Materiał z prawa cywilnego - kompletne notatki z zajęć..doc

ZOBOWIĄZANIA- jest to III księga kodeksu cywilnego czyli przepisy art. 353 do art. 921

Zobowiązanie jest stosunkiem prawnym między dwiema lub więcej osobami, na mocy którego jedna osoba czyli wierzyciel może żądać od drugiej –dłużnika określonego działania lub zaniechania świadczenia, a dłużnik jest zobowiązany to świadczenie spełnić.

Uprawnienie wierzyciela jest skierowane przeciw dłużnikowi i tylko dłużnik jest z nim związany i za dług odpowiada.

Elementy zobowiązania: podmioty: wierzyciel i dłużnik, przedmiot, treść zobowiązania.

Stroną zobowiązania może być każdy podmiot (osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna określona w art. 331 KC. W stosunek może być uwikłana osoba trzecia (art. 393).

Przedmiot zobowiązania –jest nim świadczenie, określone zachowanie się dłużnika, którego może domagać się wierzyciel, ale także pewne dobra materialne i niematerialne, na które zachowanie jest skierowane (przy sprzedaży sama rzecz). Może przybrać kształt: działanie lub zaniechanie.

Treść zobowiązania- jest nią przyznane wierzycielowi uprawnienie skierowane wobec dłużnika, aby spełnił on świadczenie. Drugim składnikiem są obowiązki dłużnika. Są też inne składniki zobowiązania wynikające z ustalonych zwyczajów (art 56 KC).

Wierzytelność –obejmuje wszystkie uprawnienia jakie mogą przysługiwać wierzycielowi. Mogą się one zmieniać z upływem czasu.

Uprawnienia dzielą się na: główne- uprawnienie do uzyskania świadczenia, uprawnienie do uzyskania odszkodowania zamiast lub obok świadczenia; uboczne – odsetki, roszczenie o wyjawienie majątku przez dłużnika, uprawnienia uboczne służą uzyskaniu uprawnień głównych.

Postępowanie sądowe ma dwa etapy: pierwszy (dochodzeniowy)- gdzie wierzyciel dochodzi swego roszczenia i uzyskuje tytuł wykonalności; drugi (egzekucyjny) – wierzyciel występuje o egzekucję do komornika lub sadu.

Dług- wyraża powinność świadczenia ciążącego na dłużniku.

Odpowiedzialność- przymusowe zaspokojenie z majątku dłużnika, przez wierzyciela w razie nie spełnienia zobowiązania przez dłużnika. Dług istnieje od początku powstania stosunku umownego (obligatoryjnego). Dopiero gdy dłużnik nie spełnia świadczenia pojawia się zagadnienie odpowiedzialności. Regułą jest, że dług i odpowiedzialność są w każdym zobowiązaniu. Wyjątek: art. 413 KC –wygrane z gier i hazardu to roszczenia przedawnione.

ŹRÓDŁA ZOBOWIĄZAŃ:

1.        Czynności prawne jednostronne (testament, zapis, przyrzeczenie publiczne) i czynności prawne dwustronne (umowa)

2.        Czyny niedozwolone- jest to wyrządzenie szkody poza stosunkiem zobowiązaniowym, rodzące obowiązek jej naprawienia z mocy prawa (zniszczenie rzeczy, kradzież, uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia)

3.        akty administracyjne (szczególny tryb najmu)

4.        inne zdarzenia

a.  prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia art. 753 § 2

b.  bezpodstawne wzbogacenie art. 405- 411 – kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe do zwrotu jej wartości, art. 409 mówi o wygaśnięciu obowiązku zwrotu – obowiązek zwrotu wygasa, jeśli ten kto korzyść zużył lub utracił, nie jest już wzbogacony. Chyba, że zużywając  ją lub wyzbywając winien liczyć się z obowiązkiem zwrotu.

ŚWIADCZENIE- jest przedmiotem stosunku zobowiązania i polega na zachowaniu się dłużnika zgodnie z treścią łączącego ich zobowiązania tj. działanie lub zaniechania musi być oznaczone i spełnione.

Rodzaje świadczeń:

1.        jednorazowe- może być wykonane w skutek jednorazowego zachowania się dłużnika np. zwrot pożyczki.

2.        ciągłe- wymagane jest ustawiczne zachowanie się dłużnika przez pewien czas np. najem lokalu.

3.        okresowe- występuje tu wiele świadczeń jednorazowych w określonych odstępach czasu np. czynsz najmu. Ma to znaczenie przy przedawnieniu roszczeń 3 lata.

4.        oznaczone indywidualnie- gdy przedmiot są to rzeczy oznaczone są do tożsamości.

5.        oznaczone rodzajowo – gdy przedmiotem są rzeczy oznaczone co do gatunku

Świadczenia podzielne – wtedy jeżeli może być spełnione częściami bez istotnej zmiany przedmiotu lub wartości.

Świadczenie niepodzielne- nie można spełnić go częściami np. kupno zwierzęcia.

Szczególnym rodzajem świadczenia są świadczenia pieniężne. Są to świadczenia , gdy przedmiotem jest określona kwota pieniędzy.

1.Zasada nominalizmu pieniężnego art. 3581 § 1 polega na tym, że spełnienie świadczenia pieniężnego następuje przez zapłatę sumy nominalnej.

2.Zasada waloryzacji świadczeń pieniężnych art. 3581§3 w razie istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza po powstaniu zobowiązania, sąd może po rozważeniu interesów stron zgodnie z zasadami współżycia społecznego zmienić wysokość lub sposób spełnienia świadczenia pieniężnego chociażby były ustalone w orzeczeniu lub umowie.

3.Zasada warunkowości polega na tym, że zobowiązania pieniężne na terenie RP mogą być tylko w złotych polskich.

Odsetki są to dochody od świadczeń pieniężnych wyrażone w % . Są to pożytki cywilne rzeczy.

Źródła odsetek:

1.Czynność prawna- umowa

2.Ustawa- art. 481 KC

Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego wierzyciel może żądać odsetek za czas spóźnienia jeżeli nawet nie poniósł strat i gdy opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

3.Orzeczenie sądu –wyrok, postanowienie

4.Decyzja innego właściwego organu

Opóźnienie jest wtedy, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia bez swojej winy.

Zwłoka dłużnika jest wtedy, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia ze swojej winy.

Zwłoka wierzyciela polega na tym, że wierzyciel odmawia świadczenia lub utrudnia na tyle, że dłużnik nie może spełnić świadczenia.

Dłużnik przy zwłoce wierzyciela winien złożyć świadczenie do depozytu sądowego. Skutkiem złożenia powoduje, że zobowiązanie wygasa, a to powoduje, że nie płyną odsetki.

Rodzaje odsetek:

1.Ustawowe (13,5%) art. 359&3

2.Umowne- strony określają wysokość odsetek w umowie.

Przedawnienie odsetek wynosi 3 lata – roszczenia okresowe.

Świadczenia odszkodowawcze są to roszczenia o naprawienie szkody od dłużnika. Polegają bądź na przywróceniu stanu przed szkodą, bądź na zapłacie odpowiedniej sumy pieniędzy.

ŹRÓDŁA ODPOWIEDZIALNOŚCI ODSZKODOWAWCZEJ

1.Odpowiedzialność kontraktowa powstaje gdy wierzyciel ponosi szkodę w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania przez dłużnika.

2.Odpowiedzialość deliktowa z czynu niedozwolonego, umów gwarantowanych oraz ubezpieczeń ustawowych.

3.Naprawienie szkody wyrządzonej przy wykonaniu określonych praw podmiotowych art. 149 KC.

4.Obowiązek odszkodowawczy postrzegany jako skutek poniesienia szkody w interesie innej osoby lub interesie wspólnym art. 142.

5.Na skutek szkody wyrządzonej legalnym wykonywaniem funkcji władczej przez upoważnione organy państwowe lub samorządowe.

USTALENIE WYSOKOŚCI ODSZKODOWANIA

Szkoda jest to każdy uszczerbek, który dotyka poszkodowanego zarówno o charakterze majątkowym, jak i nie materialnym.

Szkoda majątkowa podlega naprawieniu, w każdym wypadku jej wyrządzenia.

Szkoda niemajątkowa zwana krzywdą podlega naprawieniu jeżeli przepis tak mówi w drodze tzw. zadośćuczynieniu.

Szkoda na mieniu odnosi się do poszczególnych składników mienia poszkodowanego ( kradzież, zniszczenie).

Szkoda na osobie odnosi się bezpośrednio tylko do osoby i tylko pośrednio może wyrażać się w konsekwencjach majątkowych (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia).

Klasyczny podział szkody:

1.damnum emergens (rzeczywista strata)

2.lucrum cessans (utracone korzyści)

Zasady ustalania szkody:

1.Zasada pełnego odszkodowania (poszkodowany może dochodzić pełnego odszkodowania)

2.Szkodę wylicza się na datę ustalenia odszkodowania.

3.Odszkodowanie odnosimy do rynkowej wartości rzeczy.

WYSOKOŚĆ ODSZKODOWANIA  WYNIKA Z:

1.Ze związku przyczynowego- przyczynienie się poszkodowanego do powstania szkody obniża odszkodowanie.

2.Obniżenie odszkodowania o wartość korzyści jakie poszkodowany uzyskał na skutek wyrządzonej mu szkody.

3.Z woli stron (gdy strony umawiają się)

4.Kara umowna- jest to odszkodowanie, którego wysokość strony określają już w momencie zawarcia umowy na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego przez dłużnika.

5.Z przepisów ustawy (art846-849 KC)- umowy hotelarskie

6.tzw. jus moderandi – prawa obniżania – sąd może obniżyć odszkodowanie przy zastosowaniu zasad współżycia społecznego art. 440

7.Klasyczne miarkowanie- gdy sąd w sprawach o naprawienie szkody, o dochody, o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia, oświadczenie z umowy o dożywocie, nie jest w stanie precyzyjnie ustalić wysokości (art. 322 i 5056 §3)

SPOSOBY NAPRAWIENIA SZKODY:

1.Przywrócenie stanu poprzedniego.

2.Zapłata odpowiedniej sumy pieniężnej (generalnie naprawienie szkody odbywa się według wyboru poszkodowanego)

PODMIOTY STOSUNKU ZOBOWIĄZANIOWEGO:

1.Wierzyciel, 2. Dłużnik

Po stronie wierzycielskiej, a także po stronie dłużniczej mogą występować podmioty pojedyncze, ale również po kilka podmiotów. Dzieje się tak bądź od chwili powstania zobowiązania (sprzedaż osobie trzeciej przez współwłaścicieli) bądź jest to konsekwencją zdarzeń późniejszych (w miejsce pożyczkobiorcy wchodzą jego następcy prawni).

Zobowiązania solidarne polegają na tym, że po stronie wierzyciela lub dłużnika występuje większa liczba podmiotów, a świadczenie jest podzielne. Zobowiązania te powstają z ustawy lub z czynności prawnych (z umowy).

Solidarność dłużników (art. 366) polega na tym, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników razem, kilku z nich lub każdego z osobna, a dłużnik zwalnia pozostałych. Dłużnik, który spełnił świadczenie na roszczenie regresowe do pozostałych dłużników.

ZMIANA DŁUŻNIKA:

1.Przejęcie długu –jest to umowa na mocy, której trzecia osoba wstępuje w miejsce dotychczasowego dłużnika, a dłużnik zostaje z długu zwolniony.

*może to nastąpić przez umowę między dłużnikiem a osoba trzecią za zgoda wierzyciela (zgoda wierzyciela na piśmie pod rygorem nieważności)

*może nastąpić przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika (zgoda wierzyciela na piśmie pod rygorem nieważności)

2.Przystąpienie do długu- polega na tym, że do zobowiązania po stronie dłużnika przystępuje osoba trzecia w charakterze dłużnika solidarnego. Nazywa się to kumulatywne przejęcie długu. Może to nastąpić w drodze umowy lub ustawy (art. 554). W przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego nabywca odpowiada za długi solidarnie ze zbywcą.

UMOWY JAKO ŹRÓDŁO ZOBOWIĄZAŃ. 

Umowa jest czynnością prawną dwustronną, obejmującą zgodny zamiar stron skierowany na wywołanie zmiany, powstania lub ustania skutków prawnych.

Rodzaje umów:

-umowy nazwane (typowe, opisane w KC np. sprzedaży, składu, najmu)

-umowy nienazwane (umowy, które same strony wymyślą)

-umowy mieszane (łączą elementy różnych umów)

Zasada swobody umów art. 3531 KC –1.10.1990r

Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byle by jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze), ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zasada „umów należy dotrzymywać” pacta sum serfanda.

Rodzaje umów ze względu na szatę zewnętrzną:

1.forma ustna, 2. zwykła forma pisemna, 3.forma pisemna z podpisem urzędowego poświadczenia, 4. forma notarialna.

SPOSOBY ZAWIERANIA UMÓW:

1. Oferta

Oferta  jest to oświadczenie woli jednej strony, kierowane do strony drugiej, które zwiera propozycję zawarcia umowy i okresla istotne jej postanowienia. Ofertą jest wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży, na widok publiczny z oznaczeniem ceny. Jest ona propozycją stanowczą. Umowa jest zawierana w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu. Oferent jest ofertą związany. Oferta złożona w postaci elektronicznej wiąże składającego, jeżeli druga strona niezwłocznie potwierdzi jej przyjęcie.

2. Negocjacje art.72 KC

Jeżeli strony prowadzą negocjacje w celu zawarcia oznaczonej umowy, umowa zostaje zawarta gdy strony dojdą do porozumienia co do jej wszystkich postanowień, które były przedmiotem negocjacji. Strony mogą przejść do negocjacji również w wyniku złożenia oferty przez jedną z nich. Art. 71 KC zaproszenie do zawarcia umowy.

Porozumienia przedkontraktowe – XIX- wieczny model negocjacji okazała się niewystarczający obecnie, dlatego tez zaczęła kształtować się praktyka ustalania ich w formie negocjacji.

Rodzaje (typy) porozumień:

-porozumienia dotyczące sposobu prowadzenia negocjacji

-porozumienia dotyczące treści umowy

-porozumienia dotyczące wykonania wynegocjonowanej umowy

list intencyjny (zaproszenie do negocjacji)- jest on trochę podobny do oferty. Potwierdzenie listu przez adresata stanowi rozpoczęcie negocjacji. 

3. Aukcja – czyli dawniej przetarg ustny polega na tym, że licytanci obecni w miejscu aukcji lub komunikując się za pomocą środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość składają oferty słowne lub równorzędnymi znakami.

Organizator musi zrobić ogłoszenie aukcji, w którym określi czas, miejsce, przedmiot oraz warunki aukcji.

Oferent jest związany ofertą od chwili jej złożenia. Oferta licytanta przestaje wiązać, gdy inny licytant złoży ofertę korzystniejszą. Do zawarcia umowy dochodzi z chwilą  udzielenia przybicia, to znaczy z chwilą zamknięcia aukcji, po sprawdzeniu że dany licytant zaoferował najlepsze warunki umowy. Organizator aukcji jest związany wynikiem aukcji, chyba że co innego wynika z warunków aukcji (zastrzeżonych). Wyjątkiem jest przypadek, gdy ważność umowy zależy od spełnienia szczególnych wymagań co do formy umowy (akt notarialny). W tym przypadku umowa nie zostaje zawarta w wyniku przybicia, a zarówno organizatorowi i zwycięskiemu licytantowi przysługuje roszczenie o zawarcie umowy określonej w ofercie. Gdy zastrzeżono wadium, wyłącznie jest roszczenie z zawarcie umowy. Wadium jest to kwota, którą licytanta musi wpłacić, aby być dopuszczonym do aukcji . gdy dochodzi do zawarcia umowy wadium stanowi część ceny. Licytantom przegranym wadium należy wypłacić. Jeżeli strony nie chcą zawrzeć umowy (forma szczególna umowy)to:

  -z winy wpłacającego wadium, traci on wadium,

-z winy organizatora, licytant może żądać dwukrotnej wysokości wadium.

Praktyczna sfera zastosowania aukcji:

-do umów prostych, gdzie przedmiot i jego właściwości są już jednoznacznie określone. W zasadzie tylko jeden element umowy podlega konkurencyjności – jest to cena.

Można unieważnić umowę, gdy strona umowy, inny uczestnik lub osoba działająca w porozumieniu z nią, wpłynęły na wynik aukcji sprzeczny z prawem lub dobrymi obyczajami. W tym celu należy wytoczyć powództwo o unieważnienie umowy w terminie 1 m-ca od dowiedzenia się o przyczynach unieważnienia, nie później niż w ciągu roku od zawarcia umowy.

4. Przetarg

Istotą przetargu jest specjalna procedura poszukiwania najkorzystniejszej z punktu widzenia strony pragnącej zawarcia umowy oferty i jej wyboru. Różni się od aukcji tym, że oferty uczestników nie są składane w toku równoczesnego i bezpośredniego komunikowania się. Złożenie oferty przez oferenta powoduje związanie go tą ofertą. Organizator może nie wybierać żadnej oferty, wtedy przetarg zostaje zamknięty. Przetarg inaczej aukcja nie kończy się w obecności uczestników, dlatego organizator musi na piśmie powiadomić uczestników o wynikach przetargu. Umowa zostaje zawarta w momencie otrzymania przez oferenta oświadczenia o przyjęciu jego oferty. Gdy umowa wymaga formy szczególnej to jest tak samo jak przy aukcji (organizator i uczestnik mają roszczenie do zawarcia umowy). Tak jak przy aukcji może wystąpić wadium i można tak samo unieważnić umowę.

5. Umowa przedwstępna – jej treścią jest zobowiązanie się do zawarcia w przyszłości umowy przyrzeczonej. Umowa przedwstępna musi określać istotne elementy umowy przyrzeczonej. Gdy nie oznaczono terminu umowy przyrzeczonej to każda ze stron w ciągu roku może wyznaczyć termin. Gdy umowa przyrzeczona zostaje zawarta to umowa przedwstępna wygasa. Gdy strona nie chce zawrzeć umowy przyrzeczonej druga strona może żądać naprawienie szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy. Nazywa się to odszkodowaniem w granicach negatywnego interesu szkody. Gdy umowa przedwstępna czyni zadość wymaganiom, od której ważność umowy przyrzeczonej, strona uprawniona może dochodzić zawarcia umowy przyrzeczonej. 

DODATKOWE ZASTRZEŻENIA UMOWNE:

1.Zadatek- jest to kwota pieniędzy dawana przez jedną stronę drugiej przy zawarciu umowy. W razie realizacji umowy zadatek stanowi część świadczenia. Gdy nie dochodzi do wykonania umowy z winy:

-dającego ten traci zadatek

-z winy biorącego-dający może żądać zwrotu podwójnej wysokości zadatku.

Z winy obu stron lub braku winy obu stron zadatek należy zwrócić.

*Zaliczka- jest to również kwota pieniędzy płacona przez jedną stronę drugiej na poczet świadczenia. Gdy umowa nie zostaje wykonana zaliczka podlega zwrotowi.- art. 65 §2. trzeba określić w umowie, że jest to zadatek i co się z tym wiąże, gdy nie dojdzie do transakcji (zlecenia, umowy).

2.Umowne prawo odstąpienia- polega na tym, że strony mogą zastrzec w umowie, że każdej z nich lub jednej z nich będzie przysługiwało prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonuje się poprzez złożenie oświadczenia woli.

3.Odstępne- modyfikacja umownego prawa odstąpienia i polega na tym, że odstąpienie od umowy będzie skuteczne dopiero z chwilą zapłacenia określonej kwoty pieniężnej. Odstępne wzmacnia wykonanie umowy.

4.Kara umowna- jest surogatem odszkodowania, art. 483 KC. Można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego  wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi poprzez zapłatę określonej kwoty. A zatem w razie niewykonania lub nienależytego wykonania umowy , kara umowna należy się wierzycielowi, w zastrzeżonej wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody, z małymi wyjątkami – gdy zobowiązanie zostało w znacznej części wykonane lub kara umowna jest rażąco wygórowana.

UMOWY ODNOSZĄCE SIĘ DO OSÓB TRZECICH.

-art. 391 KC – Umowa o świadczenie przez osobę trzecią polega na tym, że jeżeli w umowie zastrzeżono, że osoba trzecia zaciągnie określone zobowiązanie albo spełni określone świadczenie, ten kto takie przyrzeczenie uczynił odpowiedzialny jest za szkodę, którą druga strona ponosi przez to, że osoba trzecia odmawia zaciągnięcia zobowiązania albo nie spełnia świadczenia.

-art. 392 KC- Umowa o zwolnieniu dłużnika od obowiązku świadczenia. Jeżeli osoba trzecia zobowiązała się przez umowę z dłużnikiem zwolnić go od obowiązku świadczenia. Jest ona odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia. Jeżeli my jesteśmy sprawcą szkody komunikacyjnej i poszkodowany dochodzi naprawienia szkody tylko od nas, powinnyśmy złożyć wniosek o przyznanie naszego zakładu ubezpieczeń w ramach polisy OC.

-art. 393 KC – Umowa o świadczenie na rzecz osoby trzeciej. Polega na tym, że w umowie zastrzeżonej, że dłużnik spełni świadczenie na rzecz osoby trzeciej. Osoba ta może żądać bezpośrednio od dłużnika spełnienia zastrzeżonego świadczenia. Np. Polisa ubezpieczeniowa na życie na rzecz dzieci.

ZAWIERANIE UMÓW W OBROCIE KONSUMENCKIM

1.07.2000r. weszły w życie przepisy ustawy o ochronie niektórych praw konsumenckich oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt nieubezpieczony. Ustawa ta zmieniła przepisy art.384- 3854 KC.

W art. 384 ustawodawca mówi o wzorcu umownym. Z art. 385 wynika, że w razie sprzeczności treści umowy z wzorcem umowy strony są związane umową. Art. 3851 stanowi, iż postanowienia umowy zawieranych z konsumentem nie uzgodnione indywidualne nie wiążą go. Jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami lub rażąco narażają jego interesy. Art. 3853 wprowadza katalog niedozwolonych postanowień umowy.

1.01.2003r weszła w życie ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie KC. Ta ustawa wyłączyła w sprzedaży konsumenckiej rękojmię i odpowiedzialność finansową wprowadzając odpowiedzialność przedsiębiorcy z tytułu niezgodności towaru z umową. Ustawa z 2000r wprowadziła min. Umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorcy oraz umowy zawierane na odległość. Podstawowym uprawnieniem dla konsumenta jest odstąpienie od umowy na piśmie w terminie 10 dni od zawarcia umowy. Konsument przy zawarciu umowy o uprawnieniu tym winien być poinformowany na piśmie, bo jeśli  nie został poinformowany, to od umowy może odstąpić w terminie 10 dni od uzyskania informacji o prawie odstąpienia , nie później niż w terminie 3 m-cy od wykonania umowy.

Umowy zawierane na odległość zawiera się bez jednoczesnej obecności obu stron przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość. Przedsiębiorca musi poinformować konsumenta o tym, że może on od umowy odstąpić w terminie 10 dni od wydania rzeczy. A gdy umowa dotyczy świadczenia usług od dnia jej zawarcia.

CZYNY NIEDOZWOLONE

Za czyny niedozwolone uznaje się fakt wyrządzenia szkody poza stosunkiem zobowiązaniowym, z którym to faktem wiąże się obowiązek naprawienia szkody. Art. 415 KC np. uszkodzenie ciała, zniszczenie mienia.

Przesłanki odpowiedzialności.

1.Szkoda w znaczeniu uszczerbku w dobrach osoby poszkodowanej wbrew jej woli.

2.Szkoda musi być spowodowana przez jakiś fakt czyli działanie ludzkie lub inne zdarzenie, z którym ustawa łączy związek odszkodowawczy. Między szkodą a faktem musi istnieć adekwatny związek przyczynowy- szkoda pozostaje w związku przyczynowym tylko z takim zdarzeniem, które w typowym biegu zjawisk powodują skutek w postaci określonego uszczerbku. Wszelkie zaś zdarzenia o charakterze szczególnym wyłączone są z takiego łańcucha przyczynowo- skutkowego i nie są objęte odpowiedzialnością odszkodowawczą.

ZASADY ODPOWIEDZIALNOSCI

Na zasadzie winy jest to odpowiedzialność powszechna. Ustawodawca nie definiuje winy. Natomiast doktryna zgodnie przyjmuje, że pojecie winy ma dwa elementy: obiektywny i subiektywny. Obiektywny jest to bezprawność działania lub zaniechania osoby odpowiedzialnej za działanie. Subiektywny wiąże się z psychicznym nastawieniem sprawcy do czynu. Na gruncie PC winą określa się jako umyślną i nieumyślną, natomiast nie ma to większego znaczenia dla sprawcy (odpowiada za szkodę). Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka musi wynikać z konkretnego przepisu i nie można jej domniemywać. Polega na tym, że: - jest sprawca, jest szkoda i jest poszkodowany, sprawca ponosi odpowiedzialność z samego faktu wyrządzenia szkody. Przy odpowiedzialności na zasadzie winy to poszkodowany musi udowodnić sprawcy winę, swoją szkodę i związek przyczynowy między nimi. Przy odpowiedzialności na zasadzie ryzyka poszkodowany udowadnia swoją szkodę i związek przyczynowy. Sprawca może zwolnić się z odpowiedzialności jeżeli wykaże jedną z trzech przesłanek egzenoracyjnych: siła wyższa, wyłączna wina poszkodowanego, wyłączna wina osoby trzeciej.

Siła wyższa jest to zdarzenie nagłe, zewnętrzne, którego nie można było przewidzieć ani zapobiec jego skutkom (piorun, powódź, trzęsienie ziemi).

...