Spartakus 1 Za drugą, trzecią skonów metą Gladiator rękę podniósł swą: „To nie to – krzycząc – Siła nie to, To nie to Mądrość ,co dziś zwą… Sam Jowisz mi niegroźny więcej, Minerwa sama z siebie drwi; Wam – widzów dwakroć sto tysięcy, Co dzień już trzeba łez i krwi… Przyszliście drżąc i wątpiąc razem, Gdzie dusza wietrzyć i gdzie moc?... A my wam – księgą i obrazem, A głos nasz ku wam – pocisk z proc. - Przyszliście drżąc i wątpić razem, Cała już światłość wasza – no!” 2 Za drugą, trzecią skonów metą Gladiator rękę podniósł swą: „To nie to – krzycząc –Miłość nie to, - To nie Przyjaźń co dziś zwą… Z Kastorem Polluks, druhy dawne, W całusach sobie wierność klną; A Wenus włosy ma przyprawne, Rumieńce z potem w maść jej lgną… - Siedliście, głazy w głazów kole, Aż mchu porośnie na was sierść: I duszą waszą – nasze –bole, I ciałem waszym –naszych-ćwierć. - Siedliście, głazy w głazów kole - Całe już życie wasze: śmierć!” Pisałem 1857 str.93
danusia100