P.C.Cast, Kirstin Cast - Dom nocy 03 - Wybrana (rozdział 6).pdf - krysiulka

Rozdział 6

O. Mój. Boże. Chciałam umrzeć. Chciałam umrzeć, obrócić się w pył i żeby bryza rozsiewała

mnie gdziekolwiek tak długo, jak będzie to daleko stąd. Zamiast tego odwróciłam się.

Rzeczywiście, Loren Blake, zwycięzca konkursu o laur Poety Wampirów i Najlepiej-

Wyglądający Mężczyzna w znanym wszechświecie, stał tam z uśmiechem na klasycznie

przystojnej twarzy.

- Oh, uh, cześć, - wyjąkałam i ponieważ nie brzmiało to wystarczająco głupio, wyrzuciłam –

Jesteś w Europie.

- Byłem. Po prostu wróciłem tego wieczora.

- Więc jaka jest Europa? – spokojny i pozbierany Erik nonszalancko ułożył rękę na moich

ramionach.

Uśmiech Lorena stał się szerszy, gdy spojrzał z Erika na mnie. – Nie tak przyjazna jak to jest

tutaj.

Erik, który wyglądał jakby dobrze się bawił, roześmiał się miękko. – Cóż, nie chodzi o to

dokąd jedziesz, tylko o to kogo znasz.

Loren uniósł jedną idealna brew. – Oczywiście.

- To urodziny Zoey. Po prostu robimy urodzinowe pocałunki. – Powiedział Erik. – Wiesz, że

Zoey i ja chodzimy ze sobą.

Spojrzałam z Erika na Lorena. W powietrzu pomiędzy nimi prawie widoczny był testosteron.

Jejku, zachowywali się zupełnie jak samcy. Szczególnie Erik. Przysięgam, że nie byłabym

zdziwiona, gdyby walną mnie w głowę i zaczął odciągać za włosy. Nie był to atrakcyjny

obraz mentalny.

- Tak, słyszałem, że wy dwoje się spotykacie, - powiedział Loren. Jego uśmiech wyglądał

dziwnie – jakoś tak sarkastycznie, prawie jak drwina. Wtedy wskazał na moje usta. – Masz tu

trochę krwi, Zoey. Może zechcesz to wyczyścić. – Moja twarz płonęła. – Oh, i wszystkiego

najlepszego. – Zawrócił na chodnik i udał się w kierunku części szkoły mieszczącej prywatne

pokoje profesorów.

- Nie wiem w jaki sposób mogłoby to być bardziej żenujące. – powiedziałam po zlizaniu krwi

z moich ust i poprawieniu swetra.

Erik wzruszył ramionami i uśmiechnął się szeroko.

Trzepnęłam go w klatkę piersiową zanim sięgnęłam po moją roślinkę i książkę. – Nie wiem

czemu sadzisz, że to jest zabawne, - powiedziałam i zaczęłam maszerować w stronę

akademika. Oczywiście, podążył za mną.

- Tylko się całowaliśmy, Z.

- Ty całowałeś. Ja piłam twoją krew. – spojrzałam w bok na niego. – Oh, i jest jeszcze mały

szczegół twoje-dłonie-pod-moją-bluzką. Lepiej o tym nie zapomnij.

Wziął ode mnie lawendę i chwycił moją dłoń. – Nie zapomnę togo, Z.

Nie miałam wolnej ręki, by trzepnąć go ponownie, więc rzuciłam mu piorunujące spojrzenie.

– To żenujące. Nie mogę uwierzyć, że Loren nas zobaczył.

- To był tylko Blake, a on nie jest nawet w pełni profesorem.

- To żenujące – powtórzyłam, chcąc by moja twarz się ochłodziła. Chciałam również móc

napić się trochę więcej krwi Erika, ale nie zamierzałam o tym wspominać.

- Nie jestem zażenowany. Cieszę się, że nas zobaczył, - powiedział Erik zadowolony z siebie.

- Cieszysz się? Od kiedy publiczne podpieszczanie się stało się dla ciebie podniecającym? –

Świetnie. Erik był dziwnym gościem, a ja właśnie się o tym dowiedziałam.

- Publiczne podpieszczanie się nie jest podniecające, ale nadal się cieszę, że Blake nas

widział. – Cała radość znikła z głosu Erika, a jego uśmiech stał się ponury. – Nie lubię

sposobu w jaki na ciebie patrzy.

Przewróciło mi się w żołądku. – Co masz na myśli? Jak on na mnie patrzy?

- Jakbyś nie była uczennicą a on nauczycielem. – przerwał. – Więc nie zauważyłaś?

- Erik, myślę, że jesteś szalony. – ostrożnie nie odpowiedziałam na pytanie. – Loren patrzy na

mnie, jak na wszystko inne. – Serce waliło mi w piersi, jakby chciało wybić sobie drogę na

zewnątrz. Do diabła tak, zauważyłam jak Loren na mnie patrzy! Już dawno to zauważyłam.

Nawet rozmawiałam o tym ze Stevie Rae. Ale po tym wszystkim co stało się później i prawie

miesięcznym wyjeździe Lorena, po prostu przekonywałam siebie, że wyobraziłam sobie

większość z tego co miedzy nami zaszło.

- Nazywasz go Lorenem, - powiedział Erik.

- Taa, jak powiedziałeś, nie jest prawdziwym profesorem.

- Nie nazwałem go Loren.

- Erik, pomógł mi w poszukiwaniach nowych zasad dla Cór Ciemności. – To było więcej niż

przesada, właściwie kłamstwo. Ja szukałam, Loren tam był. Rozmawialiśmy o tym. Wtedy

dotknął mojej twarzy. Zdecydowałam nie myśleć o tym, i pospiesznie dodałam. – Ponad to,

zapytał mnie o moje tatuaże. – I zrobił to. W pełnię księżyca obnażyłam większość moich

pleców, żeby mógł je zobaczyć… i dotknąć ich… i pozwolić im zainspirować jego poezję.

Oderwałam mój umysł również od tego kierunku myślenia, i zakończyłam z: - Więc trochę go

znam.

Erik chrząknął.

Czułam jakby mój umysł wypełniało stado myszoskoczków biegających w kółko w

kołowrotku, ale sprawiłam, że mój głos brzmiał lekko i żartobliwie. – Erik, jesteś zazdrosny

o Lorena?

- Nie. – Erik spojrzał na mnie, następnie w bok, a potem ponownie napotkał moje oczy. –

Tak. No dobrze, może.

- Nie bądź. Nie ma żadnego powodu, żebyś był zazdrosny. Między mną a nim nic nie będzie.

Obiecuję. – Uderzyłam moim ramieniem w jego. W tym momencie naprawdę tak uważałam.

Wystarczająco stresująca była próba rozgryzienia co zrobić ze skojarzonym Heathem.

Ostatnia rzeczą jaka potrzebowałam był sekretny romans z kimś, kto był nawet bardziej poza

zasięgiem niż ludzki były chłopak. (Niestety, wyglądało na to, że ostatnia rzecz jakiej

potrzebuje jest zwykle pierwszą jaką dostaję.)

- Po prostu czuję, że on nie jest w porządku, - powiedział Erik.

Zatrzymaliśmy się przed dziewczęcym akademikiem i, nadal trzymając jego dłoń,

odwróciłam się do niego i niewinnie zatrzepotałam rzęsami. – Więc dotykałeś także Lorena?

Skrzywił się. – Nie ma na to nawet najmniejszej możliwości. – Przyciągnął mnie do siebie i

otoczył ramionami. – Przepraszam za robienie tych wariactw o Blake’a. Wiem, ze między

wami nic nie ma. Sądzę, że jestem zazdrosny i głupi.

- Nie jesteś głupi i nie myślę, że jesteś zazdrosny. Albo przynajmniej troszeczkę.

- Wiesz, że szaleję za tobą, Z. – powiedział, schylając się i ocierając o moje ucho. – Żałuję, że

jest tak późno.

Zadrżałam. – Ja również. – Ale mogłam zauważyć nad jego ramieniem jaśniejące niebo.

Dodatkowo, byłam wykończona. Wśród moich urodzin, moją mama i ojciachem i moją

nieumarłą najlepszą przyjaciółką, naprawdę potrzebowałam trochę samotności by pomyśleć i

dobrego, solidnego nocnego (albo w naszym przypadku, dziennego) snu. Ale to nie

powstrzymało mnie przed wtuleniem się w Erika.

Pocałował mnie w czubek głowy i przytrzymał blisko siebie. – Hej, wymyśliłaś już kto

zastąpi ziemię podczas Rytuału Pełni Księżyca?

- Nie, jeszcze nie, - powiedziałam. Cholera. Rytuał Pełni Księżyca miał odbyć się za dwie

noce, a ja unikałam myślenia o nim. Zastąpienie Stevie Rae było by wystarczająco okropne,

gdyby była naprawdę martwa. Wiedza, że jest nieumarłą i włóczy się po śmierdzących

ulicach i obrzydliwych tunelach śródmiejskich, po prostu czyniła zastąpienie jej czysto

przygnębiającym. Nie zrozumcie mnie źle.

- Wiesz, że to zrobię. Wszystko co musisz to poprosić.

Uniosłam głowę by na niego spojrzeć. Był członkiem Rady Starszych, razem z

Bliźniaczkami, Damienem i, oczywiście, mną. Ja stałam na czele rady pomimo, że

technicznie byłam nowicjuszem, a nie seniorem. Stevie Rae również była członkiem rady. I,

nie, nie zdecydowałam jeszcze, kto powinien ją zastąpić. Obecnie, powinnam wskazać lub

wybrać dwóch uczniów do rady i także o tym nie pomyślałam. Boże, byłam zestresowana.

Wzięłam głęboki wdech. – Czy mógłbyś proszę reprezentować ziemię w kręgu na Rytuał

Pełni Księżyca?

- Nie ma sprawy, Z. Ale nie sądzisz, że byłoby dobrym pomysłem, wcześniejsze

przećwiczenie zamykania kręgu? Z resztą was posiadających związek z żywiołem, albo jak w

twoim przypadku z wszystkimi pięcioma żywiołami, lepiej upewnijmy się, że wszystko

pójdzie gładko, gdy dołączy do was nieobdarowany chłopak.

- Właściwie to nie jesteś nieobdarowany.

- Cóż, nie mówiłem o moich olbrzymich umiejętnościach w podpieszczaniu.

Przewróciłam oczami. – Ja także.

Przyciągnął mnie bliżej, więc moje ciało wtopiło się w niego. – Sądzę, że powinienem

pokazać ci więcej z moich talentów.

Zachichotałam, a on mnie pocałował. Nadal mogłam wyczuć posmak krwi na jego ustach, co

uczyniło pocałunek nawet słodszym.

- Sądzę, że właśnie się godzicie, - powiedziała Erin.

- To wygląda bardziej na pieszczoty niż na godzenie się, bliźniaczko, - powiedziała Shaunee.

Tym razem Erik i ja nie odskoczyliśmy od siebie. Po prostu westchnęliśmy.

- W tej szkole nie ma czegoś takiego jak prywatność, - wymruczał Erik.

- Halo! Wsysacie się w swoje twarze na widoku, - powiedziała Erin.

- Myślę, że to słodkie, - powiedział Jack.

- To dlatego, że ty jesteś słodki, - powiedział Damien, kładąc swoje ramiona na ramionach

Jacka, gdy schodzili z szerokich schodów frontowych akademika.

- Bliźniaczko, mogę zwymiotować. A co z tobą? – powiedziała Shaunee.

- Z całą pewnością. Jak z procy, - powiedziała Erin.

- Więc takie czułości sprawiają, że czujecie się chore, huh? – Spytał Erik ze złym błyskiem w

oczach. Zastanawiałam się co zamierzał.

- Całkowicie powodują mdłości- powiedziała Erin.

- Zgadza się, - zgodziła się Shaunee.

- Więc nie będziecie zainteresowane tym co Cole i T.J. chcieli żebym wam przekazał?

- Cole Clifton? – powiedziała Shaunee.

- T.J. Hawkins? – powiedziała Erin.

- Tak i tak – powiedział Erik.

Patrzyłam jak podwójnie cyniczne Shaunee i Erin natychmiastowo zmieniają swoje

negatywne nastawienie.

- Cole jest taki wspaniaaały, - właściwie wymruczała Shaunee. – Te jego włosy blond i te

niegrzeczne niebieskie oczy sprawiają, że chcę dać mu klapsa.

- T.J. – Erin wachlowała się dramatycznie- ten chłopak może śpiewać . I jest wysoki… Ooh,

on jest cholernie wspaniały.

- Czy to przedstawienie oznacza, że jesteście obecnie zainteresowane takim czułościami? –

spytał Damien z zadowolonym uniesieniem brwi.

- Tak, Królowo Damien, - powiedziała Shaunee, podczas gdy Erin zmrużyła oczy i kiwnęła.

- Wiec masz coś co chcesz przekazać Bliźniaczką od Cola i T.J.? – zasugerowałam Erikowi,

zanim Damien mógł odgryźć się Bliźniaczą, co sprawiło, że po raz milionowy zatęskniłam za

Stevie Rae. Była lepsza w utrzymywaniu pokoju niż ja.

- Tylko to, że my wszyscy pomyśleliśmy, że byłoby fajnie gdybyście Shaunee i Erin i ty-

ścisnął moje ramię – poszły z nami do IMAXa jutrzejszej nocy.

- My jako ty, Cole i T.J.? – spytała Shaunee.

- Tak. Oh, Damien i Jack również są zaproszeni.

- Co będziemy oglądać?- spytał Jack.

Erik przerwał dla dramatyczniejszego efektu, i powiedział. – 300 powraca jako specjalny

pokaz wakacyjny IMAXu.

Teraz Jack zaczął się wachlować.

Damien uśmiechnął się szeroko. – Wchodzimy w to.

- My, także, - powiedziała Shaunee, gdy Erin kiwała potwierdzająco tak energicznie, że jej

długie blond włosy fruwały naokoło, sprawiając, że wyglądała jak szalona cheerleaderka.

- Wiesz, 300 będzie idealnym filmem. On ma coś dla każdego. – powiedziałam. – Męskie

sutki dla tych z nas, którzy to lubią. I dziewczęce balony dla tych z nas, którzy to lubią. W

dodatku dużą dawkę dla bohaterskiego zachowania facetów, a kto tego nie lubi?

- I pokaz w IMAXie o północy, dla tych z nas, który nie lubią światła słonecznego. –

powiedział Erik.

- Czysta perfekcja. – powiedział Damien.

- Zgadza się, - razem powiedziały Bliźniaczki.

P.C.Cast, Kirstin Cast - Dom nocy 03 - Wybrana (rozdział 6).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: