geologia dynamiczna.pdf

Ogólnie skały magmowe mogą odznaczać się następującymi strukturami:

Holokrystaliczne (pełno krystaliczne) - skały głębinowe i

hipabysalne oraz wszystkie produkty pomagmowe czyli pegmatyty,

pneumatofory i hydrotermalne.

Hipokrystaliczne (pólwłasnokształtne) charakterystyczne dla skał

subwulkanicznych i wylewnych.

Szkliste - skały wylewne i piroklastyczne.

Przedstawia on kolejność krystalizacji głównych minerałów skałotwórczych

z magmy wraz ze spadkiem temperatury - 1600°C - spadek temperatury

Ciąg (l) tych minerałów z wyjątkiem kwarcu z uwagi na wysoką zawartość

Fe i Mg nazywamy ciągiem femicznym. Ciąg (2) minerałów z uwagi na to,

że zbudowane są głównie z glinu i krzemu nazywamy sialicznymi.

1- Albit (Na[AlSi 3 0 8 ]) =Na 2 0*Al 2 0 3 *6Si0 2 - skrajnie kwaśny

2- Oligoklaz 70% - Ab i 30% - An - kwaśny

3- Andezyn 50% - Ab i 50% - An- plagioklaz średni

4- Labrador 30% - Ab i 70% - An - zasadowy

5- Bytownit 10% - Ab i 90% - An - zasadowy

6- Anortyt Ca[Al 2 Si 2 0 8 ]=CaO*Al 2 0 3 *2Si0 2 -skrajnie zasadowy

Dwa skrajne człony albit i anortyt tworzą ze sobą kryształy mieszane,

krystalizujące w układzie jedno i trójskośnym nazywane plagioklazami.

Struktura mieszana charakterystyczna dla plagioklazów może powstawać

dzięki temu, że średnice jonowe sodu i wapnia są prawie takie same i

wynoszą: średnica sodu - 0,98 A i średnica wapnia - l A. W związku z tym

w strukturze plagioklazów sód może podstawiać wapń, a wapń może

wchodzić w miejsce sodu. Najczęściej odbywa się to w wyniku procesu

metasomatycznego, to znaczy wypierania jednych składników przez

drugie, w tym przypadku ma miejsce wypieranie wapnia przez sód. Proces

ten następuje wraz ze spadkiem temperatury.

Tekstury w skałach magmowych:

W skałach głębinowych i hipabysalnych są bezładne .

W skałach subwulkanicznych, wylewnych i piroklastycznych

przeważają kierunkowe (uporządkowane).

Typy intruzji.

Intruzie zgodne:

Sille - pokładowe formy równolegle przebiegające względem

ławic skał otaczających.

Lakolity - intruzje wykształcone w formie grzyba, którego część

górna (kapelusz) przebiega równolegle względem ławic skał otaczających.

Lopolity - intruzje wykształcone w formie grzyba z odwróconym

kapeluszem Intruzje zgodne należą do stosunkowo małych form, zwłaszcza

sille. Reprezentowane najczęściej przez skały magmowe wylewne. Skałą

tworzącą lakolity i lopolity są granity.

Intruzie niezgodne:

Dajki - formy poprzecznie tnące skały otaczające.

Batolity - potężne, niekształtne intruzje niezgodne

współwystępujące ze skałami otaczającymi. Reprezentowane przez skały

głębinowe. Tworzą je najczęściej granity a także skały zasadowe np.

gabro. W przypadku batolitu przeważnie nie są znane części korzenne.

Apofizy - odgałęzienia batolitów, stanowią najczęściej końcowe

produkty krystalizacji magmy bardzo często w składzie mineralnym

występują duże ilości minerałów rzadko występujących, także minerałów

rudnych. Produkty te są przedmiotem dużego zainteresowania. Apofizy

występują zazwyczaj wokół batolitów granitowych.

Dyferencjacją nazywamy różnicowanie chemizmu magmy pod wpływem

czynników fizyczno-chemicznych. Wyróżniamy następujące rodzaje

dyferencjacji magmy:

1)grawitacyjną 2) konwekcyjną 3)

asymilacyjną

4) likwacyjną

Dyferencjacja grawitacyjna - polega na separacji składników

chemicznych w zbiorniku magmowym w zależności od ich ciężaru.

Składniki cięższe gromadzone są w spągowych częściach zbiornika (Fe,

Ca), a lżejsze (Na, K, Si0 2 ) w stropowych częściach. Wskutek tego

wykrystalizowane skały w częściach spągowych mają charakter bardziej

zasadowy, ultrazasadowy - gabra, perydotyty, dunity, a w stropowych

częściach skały bardziej kwaśne - granity, sjenity.

Utwory, w których zawartość krzemionki jest niższa od 45% wagowych. Są

to skały zasobne w żelazo, a ubogie w alkalia: sód i potas – dunit,

perydotyt, harzburgit, lherzolit, werhelit, kimberlit, pikryt.

Na podstawie szczegółowych badań skał występujących w różnych

miejscach ustalono, że mogą one powstawać:

- W wyniku krystalizacji intruzji wywodzących się z bardzo dużych głębi

skorupy ziemskiej

- W wyniku krystalizacji pierwotnej magmy ultra zasadowej

- W wyniku dyferencjacji i krystalizacji magmy gabrowej

- W wyniku przeobrażeń metesomatycznych różnego typu skał a przede

wszystkim serpentynów w procesie metamorfizmu.

Dyferencjacja konwekcyjna - polega na przemieszczaniu składników

chemicznych, najczęściej wcześnie wykrystalizowanych minerałów

przemieszczających się konwekcyjne w peryferyczne części zbiornika

magmowego. Przykładem działania konwekcji jest zwiększone

występowanie biotytu w peryferycznych częściach niektórych masywów

granitowych. Biotyt przy tworzeniu się granitów poprzez krystalizację

magmy należy do minerałów najwcześniej wykrystalizowanych, dzięki

blaszkowej budowie może być za pomocą prądów cieplnych

przemieszczane.

- przesycone krzemionką.

Wykazujące nadmiar krzemionki w stosunku do tlenków metali

alkaicznych który uzewnętrznia się występowaniem kwarcu.

Skały klasy ryolit-granit , granodioryt(tonalit)-dacyt , a także aplity i część

lamprofirów. 5<M<40

Dyferencjacja asymilacyjna - polega na różnicowaniu się chemizmu

magmy wskutek pochłaniania a następnie przetapiania różnej wielkości

fragmentów skalnych z utworów występujących w otoczeniu zbiornika

magmowego. Np. magma kwaśna, bogata w krzemionkę. Na, K pochłonie

z otoczenia fragmenty skalne np. wapieni to magma ta zmienia swój

chemizm, z kwaśnej staje się obojętna, a niekiedy nawet zasadowa.

Następuje proces desylifikacji. Bywają również przypadki odwrotne, kiedy

magma zasadowa tzn. uboga w krzemionkę a bogata w wapń i magnez

pochłania z otoczenia skały bogate w krzemionkę - piaskowce, kwarcyty,

stając się magmą obojętną lub nawet kwaśną, następuje proces sylifikacji

magmy. Pochłonięte fragmenty skalne przez magmę nie zawsze ulegają

całkowitemu przetopieniu, często pozostają po nich resztki (ostańce)

zwane porwakami (enklawami, ksenolitami), o formach zbliżonych

najczęściej do kulistych. Niekiedy po pochłonięciu fragmentów skalnych

pozostaje tylko słabo widoczny zarys (cień) jego kształtów -sknelity.

Skały magmowe średnie, w której zawartość SiO 2 oscyluje bliżej dolnej

granicy interwału udziału tego składnika w skałach średnich, a wiec w

pobliżu 52%. DIORYT jest skalą głębinową, ANDEZYT powstaje w wyniku

wylewów powierzchniowych lub niekiedy krystalizuje w strefach

przypowierzchniowych.

Dioryty są to skały mezokratyczne przechodzące do melanokratycznych o

strukturze średnio- i gruboziarnistej, teksturze bezładnej. Ok.. 50%

stanowią minerały femiczne, pozostała część to skalenie.Minerały femiczne

reprezentowane są przez piroksen z grupy augitu, horblendę zwyczajną i

nieznaczne ilości biotytu. Skalenie to głównie plagioklazy średnie zbliżone

do andezynu. Akcesorycznie w skałach tych występują magnetyt,

tytanomagnetyt, rutyl i cyrkon. Dioryty należą do skał ozdobnych. W

dużych ilościach wykorzystywane są w budownictwie. W Polsce w

nieznacznych ilościach występują w okolicach Niemczy na Dolnym Śląsku.

Dyferencjacja likwacyjna - polega na odmieszaniu magmy siarczkowej

lub tlenkowej od magmy krzemionkowej, wskutek tego w niektórych

skałach magmowych dochodzi do powstania złóż siarczkowych (kobalt,

nikiel, żelazo) lub tlenkowych - magnetytu. Przykładem tego są złoża

magnetytu w skalach krystalicznych w Skandynawii, okolic Suwałk i jego

najbliższego regionu.

Andezyty są to skały mezokratyczne. Posiadają strukturę porfirową,

zbudowane z prakryształów i ciasta Skalnego. Prakryształami są: -

horblenda zwyczajna - plagioklaz średni (andezyn) i niekiedy piroksen z

grupy augitu. Ciasto skalne ma najczęściej charakter drobnokrystaliczny,

zbudowane z tych samych minerałów co prakryształy. W skałach tych też

występują minerały rude najczęściej magnetyt.

www.olafbujak.prv.pl – opracowanie na licencji BEERWARE (stawiasz Olafkowi browara), za nieścisłości i błędy oczywiście nie odpowiadam ;)

Struktury i tekstury skał magmowych.

Szereg krystalizacji Bowena.

Dyferencjacja skał magmowych.

Charakterystyka skał ultrazasadowych.

Skały kwaśne

Skały klasy dioryt-andezyt.

Powstają wskutek osadzania się w środowisku lądowym lub morskim

materiału piroklastycznego. Materiałem piroklastycznym nazywamy w

różnym stopniu rozdrobniony materiał wulkaniczny powstały podczas

wybuchu wulkanu.

W materiale tym wyróżnia się duże fragmenty tzw. bomby

wulkaniczne ; drobne o wielkości orzecha laskowego lapille i bardzo drobny

materiał zwany pyłem wulkanicznym .

Utwory piroklastyczne najczęściej związane są z wulkanizmem

kwaśnym tzn. zasobnym w SiO 2 . Kwaśna magma wykazuje dużą lepkość i

wysoką gęstość małą ruchliwość stąd często zatyka krater wulkaniczny a

następnie pod wpływem prężności gazów dochodzi do wybuchów.

Wśród piroklastycznych wyróżniamy tufy ( zbudowane są

głównie z bomb wulk. i lapilli. Powstają stosunkowo blisko kraterów

wulkanicznych w środowisku lądowym ) i tufity ( tuf jest skal piroklastyczn,

tufity s skalami przejciowymi od piroklastycznych do

terygenicznych.Zawieraj od 25-75% piroklastów, za reszt stanowi material

okruchowy pochodzenia niewulkanicznego. ) .

Zawierają obok minerałów ilastych, odporne na wietrzenie składniki skał

macierzystych.

kaoliny - złożone głównie z kaolinitu, a podrzędnie zawierające

kwarc, łyszczyki, illit oraz odporne na wietrzenie minerału ciężkie; tworzą

się w wyniku wietrzenia kwaśnych skal magmowych i metamorficznych

oraz arkoz.

bentonity - powstające w wyniku podmorskiego wietrzenia

szkliwa wulkanicznego drobnoziarnistych osadów piroklastycznych;

składają się głownie z montmorillonitu lub pakietów mieszanych

montmorillonit/illit, a ponadto mogą zawierać inne minerały ilaste, kwarc,

skalenie, biotyt, chloryt, zeolity i relikty szkliwa.

Składają się głównie z wodorotlenków i tlenków glinu i żelaza. Produkty

wietrzenia laterytowego(alitowego), zachodzące w klimacie tropikalnym,

gorącym i wilgotnym.

lateryt - bezpośrednie, rezydualne produkty wietrzenia

glinokrzemianów w klimacie tropikalnym; ich głównymi składnikami są

wodorotlenki glinu i żelaza, przy czym proporcje miedzy nimi zależą od

rodzaju skal macierzystych.

terra rosa - (czerwona ziemia), czyli residuum po krasowym

wietrzeniu skał węglanowych, zwłaszcza wapieni. Wypełnia głównie kotły,

kieszenie i kominy krasowe; podobnie jak lateryt składa się głównie z

wodorotlenków glinu i żelaza.

boksyt - zawierające wodorotlenki żelaza, węglany i inne;

wykorzystywane jako rudy.

Cechy teksturalne skał osadowych opisują wielkość, morfologia,

upakowanie i orientacja ziarn.

Struktury skał osadowych noszą nazwę struktur

sedymentacyjnych. Klasyfikuje się je w oparciu o kryterium genetyczne:

– depozycyjne (uławicenie, laminacja równoległa, warstwowanie

przekątne, uziarnienie frakcjonalne)

– erozyjne (kanały i rozmycia, ślady prądu, ślady przedmiotów)

– biologiczne (ślady i hieroglify, wydrążenia)

– deformacyjne (uławicenie zaburzone, struktury pogrązowe,

warstwowanie konwulentne, dajki klastyczne, struktury ucieczkowe)

Cechują się podwyższoną(10-15%) zawartością żelaza,

związanego w postaci tlenków lub soli kwasów tlenowych.

żelaziaki brunatne – limonity, w dobrze natlenionych

środowiskach wodnych; rudy darniowe, bagienne, jeziorne.

skały syderytowe – syderyty, gł. min. syderyt; mogą tworzyć

ławicę ale często występują jako konkrecje(sferosyderyt).

skały glaukonitowe – glaukonityty, ponda 50% glaukonitu.

żelaziste skały chlorytowe – charakterystyczne

występowanie chlorytów( szamozynt, turyngit ); silna tendencja do

tworzenia ooidów.

Detrytyczne, klastyczne , okruchowe - powstały jako następstwo

zniszczenia mechanicznego skal. które istniały wcześniej. Zwięzłe lub

luźne. Piroklastyczne lub terygeniczne.

Paliwa kopalne; skały organogeniczne; główny pierwiastek węgiel.

Cykl ewaporatowy.

Kopalne paliwa stałe:

paliwa humusowe – powstające z szczątków flory lądowej;

torfy, węgle brunatne, węgle kamienne, antracyt.

paliwa sapropelowe – z flory i fauny morskiej; sapropele,

węgle sapropelowe.

liptobiolity – z resztek roślinnych najodporniejszych na

działanie bakterii i utlenianie; bursztyn.

Ewaporaty solne - okolo 30mineralów autogenicznych, glównie

chlorków i siarczanów sodu, potasu, wapnia, magnezu.

sól kamienna - (halityt), niemal monomineralna, składające się

głównie z halitu któremu towarzyszą domieszki innych minerałów solnych i

substancji ilastych.

sole potasowo-magnezowe - głownie z chlorków i siarczanów

potasu i manganu.

Bituminy ; płynne:

ropa naftowa - naturalna substancja ciekła; mieszanina

węglowodorów ciekłych, stałych i gazowych. Podczas migracji w

skorupie ziemskiej ropa ulega naturalnej filtracji i dyferencjacji –

powstają wówczas między innymi ozokeryty ( woski ziemne ). Ropa

wyciekająca na powierzchnię ziemi ulega wietrzeniu chemicznemu i

odgazowaniu – wynikiem takich procesów są asfalty

Procesy deuteryczne i metasomatyczne.

Proces metasomatozy , to znaczy wypierania jednych

składników przez drugie, np. wypieranie wapnia przez sód. Proces ten

następuje wraz ze spadkiem temperatury.

Przeobrażenia skały głębinowej pod wpływem własnych

roztworów i gazów noszą nazwę endomorfizmu . Czynnikiem przeobrażeń

są rezydualne płyny i roztwory, które wzbogacone są w krzemionkę oraz

sód i potas. Przeobrażona skała staje się pod ich wpływem bardziej

alkaliczna i kwaśna w porównaniu do pierwotnej skały. Procesy te

zaczynają się już w czasie krzepnięcia skały, gdyż w przestrzeniach między

gotowymi kryształami czyli w interstycjach, pozostaje płyn rezydualny,

który reaguje z istniejącymi minerałami i wywołuje w nich zmiany

deutryczne .

W ten sposób powstają dwie generacje kryształów, jedna

wykrystalizowana wprost z magmy i druga powstająca metasomatycznie

pod działaniem płynów rezydualnych. Jeśli roztworów rezydualnych jest

dużo, skała może ulec daleko idącym przeobrażeniom i kryształy pierwszej

kategorii zostaną prawie całkowicie wyeliminowane – automorfizm.

Zewnętrzne części ulegają najwcześniej krzepnięciu i w nie

penetrują gazy i roztwory z nie zakrzepłego jeszcze wnętrza zbiornika

magmowego. Roztwory i gazy mogą wedrzeć się także w skały otaczające

batolit i wywoływać w nich podobne zmiany – egzomorfizm .

Ewaporaty siarczanowe - często niemal monomineralne.

gipsy - wyraźnie krystaliczne, kryształy różne.

anhydryty - anhydryt, twardsze od gipsów, drobnołuseczkowe.

Podział wapieni.

– detrytyczne

– chemiczne

– organiczne

www.olafbujak.prv.pl – opracowanie na licencji BEERWARE (stawiasz Olafkowi browara), za nieścisłości i błędy oczywiście nie odpowiadam ;)

14.

Skały ilaste.

Skały piroklastyczne.

15.

Skały allitowe.

Struktury i tekstury skał osadowych.

16.

Skały żelaziste.

10.

Skały okruchowe.

17. Kaustobiolity.

11.

12.

Skały ewaporatowe.

18.

13.

Proces fizykochemiczny polegający na przeobrażeniu skal pochodzenia

osadowego i magmowego pod wpływem różnych czynników głównie temp.

i ciśnienia. Metamorfizm przebiega w warunkach bez upłynnienia skał.

Powoduje przebudowę struktur i tekstur a także składu min na sucho bez

udziału fazy płynnej. Z punktu widzenia chemicznego metamorfizm

dzielimy na izo- i allochemiczny.

Rodzaje metamorfizmu.

ultrametamorfizm jest to proces przeobrażeń zachodzących

przy oddziaływaniu procesów pomagmowych najczęściej hydrotermalnych

lub pnematolitycznych oddziałujących na skały macierzyste wcześniej

utworzone. Objawami autometamorfizmu jest sasurytyzacja gabra oraz

kaolinityzacja granitów i gnejsów.

pirometamorfizm - bardzo wysoko temp i nisko ciśnieniowy,

zachodzi wskutek zetknięcia się lawy z poszczególnymi skałami

odsłoniętymi na powierzchni w strefach działających wulkanów. Produkty

Pm to skały zbudowane z wysokotemperaturowych min peryklazu, tl.

magnezu.

Metamorfizm izochemiczny to taki, przy którym nie dochodzi

do doprowadzenia do skały przeobrażonej składników chemicznych z

zewnątrz.

Metamorfizm allochemiczny to taki, w którym do skały

przeobrażanej są doprowadzane różne składniki najczęściej potas, sód,

krzemionka, wapń i niekiedy glinka A1 2 0 3 , w większości przypadków mamy

do czynienia z metamorfizmem allochemicznym.

dyslokacyjny, dynamiczny - strefy silnych oddziaływań

dyslokacyjnych przy stosunkowo niskiej temp. i wysokim ciśnieniu.

Struktury sk. tworzących się w tym metamorfizmie mają charakter

kataklastyczny, tekstury są różne -uporządkowanie i nieuporządkowane.

Do produktów tych skał należą brekcje tektoniczne - grubookruchowe

skały zbudowane z różnych min. i fargmentów skał, fylonity – sk. o

wyraźnej tekst warstwowej zbudowane z blaszek muskowitu i biotytu,

skataklazowanego kwarcu i skleni, ultrafylonity – sk. o tekst. warstwowej

b. drobnokrystaliczne niekiedy prawie izotropowe zbudowane z tych

samych min. co fylonity

wsteczny - oddziaływają wówczas, jeżeli skała metamorficzna

powstała w określonej facji, czyli przy odpowiednich warunkach cis. –

temp. zostanie przemieszczona w wyniku różnych zjawisk w płytszą część

skorupy ziemskiej gdzie oddziaływują niższa temp. i cis. W nowych

warunkach wcześniej zmetamorfizowana skała cofa się w swym

metamorfizmie z silniej przeobrażonej przechodzi w produkt słabiej

przeobrażony, następuje przy tym przebudowa min wyżej

temperaturowych w niżej temp.

kontaktowy, termiczny – gdy skały dostają się w sąsiedztwo

mas ogniowych; pod wpływem wysokiej temperatury intrudującej magmy

skały w bliskim sąsiedztwie intruzji, czyli strefie kontaktu ulegają

przeobrażeniu.

regionalny – skały mogą zostać pogrążone na wskutek ruchów

tektonicznych do znacznych głębokości gdzie zostają poddane dużemu

ciśnieniu i temperaturze. Obejmuje duże obszary dolnych części fałdowych.

Przy metamorfizmie b. często mamy, doczynienia z nakładaniem się na

siebie dwóch lub kilku etapów przeobrażeń. Taki metamorfizm nazywamy

polimetamorfizmem .

Struktury w skałach metamorficznych mają zawsze charakter

holokrystaliczny (pełnokrystaliczny). Szczegółowo struktury dzielimy na:

W zależności od sposobu wykształcenia kryształów (krystaloblastów) w

strukturach krystaloblastycznych wyróżniamy struktury:

lepidoblastyczne odznaczające się wykształceniem min w formie

blaszkowej. Jest ona charakterystyczna dla skał zbudowanych z mik

muskowitu i biotytu, ogólnie dla łupków metamorficznych

nematoblastyczna charakterystyczna dla skał zbudowanych z

min. słupkowych np. amfiboli. Typowa między innymi dla amfibolitów

granoblastyczna charakterystyczna dla skał, w których min.

wykształcone są w formach zbliżonych do kulistych jak np. granaty i w

niektórych przypadkach kwarc. Większość struktur granoblastycznych

wyst. w skałach, które tworzyły się przy współudziale silnego ciosu. O

charakterze hydrostatycznym tzn. oddziałującego ze wszystkich stron z

takim samym natężeniem. Struktury granoblastyczne charakterystyczne

są głównie dla eklogitów.

fibroblastyczna charakterystyczna dla skał zbudowanych z min o

formatach włóknistych jak np. chryzotyl, termolit, serpentynit, nefryt.

glomeroblasytczna charakterystyczna dla skał w których wyst

monomineralne skupienia zbudowane wyłącznie z ziaren kwarcu albo

wyłączni z blaszek biotytu

kumuloblastyczna charakterystyczna dla skał zbudowanych z

polimineralnych skupień kulistych złożonych np. z kwarcu i skaleni, skaleni

i biotytu itp.

Przemiany metamorficzne sprawiają, że skały o podobnym składzie

chemicznym uzyskują różny skład mineralny zależnie ode temperatury i

ciśnienia – a więc ze skłądu skały można odczytać warunki metamorfizmu.

Facja mineralna – zespół mineralny charakteryzujący określone

warunki metamorfizmu niezależnie od składu chemicznego skały.

Reliktowa charakterystyczna dla skał, w których wyst. minerały (relikty)

związane z pierwotnymi skałami, które uległy zmetamorfizowaniu np. duża

zawartość piroklastycznych ziaren kwarcu w gnejsach lub łupkach

krystalicznych wskazuje, że pierwotnie skała, która uległa

zmetamorfizowaniu była utworem piroklasycznym odpowiadająca tufom i

tufitom ryolitowym;

glaukofanowych, piroksenowych hornfelsów, granulitowa, eklogitowa.

sanidynowa, zieleńcowa, amfibolitowa, łupków

Minerały skał.

Głównymi minerałami skał magmowych są:

Kataklastyczna odznacza się występowaniem w obrębie skał met. ziaren

o kształtach nieregularnych ostrokrawędzistych silnie spękanych,

strzaskanych. W przypadku plagioklazu, kalcytu i dolomitu porozsuwanymi

względem siebie lamelkowymi zbliźniaczeniami. Ten met. spowodowany

jest oddziaływaniem dynamicznym.

a) Kwarc

b) Skalenie potasowe

c) Miki d) Amfibole

e) Pirokseny

f) Oliwiny

g)cyrkon, turmalin, granat

Głównymi minerałami skał osadowych są:

a) Kwarc b) Skalenie potasowe c) Plagioklazy

d) Minerały węglanowe (kalcyt,dolomit) e) Chlorki (halit, sylwin)

f) Siarczany (gips, anhydryt) g) Fosforany

h) Minerały ilaste (kaolinit, illit, montmorylonit) i) chloryty

Z punktu widzenia genetycznego dzielimy je na dwie grupy :

Allogeniczne składniki to wszystkie te, które dostarczone zostały do

osadu z zewnątrz głównie z lądu czyli terygeniczne. Są to najczęściej kwarc

w różnym stopniu zmienione miki amfibole, pirokseny i oliwiny. Miki

zmieniane są głównie w minerały ilaste: illit, kaolinit, montmoryllonit.

Amfibole, pirokseny i oliwiny przeobrażone są w chloryty. Do

allogenicznych składników należą również szczątki obumarłego oświata

roślinnego i zwierzęcego.

Minerały autogeniczne to wszystkie te, które powstały w osadzie na

miejscu in situ na drodze chemicznej głównie wskutek wypadających,

krystalizujących roztworów różnych soli min węglanów, siarczan,

fosforanów, soli. Do min autogenicznych należy także glaukonit często

występujący w marglach

Metasomatyczna - charakterystyczna dla skał, w których zachodziły

zjawiska metasomatozy tzn. wypieranie jednych składników przez drugie.

Powstawanie jednych min. kosztem innych

np. b. często przy metasomatozie gdzie plagioklaz wypiera skaleń

potasowy na granicy tych magnezowych głównie z piropu oraz z

piroksenu zw. omfacytem. Powstają najczęściej kosztem przeobrażenia

skał b. bogatych w magnez, czyli sk. ultrazasadowych, lub osadowych skał

bogatych w magnez – paraeklogity.

Głównymi minerałami skał metamorficznych są:

a) Kwarc b) Skalenie potasowe c) Plagioklazy

d) Miki e) Amfibole f) Staurolit, andaluzyt, sylimanit

g) Minerały z grupy epidotu h) Talk i) Serpentyn

j) Grafit

Minerałem, który uczestniczy w dużych ilościach we wszystkich trzech

głównych typach skał jest kwarc . Jego szerokie występowanie wiąże się z

dużą odpornością tego minerału na działanie czynników chemicznych i

fizycznych.

www.olafbujak.prv.pl – opracowanie na licencji BEERWARE (stawiasz Olafkowi browara), za nieścisłości i błędy oczywiście nie odpowiadam ;)

19.

Metamorfizm.

21.

20.

Struktury skał metamorficznych.

22.

Facje metamorficzne.

facje:

23.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: