego Pana” (rozdział z „Walka Armagieddonu”).
„Stworzenie Ziemi i Człowieka, czyli ‘Na początku’” (rozdział z „Nowe Stworzenie”).
„Wielkanoc Nowego Stworzenia” (rozdział z „Nowe Stworzenie”).
Czasopismo polskich badaczy Pisma Św. z Chicago o wydawaniu pozostałych tomów podaje:
„W roku 1918 została zorganizowana filia Polska Stowarzyszenia Badaczy Pisma Św. w Detroit, Mich. Zostali wynajęci zawodowi polscy redaktorzy do tłumaczenia literatury angielskiej na język polski - p. J. Ostrowski i P. Marski. Zostały przetłumaczone tomy 2, 3, 4, 5, 6 i 7, oraz rozmaite broszury i gazetki dla Publiczności. Ta literatura wprost błyskawicznie się rozchodziła, ale tom siódmy został zatrzymany, wydany po śmierci br. Russella z pewnymi zdaniami, nie odpowiadającymi poprzednim naukom Stowarzyszenia” („Straż i Zwiastun Obecności Chrystusa” Nr 3, 1979 s. 43).
Oto zaś relacja Towarzystwa Strażnica:
„W początkach roku 1919 powołano do życia odrębną korporację w celu obsługiwania zborów polskojęzycznych. Zarejestrowano ją w Detroit, w stanie Michigan. Nosiła polską nazwę Strażnica - Towarzystwo Biblijne i Broszur. Nie miała rywalizować ze swoją macierzystą korporacją: Watch Tower Bible and Tract Society. Placówkę w Detroit po prostu uznawano za polską filię Towarzystwa Watch Tower. (...) Regularnie dwa razy w miesiącu publikowano polskie wydanie Strażnicy, a ponadto zbory mogły się zaopatrywać w kolejne tomy Wykładów Pisma Świętego i szereg broszur po polsku. (...) Ponadto wydano siódmy tom Wykładów, a nieco później książkę Harfa Boża. Polscy bracia nie chcieli prowadzić działalności niezależnie od swych anglojęzycznych współwyznawców. Dlatego też w styczniu 1921 roku uchwałą zarządu korporacji w Detroit wybrano na prezesa J. F. Rutherfo...
tilia14