USTAWA O ZAWODZIE RATOWNIKA MEDYCZNEGO – PROJEKT
OPRACOWAŁ
OGÓLNOPOLSKI ZWIĄZEK ZAWODOWY RATOWNIKÓW MEDYCZNYCH
USTAWA
z dnia ….
o zawodzie ratownika medycznego.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1
Ustawa określa zasady i warunki wykonywania zawodu ratownika medycznego.
Art. 2
Zawód ratownika medycznego jest zawodem samodzielnym.
Art. 3
Ilekroć w ustawie jest mowa o "ratowniku medycznym", należy przez to rozumieć również "ratowniczkę medyczną".
Art. 4
1. Wykonywanie zawodu ratownika medycznego polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, zapobiegawczych, diagnostycznych, ratowniczych oraz z zakresu promocji zdrowia.
2. Udzielanie świadczeń, o których mowa w ust. 1, ratownik medyczny wykonuje przede wszystkim poprzez:
1) rozpoznawanie warunków i potrzeb zdrowotnych,
2) zabezpieczanie osób znajdujących się w miejscu zdarzenia, gdzie występuje stan zagrożenia zdrowia lub życia oraz podejmowanie działań zapobiegających zwiększeniu liczby ofiar i degradacji środowiska,
3) dokonywanie oceny stanu zdrowia osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego i podejmowanie medycznych czynności ratunkowych,
4) transportowanie osób w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego,
5) komunikowanie się z osobą w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego i udzielanie jej wsparcia psychicznego w sytuacji powodującej stan nagłego zagrożenia zdrowotnego,
6) realizację zleceń lekarskich w procesie diagnostyki i ratowania życia i zdrowia,
7) samodzielne udzielanie w określonym zakresie świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych i ratowniczych,
8) organizowanie i prowadzenie zajęć z zakresu pierwszej pomocy, kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz medycznych czynności ratunkowych,
9) edukację zdrowotną.
3. Za wykonywanie zawodu ratownika medycznego przez osobę, o której mowa w ust. 1, uważa się również:
1) nauczanie zawodu ratownika medycznego,
2) prowadzenie prac naukowo-badawczych w dziedzinie ratownictwa medycznego,
3) kierowanie pracą zawodową ratowników medycznych.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres zadań zawodowych, które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego, w tym pod nadzorem lekarza systemu, kierując się zakresem wiedzy i umiejętności nabytych w ramach kształcenia przeddyplomowego i podyplomowego.
5. Świadczenia zdrowotne, o których mowa w ustawie ratownik medyczny może podejmować w warunkach przedszpitalnych, pozaszpitalnych i szpitalnych.
Rozdział 2
Uzyskiwanie kwalifikacji zawodowych
Art. 5
1. Ratownik medyczny uzyskuje kwalifikacje zawodowe po ukończeniu szkoły ratowników medycznych.
2. Szkołą ratowników medycznych w rozumieniu ustawy jest, prowadząca kształcenie w zawodzie ratownika medycznego:
1) szkoła policealna,
2) wyższa szkoła zawodowa,
3) szkoła wyższa, prowadząca kształcenie w formie studiów wyższych zawodowych.
Art. 6
1. Absolwent szkoły ratowników medycznych, o której mowa w art. 5 ust. 2:
1) w pkt. 1 - uzyskuje tytuł zawodowy ratownik medyczny,
2) w pkt. 2 i 3 - uzyskuje tytuł zawodowy licencjata ratownika medycznego,
3. Ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo używania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpowiedniego tytułu zawodowego wymienionego w ust. 1, jeżeli posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument nadany przez państwo członkowskie, potwierdzający kwalifikacje uprawniające do wykonywania zawodu ratownika medycznego.
Art. 7
1. Tworzy się Państwową Radę Akredytacyjną Szkolnictwa Ratownictwa Medycznego, działającą przy ministrze właściwym do spraw zdrowia, zwaną dalej "Państwową Radą".
2. W skład Państwowej Rady wchodzi do 12 członków, których powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia spośród kandydatów zgłoszonych w połowie przez szkoły wymienione w art. 5 ust. 2 i 3 oraz w połowie przez samorząd ratowników medycznych, stowarzyszenia i organizacje zawodowe ratowników medycznych. Członkowie Państwowej Rady wybierają spośród siebie przewodniczącego Państwowej Rady.
3. Kadencja Państwowej Rady trwa 4 lata.
4. Państwowa Rada działa na posiedzeniach, którym przewodniczy przewodniczący Państwowej Rady albo inna upoważniona przez niego osoba.
5. W posiedzeniach Państwowej Rady uczestniczą, z głosem doradczym, przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia i przedstawiciel ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.
6. Do zadań Państwowej Rady należy:
1) ocena, czy szkoła wyższa ubiegająca się o akredytację spełnia standardy kształcenia, w tym wymogi programowe określone odrębnymi przepisami,
2) bieżąca ocena spełniania przez szkoły standardów kształcenia, w szczególności poprzez wizytację szkół i analizę wyników nauczania,
3) występowanie do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskami o wydanie akredytacji lub jej cofnięcie w przypadku niespełniania standardów kształcenia.
7. Przedmiotem wizytacji szkół, o której mowa w ust. 6 pkt. 2, jest badanie przebiegu i warunków realizacji procesu nauczania.
8. Wizytacja przeprowadzana jest na podstawie imiennego upoważnienia wydanego przez przewodniczącego Państwowej Rady.
9. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 8, powinno zawierać:
1) imię i nazwisko osoby uprawnionej do przeprowadzenia wizytacji,
2) nazwę szkoły objętej wizytacją,
3) cel wizytacji,
4) termin przeprowadzenia wizytacji.
10. W trakcie trwania wizytacji szkoła jest obowiązana udostępniać wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach objętych celem wizytacji.
11. Członkom Państwowej Rady przysługuje wynagrodzenie w formie ryczałtu. Miesięczna wysokość ryczałtu nie może być wyższa niż 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".
12. Prace Państwowej Rady są finansowane z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia.
Art. 8
Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb i zakres działania Państwowej Rady, uwzględniając sposób przeprowadzania oceny niezbędnej do uzyskania i utrzymania akredytacji,
2) tryb wyłaniania członków Państwowej Rady, w tym w szczególności dane, jakie powinno zawierać ogłoszenie o naborze kandydatów, dane objęte wnioskiem o zgłoszeniu kandydata, a także termin rozpatrzenia wniosku,
3) wysokość i sposób wynagradzania członków Państwowej Rady, uwzględniając zakres realizowanych zadań i udział w pracach Państwowej Rady,
4) tryb uzyskiwania akredytacji, uwzględniając w szczególności dane, jakie powinien zawierać wniosek o jej przeprowadzenie.
Art. 9
1. Szkoła ratowników medycznych, z wyłączeniem szkół określonych w art. 5 ust. 2 pkt. 1, obowiązana jest uzyskać akredytację potwierdzającą spełnianie standardów kształcenia.
2. Akredytację uzyskuje się po dokonaniu oceny spełniania przez szkołę standardów kształcenia, o których mowa w art. 7 ust. 6 pkt. 1.
3. Standardy kształcenia określa, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady, uwzględniając w szczególności wymagania dotyczące:
1) sposobu realizacji programu kształcenia,
2) kadry prowadzącej kształcenie,
3) bazy dydaktycznej, w tym szkolenia praktycznego,
4) posiadania wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.
4. Akredytację uzyskuje się na okres 5 lat.
5. Uzyskanie, odmowa lub cofnięcie akredytacji następuje w drodze decyzji administracyjnej.
6. Cofnięcie akredytacji powoduje wstrzymanie rekrutacji do czasu ponownego uzyskania akredytacji.
7. Do czasu ponownego uzyskania akredytacji sposób i tryb przeprowadzenia egzaminu dyplomowego ustala minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w drodze decyzji administracyjnej.
8. Uzyskanie akredytacji potwierdza certyfikat wydawany przez ministra właściwego do spraw zdrowia, na wniosek Państwowej Rady.
9. Uzyskanie akredytacji i wydanie certyfikatu podlega opłacie ponoszonej przez ubiegającego się o uzyskanie akredytacji i wydanie certyfikatu; opłata stanowi dochód budżetu państwa.
10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat za uzyskanie akredytacji oraz wydanie certyfikatu, uwzględniając koszty ponoszone przez Państwową Radę.
Art.10
1. Ratownik medyczny ma prawo do doskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia podyplomowego oraz obowiązek stałego aktualizowania swojej wiedzy zawodowej.
2. Podyplomowe dokształcanie ratowników medycznych mogą prowadzić jednostki organizacyjne uprawnione do tego na mocy odrębnych przepisów oraz osoby prawne lub fizyczne po uzyskaniu zezwolenia właściwej Okręgowej Izby Ratowników Medycznych.
3. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Izby Ratowników Medycznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) rodzaje, sposób i tryb odbywania dokształcania podyplomowego,
2) szczegółowe zasady, warunki i tryb wydawania zezwoleń, o których mowa w ust. 2, oraz sposób ich rejestracji,
4. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Naczelnej Izby Ratowników Medycznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i sposób prowadzenia podyplomowego dokształcania ratowników medycznych przez osoby, o których mowa w ust. 2, oraz tryb kształcenia.
Art. 11
1. Ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej ma prawo używania tytułu albo stopnia naukowego, do którego jest uprawniony, o ile ten tytuł lub stopień albo jego skrót nie jest tożsamy z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ratownik medyczny nie jest uprawniony.
2. Jeżeli tytuł albo stopień naukowy, do którego ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej jest uprawniony, jest tożsamy z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego nie jest uprawniony, ratownik medyczny posługuje się tytułem albo stopniem naukowym określonym przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, zgodnie z ust. 3.
3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw oświaty i wychowania oraz ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, nazwy tytułów i stopni naukowych, jakich używać może na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ratownik medyczny będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jeżeli tytuł lub stopień naukowy przez niego posiadany jest tożsamy z tytułem zawodowym używanym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do którego ratownik medyczny nie jest uprawniony, uwzględniając w szczególności nazwy tytułów lub stopni naukowych.
Rozdział 3
Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego
Art. 12
1. Zawód ratownika medycznego może wykonywać osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu nadane przez Okręgową Izbę Ratowników Medycznych.
2. Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego uzyskuje osoba, która:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) posiada dyplom ukończenia polskiej szkoły ratowników medycznych bądź uzyskany w innym państwie dyplom uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędny, zgodnie z odrębnymi przepisami,
3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
4) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu.
3. Ratownikowi medycznemu będącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej przysługuje prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego, jeżeli:
1) posiada dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji do wykonywania czynności ratownika medycznego,
2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
3) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu, potwierdzony zaświadczeniem wydanym przez upoważnione władze państwa członkowskiego, którego obywatelem jest ratownik medyczny,
4) przedstawi zaświadczenie odpowiedniego organu państwa, którego jest obywatelem, że nie została pozbawiona prawa wykonywania zawodu lub prawo to nie zostało zawieszone i nie toczy się przeciwko niej postępowanie w sprawie pozbawienia lub zawieszenia prawa wykonywania zawodu,
5) włada językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu ratownika medycznego.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" wykaz dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji do wykonywania zawodu ratownika medycznego przez obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej.
5. Ratownik medyczny, o którym mowa w ust. 4, zamierzający tymczasowo wykonywać zawód ratownika medycznego, obowiązany jest powiadomić o tym Okręgową Izbę Ratowników Medycznych właściwą ze względu na miejsce udzielanych świadczeń oraz przedstawić dokument potwierdzający prawo wykonywania zawodu w państwie członkowskim Unii Europejskiej i wskazać miejsce wykonywania świadczeń, z zastrzeżeniem art. 15.
6. Szczegółowy zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie konieczny do wykonywania zawodu ratownika medycznego określi, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia, uwzględniając zakres uprawnień zawodowych określonych w art. 4 ustawy.
Lub Art. 12
1. Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego uzyskuje osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych,
2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu,
3) wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania tego zawodu,
4) spełnia następujące wymagania:
a) ukończyła przed dniem 1 października 2013 roku studia wyższe na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne lub
b) ukończyła po dniu 1 października 2013 roku studia wyższe na kierunku ratownictwo medyczne i złożyła z wynikiem pozytywnym Państwowy Egzamin z Ratownictwa Medycznego zwany dalej „PERM”,
c) ukończyła do końca roku szkolnego 2013/2014 publiczną szkołę policealną lub niepubliczną szkołę policealną o uprawnieniach szkoły publicznej i posiada dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego „ratownik medyczny”, lub
d) posiada dyplom wydany w państwie innym niż: państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznany w Rzeczpospolitej Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczpospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy ratownika medycznego, lub
e) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz. U. Nr 87, poz. 954, z późn. zm.).
Art. 12a
1. PERM organizuje Centrum Egzaminów Medycznych, działające przy ministrze właściwym do spraw zdrowia, zwane dalej „CEM”.
2. PERM przeprowadza Państwowa Komisja Egzaminacyjna zwana dalej „PKE”, której przewodniczącego i członków powołuje i odwołuje Dyrektor CEM.
3. PERM składa się z dwóch części: egzaminu teoretycznego i egzaminu praktycznego.
4. Kandydatów do PKE zgłaszają: Dyrektor CEM, rektorzy wyższych uczelni medycznych, konsultant krajowy w dziedzinie medycyny ratunkowej.
5. W zależności od liczby ratowników medycznych dopuszczonych do PERM egzamin przeprowadza PKE albo wydzielone z jej składu co najmniej 3-osobowe zespoły egzaminacyjne.
6. W przeprowadzaniu PERM nie może brać udziału członek PKE, który jest małżonkiem, krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie ratownika medycznego przystępującego do PERM w danym terminie.
7. Przewodniczący oraz pozostali członkowie PKE albo zespołu przeprowadzającego dany PERM, składają Dyrektorowi CEM oświadczenie na piśmie o okoliczności wskazanej w ust. 6.
8. Członkowi PKE przysługuje zwolnienie od pracy zawodowej na czas wykonywania zadań w tej komisji i wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji oraz zwrot kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach dotyczących należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
9. Zadania wykorzystywane na potrzeby PERM Nie podlegają ujawnieniu w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198).
10. Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia:
1) sposób powoływania i odwoływania przewodniczącego i członków PKE oraz wysokość ich wynagrodzenia;
2) sposób dopuszczania ratownika medycznego do PERM;
...
lukaszj8