fakty_i_mity_2005_288_36.pdf

MORDERSTWO W WATYKANIE

Str. 15

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 36 (288) 15 WRZEŚNIA 2005 r. Cena 2,80 zł (w tym 7% VAT)

Str. 3

K ołobrzeg ma prawicowego do bólu prezydenta, który ma

Str. 3

równie prawicowych współpracowników – Polaków ka-

tolików. Jednym z nich jest związany z PiS-em

Przemysław Dawid – dyrektor Centrum Pro-

mocji i Informacji Turystycznej. W je-

go firmowym komputerze poli-

cja znalazła ponad sto filmów

pornograficznych z udziałem

dzieci. Czy gwałcenie kilku-

latków wpisuje się w prawo

i sprawiedliwość? A mo-

że w promocję i tury-

stykę?

Interwencje „FiM”

Taką nazwę będzie nosiła nowa rubryka w „Faktach i Mitach”. Tele-

fonujcie i piszcie w ważnych sprawach. Jeśli ktoś Was krzywdzi, jeżeli dzie-

je się jawne draństwo – przyjedziemy i spróbujemy pomóc. Na początek zo-

baczcie, co udało nam się załatwić we Włodawie.

Str. 10, 11

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 36 (288) 9 – 15 IX 2005 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA Prokuratura zajęła się fałszywą rewelacją Anny Ja-

ruckiej, czyli cudownej broni Platformy Obywatelskiej. Jan Ro-

kita stwierdził cynicznie, że „rozdymanie sprawy Jaruckiej

służy Cimoszewiczowi”. Tymczasem najnowsze sondaże wska-

zują na gwałtowny wzrost popularności Tuska – 41 procent!

Kaczyński ma 23, a Cimoszewicz 17–19.

Sondaże mają oświecać nieoświeconych i niezdecydowanych, jak

mają głosować, żeby „wygrać wybory”. A my dbajmy o to, żeby

nie skompromitować Polski.

Na 100 procent

Z wyścigu prezydenckiego wycofał się jeden z jego dawnych

liderów – profesor Zbigniew Religa. Po wycofaniu wsparł swe-

go najbliższego ideologicznie kolegę – Donalda Tuska.

Jak mógłby zostać prezydentem lekarz, który tak nie lubi leczyć

ludzi, że ciągle gdzieś do czegoś startuje?

a roztropnie i politycznie jest przekuć przegraną w zwycię-

stwo. Po drugie: brzydko jest się chwalić, ale czasem po pro-

stu trzeba dać siebie jako przykład dla innych. No to niech bę-

dzie, że jestem głupi i chwalipięta.

Dokładnie 9 lat temu uznałem, że nie będę poświęcał swo-

jego życia sprawie, w którą przestałem wierzyć – zrzuciłem więc

sutannę. Wtedy jeszcze moim celem było tylko nie być księ-

dzem. A to oznaczało: porzucić mafię, której byłem poślubiony;

zerwać z błędną dogmatyką, przestać nasiąkać obłudą kurialnej

firmy, odciąć własne korzenie, które wrastały w Kościół od nie-

mowlęctwa. Mogłem – jak inni – stać się urzędnikiem, bezmyśl-

nym żołnierzem biskupa, jeszcze jednym plebanijnym hipokry-

tą. W zamian czekały na mnie wygody, pewne i niemałe pie-

niądze, życiowa stabilizacja, szacunek parafian. Poza plebanią

i Kościołem była tylko niepewność jutra, odrzucenie, być może

bieda. Ale zebrałem się w sobie i zrobiłem to, bo wiedziałem,

byłem na 100 procent przekonany, że robię dobrze.

Naprawdę nie wiem, czy to pod natchnieniem jakiegoś du-

cha, czy może po paru drinkach (też spiritus) – postanowiłem,

że napiszę „Byłem księdzem” – mój rozrachunek z przeszło-

ścią. I napisałem. Był rok 1997. Kościół rósł w potęgę, mno-

żył wpływy i przywileje. Żadne wydawnictwo, któremu

przedkładałem maszynopis książki, nie chciało nawet się

z nim zapoznać. Ponadto wszyscy wkoło szczerze od-

radzali mi „rozogniania ran”, „kalania własnego gniaz-

da”. Przecież byli księża siedzą cicho, ukrywają

swoją przeszłość, kamuflują się. Do moich

rodziców ciągle z trudem docierało, że nie

spłodzili kapłana, i dopiero co przełknęli mo-

je małżeństwo. Zaklinali mnie na wszyst-

ko, abym oszczędził im bólu, wstydu i nie

wydawał książki. Któż się oprze zaklę-

ciom rodzicieli? Gdy-

bym nie był przeko-

nany, ale tak na 100

procent , że robię

dobrze – i ja bym

się nie oparł.

Podjąłem jednak

decyzję. Sam

założyłem wydaw-

nictwo książkowe i prawda ujrzała światło dzienne. Podobno

żadna książka beletrystyczna ani wcześniej, ani później w dzie-

jach Polski nie sprzedała się w tak gigantycznym, ponadpółmi-

lionowym nakładzie. Mogłem na tym poprzestać – zgarnąć ka-

sę i żyć spokojnie. Po wydaniu kolejnych dwóch pozycji z serii

„Byłem księdzem” otrzymałem tysiące listów. Część z nich pi-

sali ludzie skrzywdzeni przez kler i cały ten (o)błędny kościelny

system: konkubiny i dzieci księży, parafianie okradzeni przez wła-

snych proboszczów, molestowani przez duchownych. Pisali też

byli księża i klerycy, opowiadali o swoich przejściach „za mu-

rami”. Skonstatowałem, że klerykalizm zbiera w mojej ojczyźnie

wielkie i smutne żniwo. Ktoś powinien to opisywać, demasko-

wać nadużycia, wyłudzanie publicznych pieniędzy, jawne błędy

biblijne i zwykłe ludzkie dramaty. Czy nie tak? Na 100 procent

– tak! Po raz kolejny w życiu postawiłem wszystko na jedną

kartę i założyłem „Fakty i Mity”. Przez pół roku pracowałem po

14 godzin dziennie, nie dojadałem, nie dosypiałem – aż nauczy-

łem się dziennikarstwa i wespół w zespół z całą redakcją wy-

prowadziliśmy gazetę na szerokie wody.

Ujawnienie prawdy to dopiero początek, czasami trzeba zwy-

ciężyć kłamcę, aby upadły jego kłamstwa. W XXI wieku, w przy-

padku Kościoła tylko droga polityczna daje takie możliwości.

Wiedziałem o tym na 100 procent . Ale mimo to, po raz pierw-

szy nie byłem przekonany... Partia to ludzie, różni ludzie – mą-

drzy i głupi, silni i słabi, szczerzy i wredni. Na nieszczęście

mamy demokrację po polsku, która nie oznacza tego samego

co w Niemczech, Szwecji czy w Czechach. W końcu – po

usilnych namowach ze strony mojej żony i Marka Szenborna

– uległem, założyłem partię polityczną i zostałem jej liderem.

I znowu się udało! RACJA na początku liczyła ponad 10 tysię-

cy członków, szybko rosła w siłę, budowała swoje struktury te-

renowe. Ponieważ zwykłem robić tylko to, do czego jestem świę-

cie przekonany i za co jestem w stanie wziąć odpowiedzialność

– a w pewnym momencie przestałem ogarniać gazetę i partię

– zrezygnowałem ze stanowiska przewodniczącego. Wkrótce

zaczęły się sprawdzać moje obawy i wątpliwości. W partii za-

domowiła się sekta (prawdziwa!), pieniacze rozwalali zebrania,

aktyw podzielił się na tych złych, którzy się ze sobą kłócą,

i tych dobrych, którzy ze sobą piją. Zamiast działać – polityko-

wano. Oczywiście nie wszyscy! Szczerze wątpię, aby w in-

nych partiach było tak wielu mądrych, odważnych i oddanych

sprawie ludzi. A jednak są też jednostki przeciętne oraz szkodli-

we, które zaniżają poziom, a także kompro-

mitują nie tylko partię RACJA, ale cały ruch

antyklerykalny, który z tak wielkim trudem

wraz z przyjaciółmi budowałem.

Wróćmy teraz do roztrząsania klęski, którą

było niezebranie 100 tysięcy podpisów pod kan-

dydaturą prof. Marii Szyszkowskiej. Odpowiedzial-

ność spada po trosze na wszystkich antykleryka-

łów, ale w sposób szczególny zawdzięczamy tę

klęskę partyjnym leserom. Kandydaturę pani Ma-

rii poparł Nadzwyczajny Kongres i Rada Krajowa

APPR. Było to poparcie totalne, takie na 100 pro-

cent . A mimo to zaledwie kilkanaście procent człon-

ków zaangażowało się w zbieranie podpisów.

Jakiś miesiąc temu, spacerując po Piotrkowskiej

w Łodzi, widziałem przedstawicieli niemal wszystkich

komitetów wyborczych, zbierających podpisy dla swo-

ich kandydatów. Oprócz RACJI. Dzwonię do łódzkiej sze-

fowej i pytam: co do cholery?! A ona na to: „Owszem,

zbieramy, ale umówiliśmy się, że jak będzie pochmur-

no, to nie przychodzimy, bo może padać”...

Przed nami wybory do parlamentu, w któ-

rych RACJA startuje z listy Polskiej Par-

tii Pracy. Szkoda, że nie samodzielnie, bo

wreszcie można by policzyć polskich an-

tyklerykałów. Wynik może być nie do koń-

ca miarodajny, ale jeśli reszta kampanii wy-

borczej przebiegnie tak jak do tej pory, czyli biernie

– to już dzisiaj możemy płakać nad porażką. Jeśli ktoś nie ro-

zumie, czym powinna być partia antyklerykalna w państwie wy-

znaniowym, takim jak Polska – powinien oddać legitymację,

założyć bambosze i kupić sobie kasetę z Koziołkiem Matołkiem

– to mniej stresujące i nie trzeba wychodzić z chałupy, naraża-

jąc się na deszcz. Partii, szczególnie naszej, nie są potrzebni

członkowie i aktyw, ale fanatycy i wariaci. No i jeszcze parę tę-

gich głów, które nimi pokierują. Na ostatnim kongresie RACJI

(25 czerwca) proponowałem zorganizowanie parady antyklery-

kalnej w centrum Warszawy. Oferowałem pomoc gazety i wła-

sną, np. w kwestii dowozu uczestników z całego kraju. Propo-

zycję przyjęto owacyjnie. Do dzisiaj nic – cisza, żadnego odze-

wu! Proszę się później nie dziwić, że na łamach „FiM” popiera-

my antyklerykałów z innych partii. Poprzemy każdego, bo bli-

ska nam jest idea, a tradycje i sentymenty – obce.

Ruch antyklerykalny ma w naszym kraju wielką szansę, co

najmniej tak wielką jak Samoobrona, która też narodziła się

z niezadowolenia i długo nie była nawet partią, tylko związkiem

i ruchem oporu. Tyle że rolnicy spędzali na blokadach całe ty-

godnie, bez względu na pogodę; byli przepędzani i pałowani przez

policję, ale wracali jak Lech do stoczni i dziś mają dużą repre-

zentację w Sejmie. Jak wielka jest szansa antyklerykałów,

o tym możemy się nigdy nie przekonać...

Nie rozumiem, jak można nie oddać się bez reszty sprawie,

w którą się na 100 procent wierzy. 100 procent przekonania

o własnej RACJI musi się przekładać na 100 procent zaanga-

żowania. Tylko wtedy przychodzi sukces. Chcecie sukcesu?

JONASZ

Dwaj posłowie Samoobrony – Marian Curyło i Henryk Ostrow-

ski – poskąpili grosza na kampanię i w związku z tym nie zna-

leźli się na listach wyborczych, a teraz twierdzą, że od kandy-

datów wymaga się kwot znacznie przewyższających ustawowe

12 tys. złotych, które osoba fizyczna może wpłacić na komi-

tet wyborczy. Lepper – jak zwykle – idzie w zaparte.

Jak tak dalej pójdzie, to partia tytułująca się obrończynią najuboż-

szych może wkrótce zrzeszać elitę finansjery.

Rząd Marka Belki pracuje nad nowym, choć rodem z XIX wie-

ku prawem do lokautu. Polega ono na możliwości wyrzucenia

z pracy wszystkich pracowników w celu zapobieżenia strajkowi.

Ooo, cóż za fatalne opóźnienie! Trzeba było to prawo wprowadzić

na 25-lecie „Solidarności”.

Leszek Balcerowicz zaczyna przegrywać kolejne głosowania

w Radzie Polityki Pieniężnej, która powoli wprowadza bar-

dziej elastyczną politykę. Mimo to Polska i tak jest krajem

o najdziwniejszej w Europie polityce monetarnej – z niezwy-

kle drogimi kredytami i równie drogą złotówką.

Na Balcerowicza są tylko dwa sposoby – Lepper i Samoobrona.

Unia Lewicy przeprowadziła w 11 województwach akcję pro-

testacyjną przeciwko obecności religii w szkołach publicz-

nych. Według sondaży – w dużych miastach większość miesz-

kańców chce usunięcia katechezy z programu szkolnego.

Problem w tym, że Kościół nie słucha głosu ludu, ale głosu Bo-

żego, czyli własnego.

Dyrektorem biura Rzecznika Interesu Publicznego po dziad-

ku Nizieńskim został były oficer SB, pułkownik Waldemar

Mroziewicz. Wywołało to burzę wśród prawicowych dzienni-

karzy (TVN) i polityków, bo biuro sprawdza wiarygodność

oświadczeń lustracyjnych, czyli ocenia, czy ktoś współpraco-

wał z SB, czy nie.

A któż lepiej rozpozna współpracowników SB niż były esbek?

POZNAŃ W wielu poznańskich szkołach zlikwidowano sto-

łówki, a w ich miejsce wprowadzono posiłki z cateringu. Tak

jest podobno taniej, ale z pewnością nie dla uczniów, bo kie-

dyś płacili 2,80 zł, a teraz – 5,10 zł. W ramach reformy do-

stają także mniejsze porcje.

Dzieci mają pecha, bo w Polsce, jak mawiał przywódca „lewicy”

Leszek Miller, „rynek ma zawsze rację”.

WATYKAN Narasta konflikt pomiędzy sekretarzem Stanu kar-

dynałem Sodano a rzecznikiem prasowym Watykanu, Joaqu-

inem Navarro-Vallsem. Sodano próbował załagodzić między-

narodowy skandal, jaki wybuchł po oświadczeniu rzecznika

pod adresem Izraela, że „nikt nie będzie pouczał Stolicy

Apostolskiej, co ma robić”. Navarro-Valls odparł, że oświad-

czenie, które wygłosił, pochodziło właśnie od Sodano, czyli

jego głównego krytyka... Przewiduje się jesienną wymianę wśród

najbliższych współpracowników papieża.

Nasi chłopcy w piuskach zawsze są chętni, aby jechać na misję

pokojową do Watykanu. Ale dawne czasy TKM nigdy już dla nich

nie wrócą... O, święty Wojtyło!

STANY ZJEDNOCZONE Zdumienie wywołała nieporadność

największego mocarstwa świata wobec skutków huraganu Ka-

trina. Także przed nadejściem nawałnicy władze niepodstawi-

ły nawet autobusów, aby ewakuować osoby starsze i nieposia-

dające samochodów. Czujność zachowują natomiast fundamen-

taliści religijni, którzy za katastrofę obwinili gejów i lesbijki,

bo ich festiwal miał się odbyć w weekend po katastrofie.

Kiedyś za takie nieszczęścia obwiniano Żydów lub czarownice. Cóż,

czasy się zmieniają, a głupota pozostaje.

WIELKA BRYTANIA Nowo wybrany anglikański arcybiskup

Yorku, czarnoskóry John Sentamu, oskarżył innych hierarchów

swojego kościoła o rasizm. Sentamu – po arcybiskupie Can-

tenbury drugi co do ważności duchowny anglikański – stwier-

dził, że całe struktury kościelne są zainfekowane rasizmem.

Jeżeli anglikanie mają tylko problem z rasizmem, to gratulujemy – w

Krk dochodzi jeszcze homofobia, mizoginizm i kilka innych -izmów.

IRAN Okazuje się, że solidarny sprzeciw opinii światowej może

wpłynąć nawet na klerykalne dyktatury. Po protestach na całym

świecie odroczono egzekucję dwóch kolejnych homoseksualistów.

Warto zauważyć, że demonstracja sprzeciwu odbyła się również

w Polsce przed ambasadą Iranu, gdzie protestowali także dwaj

posłowie – Piotr Gadzinowski (SLD) i Cezary Stryjak (SdRP).

U nas co prawda nie zabija się (jeszcze) gejów czy np. ateistów,

ale klerykalna dyktatura działa i miło byłoby usłyszeć o jakimś

proteście przed polską ambasadą.

P o pierwsze: tylko głupi roztrząsa publicznie swoją klęskę,

Nr 36 (288) 9 – 15 IX 2005 r.

GORĄCY TEMAT

W Kołobrzegu rządzonym

przez prezydenta – twar-

dego prawicowca – ist-

nieje bardzo ważne dla

miasta Centrum Promocji

i Informacji Turystycznej,

którym zawiaduje nie

mniej twardy ideologicz-

nie prawicowy dyrektor.

Policja właśnie znalazła

u niego w firmie kompu-

ter z jeszcze bardziej

twardą pornografią

dziecięcą.

„Centrum jest jednostką organiza-

cyjną Gminy Miejskiej Kołobrzeg i bez-

pośredni nadzór nad jej funkcjonowa-

niem sprawuje Prezydent Miasta, któ-

ry osobiście powołuje dyrektora...”

– czytamy w statucie placówki.

Pan prezydent Henryk Bień-

kowski (na pierwszym planie, z pra-

wej) to prawicowiec z krwi i kości,

który wygrał wybory samorządowe

jako kandydat komitetu CentroPra-

wica Razem powołanego przez Plat-

formę Obywatelską oraz Prawo

i Sprawiedliwość.

Pan Przemysław Dawid to też pra-

wicowiec z krwi i kości (z wyraźnym

odchyleniem PiS-owskim), znany

w Kołobrzegu działacz katolicki, uzna-

wany za jednego z najbliższych współ-

z jedynym tamże mężczyzną dyrekto-

rem Dawidem na czele.

– Zrobiła się już z tego sprawa

polityczna, gdyż dotyczy instytucji

miejskiej, czyli ściśle związanej z po-

litykami. Jako policja nie możemy

dać się uwikłać w jakieś awantury

i bardzo zależy nam na szybkim usta-

leniu sprawcy. Oddaliśmy zabez-

pieczone w Centrum komputery do

specjalistycznych badań, które po-

zwolą określić, skąd wzięły się te fil-

my oraz kto je na dysku umieścił.

Ekspertyza biegłego powinna być go-

towa za kilkanaście dni i do tego

czasu nic więcej nie mogę powie-

dzieć – zastrzegł w rozmowie

z „FiM” komisarz Łukasz Chru-

ściel , rzecznik kołobrzeskiej policji.

wyspowiadać katolika Dawida, jedne-

go z filarów kołobrzeskiej prawicy.

Oczywiście nie mieliśmy nadziei, że

zechce coś ciekawego powiedzieć ofi-

cjalnie, więc nasz dziennikarz przed-

stawił się jako „asystent Jarka Kaczyń-

skiego”, dając do zrozumienia, że sam

lider PiS-u jest żywotnie zaintereso-

wany uratowaniem jego dyrektorskie-

go tyłka. Oto fragment rozmowy te-

lefonicznej z 30 sierpnia br.:

– Panie Przemku, niech mi pan

powie szczerze, na czym stoimy w spra-

wie filmów, bo to już robi się groźne

dla partii i musimy problem jakoś spa-

cyfikować – zagaił „asystent”.

– Przed wyjazdem na urlop spraw-

dzałem komputer i na pewno żadnych

filmów w nim nie było. Mam taką pra-

odpowiedzi na pytanie o sytuację

rodzinną.

– Hm, rozumiem, że wciąż jest

pan jeszcze kawalerem. Nie ułatwi

nam to zadania, ale spróbujemy po-

móc, bo partia nie opuszcza swoich

ludzi w potrzebie – zapewniliśmy

wdzięcznego rozmówcę. No cóż,

w końcu nasz chlebodawca Jarek też

upodobał sobie życie kawalerskie i ni-

komu przecież nie przyjdzie do gło-

wy, że mógłby sobie w samotności

oglądać jakieś zakazane filmy.

