Marinelli Carol - Zauroczenie.txt

Carol Marinelli

Zauroczenie

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Meg zdjęła identyfikator i stetoskop i wrzuciłaje do

szafki, po czym, korzystając z tego, że w przebieralni

nie było nikogo, głośno zatrzasnęła drzwi, aby

wyładować chociaż część frustracji, a następnie, dla

wzmocnienia efektu, zrobiła to ponownie. Nie

pomogło. Właściwie nawet tego nie oczekiwała. –

Witaj, Meg! – Jess zdyszana wpadła do pokoju

iwbłyskawicznym tempie zaczęła się rozbierać. – Od

trzydziestu lat jestem pielęgniarką i po raz pierwszy się

spóźniłam. Dasz wiarę? Gdybychodziło okogoś

innego, Meg zpewnościąby nie uwierzyła. Dla Jess,

która uczyła się zawodu w czasachsztywnychsio

śtrprzełożonych iwykrochmalonych uniformów,

punktualność była kwestią honoru, a nieodłącznym

atrybutem noszony w widocznym miejscu mały

kieszonkowy zegarek. – Powiedz mi, czy to Carla,

wiesz, ta, która studiuje pielęgniarstwo,

wybiegłastądprzed chwilą zalana łzami? Meg

skinęłagłową, ale ku wyraźnemu rozczarowaniu Jess

nie podjęła tematu. – Sądziłam, że zupełnie dobrze

sobie radzi, przynajmniej podczas dziennych dyżurów.

– Irlandzki akcent Jess był tak wyraźny jak u matki

Meg. Być może dlatego, ilekroć Jess sięzbliżała, Meg

Strona 1

Marinelli Carol - Zauroczenie.txt

czuła się, jakby za chwilęmiałabyć

przezniąskarcona.–Pewnienieźlejej nagadałaś. –

Wcale jej nie nagadałam. – Meg wciągnęła szorty i

T-shirt i zaczęła rozczesywać swoje długie, ciemne

włosy, spięte pod pielęgniarskim czepkiem przez całą

noc, po czym związała je w konśki ogon. – Byłapo

prostu roztrzęsiona z powodu pacjenta, którego nam

w nocy przywieziono. – A więc miałyście dużo pracy?

– Nie, właściwie nie. – Meg zamilkła na chwilę,

rozpuściławłosy i ponownie je rozczesując, dodała: –

Straciliśmy w nocy dziecko. Jess przerwała

napełnianie kieszeni nożyczkami, szczypczykami i

innymi przyborami niezbędnymi pielęgniarkom z

oddziału nagłych wypadków, i po chwili milczenia

zapytała: – Ile miało lat? – Dwa. Większość

pielęgniarek w takiej sytuacji zaczęłaby szczegółowo

opowiadać o tym, jak małe dziecko pozostawiono w

kąpieli bez opieki, i jak sanitariusze wbiegli do szpitala

z nie dającym żadnych oznak życia bezwładnym

ciałkiem. Wszyscy zdawali sobie sprawę,że

kontynuowanie reanimacji nie ma sensu, ale nikt nie

chciał tego głośno powiedzieć. A potem ta straszna

rozmowa z rodzicami dziecka iświadomość

bezsensowności tej śmierci. Meg nie chciała o tym

mówić. Uporała się wreszcie zwłosami i odwróciła się

do Jess. –Uważałam, że powinnam pomóc jej przez to

przejść.To była jej pierwsza śmierć–oznajmiła.

–Biedna Carla –westchnęła Jess. –Pierwsza śmierć

Strona 2

Marinelli Carol - Zauroczenie.txt

jest zawsze dużym przeżyciem, szczególnie wtedy, gdy

odchodzi dziecko. Czy chcesz, żebym z niąo tym

porozmawiała? Intencje Jess były z pewnościądobre,

ale Meg pokręciłagłową. –Wzięła kilka dni wolnego,

ta przerwa dobrze jej zrobi. Ale mogędo niej

zadzwonići zapytać, czy nie chciałaby wpaśćna

kawęijeszcze raz o tym porozmawiać. –A ty, Meg?

–Jess spojrzała na niąniepewnie. –Ty nie chcesz o tym

pogadać? –Czekała na odpowiedź, ale Meg milczała.

–Jeśli nie czujesz siędobrze... –Nic mi nie jest, taka

jest ta nasza praca. Zdążyłam sięjużdo tego

przyzwyczaić. –Wiem. Tylko że... –Jess z trudem

przełknęłaślinę –takie rzeczy zawsze na nas działająi

jeśli potrzebujesz z kimśpogadać, to jestem do

dyspozycji. Meg uśmiechnęła sięuspokajająco. –Nic

mi nie jest, Jess. Naprawdę. Jess bywała

trochęirytująca, czasami nieco zanadto

dramatyzowała, ale intencje z pewnościąmiała dobre.

Gdyby siedziały przy filiżance kawy, Meg byćmoże

otworzyłaby sięnawet przed nią. Jednak sytuacja, gdy

Jess miała za chwilęobjąćdyżur, a Meg właśnie go

skończyła, nie zdawała siętemu sprzyjać. Jess

wiedziała, że rozmowa jest skończona, przestała więc

naciskać. –Zostaniesz, żeby poznać nowego

konsultanta? –zapytała, zmieniając temat. –Zupełnie

o tym zapomniałam. On dziśzaczyna? –Właśnie. Bufet

przygotowałnawet z tej okazji sniadanie dla personelu.

Chyba nie masz zamiaru zrezygnować z poczęstunku i

Strona 3

Marinelli Carol - Zauroczenie.txt

z okazji poznania nowego i podobno wielce

obiecującego nabytku? Meg uśmiechnęła

sięsceptycznie. –Mam na ten temat inne zdanie. Z

tego, co słyszałam, doktor Flynn Kelsey przez ostatnie

dwa lata prowadziłw instytucie jakieśprace badawcze.

–To prawda, ale dotyczyły one urazów i reanimacji.

Tak czy inaczej dobrze, że kogośprzyjęli. Doktor

Campbell nie mógłjużdłużej pracowaćsam. Kto wie?

Może od razu przypadnąsobie do gustu i wkrótce

okaże się,że ten nowy to rzeczywiście fantastyczny

lekarz. –Jeśli jest taki dobry, to po co na dwa lata

zagrzebał sięw książkach po uszy? Praktyka ma o

wiele większe znaczenie –stwierdziła stanowczo Meg.

–A więc nie zostaniesz, żeby go powitać? –Co

sięodwlecze, to nie uciecze. –Nie daj

sięprosić–nalegała Jess. –Skuśsię chociażna

szybkąkawę. Meg ziewnęła ostentacyjnie.

–Naprawdę, Jess, jestem wykończona. W tej chwili

łóżkojestdlamnienajwiększąatrakcją. –Wzięładoręki

torbęi przerzuciłająprzez ramię. –Trzymaj się. –W

progu zatrzymała sięna chwilę. –Och, jeszcze jedno,

Jess. Zostawiłam wszystkie papiery dotyczące Luke’a,

tego zmarłego dziecka, w biurze szefa oddziału.

Doktor Leighton powinien wpisaćwszystkie leki, które

zostały podane. Ich wykaz przypięłam do karty

wypadkowej. – Oczywiście. Kiedy Meg odwróciła się

do drzwi, z jej ust wyrwało się ciche westchnienie: –

Biedne dziecko. – Po czym szybko się zreflektowała i

Strona 4

Marinelli Carol - Zauroczenie.txt

zdusiła emocje w kolejnym, potężnym ziewnie ˛ciu. –

Padam z nóg. Lepiej będzie, jak już pójdę do domu. W

istocie Meg nie była zmęczona ani trochę. Kiedy

wyjeżdżała z parkingu, zastanawiała się nawet, czy nie

zrobić po drodze zakupów. Natychmiast jednak uznała

ten pomysł za zbyt trywialny w obliczu tamtej tragedii.

Biedne dziecko. Jadąc wzdłuż wybrzeża, przez chwilę

wahała się, czy nie wpaść po drodze do rodziców. I

chociaż myśl o herbacie, grzankach i współczuciu

matki była bardzo pociągająca, to jednak szybko

sięrozmyśliła i skierowała w stronę wiodącej pod górę

drogi, gdzie stał jej dom. Krzywiąc się przy zmianie

biegów, uzmysłowiła sobie,dlaczego

bolijąręka.Przypomniała sobiedoktora

Leightonawpatrującego sięwpłaskąlinięna monitorze.

– Ciągniemy to jużod czterdziestu pięciu minut. Bez

powodzenia. Uważam, że powinniśmy to przerwać. Czy

sąjakieś wątpliwości? Ampułka z adrenaliną,

którątrzymaław ręku, pękła nagle, ale Meg nawet nie

drgnęła. – Może jeszcze nie przerywajmy,

przynajmniej nie wtedy, kiedy będę rozmawiała z jego

rodzicami. Może to przyniesie im ulgę,że wciążgo

ratujemy. –Wyrzuciła zgniecioną ampułkę do kosza i

nalepiła plaster na małą, lecz głębokąrankę, po czym

odetchnęłagłęboko i skierowała się do poczekalni, aby

przekazać rodzicom tragiczną wiadomość. A potem

ten wyraz rozpaczy na ich twarzach, gdy weszli, aby

pożegnać się ze swoim dzieckiem. Piękny widok na

Strona 5

Marinelli Carol - Zauroczenie.txt - Notatnik.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: