ADHD –Wprowadzenie
Nadpobudliwość jako pojęcie funkcjonuje w języku nauczycielskim od wielu lat, ale jeszcze niedawno rozumiane było zupełnie inaczej niż dziś – bardziej intuicyjnie. Określane tak były dzieci bardzo żywe i ruchliwe. Przyczyn szukano w niewłaściwym wychowaniu przez dom, ewentualnie w bliżej nieokreślonych cechach charakteru.
Obecnie z całą pewnością wiadomo, że ADHD ,czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, jest spowodowany zaburzeniami wydzielania neuroprzekaźników – dopaminy i noradrenaliny , odpowiedzialnych za hamowanie i samokontrolę .
Pojęcie hamowania jest związane z wyciszaniem lub wygaszaniem bodźców dopływających do organizmu. Mogą to być bodźce wzrokowe, dotykowe, słuchowe i wiele innych.
Gdy mamy do wykonania pewne zadanie musimy skoncentrować na nim uwagę. Zdolność do koncentracji uwagi to nic innego jak umiejętność rozróżnienia ( przez nasz mózg) bodźców istotnych z punktu widzenia i wzmocnienia ich, oraz wyciszenie lub wygaszenie tych bodźców, które mogłyby zakłócać proces wykonywania zadania.
Z kolei samokontrola to zdolność do odraczania reakcji na docierające bodźce – reakcji ruchowej, werbalnej i emocjonalnej.
Aby wykonać jakieś zadanie, musimy umieć odsunąć w czasie wszystkie reakcje, które mogłyby się pojawić, ale nie są bezpośrednio związane z naszym zadaniem.
Właśnie z hamowaniem i samokontrolą mają ogromne trudności dzieci z ADHD, a przecież nauka w szkole to właśnie wykonywanie zadań.
Dlatego rozpoznanie najczęściej następuje w 7 roku życia .
Zespól nadpobudliwości jest najlepiej widoczny w wieku szkolnym, gdyż zaburzenia uwagi znacząco wpływają na osiągnięcia szkolne i możliwość uzyskania wykształcenia
Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo stanowią około 3 – 10% wszystkich dzieci w młodszym wieku szkolnym. Są nazywane „marzycielskie” czy „żywe srebra”.
Nasilenie objawów zmniejsza się z wiekiem i większość dzieci /statystyki mówią o 70%/ wyrasta z ADHD .
Chociaż dzieci z ADHD charakteryzuje co najmniej przeciętny rozwój intelektualny i poziom IQ wyższy od przeciętnego , jednak brak odpowiedniej terapii i opieki może spowodować ze dziecko będzie miało olbrzymie zaległości w nauce ,spowodowane niemożnością koncentracji .
Poważnym problemem jest brak akceptacji ze strony rówieśników. Może to prowadzić do rozwoju depresji ( z tendencjami samobójczymi),
Zespól nadpobudliwości psychoruchowej może występować w 3 formach:
1 .z przewaga zaburzeń koncentracji uwagi – dzieci tzw. marzycielskie, nie mogą się skupić , potrafią pozostać w bezruchu, jeśli wymaga tego sytuacja
2. z przewaga nadpobudliwosci psychoruchowej – dzieci tzw. „żywe srebra”, biegają w kółko bez obiektywnej przyczyny, odpowiednio zmotywowane potrafią się skupić na dłużej; częściej występuje u chłopców;
3. typ mieszany – nasilone objawy nadruchliwosci i zaburzeń koncentracji uwagi; częściej u chłopców.
Ewka25