To jest temat pracy, którą możesz, ale nie musisz napisać. Jeśli chcesz zdobyć dobrą ocenę to napisz J
„Czy zachowania patologiczne u dzieci, młodzieży i dorosłych są wrodzone czy nabyte?”.
Minimum strona A4, czcionka 12 chyba J
Patologia- (z grec. phatos- cierpienie, logos- nauka)- to nauka o cierpieniu, o procesach i stanach chorobowych- takie rozumienie pojęcia najsilniej kojarzy się z biologią i medycyną, ale i w naukach humanistycznych wydaje się ciągle obowiązywać, jako pewien kanon myślenia o społecznych dysfunkcjach.
W Słowniku Pedagogicznym (PWN, 1979) Włodzimierz Szewczuk określa patologię, jako naukę, która zajmuje się zaburzeniami funkcjonowania organizmu lub jego części- bada ona zwłaszcza zmiany strukturalne organizmu (objawy, przyczyny, rozwój i skutki procesu chorobowego).
Przez „patologię” rozumie się w pedagogice, psychologii, socjologii, jakiekolwiek przejawy zaburzeń lub odchyleń od normy w zachowaniu. Za twórcę i popularyzatora polskiej szkoły patologii społecznej uważa się Adama Podgóreckiego, który z książce, pt. „Patologie życia społecznego” (1969), stwierdza, że jest to „ten rodzaj zachowania osoby, ten typ instytucji i ten typ funkcjonowania jakiegoś systemu społecznego czy ten rodzaj struktury, który pozostaje w zasadniczej, niedającej się pogodzić sprzeczności ze światopoglądowymi wartościami, które w danej społeczności są akceptowane”.
Większość autorów definiuje „patologie społeczną” najczęściej jako negatywne zjawisko społeczne, które musi uwzględniać następujące warunki:
1. Naruszanie norm i wartości.
2. Destruktywność zachowania mierzona skalą potępienia społecznego.
3. Występowanie w większej zbiorowości lub w skali masowej
4. Konieczność wykorzystania zbiorowej siły, w celu przeciwstawienia się tego rodzaju problemu.
Patologie społeczną w literaturze przedmiotu określa się, jako rodzaj dyscypliny naukowej zajmującej się rozmaitymi formami dewiacji społecznej.
Inne nazwy „patologii społecznej” to:
1. Dezorganizacja społeczna- zakłócanie wzorców i mechanizmów stosunków międzyludzkich.
2. Dewiacja społeczna- zachowania niezgodne z przyjętą w danym społeczeństwie normą, określaną jako „wskazówka postępowania”.
3. Wykolejenie społeczne- swoisty układ zdarzeń, który obejmuje:
a) czynniki antagonistyczno- destrukcyjne,
b) systemy osobowości, których manifestacją są stany antagonistyczno- destrukcyjne,
c) przyczyny, determinanty stanów osobowości, których manifestacją są czynności antagonistyczno- destrukcyjne.
Czynności antagonistyczno- destrukcyjne- wszelkiego rodzaju działania, zachowania, które odznaczają się negatywnym ustosunkowaniem się zarówno do norm prawnych, jak również moralnych i obyczajowych.
Rodzaje patologii.
Zjawiska patologii społecznej mogą być:
- reliktowe- np. alkoholizm;
- o stałym nasileniu- np. bezdomność, bezrobocie, samotność; mogą mieć charakter rzeczywisty (np.bezrobocie) i utajony (np. prostytucja).
Patologia może być
- indywidualna,
- dotyczyć osób,
- grupowa (subkultury).
Etiologia (przyczyny) patologii społecznej w literaturze przedmiotu oparta jest na charakterze przekroczeń normy. W systematyce możemy wyróżnić 3 grupy, polegające na:
1. Uzależnianiu od substancji toksycznej.
2. Naruszanie zakazów (przestępczość, wandalizm, prostytucja).
3. Naruszanie nakazów (pasożytnictwo społeczne).
Wśród przyczyn wywołujących zjawiska patologiczne można wyróżnić
I. Uwarunkowania środowiskowe i kulturowe
- wadliwie funkcjonująca rodzina
- środki masowego przekazu
- duże aglomeracje miejskie (subkultury)
- małe środowiska wiejskie (niski poziom edukacji, małe możliwości spędzania czasu wolnego)
II. Czynnik sytuacyjny, czyli napotkane (czasami niespodziewanie) zdarzenia, np. traumatyczne, których konsekwencje prowadzą do niewłaściwych zachowań.
III. Środek uzależniający, czyli łatwy dostęp do narkotyków i alkoholu.
PRACA DOMOWA
Dewiacja; rodzaje; dewiacja pozytywna i negatywna (na to kazała zwrócić szczególną uwagę, „bo może się to pojawić na wejściówce” J)
av111