1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy przez łaskę usprawiedliwienia wysłużonš przez naszego Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, otrzymali tę samš co my cennš wiarę. 1:2 Niechaj obfita łaska i pokój stanš się waszym udziałem przez poznanie Boga i Jezusa [Chrystusa], Pana naszego. 1:3 Zważcie: jego Boska moc udzieliła nam w darze wszystkiego, co wiedzie do życia i pobożnoci. A sprawiła to dajšc nam poznać tego, który nas powołał w majestacie swym i mocy. 1:4 Majestat za jego i moc dały nam nieocenione i wielkie dobra przyrzeczone. A celem ich jest wasze uczestnictwo w naturze Bożej, które osišgniecie wystrzegajšc się zepsucia, jakie wskutek pożšdliwoci panuje na wiecie. 1:5 Dołóżcie więc wszelkich starań i sprawcie, aby w waszej wierze okazywała się dzielnoć moralna, w dzielnoci za umiejętnoć; w umiejętnoci opanowanie; 1:6 w opanowaniu cierpliwoć; w cierpliwoci pobożnoć; 1:7 w pobożnoci braterska miłoć; a w miłoci braterskiej miłoć Boga. 1:8 Bo jeżeli posišdziecie te cnoty i jeżeli będš one w was wzrastać, to sprawiš, że zapał wasz się spotęguje, a dobre uczynki się pomnożš wiodšc was do głębszego poznania Pana naszego Jezusa Chrystusa. 1:9 Kto ich nie ma, lepy jest zgoła: zapomniał, że oczyszczony został ze swych dawnych grzechów. 1:10 Toteż starajcie się, bracia, tym więcej, by [przez dobre uczynki] utrwalić swe powołanie i wybraństwo. Jeżeli tak postępować będziecie, nie potkniecie się nigdy. 1:11 W ten sposób dostšpicie bogatej zapłaty przez wejcie do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. 1:12 Z tego powodu chcę wam ustawicznie przypominać te sprawy - chociaż je już znacie i umocnieni jestecie w prawdzie. 1:13 Uważam za za swój obowišzek budzić czujnoć waszš przez upomnienia, dopóki przebywam jeszcze w tym namiocie. 1:14 Wiem, że niebawem namiot mój zostanie zwinięty, jak mi to nasz Pan Jezus Chrystus objawił. 1:15 Lecz starać się będę o to, abycie także po moim odejciu mogli w każdej chwili te rzeczy sobie przypominać. 1:16 Gdymy wam nieli wieć o potędze Pana naszego Jezusa Chrystusa i o jego drugim przyjciu, nie naladowalimy sofistów, którzy układajš wymylne bajki. Patrzylimy przecież własnymi oczyma na chwałę jego. 1:17 Czeć i chwałę odbierał od Boga Ojca, a ze wspaniałego Majestatu spłynšł nań taki głos: "To jest syn mój miły, w którym upodobałem sobie" (Mt 17, 5). 1:18 Tak, ten głos z nieba spływajšcy mymy słyszeli. Bylimy bowiem wraz z nim na więtej górze. 1:19 W ten sposób słowa proroctwa stajš się dla nas jeszcze pewniejsze. A wy dobrze uczynicie trzymajšc się ich. Bo sš one pochodniš rozpraszajšcš mroki - aż zawita dzień i wzejdzie jutrzenka w sercach waszych. 1:20 Przede wszystkim pamiętajcie o tym, że żadne proroctwo, zawarte w Pimie, nie dopuszcza samowolnego tłumaczenia. 1:21 Nigdy bowiem proroctwo nie powstało z ludzkiej woli; przeciwnie, więci mężowie Boży mówili tylko pod natchnieniem Ducha więtego. 2:1 Byli zresztš wród ludu także fałszywi prorocy, podobnie jak i wród was znajdš się fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzš zgubne herezje. Zaprš się Pana, który ich odkupił - i sprowadzš na siebie szybkš zgubę. 2:2 Wielu wstšpi w ich lady oddajšc się wyuzdaniu. Stanš się oni przyczynš t; go, że ludzie blunić będš nauce prawdy. 2:3 Opętani chciwociš, będš chcieli was wykorzystywać przez oszukańcze nauki. Od dawna zgotowane jest dla nich potępienie, a zguba ich nie drzemie. 2:4 Albowiem Bóg nie przepucił także i upadłym aniołom, lecz stršcił ich do piekła i wydał na pastwę ciemnociom czeluci, gdzie na sšd czekajš. 2:5 I staremu wiatu nie przepucił. Jedynie Noego, herolda sprawiedliwoci, wybawił wraz z siedmioma innymi, kiedy spucił potop na wiat bezbożników. 2:6 Także miasta Sodomę i Gomorę skazał na zagładę i spalił dajšc na przyszłoć przestrogę dla tych, którzy chcieliby wieć życie bezbożne. 2:7 Wybawił tylko sprawiedliwego Lota, który cierpiał katusze z powodu wyuzdania niecnych ludzi; 2:8 bo haniebne czyny, na które ten sprawiedliwy, mieszkajšc wród nich, zmuszony był patrzeć i słuchać o nich, sprawiały sprawiedliwej jego duszy dzień w dzień udrękę. 2:9 Tak to potrafił Pan wybawić od pokuszenia ludzi pobożnych, a bezbożników zachować na dzień sšdu dla ukarania, 2:10 zwłaszcza tych, którzy, pożerani żšdzš nieczystš, oddajš się grzechom cielesnym i w pogardzie majš majestat Pana. A sš to bezczelni zuchwalcy, którzy nie wzdrygajš się miotać blunierstw przeciwko duchom noszšcym lad Bożej jasnoci, 2:11 podczas gdy aniołowie, którzy ich przecież siłš i mocš przerastajš, nie omielajš się wyrzec na nich przed Panem obelżywego wyroku. 2:12 Oni za sš niby zwierzęta bezrozumne, które z natury przeznaczone sš na to, aby je chwytać i zabijać. Bluniš przeciw temu, czego nie rozumiejš; dlatego też zginš jak one 2:13 i poniosš słusznš karę za swš niesprawiedliwoć. Pędzić swe dni w zniewieciałym używaniu - to, zdaniem ich, rozkosz. Zakałš sš i hańbš. Żyjš zniewieciali, a na swych ucztach braterskich zajadajš smacznie w waszym towarzystwie. 2:14 Wypatrujš sobie oczy spoglšdajšc na cudzołożnice i nie mogš nasycić się grzechem. Wabiš i nęcš dusze nie utwierdzone. Serce ich biegłe jest w chciwym zdobywaniu pieniędzy - tych synów przekleństwa. 2:15 Opucili drogę słusznoci i błšdzš po manowcach. Idš za Balsamem, synem Bozora, który zapragnšł zapłaty za nieprawoć; 2:16 lecz musiał on cierpieć strofowanie za krnšbrnoć swojš. Nieme zwierzę bowiem przemówiło ludzkim głosem i udaremniło bezrozumny zamiar proroka. 2:17 Sš to studnie bez wody, chmury przez huragan pędzone. Ciemna przepać ich czeka. 2:18 Mowy ich sš napuszone i próżne. Cielesnymi żšdzami i wyuzdaniem nęcš tych, którzy dopiero co wymknęli się spod wpływu ludzi błšdzšcych po manowcach. 2:19 Przyrzekajš im wolnoć, będšc sami niewolnikami zepsucia. Bo człowiek jest niewolnikiem tego, czemu uległ. 2:20 Co prawda, uszli przed brudem tego wiata, kiedy poznali Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, lecz na nowo pozwolili mu się opętać i pokonać - i tak stały się dla nich rzeczy ostatnie gorsze od pierwszych. 2:21 Bo lepiej byłoby dla nich nie poznać wcale drogi sprawiedliwoci niż poznawszy jš odwrócić się znów od więtych przykazań, które im przekazano. Przydarzyło się im to, o czym tak prawdziwie mówi przysłowie: "Oto pies, który powraca do wymiotu swego" i "Oto winia, która wykšpawszy się, tarza się znów w błocie" (Prz 26, 11 ). 3:1 Najmilsi to jest już drugi list, który do was piszę. Pragnę przez upomnienia, Takie w nim zawarłem, utrzymać w czujnoci wasze nieskażone serca. 3:2 Zachowajcie w pamięci słowa przepowiedziane przez więtych proroków oraz przykazania Pana i Zbawiciela, które przekazali wam apostołowie. 3:3 Przede wszystkim wiedzcie o tym, że pod koniec wieków zjawiš się szydercy z drwinami, ludzie pogršżeni w pożšdliwociach, i mówić będš: 3:4 "Gdzież jest to zapowiedziane przyjcie jego? Bo od czasów, kiedy pomarli ojcowie, wszystko trwa, jak było od poczštku stworzenia!" 3:5 Rozmylnie nie chcš o tym wiedzieć, że od wieków było, mocš słowa Bożego, niebo oraz ziemia, powstałe z wody i otoczone wodš; 3:6 przez te wody ówczesny wiat zginšł w potopie. 3:7 Niebo za, które jest obecnie, oraz ziemia sš przez to samo słowo na ogień przeznaczone; zachowane sš na dzień sšdu i zatraty ludzi bezbożnych. 3:8 Nie zapominajcie, najmilsi, o jednej rzeczy: jeden dzień jest przed Panem jak tysišc lat, a tysišc lat jak jeden dzień. 3:9 Nie oznacza to zwłoki, jak niektórzy mniemajš. Nie, Pan nie zwleka ze swym przyrzeczeniem, lecz cierpliwy jest wobec was; nie chce, aby kto poszedł na zatracenie, lecz aby- wszyscy doszli do pokuty. 3:10 A Dzień Pański przyjdzie niby złodziej. Wówczas niebiosa z szumem przeminš. Elementy rozpuszczš się w żarze, a ziemia i wszystko, co jest na niej, będzie odkryte. 3:11 Skoro to wszystko ma ulec rozkładowi, to jakże więcie i pobożnie winnicie żyć 3:12 oczekujšc, a nawet wręcz przyspieszajšc nadejcie dnia Bożego! Dla tego dnia nieba rozpuszczš się w ogniu, a elementy w żarze się roztopiš. 3:13 My za oczekujemy, według przyrzeczenia Pana, nowego nieba i nowej ziemi, gdzie sprawiedliwoć zamieszka. 3:14 Najmilsi, ponieważ oczekiwanie wasze zwrócone jest ku takim sprawom, zabiegajcie o to, aby Pan znalazł was w pokoju, bez skazy i zmazy. 3:15 A w cierpliwoci Pana naszego upatrujcie zbawienie. Tak pisał wam też Paweł, nasz brat ukochany, według mšdroci, jaka mu została dana; 3:16 czyni to zresztš we wszystkich listach swoich, gdy porusza tę sprawę. Sš tam niektóre rzeczy trudne do zrozumienia, a ludzie bez nauki i nie utwierdzeni przekręcajš je, podobnie jak inne Pisma, ku swej zgubie. 3:17 Wy, najmilsi, jestecie teraz o tym uprzedzeni. Baczcie więc, żeby was nie porwał za sobš błędny nurt tych bezbożników i żebycie nie utracili silnej postawy. 3:18 Przeciwnie, wzrastajcie w łasce i poznawaniu Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Jemu niech będzie chwała, teraz i w dniu wiecznoci! Amen.
marianopiekary