25. Diana Palmer - Spełnione marzenia +.pdf - Long tall Texans - ania12131

Diana Palmer

SPEŁNIONE

MARZENIA

PROLOG

Leo Hart czuł się osamotniony. Ostatni z braci, Rey, ożenił się i

wyprowadził z rodzinnego domu niemal rok temu. Leo został sam, a jego

jedyna towarzyszka, stara i cierpiąca na artretyzm gospodyni, odwiedzała

go ostatnio zaledwie dwa razy w tygodniu i w dodatku wiecznie straszyła

odejściem na emeryturę. Leo - wielki amator pierników - najbardziej

obawiał się tego, że nikt nie upiecze mu ulubionego piernika i będzie

zmuszony jeździć codziennie na śniadanie do kafejki, w mieście, co przy

napiętym rozkładzie zajęć na ranczu byłoby niezwykle kłopotliwe.

Leo rozparł się wygodniej w fotelu w swoim gabinecie. Nie, nie zazdrościł

braciom. Wręcz przeciwnie, był szczęśliwy, że ułożyli sobie życie.

Wszyscy oprócz Rey a i Meredith mieli dzieci: Simon i Tira dwóch

synków, Cag i Tess - jednego, Corrigan i Dorie byli już rodzicami chłopca

i właśnie urodziła im się córeczka.

Jednak, jeśli się nad tym zastanowić, Leo musiał przyznać, że ostatnio

brakowało kobiet w jego życiu. Wrzesień dobiegał końca, a on spędził całe

lato, harując na ranczu. Ostatnio, zupełnie nieoczekiwanie, zaczęło mu to

doskwierać.

Smutne rozmyślania przerwał dzwonek telefonu.

- Może wpadniesz na kolację? - rozległ się w słuchawce głos Reya.

- Nie zaprasza się brata na kolację podczas własnego miesiąca miodowego

- ze śmiechem odpowiedział Leo.

- Ależ, Leo, pobraliśmy się w ostatnie Boże Narodzenie - przypomniał

Rey.

- Jeszcze sporo czasu minie, zanim skończy się wasz miesiąc miodowy.

Tak czy siak, dzięki za zaproszenie. Mam robotę.

- Robota nie zastąpi ci kontaktów z ludźmi - skarcił go Rey.

- Nie nadajesz się na mentora - zaśmiał się Leo. - Może innym razem -

dodał wymijająco. Pożegnał się z bratem i odłożył słuchawkę.

Przeciągnął się, napinając mięśnie szerokich pleców i mocnych ramion.

Niezwykłą tężyznę fizyczną zawdzięczał nieustannej pracy na ranczu.

Czasem zastanawiał się, czy ciężką harówką nie próbuje zagłuszyć innych

męskich potrzeb. Cóż, kiedyś nie unikał kontaktów z kobietami, co więcej,

dziewczyny nawet do niego lgnęły, ale teraz, w wieku trzydziestu pięciu

lat, takie powierzchowne, krótkotrwałe związki przestały go zaspokajać.

Właściwie zamierzał spędzić spokojny weekend w domu, a tymczasem

Marilee Morgan, przyjaciółka Janie Brewster, namówiła go na wyprawę

do Houston. Mieli zjeść razem obiad i obejrzeć balet, na który Marilee

zdobyła bilety. Leo lubił balet, a dżip Marilee był w warsztacie i

dziewczyna potrzebowała samochodu, najlepiej z zaufanym szoferem.

Marilee była dość ładna, miała klasę i choć nie wydawała się Leo ani

trochę pociągająca, przyjął jej propozycję. Właściwie mógł być pewien, że

Marilee nigdy w życiu nie zaprosiłaby go na randkę w rodzinnym

Jacobsville. Tu plotki rozeszłyby się po całym miasteczku z szybkością

zarazy i oczywiście zaraz następnego dnia dotarłyby do Janie, a nagła

skłonność tej smarkuli do niego stanowiła dla wszystkich tajemnicę

poliszynela.

Jednak największy wpływ na decyzję Leo miał jeden bardzo istotny fakt -

spotkanie z Marilee zwalniało go z jutrzejszego obiadu u starego

przyjaciela i partnera w interesach, Freda Brewstera - ojca Janie.

Wprawdzie Leo bardzo lubił towarzystwo Freda, ale ostatnio, z powodu

nieoczekiwanego wybuchu uczuć ze strony jego córki, sprawy nieco się

skomplikowały.

Leo miał wobec Janie dość mieszane uczucia. Odstraszały go przekonania

młodziutkiej studentki psychologii - dwudziestojednoletnia Janie właśnie

skończyła drugi rok studiów i najwyraźniej była pod wielkim wrażeniem

poznawanej na uczelni dziedziny wiedzy.

Leo nie mógł odmówić dziewczynie urody. Smukła, drobna Janie miała

piękne, długie włosy w trudnym do opisania złoto - brązowym kolorze i

błyszczące, szmaragdowe oczy. Ale Leo wciąż pamiętał ją jako

dziesięcioletniego podlotka z aparatem na zębach. Janie była od niego

dużo młodsza i taka dziecinna. Gdy próbowała z nim flirtować... To było

takie naiwne, doprawdy śmiechu warte.

No i nie potrafiła gotować. Jej gumiasty kurczak słynął w całej okolicy, a

piernik zasługiwał na miano śmiercionośnej broni. Gdyby ktoś dostał nim

w głowę, z pewnością padłby na miejscu.

To właśnie ta ostatnia myśl - o zabójczym pierniku - wpłynęła na

ostateczną decyzję Leo. Sięgnął po słuchawkę i wykręcił numer Marilee.

- Cześć, Leo - usłyszał miękki głos.

- O której mam cię jutro odebrać?

- Mam nadzieję, że nie wspominałeś Janie o naszej wyprawie? - zapytała

nieśmiało Marilee po chwili wahania.

- Wiesz przecież, że unikam spotkań z Janie - odparł Leo zniecierpliwiony.

- Tak tylko chciałam się upewnić. - Marilee usiłowała zatuszować niepokój

śmiechem. - Będę gotowa o szóstej.

- Doskonale - Leo zakończył rozmowę i odłożył słuchawkę.

Następnie bezzwłocznie wykręcił numer Brewsterów. Pech chciał, że

telefon odebrała właśnie Janie.

- Cześć, Janie - powitał ją lekkim tonem.

' - Cześć, Leo - odparła dziewczyna, dysząc lekko, jakby skądś biegła. -

Dać ci tatę?

- Nie, przekaż mu tylko, proszę, krótką wiadomość. Muszę odwołać

jutrzejszy obiad. Mam randkę - oznajmił z udanym spokojem.

Po drugiej stronie telefonu na ułamek sekundy zapadła niemal grobowa

cisza.

- Ach tak.

- Przykro mi, ale zapomniałem, że jestem umówiony, kiedy przyjąłem

zaproszenie twojego taty - skłamał Leo. Nagle poczuł się jak drań. -

Przekażesz mu moje przeprosiny?

- Tak, oczywiście. Baw się dobrze - odparła Janie zduszonym głosem.

- Coś się stało? - spytał Leo z niepokojem.

- Nie, skąd! Pa! - zawołała Janie i rozłączyła się. Zamknęła oczy. Czuła,

jak ogarnia ją duszące uczucie rozczarowania.

Na jutrzejszy obiad zaplanowała uroczyste menu - kurczak w owocach po

włosku. Ćwiczyła cały tydzień! Po raz pierwszy udało się jej przygotować

miękkie, soczyste, rozpływające się w ustach mięso. Nauczyła się też

przyrządzać wyborny crème brûlée - ulubiony deser Leo. Tyle wysiłku i

wszystko na nic. Mogła się założyć, że Leo wymyślił tę randkę na

poczekaniu, żeby się wymówić.

Ciężko usiadła przy kuchennym stole. Jej fartuch był aż sztywny od mąki,

a biały pył pokrywał również twarz i potargane włosy. Westchnęła. Taki

już jej los. Przez cały rok organizowała kampanię szturmową, by zdobyć

Leo. Flirtowała z nim bezwstydnie na ślubie Micki Steele i Calliego Kirby.

Dopiero jego złośliwy uśmiech i zimny wzrok, kiedy złapała bukiet panny

młodej, ostudziły jej zapał. Po kilku miesiącach znów podjęła walkę.

Próbowała wszelkich sztuczek, a wszystko nadaremnie. Nie umiała

gotować i nie była dla Leo atrakcyjna. W tym przekonaniu utwierdzała ją

zresztą Marilee, jej najlepsza przyjaciółka. Marilee wspierała działania

Janie i często rozmawiała o niej z Leo, a potem wytykała Janie jej

niedoskonałości, które Leo piętnował podczas tych tajemnych rozmów. Ja-

nie usiłowała nad sobą pracować. Uczyła się jeździć na koniu, w pocie

czoła i w kurzu zaganiała bydło do zagrody. Wszystko na nic - Leo

pozostawał niewzruszony jak głaz. Jeśli nie uda się jej zwabić go do domu,

by oczarować talentami kulinarnymi, nie będzie już dla niej cienia nadziei!

A niech to...

Zrezygnowana pokręciła głową.

- Kto dzwonił? - Do kuchni weszła Hettie, ukochana niania i gospodyni. -

Czy to pan Fred?

- Nie, to Leo. Nie przyjdzie jutro na obiad. Ma randkę.

- Ach tak. - Hettie uśmiechnęła się do Janie ze współczuciem. - To nic,

będzie jeszcze mnóstwo innych okazji, rybko.

- Tak, oczywiście - odpowiedziała z wymuszonym uśmiechem Janie i

wstała. - Przygotuję uroczysty obiad dla nas trojga - dodała, z trudem

ukrywając rozgoryczenie.

- Leo nie musi spędzać wolnego czasu z panem Fredem. Wystarczy, że

razem pracują - pocieszała ją Hettie. - To dobry człowiek. Ale trochę dla

ciebie za stary.

Janie nie odpowiedziała. Uśmiechnęła się tylko cierpko i zaczęła się

krzątać po kuchni.

Leo starannie przygotował się na spotkanie z Marilee. Ubrany jak spod

igły, wsiadł do swojego nowego, sportowego, czarnego lincolna. To była

jego duma - tegoroczny model, szybki jak strzała. Wyruszał na podbój

Houston i postanowił być w świetnym nastroju. Ani trochę nie żałował, że

ominie go gąbczasty kurczak, dzieło sztuki kulinarnej Janie Brewster.

Mimo wszystko sumienie nie dawało mu spokoju. Może miało to jakiś

związek z ciągłymi i cierpkimi uwagami ze strony Marilee na temat Janie?

Podobno Janie rozsiewała na temat ich znajomości jakieś plotki. Oby tylko

dziewczątko nie wbiło sobie czegoś do głowy - dla niego zawsze

pozostanie wyłącznie miłym dzieciakiem, nikim więcej.

Leo zerknął w lusterku na swoje odbicie. Gęste, jasnobrązowe, kręcone

włosy, szerokie czoło, wydatne kości policzkowe, mocno zarysowana

25. Diana Palmer - Spełnione marzenia +.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: