Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl
PRZEDMIOT: UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE I GOSPODARCZE
SPIS TREŚCI
WSTĘP 3
I. BROKER UBEZPIECZENIOWY 3
1. DEFINICJA BROKERA UBEZPIECZENIOWEGO 3
2. RODZAJE BROKERÓW UBEZPIECZENIOWYCH 3
3. PRACA BROKERA 3
II. ODPOWIEDZIALNOŚĆ CYWILNA BROKERÓW 3
1. UMOWA Z KLIENTEM 3
2. RYZYKO BROKERA 3
3. OBOWIĄZKOWA POLISA 3
UWAGI KOŃCOWE 3
BIBLIOGRAFIA 3
Jeszcze dziesięć lat temu zawód brokera był w Polsce czymś bardzo egzotycznym. Polscy brokerzy od początku charakteryzowali się paroma cechami: działali (i dotąd działają) niemal wyłącznie w ubezpieczeniach majątkowych, majątkowych przy tym koncentrowali się na osobach prawnych – z reguły na dużych firmach. Do tej pory w bardzo niewielkiej części klientami są osoby prywatne z portfelem ubezpieczeń indywidualnych.
Pierwsi brokerzy działający na odnowionym polskim rynku ubezpieczeniowym nie byli grupą jednorodną. Z jednej strony byli to doskonali fachowcy – ubezpieczeniowy, którzy swoją znajomością produktów ubezpieczeniowych korzyści, jakie mogą one dać firmom, dokonujące rzetelnej oceny ryzyka i sposobów ochrony przed nimi. Z drugiej strony – była to także liczna grupa osób po prostu posiadająca kontakty wśród dyrektorów, pozwalające na uzyskiwanie prowizji za pośrednictwo.
Niemniej albo rzeczywista potrzeba, albo pewna luka na rynku ubezpieczeniowym musiała istnieć, ponieważ przy weryfikacji brokerów po czterech latach od wejścia w życie ustawy ubezpieczeniowej z początkowej liczby niemal 500 osób posiadających zezwolenie brokerskie, ich liczba zmniejszyła się do nieco, ponad 200, aby szybko znowu osiągnąć i przekroczyć tę magiczną liczbę 500.
Z kolei już po pięciu latach od nowej przyjęcia ustawy o działalności ubezpieczeniowej w Polsce była reprezentowana większość spośród 20 największych wtedy brokerów świata. Przybywały one do Polski w ślad za firmami zagranicznymi, które obsługiwały w krajach macierzystych – macierzystych wśród polskich kontrahentów tych firm znajdowały lukę, którą chętnie wypełniały. Otóż nie było wtedy w Polsce (sytuacja ta niewiele się do tej pory zmieniła) osób odpowiedzialnych za ochronę przed różnymi ryzykami, ryzykami tym ochronę ubezpieczeniową. Firmy brokerskie oferowały dokonywanie rzetelnego audytu ubezpieczeniowego – ubezpieczeniowego adekwatny program ubezpieczeń. Rozbudowa krajowej oferty ubezpieczeń oraz szybki wzrost poziomu i jakości pracy polskich firm brokerskich częściowo wyrównał jednak tę przewagę.
Obecnie w Polsce działa 1000 licencjonowanych brokerów. Dziesięciu największych brokerów ma około 50% udziału w rynku, a dwadzieścia największych firm zbiera około 80% prowizji, otrzymanej przez brokerów.
Rynek w coraz większym stopniu obsługiwany będzie przez relatywnie niewielką liczbę dużych firm brokerskich.
W Polsce sprawy pośrednictwa ubezpieczeniowego, ubezpieczeniowego tym brokerów, są uregulowane w ustawie o działalności ubezpieczeniowej 1990 r. (z późniejszymi zmianami), w rozdziale 3a „Pośrednictwo ubezpieczeniowe”, obejmującym przepisy dotyczące brokerów od art. 37d do art. 37n.
„Brokerem ubezpieczeniowym jest osoba fizyczna, albo prawna posiadająca, wydane przez Komisję Nadzoru Ubezpieczeniowego, zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej i wpisana do rejestru brokerów ubezpieczeniowych”.[1]
Broker ubezpieczeniowy – pośrednik ubezpieczeniowy, osoba (fizyczna lub prawna) działająca w imieniu i na rzecz klienta. Zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej brokerem może zostać osoba spełniająca poniższe warunki:
- zamieszkuje na terenie RP;
- ma pełną zdolność do czynności prawnych;
- nie był prawomocnie skazany za przestępstwo;
- zdał egzamin przed Komisją Egzaminacyjną dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych;
- daje rękojmię należytego prowadzenia działalności oraz
- posiada zawarte ubezpieczenie typu OC.
Broker ubezpieczeniowy świadczy kompleksowe usługi w zakresie wyboru ubezpieczenia i ubezpieczyciela. Broker reprezentuje interesy klienta (zarówno indywidualnego, jak ii instytucjonalnego). Jest jego doradcą i przedstawicielem w stosunkach z zakładem ubezpieczeń. Brokerzy opracowują kompleksowe programy ubezpieczeń lub wyszukują wśród ofert towarzystw ubezpieczeniowych takie, które spełniają wymogi klienta. Doradzają, które wybrać. Ich rola nie kończy się z podpisaniem polisy. W przypadku zaistniałej szkody aktywnie uczestniczą w jej likwidacji.
W odróżnieniu od agenta ubezpieczeniowego, broker nie może być w jakimkolwiek stopniu zależnym od zakładu ubezpieczeń.
Broker powinien na bieżąco śledzić wszystkie zachodzące i czekające nas zmiany, aby potem móc zaproponować klientom optymalne rozwiązania ich problemów. Nie tak znowu odległa perspektywa przyjęcia Polski do Unii Europejskiej to bardzo ambitne wyzwanie dla całego polskiego rynku ubezpieczeniowego, ubezpieczeniowego tym dla brokerów.
„Ustawa o działalności ubezpieczeniowej wyróżnia brokerów ubezpieczeniowych
(zawierających i wykonujących ubezpieczenia w imieniu ubezpieczającego lub pośredniczących przy zawieraniu umów ubezpieczenia na rzecz ubezpieczonego) oraz brokerów reasekuracyjnych (zawierających i wykonujących umowy reasekuracyjne w imieniu zakładu ubezpieczeń lub pośredniczących przy zawieraniu umów reasekuracyjnych na rzecz zakładu ubezpieczeń) […] Wśród brokerów (tak ubezpieczeniowych jak i reasekuracyjnych) wyróżnić można brokerów-pełnomocników i brokerów-pośredników. Kryterium wyróżniającym tego typu brokerów jest zakres ich kompetencji: broker pełnomocnik ma umocowanie do składania oświadczeń woli w imieniu zleceniodawcy, zaś broker pośrednik ma jedynie kompetencje do dokonywania czynności faktycznych na rzecz zleceniodawcy.
W końcu wyróżnić można brokera stałego i brokera ad hoc. Ten pierwszy powiązany będzie ze zleceniodawcą (ubezpieczającym lub – w przypadku brokera reasekuracyjnego – zakładem ubezpieczeń) umową agencyjną, (gdy działać będzie za wynagrodzeniem otrzymywanym od dającego zlecenie) lub umową na warunkach zlecenia, (gdy działać będzie w imieniu lub na rzecz dającego zlecenie bez wynagrodzenia). Brokera ad hoc łączyć będzie z dającym zlecenie – w zależności od udzielonych jemu kompetencji – bądź to umowa zlecenia, bądź to umowa na warunkach zlecenia”.[2]
Broker powinien zawsze rozpoczynać działalność od przygotowania biznes planu, badania potencjalnych klientów, określenia rynku docelowego oraz metod dotarcia do wybranych przedsiębiorstw. Pomóc tutaj może marketing oraz doświadczenie w zarządzaniu.
Przedstawiony poniżej rysunek pokazuje ogólny schemat pracy brokera z uwzględnieniem najważniejszych jej elementów.
Pierwszy kontakt
Negocjacje własnej pozycji
List brokerski
Umowa brokerska
Zapytanie o dane
Slip brokerski
Negocjacje
z zakładami
Ubezpieczeń
U
Oferta porównawcza
Wybór oferty przez klienta
Podziękowanie za kwotację
Wniosek o zawarcie polisy
Instrukcje likwidacji szkód SZszkód
Instrukcje obsługi polis
Źródło: Strona internetowa: www.ogma.pl
Odkąd na polskim rynku pojawił się broker, trwają dyskusje nad tym, jaką faktycznie powinien on spełniać rolę w systemie pośrednictwa ubezpieczeniowego i jaki powinien być zakres jego odpowiedzialności.
Według obowiązującego obecnie brzmienia ustawy z 28 lipca 1990 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 59 poz. 344 ze zmianami) broker wykonuje czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, działając w imieniu i na rzecz klienta. W ramach umocowania otrzymanego od klienta, czyli zleceniodawcy dokonuje pewnej oceny ryzyka, występuje do zakładów ubezpieczeń zbierając oferty, negocjuje warunki ubezpieczenia starając się zakończyć ten proces przyjęciem odpowiednich umów ubezpieczenia. Broker, choć otrzymuje za swoją pracę pieniądze od zakładu ubezpieczeń, który za zawarcie umowy płaci mu tzw. kurtaż, to związkami umownymi powiązany jest z klientem, czyli ubezpieczającym. To względem klienta ponosi odpowiedzialność za jakość podejmowanych działań pośrednictwa ubezpieczeniowego.
Dobrze skonstruowana umowa brokerska, dopasowana do konkretnej sytuacji określi szczegółowo miejsce brokera w łańcuchu mającym zapewnić odpowiednią ochronę interesu klienta.
Relacja pomiędzy klientem a brokerem może przybierać różne formy. Może być tak, że klient da brokerowi jedynie zlecenie ustne do wykonania czynności o charakterze jednorazowym. W zdecydowanej większości przypadków związki te przybierają jednak formę pisemnej umowy, określającej zakres działań brokera. Broker może od swojego klienta otrzymać zlecenie na doprowadzenie do zawarcia umowy w danym okresie czasu albo zlecenie szersze, obejmujące całą obsługę ubezpieczeniową danego klienta. Wtedy broker nie tylko, że doprowadza do zawarcia umowy ubezpieczenia, ale wykonuje te umowy pomagając swojemu klientowi przypadku zaistnienia szkód, pilnując terminów płatności czy terminów wznowień umów.
Bez względu na to czy brokera z klientem łączy zobowiązania do czynności jednorazowych czy też szersze, broker ponosi odpowiedzialność cywilną z tytułu nie wykonywania lub nienależytego wykonania przyjętych na siebie zobowiązań. Jest to odpowiedzialność charakterze kontraktowym, której podstawę stanowi przepis art. 471 k.c.
Umowę brokerską należy zakwalifikować jako umowę o charakterze zobowiązaniowym. Jest to umowa kwalifikowana, gdyż jedną z jej stron jest zawsze broker ubezpieczeniowy. Umowa brokerska należy do grupy umów konsensualnych, gdyż niezbędnym warunkiem dojścia jej do skutków jest złożenie zgodnych oświadczeń woli obydwu stron tego stosunku prawnego (porozumienie stron). Bez wątpienia można umowę tę zaliczyć do umów o świadczenie usług.
Umowa brokerska może występować w dwóch odmianach:
- jako zobowiązanie do dokonania czynności prawnych,
- jako zobowiązanie do wykonywania określonych czynności faktycznych.
W pierwszym przypadku broker jest ustanowiony dla dokonania określonej czynności prawnej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, dotyczy to przypadku brokerstwa typu przedstawicielskiego, gdzie broker zawiera umowę ubezpieczenia w imieniu ubezpieczającego i w jego zastępstwie. W drugim przypadku broker ubezpieczeniowy może uzyskać od swego klienta zlecenie ograniczające się do załatwienia określonych czynności faktycznych, przygotowujących i poprzedzających zawarcie samej umowy, którą zawiera jednak ubezpieczający bez udziału brokera.
Przedmiotem umowy z klientem jest pośredniczenie w zawieraniu ubezpieczeń pomiędzy zakładem ubezpieczeń a Zleceniodawcą. Na treść tej umowy składają się następujące elementy:
- dane określające dokładnie obie strony ją zawierające,
- nazwy firm,
- siedziby oraz przez kogo są reprezentowane,
- określenie miejsca i czasu jej zawarcia,
- wyszczególnienie zakresu praw i obowiązków zleceniobiorcy i zleceniodawcy,
- określenie zobowiązań wobec siebie,
- dodatkowy katalog czynności.
Umowa brokerska ma najczęściej charakter nieodpłatny dla zleceniodawcy.
Rodzaj podejmowanych przez brokera czynności ma taki charakter, że ryzyko naruszania zobowiązań umownych jest realne pomimo tego, że od kandydatów na brokera wymaga się podwyższonych kwalifikacji. Poddaje się ich sprawdzianom w postaci egzaminu. Instytucja brokera na naszym rynku działa już od kilku lat i praktyka wskazuje, że jednak zdarzają się przypadki doznania przez klientów brokerów szkód. Wystarczy, że broker nie dopilnuje terminu płatności raty składki albo popełni drobny błąd w wypełnianiu wniosku. Na przykład przy wznowieniu umów ubezpieczenia gdzie nie zmienia się charakter ubezpieczanego ryzyka ani treść ogólnych warunków ubezpieczenia, odstępuje się od negocjacji uznając, że samo wznowienie jest jedynie czynnością czysto techniczną. Wtedy łatwo jest zapomnieć o wniosku ubezpieczeniowym albo, co gorsza przepisuje się dane z wniosku poprzedniego do nowego. Nie trudno wtedy o pominięcie jakiejś okoliczności czy też podanie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym, które w myśl przepisu art. 815 i 816 k.c. mają szczególne znaczenie dla ubezpieczyciela. Konsekwencją takiej niefrasobliwości w stosunku do ubezpieczeń wznawianych może być odmowa wypłaty odszkodowania.
Poza brokerami działającymi jako osoby fizyczne, funkcjonują także firmy brokerskie. W myśl przepisów wyżej wymienionej ustawy, firma brokerska nie musi skupiać samych brokerów. Oznacza to, że część czynności związanych z obsługą klientów wykonywana jest przez osoby, które nie są brokerami i nie spełniają wymogów kwalifikacyjnych. Może się to przełożyć na potencjalne za...
lestan