Zachęceni wrażeniem wywoły-

wanym przez magiczne imię przy-

wódcy PiS-u – postanowiliśmy spraw-

dzić jeszcze, czy pedofilski skandal

w Centrum nie uszkodził aby wize-

runku prawej i sprawiedliwej partii.

Zatelefonowaliśmy do przy-

szłego posła Czesława Hoca:

– To z pewnością jakaś

prowokacja, żeby nam za-

szkodzić – spekulował koło-

brzeski działacz.

– Bardzo byśmy tego

chcieli, ale Jarek woli się

upewnić, czy pan Przemek

ma, a jeśli tak, to jakie, związ-

ki z partią lub sztabem wy-

borczym – dociekał dzienni-

karz „FiM”.

– Tylko takie, że my się

tu wszyscy znamy i często spo-

tykamy. Owszem, dużo nam

pomagał, ale formalnie jego

nazwisko nigdzie u nas w par-

tii nie występuje. W żadnych

dokumentach. Tak samo ze

sztabem wyborczym.

– Czyli jakby co, możemy

spokojnie przedstawić wer-

sję, że nie znamy człowieka?

– Tak. Oficjalnie, na papierze,

nie mamy z nim nic wspólnego

– uspokajał Jarka za naszym pośred-

nictwem doktor Hoc.

No cóż, niezależnie od defini-

tywnej opinii biegłego informaty-

ka, który przesądzi o dalszym losie

Dawida, wszystkim „prawiczkom”

(również politycznym), radzimy:

bierzcie z góry kwit o przynależno-

ści partyjnej, może – jakby co – to-

warzysze się ujmą...

ANNA TARCZYŃSKA

Kołobrzeg ma w sezonie atrak-

cji co niemiara, ale dla tubylców

żadna to nowość. I dopiero pod sam

koniec wakacji w mieście wydarzy-

ło się coś, co naprawdę poruszyło

miejscowych i bezkonkurencyjnie

kandyduje do tytułu hit lata 2005.

Otóż w komputerze lokalnego

Centrum Promocji i Informacji Tu-

rystycznej znaleziono ponad sto

filmów pornograficznych z udzia-

łem dzieci . Dodajmy, że w Cen-

trum pracują raptem cztery osoby

(trzy kobiety i dyrektor placówki),

a filmy były naprawdę ostre – przed-

stawiały m.in. sceny gwałtów...

Rzecz wykryto całkiem przy-

padkowo: 19 sierpnia komputer za-

czął szwankować i pracownice nie

umiały poradzić sobie z usterką.

Ponieważ dyrektor Przemysław

Dawid (specjalista od grafiki kom-

puterowej) przebywał akurat na

urlopie za granicą, kobiety – po

naradzie – wezwały fachowca, któ-

ry maszynę naprawił, ale przy oka-

zji znalazł na twardym dysku pe-

dofilską filmotekę.

Informatyk uzmysłowił paniom

konieczność zawiadomienia policji,

co też jedna z nich uczyniła. 22 sierp-

nia za oglądanie filmów wzięli się

najbardziej odporni psychicznie

funkcjonariusze Komendy Powiato-

wej Policji w Kołobrzegu...

A gdzież ten hit lata? Już odpo-

wiadamy:

Prawiczek

pracowników Bieńkowskiego. Praco-

wał wcześniej jako inspektor ds. pro-

mocji w Urzędzie Miasta, skąd w ra-

mach strategii „Teraz, k...a, my” zo-

stał wypromowany na dyrektora Cen-

trum. No i teraz, skoro już on sam

może promować, bardzo zaangażował

się w kampanię wyborczą, wspierając

m.in. lekarza Czesława Hoca (na

zdjęciu obok Bieńkowskiego) – rad-

nego PiS w Sejmiku Zachodniopo-

morskim, ubiegającego się (z pierw-

szego miejsca w swoim okręgu wybor-

czym) o mandat poselski.

I tak dyrektor Dawid stał się si-

łą rzeczy – w oczach części lokalnej

opinii publicznej – głównym podej-

rzanym o pedofilskie upodobania,

co dla jego politycznych kolegów jest

sytuacją nieciekawą.

Również policja znalazła się

w nadzwyczaj trudnym położeniu, sko-

ro w mieście rządzi kolega Tuska

i państwa Kaczyńskich , a problem

dotyka ich kolegi... Ba, nie było na-

wet odważnego, który podjąłby decy-

zję o zabezpieczeniu domowych kom-

puterów osób pracujących w Centrum,

W sprawie przesłuchano już Mag-

dalenę L ., która zawiadomiła policję

o znalezionych w komputerze filmach,

oraz dyrektora Dawida:

– Oboje niczego do sprawy nie

wnieśli. Ona spełniła tylko swój obo-

wiązek, on zaś poszedł w zaparte i su-

geruje, że pedofilskie filmy to zemsta

owej Magdaleny, którą zwolnił, od-

mawiając przedłużenia umowy o pra-

cę. Trzeba poczekać, co powie biegły

– powiedział nam prokurator.

Żeby jednak nie zasypiać gru-

szek w popiele, postanowiliśmy

cę, że często jestem poza biurem

i ktoś zapewne to wykorzystał. My-

ślę, że to robota Magdaleny L., któ-

ra złożyła doniesienie na policji. Ja je-

stem czysty i nic na mnie nie mają

– zarzekał się Dawid.

– Tak, tak, baby są nieobliczalne...

Proszę jeszcze powiedzieć, czy jest pan

żonaty i dzieciaty, bo jakiś dzienni-

karz już o to pytał.

W tym momencie bardzo dotych-

czas otwarty dyrektor Dawid zanie-

mówił, zaś po chwili całkiem nam się

zbiesił, kategorycznie odmawiając

GŁASKANIE JEŻA

Ludzie listy piszą...

do ostatniej literki. I to dwa razy!” Tak z ko-

lei informuje nas Pani Zofia z Łodzi.

„Pedały pierdolone, chuje (tym razem po-

prawnie) , piorun z jasnego nieba was wkrót-

ce spali. Nasz papież jest teraz w niebie i nie

pozwoli na takie bezeceństwa jak wasza szma-

tława gazeta” – taki oto sympatyczny list do-

staliśmy niedawno od Marty – czytelniczki

z Rudy Śląskiej, deklarującej się jako „chrze-

ścijanka”. Natomiast Martyna z Gdańska

oznajmia, że nie jest chrześcijanką, tylko bud-

dystką, i pisze: „To, że Wy istniejecie, oznacza,

że jakikolwiek Bóg też jest. Bardzo się za Was

modlę, abyście nie przestali walczyć”.

Podobnych listów i ja, i każdy kolega z re-

dakcji mógłby państwu przytoczyć setki. Jed-

ne – zawierające przekleństwa i złorzeczenia

pochodzą od PRAWDZIWYCH KATOLI-

KÓW. Inne (tych na szczęście jest nieporów-

nywalnie więcej) są wyrazami szczerej wdzięcz-

ności i dodają nam skrzydeł.

