Krew z krwi Jezusa - Święty Graal i tajemnica potomków Jezusa.pdf

(2902 KB) Pobierz
Krew z krwi Jezusa - „wiêty Graal i tajemnica potomków Jezusa
Ksi ĢŇ ka jest udost ħ pniona przez prywatn Ģ bibliotek ħ :
http://www.spojrzenie.com
Zach ħ camy do zakupu oryginału.
Przypominamy o konieczno Ļ ci usuni ħ cia z dysku tego pliku po upływie 3 tygodni.
Tytuł oryginału
BLOODLINE OF THE HOLY GRAIL
Copyright© Chevalier Labhran 1996
First published in Great Britain in 1996
by Element Books Limited, Shaftesbury, Dorset
For the Polish translation
Copyright © 1998 by Wydawnictwo Da Capo
16445831.001.png 16445831.002.png
For the Polish edition
Copyright © 1998 by Wydawnictwo Da Capo
Wydanie I
PRZEDMOWA
Krew z krwi Jezusa jest wybitnym osiĢgniħciem na polu badaı genealogicznych. Rzadko historyk
dociera do tak niezwykłych faktów, jak te przedstawione w niniejszej ksiĢŇce. NaleŇy je uznaę za
rewelacje, sĢ one wrħcz fascynujĢce. Ta ksiĢŇka to prawdziwa skarbnica wiedzy o poczĢtkach
chrzeĻcijaıskiego KoĻcioła w Europie i w paıstwach stworzonych przez krzyŇowców.
Byę moŇe pewne aspekty tej ksiĢŇki wydadzĢ siħ heretyckie. KaŇdy ma prawo do takiego sĢdu,
jako Ňe przedstawione w niej fakty odbiegajĢ od ortodoksyjnej tradycji. Kawaler Labhraıski
spenetrował do głħbi dostħpne manuskrypty i archiwa dotyczĢce tematu, wykraczajĢc daleko poza
granice konwencjonalnej wiedzy. WydobytĢ na Ļwiatło dzienne prawdħ zaprezentowano tu w sposób
niezwykle wyrazisty, interesujĢcy, a takŇe nieco prowokacyjny.
Dziħki tej pracy moŇemy zapoznaę siħ z wielowiekowĢ historiĢ spisków, intryg i matactw władców i
ich otoczenia. Przez około dwa tysiĢce lat o losach milionów ludzi decydowały pojedyncze, czħsto
chimeryczne osobistoĻci, które wynaturzyły duchowe aspiracje naszej cywilizacji. Autor tej pracy
odwaŇnie przeciwstawił siħ zaleŇnoĻciom pħtajĢcym rozliczne tajne zwiĢzki naszego dziedzictwa.
CzyniĢc to wskrzesił historiħ przeĻwietnej królewskiej dynastii, uciszonej przez KoĻciół. Teraz, w
nowej erze nauki, niech zwyciħŇy prawda, a Feniks raz jeszcze powstanie z popiołów.
JKM ksiĢŇħ Albany, Michał głowa królewskiego Domu Stewartów
1
RÓDŁA RODOWODU
KOMU SŁU Y GRAAL?
Po powstaniu Ňydowskim w Jerozolimie w I wieku n.e. wszelkie zapiski dotyczĢce pochodzenia
Jezusa Mesjasza z rodu Dawida rzekomo uległy zniszczeniu na rozkaz rzymskich dowódców.
JednakŇe tego aktu destrukcji bynajmniej nie doprowadzono do koıca i potomkowie Jezusa, którzy
ponieĻli mesjaıskie dziedzictwo z Bliskiego Wschodu na Zachód, zachowali stosowne dokumenty.
Jak potwierdza Historia koĻcielna Euzebiusza, biskupa Cezarei 1 , z IV wieku, nazywano ich
desposynes (starogr. potomkowie Mistrza) 2 , wedle wzniosłego stylu zarezerwowanego wyłĢcznie dla
rodziny Jezusa 3 . Do niej naleŇało tajne dziedzictwo królewskiego domu Judy – dynastii istniejĢcej do
dziĻ.
W ksiĢŇce zbadamy czcigodnĢ historiħ tej królewskiej linii, rozwijajĢc szczegółowy genealogiczny
opis rodu Mesjasza (Sangrala, ĺwiħtego Graala) wywodzĢcego siħ bezpoĻrednio od Jezusa i jego
brata Jakuba. Zaczniemy od zbadania opowieĻci Starego i Nowego Testamentu z innej perspektywy
niŇ dotychczasowa. Nie bħdzie to pisanie na nowo historii, a jedynie powrót do Ņródeł wiedzy. Chcemy
jednak uniknĢę powtarzania w nieskoıczonoĻę mitów celowo zniekształconych przez ludzi majĢcych
w tym zakulisowy interes.
NiewĢtpliwie znajdĢ siħ osoby, które bħdĢ podwaŇaę to, co zostało tu opisane. Inni natomiast
kurczowo bħdĢ siħ trzymaę ogólnie przyjħtych stereotypów, w czambuł potħpiajĢc tħ ksiĢŇkħ. MoŇna
tylko mieę nadziejħ, Ňe waga owych krytyk bħdzie dokładnie odmierzona, gdyŇ – jak to zauwaŇył w
1922 r. wielebny Lewis z Glastonbury – ostrze krytyki czħsto kieruje siħ w stronħ autora, podczas gdy
ofiara zyskuje dziħki takim atakom.
KsiĢŇka ta jest przeznaczona dla czytelnika obdarzonego otwartym umysłem, dociekliwego,
uduchowionego. Informacje w niej zawarte sĢ zwiĢzane z odkrywczymi interpretacjami staroŇytnych
dokumentów z Ziemi ĺwiħtej – rħkopisów znad Morza Martwego i wielu Ļwiħtych tekstów
staroŇytnoĻci, ukrytych przed okiem ogółu ku wygodzie mniejszoĻci. Fakty zaczerpniħto równieŇ z
wielu celtyckich annałów i kronik wczesnego Ļredniowiecza oraz z archiwów Europy chroniĢcych
pamiħę królów, Ļwiħtych i rycerzy.
Przez wieki cicha zmowa KoĻcioła i władców była silniejsza niŇ spadek Mesjasza. OsiĢgnħła
szczyt, gdy cesarski Rzym odmienił bieg chrzeĻcijaıstwa, sprzeniewierzajĢc siħ swoim ideałom, co
czyni zresztĢ do dnia dzisiejszego.
Wiele, zdawałoby siħ, nie powiĢzanych ze sobĢ faktów to dzieje nieprzerwanych przeĻladowaı
rodu Mesjasza. Od wojen Ňydowskich z I wieku, poprzez osiemnastowiecznĢ rewolucjħ amerykaıskĢ i
dalej, angielskie i europejskie rzĢdy wespół z KoĻciołami – anglikaıskim i rzymskokatolickim –
nieustannie prowadziły politykħ opartĢ na matactwach i machinacjach. Ruchy o poglĢdach zbliŇonych
do KoĻcioła rzymskokatolickiego, odmawiajĢc prawa pierworództwa królewskiemu domowi Judy,
wprowadzały na tron marionetkowe reŇimy, takie jak brytyjski dom hanowersko-koburski. Podniesieni
w ten sposób do godnoĻci władcy mieli za zadanie podtrzymaę okreĻlone religijne doktryny, podczas
gdy inne głosiły religijnĢ wstrzemiħŅliwoĻę.
Teraz, gdy bliskie jest nowe milenium, nadszedł czas refleksji i reformy cywilizowanego Ļwiata – a
dokonujĢc jej naleŇy rozwaŇyę błħdy i dokonania przeszłoĻci. Nic tak dobrze nie słuŇy temu celowi,
jak zapiski kronik Sangreala.
Pojħcie ĺwiħty Graal powstało w Ļredniowieczu jako sformułowanie literackie oparte (jak to bħdzie
przedstawione póŅniej) na błħdnej interpretacji zapisków. Jest to bezpoĻrednie tłumaczenie Saint
Graal i wczeĻniejszych form San Graal i Sangreal. StaroŇytny Zakon Sangreala, dynastyczny Zakon
Szkockiego Królewskiego Domu Stewartów łĢczy siħ bezpoĻrednio z kontynentalnym europejskim
Zakonem Królestwa Syjonu 4 (Zakon Syjonu – Klasztor Naszej Pani z Syjonu). Rycerze obu zakonów
byli zwolennikami Sangreala, czyli (jak wskazano wyŇej) królewskiej krwi (Sang Real) Judy – linii
ĺwiħtego Graala.
Poza fizycznym aspektem dynastyczny ĺwiħty Graal ma wymiar duchowy. Symbolizowało go wiele
przedmiotów, ale najczħĻciej mówiono o kielichu, zwłaszcza takim, który zawiera lub zawierał kiedyĻ
krew Jezusa. Ponadto przedstawiono Graala jako winoroĻl, pnĢcĢ siħ przez kroniki przeszłoĻci.
Owocem winoroĻli jest winne grono, z którego powstaje wino. Pod tym wzglħdem symboliczne
elementy kielicha i wina łĢczĢ siħ, gdyŇ wino od dawna traktowano jako krew Jezusa. Ta tradycja jest
umiejscowiona w samym sercu sakramentu Eucharystii (Komunii ĺwiħtej) i wiecznie Ňywa krew
kielicha Graala reprezentuje wieczny rodowód Mesjasza.
W ezoterycznej (tajemnej) mĢdroĻci Graala, kielich i winoroĻl wyraŇajĢ ideał słuŇby, podczas gdy
krew i wino odpowiadajĢ wiecznemu duchowi spełnienia. StĢd teŇ duchowe poszukiwanie Graala jest
pragnieniem spełnienia za poĻrednictwem słuŇby i bycia obsługiwanym. To, co bywa nazywane
RegułĢ Graala, samo w sobie jest parafrazĢ kondycji ludzkiej, gdyŇ wszyscy poszukujĢc – słuŇymy, a
słuŇĢc – dochodzimy do celu. Regułħ wynaturzyła zasada skĢpstwa ciĢŇĢca nad społecznoĻciĢ
ludzkĢ, o czym Ļwiadczy hasło „przeŇywajĢ najsilniejsi"; całe sformułowanie jest tradycyjnie
tłumaczone jako ewolucja drogĢ doboru naturalnego, albowiem dzisiaj jest jasne, Ňe bogactwo, nie
zdrowie to podstawa siły w społeczeıstwie. Innym kryterium jest posłuszeıstwo prawu.
Ale nad wszystkimi rozwaŇanymi pryncypiami góruje inny wymóg – trzymania siħ ustalonych
zwyczajów i bicia pokłonów przed boŇkami władzy. Ten warunek wstħpny nie ma Ňadnego zwiĢzku z
posłuszeıstwem wobec prawa lub z przyzwoitym zachowaniem – to wszechmocny zakaz krytyki tego,
co jest; zakaz głoszenia opinii niezgodnych z powszechnie obowiĢzujĢcymi. Ci, którzy nie trzymajĢ siħ
karnie szeregu, zyskujĢ w oczach rzĢdzĢcych piħtno heretyków, ludzi wĻcib-skich, kłopotliwych i stĢd
społecznie nieakceptowanych. WłaĻciwy dobór to podporzĢdkowanie siħ indoktrynacji i zduszenie
indywidualnoĻci słuŇĢce zachowaniu status quo administrowanego układu. ņaden system poznawczy
nie uznałby tego za demokratyczny styl Ňycia. Demokratyczny ideał wyraŇa hasło „rzĢdzony przez lud
i dla ludu".
Ułatwia to organizacyjna zasada wyborcza, która sprawia, Ňe garstka reprezentuje wiħkszoĻę.
Reprezentanci sĢ wybierani przez lud, by rzĢdzię dla ludu – ale paradoksalnie wynikiem sĢ na ogół
rzĢdy ludu, co nie ma Ňadnego zwiĢzku ze słuŇbĢ i stanowi przeciwieıstwo Reguły Graala.
JuŇ dawno temu wybranym reprezentantom udało siħ odwrócię ideał harmonii: zajħli oni piedestał
górujĢcy nad elektoratem. Tym to sposobem prawa jednostki, wolnoĻci i opieka społeczna sĢ
kontrolowane mocĢ politycznego dyktatu i takie właĻnie dyktatury decydujĢ, kto jest społecznie
akceptowany, a kto nie. To decyduje w wielu przypadkach o tym, kto przeŇyje, a kto nie. W tym celu
szuka siħ wpływów wyłĢcznie z chħci władzy nad innymi. Wybraıcy słuŇĢc własnym interesom
manipulujĢ społeczeıstwem, ogołacajĢ z władzy wiħkszoĻę. W rezultacie owa wiħkszoĻę zamiast byę
podmiotem słuŇby jest zredukowana do statusu obsługujĢcych.
Nie jest przypadkiem, Ňe Ļredniowieczna dewiza brytyjskiego nastħpcy tronu brzmiała Ich dien
(słuŇħ). Ta dewizja miała Ņródło w Regule Graala z epoki rycerstwa. Nastħpcy z linii, którzy uzyskiwali
władzħ dziedzicznie, a nie z wyboru, hołdowali ideałowi słuŇby. Ale czy monarchowie faktycznie
słuŇyli? Konkretniej – komu słuŇyli? Generalnie – a na pewno w okresie feudalnym i imperialnym –
rzĢdzili; rħka w rħkħ z dworem i KoĻciołem. RzĢdy to nie słuŇba, nie współtworzĢ bowiem
sprawiedliwoĻci, równoĻci i poszanowania ideałów demokracji. StĢd nie majĢ punktu stycznego z
maksymĢ ĺwiħtego Graala.
KsiĢŇka Krew z krwi Jezusa nie ogranicza siħ do genealogii i opowieĻci o banalnych intrygach, ale
jej karty sĢ kluczem do Reguły Graala, a to nie tylko tajemnica historyczna, ale i sposób Ňycia. Jest to
ksiĢŇka o dobrym rzĢdzeniu i złym. Opowiada nam, jak patriarchalne pokrewieıstwo miħdzyludzkie
zastĢpiła dogmatyczna tyrania i dyktatorskie władanie ziemiĢ. Jest to odkrywcza podróŇ przez wieki z
myĻlĢ o przyszłoĻci.
W dzisiejszej erze technologii komputerowej, telekomunikacji satelitarnej i miħdzynarodowego
przemysłu kosmicznego postħp nabiera alarmujĢcej prħdkoĻci. KaŇde nastħpne stadium jest
osiĢgane coraz szybciej, szansħ przeŇycia majĢ najbardziej drapieŇni, podczas gdy niecierpliwy
establishment, słuŇĢcy swoim własnym ambicjom, ale nie celom ogólnym, uznaje resztħ za skazanĢ
na poŇarcie.
Jaki to wszystko ma zwiĢzek z Graalem? OtóŇ, fundamentalny. Graal ma wiele masek i wiele
atrybutów. JednakŇe bez wzglħdu na postaę poszukiwaniem Graala rzĢdzi przemoŇne pragnienie
uczciwego celu. Jest to szlak, na którym wszyscy mogĢ przetrwaę miħdzy silnymi, gdyŇ taki jest klucz
do harmonii i jednoĻci społeczeıstwa i natury. Reguła Graala uznaje strukturħ wspólnoty i
wywyŇszenie dziħki zasłudze – a przede wszystkim jest całkowicie demokratyczna. Graal w swoich
fizycznych i duchowych wymiarach naleŇy zarówno do przywódców, jak i mas. NaleŇy równieŇ do
ziemi i Ļrodowiska. NajwyŇszĢ powinnoĻciĢ jest powszechna, zjednoczona słuŇba.
Wiedza jest kluczem do przyszłoĻci. Tylko poprzez wiedzħ i ĻwiadomoĻę moŇesz siħ znaleŅę
wĻród silnych. Droga do wiedzy nie prowadzi przez rzĢdy dyktatorskie; moŇemy do niej dotrzeę,
majĢc swobodny dostħp do prawdy.
Komu słuŇy Graal? Tym, którzy wbrew wszelkim przeciwnoĻciom sĢ orħdownikami oĻwiecenia.
POGA SCY IDOLE CHRZE CIJA STWA
W trakcie naszej podróŇy spotkamy siħ z licznymi twierdzeniami, które na pierwszy rzut oka
wydadzĢ siħ zaskakujĢce – ale tak czħsto bywa, gdy wyjaĻnia siħ historyczne fałsze. WiħkszoĻci z
nas nałoŇono okulary, przez które byliĻmy zmuszeni oglĢdaę karykaturħ historycznej prawdy. Historia,
której nas uczono, skaŇona została propagandĢ, czy to KoĻcioła, czy to Ļwiata polityki. Nawet
nauczanie historii jest czħĻciĢ procesu kontroli; oddziela władców od słuŇĢcych, wybranych od
odrzuconych. OczywiĻcie, historia polityczna była pisana przez władców – garstkħ decydujĢcĢ o losie
i fortunie ogółu. Historia KoĻcioła jest tym samym: jej celem jest narzucenie kontroli. Wykorzystuje siħ
przy tym lħk przed nieznanym. W ten sposób hierarchowie KoĻcioła utrzymali supremacjħ kosztem
wiernych, którzy autentycznie szukajĢ oĻwiecenia i zbawienia.
JeĻli siħ spojrzy globalnie na politycznĢ lub religijnĢ historiħ, to za truizm naleŇy uznaę twierdzenie,
Ňe nauka głoszona przez krħgi władzy czħsto jest wrħcz fantastyczna, niemniej jednak – choę tak
wypaczona – rzadko bywa kwestionowana.
W sferze biblijnej nasze poszukiwanie Graala zaczyna siħ od Stworzenia, tak jak definiuje to
Ksiħga Rodzaju. Niecałe dwa wieki temu, w 1779 r., konsorcjum londyıskich ksiħgarzy wydało
mamuciĢ, 42-tomowĢ Historiħ powszechnĢ – dzieło, które spotkało siħ z wielkim uznaniem, a w
którym stwierdzono, iŇ boska praca stworzenia zaczħła siħ 21 sierpnia 4004 roku p.n.e. 5 Wynikła
debata co do miesiĢca, gdyŇ niektórzy teologowie uznawali 21 marca za dokładniejszĢ datħ. Wszyscy
zgodzili siħ co do tego, Ňe tylko szeĻę dni oddzielało kosmicznĢ nicoĻę od powstania Adama.
Epoka, w której opublikowano Historiħ, była epokĢ rewolucji przemysłowej. Nastħpowały burzliwe,
niezwykłe zmiany; rozwój, podobnie jak i dzisiejszy postħp na duŇĢ skalħ, spowodował pewne
społeczne koszty. Cenne zdolnoĻci i kunszt minionych dni stały siħ przestarzałe w obliczu masowej
produkcji. Społeczeıstwo przegrupowało siħ, przystosowujĢc do struktury wytworzonej pod
ciĻnieniem nowych stosunków gospodarczych. Wyłoniła siħ nowa kasta „zwyciħzców", podczas gdy
wiħkszoĻę błĢkała siħ w obcym Ļrodowisku, rozluŅniły siħ lub uległy zerwaniu dotychczasowe wiħzi,
zanikły tradycje, zwyczaje i obyczaje. Słusznie czy nie ten fenomen nosi nazwħ postħpu – a
zasadniczym kryterium postħpu jest zasada, którĢ ogłosił angielski naturalista Karol Darwin:
przeŇywajĢ najsilniejsi 6 . Problem w tym, Ňe szansħ przeŇycia zwykłych ludzi czħsto malejĢ, bo ich
władcy – pionierzy postħpu, walczĢcy o własne przeŇycie – czħsto ignorujĢ lub eksploatujĢ
poddanych.
DziĻ wiemy, Ňe Historia powszechna z 1779 r. była w błħdzie. ĺwiat nie powstał w 4004 roku p.n.e.
Adam nie był pierwszym człowiekiem na ziemi 7 . Takie archaiczne poglĢdy odrzucono, ale dla ludzi
koıca XVIII wieku imponujĢca Historia była dziełem osób wykształconych o najwiħkszym autorytecie.
Dlatego teŇ obecnie warto zadaę sobie pytanie: ile dzisiejszych uznanych pewników naukowych i
historycznych równieŇ zostanie obalonych pod wpływem przyszłych odkryę?
Dogmat wcale nie musi byę prawdĢ; jest to wyłĢcznie frenetycznie promowana interpretacja
prawdy oparta na dostħpnych faktach. Gdy na jaw wychodzĢ nowe znaczĢce fakty, naukowy dogmat
zmienia siħ w sposób naturalny – ale w przypadku dogmatu religijnego rzadko ma to miejsce. W tej
ksiĢŇce szczególnie zajmiemy siħ postawami i naukami KoĻcioła chrzeĻcijaıskiego, który nie
przywiĢzuje wagi do odkryę i wynalazków, i nadal podtrzymuje wiele bezsensownych dogmatów z
okresu Ļredniowiecza. Jak przenikliwie zauwaŇył na poczĢtku XX wieku H.G. Wells, „religijne Ňycie
Zachodu toczy siħ w domu historii wzniesionym na piasku".
Teoria ewolucji Karola Darwina przedstawiona w pracy O pochodzeniu człowieka z 1871 r. 8 nie
wyrzĢdziła osobistej krzywdy Adamowi, ale naturalnie przekreĻliła jego prawa do miana pierwszego
człowieka. Jak wszystkie organiczne formy Ňycia na naszej planecie, ludzie sĢ produktem mutacji
genetycznej i naturalnej selekcji trwajĢcej setki tysiħcy lat. Ogłoszenie tego faktu obudziło grozħ w
religijnym społeczeıstwie. Niektórzy po prostu odmawiali przyjħcia nowej doktryny, a wielu wpadło w
rozpacz. JeĻli Adam i Ewa nie byli pierwszymi rodzicami, nie było grzechu pierworodnego – i
przyczyna pokuty okazała siħ pozbawiona wszelkich podstaw!
WiħkszoĻę ludzi nie zrozumiała tezy „przeŇywajĢ najsilniejsi". Doszła do wniosku, Ňe skoro
przeŇycie ogranicza siħ do najsilniejszych, to sukces zaleŇy od pokonania sĢsiadów! I tak zrodziło siħ
nowe sceptyczne i bezlitosne pokolenie. Egoistyczny nacjonalizm rozkwitł jak nigdy do tej pory i
krajowe bóstwa czczono jak dawne bóstwa pogaıskie. Symbole narodowej toŇsamoĻci – Brytania i
Hibernia – stały siħ nowymi idolami chrzeĻcijaıstwa.
Z tego pokalanego gniazda rozprzestrzeniła siħ imperialistyczna zaraza i silniejsze rozwiniħte
paıstwa przyznały sobie prawo eksploatacji zacofanych. Nowa era budowy imperiów rozpoczħła siħ
wraz z haniebnym wyĻcigiem o terytoria. Niemiecka Rzesza powstała w 1871 r. po stopieniu siħ
dawniej samodzielnych paıstw. Imperium rosyjskie rozrosło siħ znacznie, a do ostatniej dekady XIX
wieku imperium brytyjskie zajmowało aŇ jednĢ piĢtĢ wszystkich ziemskich lĢdów. Była to prozaiczna
era nawiedzonych chrzeĻcijaıskich misjonarzy, wielu wysłanych z Brytanii królowej Wiktorii. Gdy
religijnĢ tkaninħ porwano na Ňałosne strzħpki w ojczyŅnie, KoĻciół zagranicĢ poszukiwał nowego
usprawiedliwienia dla swojej egzystencji. Misjonarze przejawiali szczególnĢ ekspansywnoĻę w takich
regionach jak Indie i Afryka, gdzie ludzie mieli juŇ własne wiary i nigdy nie słyszeli o Adamie. Co
waŇniejsze jednak, nigdy nie słyszeli o Karolu Darwinie!
W Brytanii z urzħdników rewolucji przemysłowej wyłoniła siħ nowa warstwa społeczna. To właĻnie
pĢczkujĢca klasa Ļrednia odsunħła prawdziwĢ arystokracjħ i krħgi władzy daleko poza zasiħg ogółu,
w efekcie tworzĢc strukturħ klasowĢ – system podziałów – w której kaŇdy miał wyznaczone miejsce.
„Wodzowie" oddawali siħ arkadyjskim uciechom, podczas gdy oportuniĻci z klas Ļrednich
współzawodniczyli, kto zajdzie dalej w bezwstydnej konsumpcji. Człowiek pracy akceptował własne
niewolnictwo intonujĢc pieĻni poddaıstwa i wiernoĻci, marzĢc o podboju nowych terytoriów i bijĢc
czołem przed portretem Brytanii na kominku.
Ci, co przestudiowali historiħ, wiedzieli, Ňe niebawem imperia wezmĢ siħ nawzajem na celowniki,
przepowiadali dzieı, w którym konkurujĢce potħgi zewrĢ siħ w potħŇnym uĻcisku. Konflikt wybuchł,
gdy Francja podjħła próbħ uwolnienia Alzacji i Lotaryngii spod okupacji niemieckiej. Chodziło o zasoby
Ňelaza i wħgla na tym terytorium. Rosja i Austro-Wħgry starły siħ walczĢc o dominacjħ nad Bałkanami,
toczyły siħ konflikty wynikajĢce z kolonialnych ambicji w Afryce i na innych lĢdach. Do globalnego
konfliktu doszło w czerwcu 1914 r. Po tym, gdy serbski nacjonalista zamordował nastħpcħ tronu
austriackiego, arcyksiħcia Franciszka Ferdynanda, w Europie wybuchła wielka wojna, głównie
sprowokowana przez Niemcy. Do wojny wciĢgniħte zostały niemal wszystkie paıstwa europejskie.
Brytania poprowadziła kontrofensywħ. Walka trwała ponad cztery lata i zakoıczyła siħ, gdy w
Niemczech wybuchła rewolucja, a cesarz Wilhelm II uciekł z kraju.
Wszystkie technologiczne wynalazki ery przemysłowej pociĢgnħły za sobĢ niewielki postħp
społeczny. OsiĢgniħcia inŇynieryjne dały ludziom natomiast bezprecedensowĢ zdolnoĻę zabijania.
ChrzeĻcijaıstwo uległo takiemu rozczłonkowaniu, Ňe trudno było je rozpoznaę. Duma Brytanii
pozostała nietkniħta – ale Niemiecka Rzesza nie miała zamiaru ugiĢę siħ pod ciħŇarem klħski. Gdy
obalono stary porzĢdek, do władzy doszła nowa partia gorliwców. Jej despotyczny fuhrer, Adolf Hitler,
zaanektował Austriħ w 1937 r. i runĢł na Polskħ dwa lata póŅniej. Zaczħła siħ druga wielka wojna –
Zgłoś jeśli naruszono regulamin