Swoboda przepływu kapitału, zwana czwartą swobodą jednolitego rynku, dotyczy transakcji finansowych, które nie mają bezpośrednich związków z przemieszczaniem się ludzi, towarów czy usług. Swoboda ta daje obywatelom państw UE oraz podmiotom gospodarczym mającym siedziby w państwach UE prawo inwestowania, nabywania aktywów rzeczowych i finansowych za granicą. Pozwala także na swobodny transfer zysków.
Pierwsza dyrektywa regulująca przepływ kapitału została przyjęta w 1960 roku (60/921/EEC). Załącznik I stał się niezwykle istotny dla dalszego rozwoju prawodawstwa w tej dziedzinie. Zawiera bowiem klasyfikację grupową przepływu kapitału:
èGRUPA A, zawiera między innymi:
· inwestycje bezpośrednie
· inwestycje w nieruchomości
· zwrot produktów ich likwidacji
· przepływ kapitału o charakterze osobistym (np. spadek)
èGRUPA B (operacje związane z walorami giełdowymi), które podlegały obowiązkowej liberalizacji.
èGRUPA C tutaj znalazły się formy podlegające liberalizacji warunkowej, to znaczy państwo ze względu na bezpieczeństwo swojej polityki gospodarczej decyduje o wprowadzaniu liberalizacji. Są to :
· operacje związane z obrotem papierami wartościowymi nie notowanymi na giełdzie
· emisja i dystrybucja giełdowa akcji na rynku innego państwa członkowskiego
· operacje dotyczące pożyczek i kredytów średnio- i długoterminowych.
èGRUPA D zawiera te formy operacji kapitałowych, wobec których państwa członkowskie swobodnie podejmują stosowne regulacje.
Dyrektywa 60/921/EEC została uzupełniona przez dyrektywę 63/21/EEC, która dotyczy obrotu papierami wartościowymi.
lestan