Składałem sobie te listy na kupkę, na do-

brą sprawę bez celu i potrzeby. Ale... przy-

szedł tydzień temu list szczególny:

„W dobrym tonie, guście oraz w pełni moral-

no-społecznym OBOWIĄZKIEM jest poniżanie,

brak szacunku i POGARDA dla Żydów – całe-

go plemienia żydowskiego, żmijowego plemienia.

JESTEM SERCEM I DUSZĄ ZA PONOWNYM

HOLOCAUSTEM. Świat gardzi Żydami”.

W redakcji „Faktów i Mitów”, tak się aku-

rat składa, nie ma ani jednego Żyda – nad

czym notabene szczerze ubolewam, bo to mą-

drzy ludzie. Ale jednak jest w Polsce ktoś ta-

ki (są tacy ludzie), kto pisze podobny list.

On (oni) na pytanie: kto ty jesteś, odpowie

bez zająknienia: – Jestem Polakiem i jestem

za ponownym holokaustem.

Wstyd mi!

Ostatnio, zgodnie z nakazem Unii, w le-

wym rogu ekranu telewizora pojawia się

trójkącik z cyferką. Mówi ona, ile lat ma

mieć widz, aby mógł program oglądać.

No to, zgodnie z unijnymi regułami, ostrze-

gam: poniższy tekst przeznaczony jest wy-

łącznie dla czytelników bardzo dorosłych.

Dzień w dzień do każdej redakcji przy-

chodzą sterty listów. I tych papierowych, i tych

elektronicznych. Niektóre z nich kolekcjonu-

ję. Dla potomności. Nazbierało się tego na

tyle sporo, że postanowiłem o owej sztuce

epistolografii napisać.

„Wy huje jedne – pisze jakiś dżentelmen

sygnujący się słowem »Katolik« – Pan Bóg

was ukarze, będziecie smażyć się w smole,

w piekle!” Ten „prorok” z Tarnobrzega – choć

z punktu widzenia nauki Kościoła jest debe-

ściak, to nie wie, że brzydkie słowo, którego

użył, pisze się akurat przez „ch”.

„Bardzo Was kocham, nie wyobrażam so-

bie tygodnia bez „Faktów i Mitów”. Piątek jest

dla mnie świętem” – pisze z kolei Ania z Kielc,

która deklaruje się jako antyklerykałka.

„Wy zboczeńcy jebane, wy gnoje i pedały,

przyjdzie czas, że policzymy się z Wami wszyst-

kimi” – przyjemnie donosi ktoś ze Stargar-

du, podpisujący się pseudonimem Anioł.

„Lekturę »Faktów i Mitów« rozpoczynam od

felietonu Jonasza, a potem czytam wszystko,

MAREK SZENBORN

PS Pracę w redakcji każdy z dziennikarzy

„FiM” rozpoczyna od czytania listów. Dzię-

kujemy za nie.

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 36 (288) 9 – 15 IX 2005 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Prowincjałki

Świry i pawiany

Przed parafią św. Anny w Kolnie (woj. pod-

laskie) doszło do bójki między dwoma or-

ganistami. Pobili się: Piotr K. , zwolniony z roboty przez nowego proboszcza,

i Marek Ch. , wkurzony nie na żarty, bo przez upartego poprzednika, który nie

chce opuścić organistówki, nie ma dachu nad głową. Kuria obiecała zająć

się sprawą. Jest powód do postawienia we wsi jeszcze jednego kościoła.

Artyści złapali wiatr w żagle. Ry-

szard Rynkowski w piosence „Za

młodzi, za starzy” już nie śpiewa

jak za komuny: „Za młodzi na sen,

za starzy na seks”, tylko wychry-

puje: „Za młodzi na sen, za sta-

rzy na grzech”. Inne artychy wzię-

ły się za politykę.

Żyjemy w jakimś dziwnym Rio

de Menażerio, w którym aktorzy,

wokaliści i inni idole masowej wy-

obraźni nagle zaczęli, jak powiada

nieoceniony Ferdynand Kiepski, świ-

rować pawiana!

Ryszard Rynkowski dokonuje

aborcji na tekście piosenki, wycina-

jąc „seks”, i już jest w zgodzie z pa-

pieskim nauczaniem. Wiadomo prze-

cież, że seks jest grzechem.

Michał Wiśniewski

wspiera kampanię An-

drzeja Leppera i wy-

śpiewuje Wodzowi

„Keine grenzen”

(„Żadnych gra-

nic”). Uprzejmie

przypominam, że

cztery lata temu

Wiśniewski z Ich Tro-

je optowali za SLD

– i muzyką, i tek-

stem sugerowali,

jaki to wspaniały jest

Leszek Miller .

Krzysztof Cugowski z Budki Su-

flera sufleruje Lechowi Kaczyńskie-

mu . Podobnie – były kabareciarz Jan

Pietrzak . Niebawem zatańczą razem

na kolejnej konwencji, bo do tanga

trzeba dwojga. Cugowski również

zmienił barwy z SLD-owskich na „ta-

ki mały, taki duży...”.

Nawet śpiewacy operowi wzięli

się do przedwyborczych zmagań. Te-

nor stadionowy Marek Torzewski

wybrał Platformę Obywatelską i gło-

si w telewizji pochwałę Donalda Tu-

ska . Rozumiem

Torzewskiego. Ostatnio nagrał drugą

płytę – „Magnes dusz”, a pokazanie

się w telewizji może nagonić nabyw-

ców. Pietrzak z kolei po zwycięstwie

(wątpliwym) jego idola ma szanse na

biurko w Ministerstwie Kultury – tra-

fi się jak ślepej kurze ziarno. A o co

chodzi Wiśniewskiemu? Wiadomo.

O szmal! Lepper ma – Lepper da!

I takie uczciwe stanowisko pochwalam.

Obserwowałem na szklanym ekra-

nie, jak artyści wychwalali pod nie-

biosa swoich politycznych idolów,

i zaskoczyło mnie pytanie telewi-

dza, który zwięźle podsumował

ich zmagania. Brzmiało ono na-

stępująco: „Czy artyści to pro-

stytutki?”.

I to był nokaut!

Chłopcy zabełkotali

coś nieskładnie jak

po głębszej lufie

royalu.

Co dalej z ar-

tystami? Walduś,

cycu jeden, mam

pomysła! Niech

dalej działają na

scenie politycz-

nej, skoro inne są

dla nich oporne. Szczęść

Boże, chłopaki! A ja tam

wolę Koziołka Matołka.

ANDRZEJ RODAN

14-letni mieszkaniec Lublina postanowił zro-

bić zdjęcie życia. Wdrapał się w tym celu

na słup energetyczny, żeby mieć lepszy widok na okolicę. Niestety, poraził

go prąd. Zdjęć ma teraz pod dostatkiem – rentgenowskich.

43-letni Jerzy Z. bardzo tęsknił za swoją

dziewczyną – aresztowaną kilka dni wcze-

śniej Anetą C. Aby do niej dołączyć, włamał się do księgarni w Kamieniu

Pomorskim, ukradł z niej najdroższe długopisy, a później zgłosił się na poli-

cję, żądając aresztowania. Nie przewidział, biedak, że w miasteczku jest

areszt tylko dla kobiet.

Jan O. , mieszkaniec Kętrzyna, nie otrzymał

należnych mu świadczeń z ZUS. Gdy w koń-

cu nie wytrzymał nerwowo i podszedł upomnieć się o swoje, okazało się,

że nic nie dostanie, bo... nie żyje! A wszystko za sprawą listonosza, które-

mu trudno było zastać adresata w domu. Ponieważ nie chciało mu się

w nieskończoność latać z korespondencją, napisał po prostu, że adresat

zmarł. No i na jakiś czas miał spokój.

Opracowała OH

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Będę zawsze opalonym prezydentem.

(Andrzej Lepper)

Każdy ma takich populistów, na jakich zasłużył (...) Polacy mają chytrego

chłopa w pasiastym krawacie z nieposkromionym apetytem na władzę – bu-

dzącą grozę nielegalną mutację Mateusza Bigdy z Janem Maciejem Wście-

klicą i Jakubem Szelą. (dr Sergiusz Kowalski, socjolog, o Lepperze)

Mój syn ma predyspozycje wodzowskie. Jest do tego przygotowany, a z wy-

kształcenia przygotowany do pełnienia roli w rządzie.

(Maciej Giertych o Romanie Giertychu)

Liga Polskich Rodzin czy Samoobrona to są ruchy, które bazują na totalnej,

nawiasem mówiąc, nieskrępowanej ani rozumem, ani prawem, krytyce in-

nych ugrupowań, zwłaszcza tych, które cokolwiek w życiu zrobiły.

(Andrzej Celiński, SdPl)

od rzeczywistości do świata pragnień i wyobra-

żeń, towarzyszy nam, Polakom, od pokoleń. Nie-

odmiennie jest ono przyczyną frustracji, porażek,

a nawet klęsk osobistych i narodowych.

Przykro mi, ale nie cenię polskiej tradycji roman-

tycznej. Porywanie się z kosą na armaty, z kawalerią na

czołgi i z motyką na słońce nie budzi ani mojego za-

chwytu, ani podzi-

wu, ani szacunku.

Nawet współczucia.

Raczej irytację. Cza-

sem tylko wzbudza

we mnie żal nad czy-

imś zmarnowanym

w ten sposób życiem, pieniędzmi, energią i czasem.

Nie znaczy to bynajmniej, że jestem wrogiem po-

dejmowania zadań trudnych, nawet takich, które wyda-

ją się niemal niewykonalne. Trudno osiągalne cele bu-

dzą moją ekscytację. Zastanawiam się, jak dokonać tych

trudnych rzeczy, nad którymi inni z bezsilności tylko

machają ręką.

Aby dopaść takiego celu, trzeba jednak odpowied-

niego planu, strategii i wykonania rozłożonego w cza-

sie, nieraz bardzo długim, czasami wykraczającym po-

za okres życia jednostki. Takiego celu nie uda się na-

tomiast osiągnąć metodą wściekłego ciskania grudkami

ziemi w księżyc ani dzięki hałaśliwym i histerycznym ak-

cjom i przemowom.

Pozwolę sobie w tym kontekście wrócić do przykła-

du klasycznego wydarzenia wynikającego z myślenia

życzeniowego, czyli powstania warszawskiego. Ponieważ

Niemcy ponosili klęski, a Rosjanie byli tuż-tuż, polskie

dowództwo podziemne z charakterystycznie po nasze-

mu rozpalonymi głowami postanowiło „coś” zrobić,

i to szybko – teraz albo nigdy. Zrobiono więc powstanie

– bez potrzebnych środków i możliwości, nie licząc się

z sojusznikami, na których pomoc jednak (a jakże, na-

wet po wrześniu 1939 r.!) liczono. Finał znamy – tra-

gedia, koszmar, piekło, śmierć i zagłada. Oto wcielenie

w życie zasady romantycznej: „Mierz siłę na zamiary,

nie zamiar podług sił” . Postscriptum też typowo polskie

– ci, którzy piwa nawarzyli, oskarżyli wszystkich dooko-

ła o zdradę i zaprzaństwo, za swoje głupie decyzje

oczywiście nikogo

nie przeprosili,

wręcz przeciwnie

– ubrali się w szaty

bohaterów i mę-

czenników.

Podobne lekcje

przerabialiśmy w historii wielokrotnie, ostatnia wiel-

ka nazywała się „Solidarność”. Mimo to nie brak

w Polsce wyznawców życzeniowego myślenia, a są

i tacy, którzy z dumą się z nim obnoszą, licząc na po-

dziw i szacunek otoczenia. Ponoszą oczywiście klęski,

ale te niczego nie uczą ani, ich ani ich wyborców – je-

dyne, na co ich stać, to obrzucanie pretensjami oto-

czenia: że nie dorosło, że rzekomo zdradziło. Czyżby?

Ignorowanie nierealnych inicjatyw nie jest zdradą, lecz

wyrazem przytomności umysłu. Wydawanie na nie choć-

by złotówki albo marnowanie czasu jest marnotraw-

stwem sił i środków – tak potrzebnych w realizowaniu

innych, racjonalnych inicjatyw.

Inny przykład: niedawno pewien polski pacyfista zor-

ganizował manifestację pokojową i słyszałem, że miał

pretensje do znajomych, że nie przyszli, a do mediów

– że zignorowały. Kiedy zdumiony pytałem, dlaczego

prawie nikomu o swojej akcji nie powiedział, bo i „Fak-

ty i Mity”, i ja sam chętnie byśmy ogłosili i poparli, nie

potrafił odpowiedzieć. Od racjonalnych działań wolał

puste, choć nadęte gesty.

RZECZY POSPOLITE

(...) z punktu widzenia interesów Polski lepiej by było, żebym to ja został pre-

zydentem.

Myślenie życzeniowe

(Donald Tusk)

„Solidarność” była w jakimś sensie darem Boga za pośrednictwem Maryi

i Jana Pawła II. Ta więź duchowa z Papieżem otwarła nową głębię „Solidar-

ności”, która trwa i żyje niezależnie od zawirowań politycznych i historycz-

nych; i ta duchowa „Solidarność” zawiera w sobie zadatek Zmartwychwsta-

nia (...) Temu właśnie dziełu znakomicie służy Radio Maryja – jest to ten

wielki dar nieba, dany nam na te trudne czasy, które przychodzą.

(ks. Jerzy Bajda, „Nasz Dziennik” 202/2005)

To jest eksterminacja. Żeby bogaci byli bogatsi, oligarchowie jeszcze bogatsi,

reszta w nędzy. Platforma chce pedalstwa.

(o. Tadeusz Rydzyk)

Kościół musi się mieszać do polityki, nie tylko w Polsce, ale i w świecie, bo

musi być po stronie sprawiedliwości, musi być po stronie skrzywdzonych, upo-

korzonych, a jest ich w naszej ojczyźnie bardzo wielu. Bez pomocy Kościo-

ła, bez jego znaczącej roli w tym względzie, bardzo trudno będzie wygrać wal-

kę o sprawiedliwość w Polsce. (...) Trzeba ludziom powiedzieć, że powinni

pójść do wyborów i trzeba im powiedzieć, jak mają głosować.

(Lech Stefan, wiceprezes Stowarzyszenia „Pro Cultura Catholica”)

(...) gdy samochód z sukienką (zawierzenia – dop. red. ) dla Matki Bożej

przejeżdżał obok policyjnych patroli, policjanci nagle zdejmowali czapki...

(„Niedziela” 36/2005)

Wybrała OH

ADAM CIOCH

ORGANIŚCI

PAPARAZZI

BEZ GRANIC

„ZABIŁ” Z WYGODY

T ak zwane myślenie życzeniowe, czyli ucieczka

Nr 36 (288) 9 – 15 IX 2005 r.

NA KLĘCZKACH

Z WOLI EPISKOPATU

ani chybi musiałby opowiadać pol-

skiej widowni o cudach na planie.

Mamy nadzieję, że rodzime media

nie będą zadręczać Lee pytania-

mi, jak ta rola odmieniła jego ży-

cie.

JEDNOBIEGUNOWI

Popularny (prawicowy!) portal

internetowy Onet.pl przeprowadził

wśród swoich użytkowników son-

dę z zapytaniem: „Gdzie, Twoim

zdaniem, szkolne dzieci powinny

uczyć się religii?”. Oddano w niej

ponad 70 tysięcy głosów. Aż 67

proc. głosujących odpowiedziało,

że nauka katechezy powinna od-

bywać się w parafiach. Tylko 30

proc. pragnęło, by odbywała się

w szkołach. 3 proc. nie miało w tej

kwestii zdania.

Bez komentarza. KC

niektórzy sąsiedzi Rutkowskiego

usłuchali proboszcza, a być może

nawet szykują się do linczu. RP

CZARY I ŚMIECH

W Islandii obyła się kolejna pa-

rada gejowska. Uczestniczył w niej

co szósty mieszkaniec wyspy. Ten

masowy udział nie wynika z nad-

przyrodzonego rozmnożenia gejów

i lesbijek pod kołem podbieguno-

wym, ale dlatego, że w państwie na-

leżącym do najbogatszych krajów

świata, tego rodzaju święto uważa-

ne jest za dobrą okazję do zabawy

dla całych rodzin.

Najzagorzalsi katolicy z Rzeszo-

wa protestują przeciwko budowie

centrum handlowo-rozrywkowego

w sąsiedztwie sanktuarium patron-

ki miasta Matki Bożej Rzeszowskiej.

Parafianie, podkręceni przez za-

rządzających świątynią bernardynów,

hurtem podpisywali się pod pismem,

jakie ojcowie wystosowali do prezy-

denta i radnych Rzeszowa. Kustosz

sanktuarium, o. Rafał Klimas , wy-

krzykiwał, że bliskość centrum roz-

rywkowego zaburzy modlitewną kon-

templację.

Za obiekcjami zakonnika wyczu-

wamy obawę przed konkurencją. Po-

kusa ziemskich przyjemności dostęp-

nych tuż za płotem mogłaby wycią-

gnąć wiernych z kościoła i znacz-

nie zmniejszyć ich ofiary. MW

SZCZYTOWANIE

RĘKA BOSKA

Powtórka z rozrywki: już drugi

szczyt górski we Włoszech będzie

nosił imię Jana Pawła II . Tym ra-

zem po papiesku ochrzczona zo-

stanie mierząca 3222 m. n.p.m gó-

ra niedaleko miasteczka Sondrio

w paśmie Valtellina w Alpach. Na

skale wmurowano już pamiątkową

tablicę ufundowaną przez lokalne

samorządy i parafie.

Pierwszy papieski szczyt znajdu-

je się w masywie Gran Sasso w Ape-

ninach. Nazwę otrzymał 18 maja br.

– w rocznicę urodzin Wojtyły, a jed-

nym z pierwszych jego zdobywców

był abp Stanisław Dziwisz . A Ta-

try czekają!

SABOTAŻYSTA

MAMY EFEKT...

Pomyślne wieści z USA. Na lot-

nisku w Denver aresztowano puł-

kownika lotnictwa za uszkodzenie

karoserii dziesięciu aut. Właściwie

było to zbezczeszczenie. Pułkowni-

kowi Alexisowi Fectau , który jest...

dyrektorem operacyjnym w National

Security Space Institute w Colora-

do Springs, zarzuca się zamalowywa-

nie farbą w sprayu nalepek popie-

rających Busha oraz ozdabianie we-

hikułów niecenzuralnymi napisami

odzwierciedlającymi to, co pułkow-

nik sądzi o poglądach ich właścicie-

li. Policja nakryła go, przygotowaw-

szy pułapkę – podstawiła wyposażo-

ny w kamerę samochód oblepiony

nalepkami świadczącymi o tym, że

właściciel umiłował Dablju .

Zły to znak dla głównodowodzą-

cego, gdy dowódców ma przeciw so-

bie.

...naszej publikacji. Ogłosiliśmy

ostatnio (i poparliśmy niezbitymi

dowodami), że panowie Giertych ,

Wassermann i Tusk nałgali w swo-

ich oświadczeniach majątkowych tak,

iż Pinokio to przy nich wzór praw-

domówności. Nawet telewizja Pol-

sat zrobiła na ten temat sporą au-

dycję, cytując nas obszernie, choć

oczywiście występowaliśmy tamże

pod nazwą „jeden z tygodników”.

Ale, ale... Po lekturze naszego

artykułu pan Jan Kowalik z So-

snowca tak się wnerwił, że pobiegł

do prokuratury z oficjalnym donie-

sieniem na trzech wspomnianych pa-

nów. GRATULACJE! Teraz pocze-

kamy, co zrobi prokurator. Narobi

w spodnie czy nie? MarS

Fot. DJM

Potworna afera! W stolicy Za-

głębia Miedziowego doszło do nie-

słychanej profanacji figury sakralnej.

Donosi o tym lokalna prasa, in-

formując: „Lubińska policja poszu-

kuje osobę lub osoby, które ułama-

ły rękę figurki Pana Jezusa w para-

fii Najświętszego Serca Pana Jezu-

sa”. Dalej są szczegóły: „Do zda-

rzenia doszło w nocy z 20 na 21 sierp-

nia. Figura wykonana jest z mar-

muru. Straty oszacowano wstępnie

na kwotę ok. 5000 złotych”.

Po cholerę tyle medialnego szu-

mu na temat zdarzenia, które – w

porównaniu z kryminalną codzien-

nością – przyniosło stosunkowo ma-

łe szkody? „Z uwagi na charakter

przestępstwa, dotykającego tak deli-

katnej materii, jaką jest wiara, spra-

wę bada większa liczba funkcjonariu-

szy kryminalnych” – wyjaśnia policja.

I to jest pomysł dla właścicieli

słabo strzeżonych banków. Niech

ustawiają przed sejfami figurkę

Chrystusa – w razie rabunku prze-

stępców ścigać będzie większa licz-

ba funkcjonariuszy.

A wtedy, niech ręka boska chro-

ni złodziei! Ta oderwana... DM

RODZINA

WALECZNYCH

KOSTUCHA POMAGA

Już niedługo niemiecki Kościół

katolicki nie będzie miał wyrzutów

sumienia. Śmierć zabiera bowiem

z tego świata kolejnych Polaków, któ-

rzy w czasie wojny pracowali niewol-

niczo w parafiach i na rzecz insty-

tucji podległych Krk. Ocenia się, że

do dziś żyje zaledwie około 5 tys. ta-

kich przymusowych kościelnych ro-

botników, a kilkakrotnie więcej już

dawno odeszło w zaświaty. Niemiec-

ki Kościół kat. wypłacił dotąd 1,5

mln euro odszkodowań dla zaled-

wie 600 przymusowych niewolników.

Niemieccy katolicy zamierzają po-

nadto wesprzeć kwotą 1 miliona eu-

ro jedną z organizacji charytatyw-

nych zajmujących się opieką nad by-

łymi więźniami obozów koncentra-

cyjnych. Biskup Mainz – kardynał

Karl Lehman – słusznie nazwał te

działania „symbolicznym gestem” na

drodze do pojednania. PS

Jedna z mieszkanek Lublina po-

prosiła policję o pomoc w zażegna-

niu awantury domowej. W mieszka-

niu przy ul. Walecznych rozrabiał

jej 18-letni wnuk, grożąc odebra-

niem sobie życia. Na miejscu funk-

cjonariusze zastali rodziców nasto-

latka, którzy usiłowali okiełznać sy-

na. Kiedy jeden z policjantów pró-

bował zakuć go w kajdanki, oberwał

od ojca chłopaka. Do akcji włączy-

ła się też babunia, która waliła po-

licmajstrów po głowach i szarpała

za mundury. Patrolowi udało się jed-

nak opanować sytuację. Wszyscy tra-

fili tam, gdzie ich miejsce: familia

na komendę, a policjant do szpita-

la.

DRŻYJCIE, KSIĘŻA!

LESBA BEZ KORONY

Rektorzy wyższych uczelni

z Gdańska, Poznania i Białegosto-

ku oraz wielkopolska policja two-

rzą specjalny projekt pod roboczą

nazwą „Platforma Bezpieczeństwa

Publicznego”. Idea jest szlachetna,

chodzi bowiem o stworzenie pro-

gramu komputerowego, który na

internetowych czatach będzie sy-

mulował człowieka. Projekt (w je-

go realizację zaangażowało się już

120 naukowców) ułatwi – jak prze-

konuje koordynator, komisarz Zbi-

gniew Rau – wyłapywanie między

innymi pedofilów, handlarzy nar-

kotyków i innych, którzy są na ba-

kier z prawem.

Biorąc pod uwagę fakt, że cho-

dzi o przestępców wszelkiej maści

(tej habitowo-sutannowej również)

– życzymy powodzenia! OH

Gari McDonald , tegoroczna

miss nastolatek Wysp Bahama, zo-

stała przez jury konkursu pozbawio-

na tytułu i korony po tym, jak ujaw-

niła, że jest lesbijką. Oficjalnie pan-

nę McDonald zdetronizowano z po-

wodów rzekomych niedociągnięć

proceduralnych, które do czasu fe-

ralnego wyznania nikomu nie prze-

szkadzały. Kaczyńscy – na Bahama!

KARDYNAŁ SARUMAN

W Krakowie rozpoczęto zdjęcia

do filmu „Papież Jan Paweł II”.

Najnowsza papochwalcza pro-

dukcja powstaje przy współudziale

międzynarodowej ekipy. W postać

młodego Wojtyły wcielił się Cary

Elwes , ale już dojrzałego Papę gra

laureat Oscara John Voight . Jed-

nak prawdziwą sensację wywołał fakt

powierzenia roli kardynała Wyszyń-

skiego 83-letniemu Christophero-

wi Lee . Młodszej widowni brytyj-

ski aktor znany jest m.in. z ekrani-

zacji „Władcy Pierścieni”, gdzie za-

grał mędrca Sarumana.

„Czuję się trochę łyso” – wy-

znał aktor mediom, po tym jak przy-

gotowanie do roli Prymasa Tysiąc-

lecia zmusiło go do zgolenia cha-

rakterystycznej brody, która nada-

wała jego rysom prawdziwie demo-

niczny wygląd.

Pierwotnie Wyszyńskiego miał

zagrać Marek Kondrat , ale oka-

zało się, że artysta jest zbyt zajęty.

I szczęśliwie udało mu się wymigać.

Gdyby bowiem został kardynałem,

ROZGRZESZENI

Jak zmienić wizerunek łódzkie-

go pogotowia, na którym ciąży

zbrodnicza działalność niektórych

lekarzy i pielęgniarzy – „łowców

skór”? Najlepiej, modląc się i kro-

piąc święconą wodą sprzęt medycz-

ny. Wychodząc z takiego założe-

nia, dyrekcja pogotowia zaprosiła

metropolitę abpa Władysława

Ziółka do uroczystego pokropku 12

karetek. „Stacja ma swoje niechlub-

ne karty – przypomniał dyrektor Wo-

jewódzkiej Stacji Ratownictwa Me-

dycznego w Łodzi, Bogusław Ty-

ka . – Chcielibyśmy więc, żeby za-

równo sprzętem, jak i sposobem po-

dejścia lekarzy i sanitariuszy do pa-

cjentów zmienić ten wizerunek”.

Wcześniej już kropiono łódzkie

karetki, po czym zamiast życia wo-

ziły one śmierć, a pielęgniarze mor-

dujący pacjentów chodzili do ko-

ścioła i... do spowiedzi. RP

O-RACJA KSIĘDZA...

Ksiądz Władysław Kos z Cho-

chołowa koło Zakopanego wpadł

w szał, gdy dowiedział się, że je-

den z mieszkańców jego miejsco-

wości – Stanisław Rutkowski

– został kandydatem na posła An-

tyklerykalnej Partii Postępu RACJA

z listy Polskiej Partii Pracy. Taki

afront na katolickim Podhalu! Wy-

rodka nazwał z ambony buntowni-

kiem i nakazał owieczkom, aby nie

zadawały się z „antychrystem”. Jak

na wiernych katolików przystało,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: