Ø Większość podejmowanych w przedsiębiorstwie decyzji opiera się
na antycypacjach obciążonych niepewnością i ryzykiem, zważywszy
na to, iż realizacja i znaczenie zdarzeń nie mogą być przewidziane
z pewnością. Pojęcie ryzyka wyraża możliwości niezrealizowania się
prognoz ( antycypacji ) i zdarzeń dotyczących zmian wartości
zmiennych opisujących określoną sytuację decyzyjną.
Ø Wychodząc od powyższego można postać następujący problem :
w jaki sposób uwzględnić ryzyko w możliwie najbardziej racjonalny
sposób, tzn. jak w optymalny sposób kierować ryzykiem.
Ø Załóżmy w związku z tym, że mamy do czynienia z sytuacją
decyzyjną, którą opiszemy następującą tabelą :
„ZYSK”
wypłata gracza II na rzecz
gracza I
Możliwe stany rzeczy (ruchy gracza II)
1
2
j
….
n
Możliwe
decyzje
(gracz I)
a11
a12
a1j
a1n
a21
a22
a2j
a2n
i
ai1
ai2
aij
ain
r
ar1
ar2
arj
arn
Z tabeli widać, że możemy podjąć jedną z „r” decyzji. Zysk, jaki
przyniesie podjęcie określonej decyzji, zależy od tego, który z „n”
możliwych stanów rzeczy wystąpi. Dana jest macierz { aij }, której
element aij określa zysk, jaki przyniesie i-ta decyzja w razie zajścia
j-tego stanu rzeczy. Zakładamy przy tym, że na zajście tego lub innego
stanu rzeczy nie mamy żadnego wpływu.
Ø Opisana sytuacja decyzyjna jest więc „grą”, w której spotyka się dwóch
graczy i każdy z nich wykonuje (niezależnie od drugiego) ruch, ( tzn.
podejmuje decyzję), a wypłata jednego gracza na rzecz drugiego zależy
od tego, jaki ruch obaj wykonali. Taki typ gry można opisać macierzą
wypłat { aij } określającą wypłatę gracza II na rzecz gracza I, gdy gracz I
wykonał ruch „i”, a gracz II ruch „j”. Gry takie noszą nazwę gier
dwuosobowych o sumie 0.
Ø Jak widać, ekonomista podejmujący decyzje zajmuje się często
w sytuacji podobnej jak gracz przystępujący do gry dwuosobowej o
sumie zero. Na ogół nie jest to jednak gra w ścisłym tego słowa znacze-
niu, ponieważ brak w niej przeciwnika, który świadomie podejmuje
decyzje w celu wygrania. W takich sytuacjach mówi się, że ma miejsce
gra z naturą.
Chcąc w takich sytuacjach podjąć rozsądną decyzję można
posłużyć się różnymi regułami wyboru.
1. REGUŁA MAXIMIN
Wybierz decyzję, dla której min ( aij ) jest maksymalne.
Reguła ta jest wielce asekuracyjna. Każe ona wybrać decyzję,
która na pewno przyniesie zysk zj = max min ( aij ), mimo, że
i j
istnieją decyzje przynoszące większy zysk, ale narażają nas w razie
niepowodzenia na większą stratę.
2. REGUŁA HURWICZA
Wybierz pewną liczbę 0 ≤ β ≤ 1 zwaną współczynnikiem ostrożno-
ści i oblicz : ai ( β ) = β min ( aij ) + ( 1-β ) max ( aij )
j j
Spośród możliwych decyzji „i” wybierz taką, dla której ai (β) = max
Łatwo zauważyć, że przy β = 1 reguła ta pokrywa się z reguła
maximin. Jeżeli zaś β = 0 → to jest to reguła hazardowa.
3. REGUŁA BAYESA
Wybierz tę decyzję, dla której : đi = 1/n Σ aij → max
Reguła ta preferuje „przeciętną” wygraną i każe wybrać decyzję,
dla której ta przeciętna jest największa. Zakładamy wtedy, że
możliwe ruchy przeciwnika (stany natury) są równo prawdopodobne.
4. REGUŁA SAVAGE’A
W każdej kolumnie macierzy wypłat oblicz wyrażenie :
sij = max ( aij ) – aij
będzie to strata jaką poniósłby gracz I, gdyby nie podjął decyzji
optymalnej, a następnie wybierz decyzję, która minimalizuje
maksymalną możliwą stratę, czyli decyzję, dla której zachodzi :
min max sij
5. REGUŁA LAPLACE’A
Każdemu zdarzeniu ( stanowi rzeczy ) przyporządkuj takie samo
prawdopodobieństwo zajścia p i oblicz dla każdej możliwej
decyzji wartość oczekiwaną zysku :...
marcing096