5 ewangielia (praewangelia).pdf

KWIATY W MROKU

EWANGELIA

ŻYCIA

DOSKONAŁEGO

RAW

DAJESTZ

NAKIEMACZY

STESERCEPOZNAGO

ZWANA V EWANGELIĄ

Przekład:

Ks. Henryk Zalewski

Motto serii:

Bóg nie oczekuje podziękowań

za Słońce lub Ziemię,

ale za Kwiaty, które zaprawdę

nie przez oskubanie ujawniają nam

swoją piękność.

Nie zatrzymuj się jednak,

aby je rwać i przechowywać na później,

lecz idź naprzód

albowiem wzdłuż całej drogi

będziesz miał Kwiaty w rozkwicie.

I wiedz, że nie ma prawdy złej

ani Kwiatów nieczystych.

Nawet ciemne chmury

stają się Kwiatami Nieba,

kiedy je słońce całuje.

Jest tylko prawda mała,

o słowach jasnych i przezroczystych,

niczym woda lśniąca w naczyniu

i Prawda Wielka,

o niezgłębionym milczeniu

jak ciemna woda oceanu.

Człowieku okryty pyłem martwych słów

Wykąp swą duszę w Milczeniu...

Rabindranath Tagore

Słowo od Wydawcy

Ewangelia życia Doskonałego to V Ewangelia będącą pretekstem czterech

Ewangelii kanonicznych. Te oficjalne okaleczone przez przeróbki i fałszerstwa

zatraciły walory wiarogodności. Dlatego V Ewangelia - wierna naukom Jezusa -

awansowała do rangi autorytatywnego przewodnika do wyższego chrześcijaństwa.

Człowiek współczesny w swej żałosnej niewiedzy i wciąż postępującej degeneracji

dopuszcza przerażającą gehennę bezbronnych stworzeń, tłumacząc swoje

okrucieństwo rzekomą koniecznością.

Nasza wspólna Matka-Ziemia od zarania dziejów po dni dzisiejsze pławi się w

potokach ich niewinnej krwi, cierpiąc z nimi niewypowiedziany ból i wsłuchując się

w nieprzemijającą skargę dławiącej rozpaczy.

Dla nich my jesteśmy podobni bogom, ku którym oni spoglądają w swej niedoli...

Ale my nie znamy litości, a one nie znają nadziei. Człowiek nie chce niestety

zaniechać swego zbrodniczego procederu... A Jezus rzekł: "Jak czynicie w tym życiu

współstworzeniom waszym, tak dziać się wam będzie w przyszłym życiu" .

Hominem te (esse) memento - pamiętaj, że jesteś (tylko) człowiekiem...

Wydawca kategorycznie potępia haniebne akty brutalnej przemocy wobec zwierząt

i jednocząc się ze współczującą opinią publiczną dedykuje tej słusznej sprawie

niniejsze drugie wydanie dzieła. Upoważnia go do tego również aktualna konieczność

kampanii w obronie praw zwierząt, nad którą nie może być zadań pilniejszych:

"Każdy dzień jest stratą a każda godzina niebezpieczeństwem"!

Ta nagląca potrzeba jest uświęcona nie tyle intencjami, co wręcz kategorycznym

żądaniem tego od nas przez samego MISTRZA JEZUSA, którego dramatyczne

wołanie poprzez wieki wciąż rozbrzmiewa: Nie męczcie zwierząt! Kochajcie waszych

mniejszych b r a c i, pomagajcie im! To wstawiennictwo, dostojny patronat i

błogosławieństwo są dla powodzenia tej akcji nieobojętne; wsparta Najwyższym

Autorytetem - nie może upaść!

Pobocznym wątkiem bieży idea reinkarnacji. W świetle V Ewangelii jawi się ona

doktryną faktu! Aby w nią uwierzyć wystarczy... zaufać słowom Jezusa.

To wszystko i jeszcze więcej opisano w tej niezwykłej i refleksyjnej księdze, a

kontrowersyjne sformułowania i fragmenty zinterpretowano w formie krytycznej

analizy w dołączonym tu szczegółowym suplemencie.

Człowieku!

Bądź im bratem, a nie katem...

M i s t r z t a k c h c e !

Przedmowa

"Ewangelia Życia Doskonałego" albo "Świętej Dwunastki" została przez byłego

referendarza G.J. Ouseley'a około 1881 r. przyjęta i spisana. Mówi on o tym w swojej

przedmowie:

"Ta Praewangelia jest przechowywana w jednym z buddyjskich klasztorów w Tybecie,

gdzie została ukryta przez jednego ze społeczności eseńczyków, aby zachować w

bezpieczeństwie przed rękami fałszerzy. Została ona teraz po raz pierwszy z tekstu

aramejskiego przetłumaczona".

Ewangelia ta zawiera wydarzenia i rozmowy, których nie ma w dotychczas znanych

Ewangeliach, podczas gdy w pozostałych wersjach prawie dosłownie zgadza się z tekstami

Biblii.

Gdyby te nowe miejsca zawierały to, co z biegiem czasu z nauki Wielkiego Mistrza

zginęło lub celowo usunięte zostało, to miałyby one dla nas bezcenną wartość. Gdyż to że

Ewangelie, od chwili gdy chrześcijaństwo za Konstantyna Wielkiego uznane zostało za

religię państwową, ucierpiały wiele zmian i opracowań, nie ulega żadnej wątpliwości.

Profesor Nestle, autorytet historii Kościoła i pratekstów Ewangelii, mówi w swoim "Wstępie

do krytyki tekstu greckiego Testamentu" następująco:

"Pewni uczeni zwani korektorami, zostali po Soborze Nicejskim z 325 roku po

Chrystusie przez władze kościelne mianowani i faktycznie upoważnieni do skorygowania

tekstu pism świętych w sensie tego, co za prawowierne już zostało uznane!"

O powstaniu Ewangelii pisze Detlef Nielsen, sławny kopenhaski profesor arabistyki i

historii religii:

"Dla Kościoła i dla większości chrześcijan Biblia stanowi boską całość, spadłą z nieba

księgę, która mimo niezgodności w wielu częściach, świadczy jednak o religii, którą

JEZUS nam przyniósł.

Protestanccy teologowie i wykształceni laicy wiedzą jednak, że mamy do czynienia z

wielką różnorodnością wielu, częściowo przeczących sobie pism, które powstały w

okresie około stu lat, od 50 do 150 roku po narodzeniu Chrystusa.

Do kanonu 27. pism, które wtedy Kościół ustanowił i który później utworzył nasz

NOWY TESTAMENT, zostały nie mniej niż cztery Ewangelie przyjęte. Próbowano

podkreślić ich jedność, podając je wszystkie za niewątpliwe przekazania JEZUSA, które

nawzajem się uzupełniają i które, chociaż widocznie różne, jednak tworzą jedną

prawdziwą Ewangelię.

Ażeby to osiągnąć poddano Ewangelię obszernemu procesowi ujednolicenia.

Najpierw skorygowano rękopisy Ewangelii przez pewne opuszczenia i wstawki, ażeby

uzgodnić je między sobą. Kiedy w ten sposób osiągnięto użyteczny tekst, postawiono całą

kościelną sztukę wyjaśniania w służbę harmonizacji, aby uzyskać jedną Ewangelię".

Historycznie można się dowiedzieć o następujących sprawach: Jedną

z najstarszych Ewangelii jest Ewangelia Marka. Nie pochodzi ona jednak od apostoła Marka,

lecz od tłumacza Piotra w Rzymie. Papias mówi o tym w swoim liście do prezbitera Jana:

"Marek, tłumacz Piotra, kreśli z dokładnością chociaż bez większego porządku,

wszystko co przechował w pamięci o tym, co JEZUS miał powiedzieć. Ponieważ zaś on

sam PANA nie widział, lecz był tłumaczem Piotra, który go uczył, gdzie zachodziła

konieczność, nie wyłożył wszystkich słów CHRYSTUSA w ich pełni. Nie można więc

Markowi mieć za złe, że zapisał tylko to, co jemu przekazała pamięć".

Z kanonu Muratoriego (180 r, w Rzymie) dowiadujemy się dalej: "Łukasz był lekarzem;

po Wniebowstąpieniu CHRYSTUSA, gdy Paweł przyjął jego jako ucznia, napisał on

swoją książkę w swoim własnym imieniu i w najlepszej wierze.

PANA nie widział on w ciele. Dlatego, o ile z pewnością się czegoś dowiedział, począł

opowiadać od narodzin Jana.

Czwartą Ewangelię napisał Jan. Gdy wezwali go współapostołowie i biskupi, ażeby ją

napisał, on na to powiedział: "Pośćcie ze mną od dzisiaj trzy dni i co każdemu zostanie

objawione, będziemy sobie opowiadali". Tej nocy objawiło się Andrzejowi, że Jan ma

wszystko pod swoim nazwiskiem spisać, a wszyscy pozostali powinni to sprawdzić". Ale i

te pisma nie zachowały się w oryginale. E. Hennecke pisze w swojej

książce: "Apokryfy Nowego Testamentu" (str. 8.):

"Jak wiadomo świadectwa greckiego tekstu, na którym się teraz w zasadzie opieramy,

pochodzą przeciętnie dopiero od czwartego wieku"!

W tym czasie rozpoczęła się ostra walka ze wszystkimi starymi pismami, które nie zostały

przez Kościół przyjęte i kanonizowane i to doprowadziło do utraty najdroższych wartości.

Resche (Agrapha) o tym donosi (str. 352.):

"Prawdopodobnie wiele starych kodeksów podobnie do tych, które tylko jak gdyby w

cudowny sposób uratowane zostały - Codex Cantabrigeniensis D i Codex Syrus-

Sinaiticus, w starych bibliotekach klasztornych aż do końca IV wieku były

przechowywane, wiec aż do czasu gdy tekst kanoniczny został ustalony (w roku 382 za

papieża Damazego), aby po tym ulec zniszczeniu. Z nich tworzyli ojcowie święci swoje a

g r a f y. Używał więc Atanazy Codex Sinaiticus, podczas gdy Makarios Wielki stosował

kodeksy, które znalazł w klasztorach Pustyni Scytyjskiej".

Hennecke w "Apokryfach Nowego Testamentu" (str. 4.) podaje: "Pewien nacisk, który od

ostatniego trzydziestolecia czwartego wieku przeciwko prywatnej lekturze

pozakanonicznych pism w krajach Zachodu był wywierany, spowodował, że kompetentni

orzecznicy wszystko dogmatycznie gorszące w nich określili jako dodatki albo fałszerstwa

heretyków". I dalej na str. 6.:

"W Syrii jeszcze w piątym wieku konieczne były specjalne kościelne środki zaradcze,

aby wprowadzić ważność czterech (oddzielnych) Ewangelii w miejsce znajdującej się tam

w użyciu harmonii Ewangelii Tacjana (Diatessaron)".

Ta niepewność w powstaniu Ewangelii i wielokrotne późniejsze zmiany nie są naturalnie

żadnym dowodem prawdziwości przedstawianego tu ujęcia. -Z drugiej zaś strony pokazuje

nam to jednak wyraźnie, jak próżna i nietolerancyjna jest dzisiejsza wiara literowa i jak

daleko jest ona oddalona od prawdy! Znacznie starsze niż uznane teksty Ewangelii są

fragmenty Ewangelii, które w ostatnim stuleciu przez wykopaliska i znaleziska wydobyte

zostały, te tzw. "Logia" albo "Agrapha". Przede wszystkim nie zostały one "skorygowane".

Mereżkowski mówi o tym w dziele

"Jezus Nieznany ":

"Najświeższe źródło jest to, z którego nikt jeszcze nie pił: Taka świeżość wypływa

właśnie z Agraf. Pierwszy pocałunek miłości jest najsłodszy: Agrafy są tej słodyczy

pełne".

Porównanie tych starych fragmentów z tekstem niniejszym wydało zaskakujący fakt, że

duża ilość miejsc znajdujących się w Ewangelii Życia Doskonałego prawie dosłownie

występuje w starych dokumentach, podczas gdy brak ich jest w uznanych Ewangeliach. I

chodzi tu o szczególnie ważne miejsca jak poczęcie, chrzest JEZUSA, zakaz ofiary

zwierząt.Te "pośrednie dowody" zostały w formie odsyłaczy w odpowiednich miejscach

zaznaczone.

Dalszy materiał w tym sensie z pism starych ojców Kościoła, które w dalszym ciągu

uchodzą jeszcze za najlepsze źródła, został zebrany w posłowiu.

Kończymy pięknymi słowami, którymi G. J. Ouseley poprzedził pierwsze wydanie:

"Wszystkowybaczająca miłość naszego Zbawiciela, obejmuje nie tylko ludzkość, ale

również te tzw. niższe stworzenia boskie, które dzielą z nami oddech życia, i które znajdują

się z nami na ścieżce do Wyższego. Nigdzie nie jest Opatrzność, z jaką Najlitościwszy czuwa

nad ludźmi i zwierzętami, jaśniej i jednoznaczniej wyrażona niż w słowach JEZUSA: ,Czy

nie sprzedają pięciu wróbli za dwa grosze? A ani o jednym z nich Bóg nie zapomina'. Jak

byłoby możliwe wątpić w to, że Zbawiciel współczuł i litował się nad stworzeniami, które

swój ból bez słowa milcząco znosić muszą? Czy nie byłoby bluźnierstwem przeciwko BOGU

twierdzić, że przyglądał się ON złemu traktowaniu bezbronnych zwierząt bez współczucia

lub własnej interwencji? Nie, gdy światu zatopionemu w egoizmie, zakamieniałości serca i

nędzy przynosił ON zbawienie i głosił Swoją Ewangelię wszechogarniającej miłości, nie

mogło być więcej miejsca dla bezlitosnej zakamieniałości wobec innych stworzeń boskich,

które jak sam Zbawiciel powołane zostały do życia ze zdolnością do odczuwania zarówno

radości jak i cierpienia. Zaiste kto nosi znamię Zbawiciela, stosuje też w życiu Jego

wszechogarniającą miłość. I jak znikome jest to minimum współczucia dla bezsilnych

stworzeń, współczucia, którego żąda się od nas! Tylko abyśmy innych stworzeń nie dręczyli!

żebyśmy im pomagali, jeśli znajdują się w biedzie albo jeśli proszą o naszą pomoc! Jednakże

jak mało jesteśmy przepojeni tą boską nauką miłosierdzia i współczucia! Jak licznym

bolesnym torturom poddawane są zwierzęta pod pretekstem naukowej konieczności albo dla

zaspokojenia nienaturalnej żądzy lub własnej próżności! Ewangelia ta służyć będzie jako

przewodnik do wyższego chrześcija,ństwa. Przekazuje nam ona kobiecą delikatność jak i

męską siłę doskonałego CHRYSTUSA.

Jeśli Kościół przyszłości wszystkie dzisiejsze pisma przeanalizuje, wyznaczy tej

Ewangelii jej należne pierwsze miejsce jako źródłowej i całkowitej "Ewangelii Chrystusa".

Inne zostaną utrzymane jako potwierdzenie czterech innych świadków, ażeby każde słowo

mogło być określone dla tych, którzy nie są zdolni przyjąć dobroci, czystości i prawdy tej

jedynej Ewangelii.

Jak wszystkie inne inspirowane zapiski nie są bezwzględnie bezbłędne w każdym słowie,

muszą również i te zapiski, które przenikają zasłonę (zakrywającą nam zaświaty) według ich

własnego wewnętrznego dowodu wyższej wiedzy być ocenione. Gdyż inspiracja przez Ducha

nie zabezpiecza w żadnym wypadku nieomylności, tak jak boski oddech życia, który

człowiek wdycha, nie chroni przed wypadkami, chorobami i biedami, które właściwe są

śmiertelnemu życiu.

Jest to niewierząca i zepsuta generacja, tak jak była dawniej, która żąda znaków,

wyraźnych dowodów. Takie znaki nie będą dane. Nawet gdyby prawdziwi pisarze

aramejskiego pretekstu zmartwychwstali i poświadczyli swoje autorstwo, nie wierzący

krytycy żądaliby dalszych znaków. I im więcej takich znaków by dostarczono, tym więcej

żądaliby w swojej zatwardziałości.

Prawda jest Znakiem, a czyste serce pozna go".

Przedmowa do pierwszego polskiego wydania

"Ewangelia Życia Doskonałego", którą w dalszym ciągu będziemy również nazywać "V

Ewangelią" została zaopatrzona zarówno przez referendarza G. J. Ouseley'a, tłumacza

angielskiego wydania, jak i przez Rudolfa Műllera, tłumacza wydania niemieckiego - w

przedmowę zawierającą szereg istotnych wyjaśnień oraz pewną ilość dodatkowych

komentarzy w tekście. Tłumacz niemiecki w specjalnym posłowiu podał jeszcze dodatkowe

dane, dotyczące zakazu spożywania mięsa, który obowiązywał w pierwotnym

chrześcijaństwie - słusznie podkreślając, iż braterski stosunek Jezusa do zwierząt oraz

wynikający stąd kategoryczny zakaz składania krwawych ofiar, jak i wielokrotnie

podkreślana zasada reinkarnacji, tj, wielokrotnych wcieleń - to dwa najbardziej istotne

elementy, odróżniające V Ewangelię od pozostałych czterech obowiązujących oficjalnie,

zwanych kanonicznymi.

Jednakże przekład z pierwotnego pratekstu aramejskiego zawiera prócz tego - bądź to

opisy wydarzeń z życia Jezusa, pominięte w Ewangeliach kanonicznych wprawdzie nader

kontrowersyjne, niemniej jednak istotne, bądź też wypowiedzi Jezusa wyjaśniające i

pogłębiające rzeczywisty sens Jego nauki. Fragmenty te bezwarunkowo zasługują na

specjalne omówienie w formie krytycznej analizy - na tle epoki i samej Nauki Jezusa.

Omówienia tego dokonamy w specjalnym suplemencie, zawierającym kolejne objaśnienia i

komentarze z wymienieniem odnośnych rozdziałów i wersetów. Mamy nadzieje, że pozwoli

to Czytelnikom na wyrobienie sobie własnego sądu, a wiec na rewizję dotychczasowych

poglądów na dane zagadnienie.

Z jednej strony można uznać tekst Ewangelii Życia Doskonałego za miarodajny, a więc

wolny od wszelkich przeróbek i fałszerstw, jakich dopuścili się korektorzy, ustanowieni po

soborze w Nicei w 325 r. - z drugiej jednak strony tekst ten może zawierać błędy i pewne

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: