EKSPERT GP z 7 stycznia 10 (nr 4).pdf

Ekspert GP

Czwartek 7 stycznia 2010

nr 4 (2635) www.gazetaprawna.pl

DZIŚ: Nazwa przedsiębiorcy

nie może być dowolna

JUTRO: Jak prawidłowo wypełnić

roczną deklarację PIT-4R

> E 2– E 3

UBEZPIECZENIA CHOROBOWE I WYPADKOWE Świadczenia z tytułu obniżonej sprawności do pracy

Zasiłek wyrównawczy

Zasiłek wyrównawczy przysługuje pracownikowi ze zmniejszoną sprawnością

do pracy. Otrzyma go, gdy podda się rehabilitacji zawodowej i jego miesięczne

wynagrodzenie będzie niższe od otrzymywanego poprzednio.

Przykład: Obliczenie zasiłku wyrównawczego

Od 1 października 2008 r. do 30 września 2009 r. pracow-

nik odbywał pracę w ramach rehabilitacji zawodowej.

Przed rehabilitacją zarabiał 3,6 tys. zł, a obecnie otrzymuje

2,5 tys. zł. Z tego tytułu ma jednak prawo do zasiłku wyrów-

nawczego.

Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przecięt-

nym miesięcznym wynagrodzeniem, które pracownik po-

bierał w okresie 12 miesięcy przed powstaniem prawa do

zasiłku wyrównawczego, a miesięcznym wynagrodze-

niem, które uzyskuje podczas pracy w nowych warunkach.

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie otrzymywane

przed rehabilitacją ustala się w sposób określony do obli-

czenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. W anali-

zowanej sytuacji przeciętne miesięczne wynagrodzenie

należy obliczyć z okresu 12 miesięcy poprzedzających

miesiąc, w którym pracownik rozpoczął rehabilitację za-

wodową, tj. od października 2008 r. do września 2009 r.

Należy zatem uwzględnić przychody pomniejszone o kwo-

tę składek na ubezpieczenia społeczne finansowane przez

ubezpieczonego, czyli wynoszące 3106,44 zł [3600 zł –

3600zł x 13,71 proc. = 3600 – 493,56]. Przeciętne mie-

sięczne wynagrodzenie za okres od października 2008 r.

do września 2009 r. wyniosło 3106,44 zł [(3106,44 zł x 12)

: 12]. Wynagrodzenie w ramach rehabilitacji zawodowej

wyniosło 2157,25 zł [2500 zł – 342,75 zł (13,71 proc.

z kwoty 2500 zł)]. Różnica między przeciętnym miesięcz-

nym wynagrodzeniem przed rehabilitacją zawodową a wy-

nagrodzeniem otrzymywanym w ramach rehabilitacji za-

wodowej wynosi 949,19 zł. Kwota ta stanowi kwotę zasiłku

wyrównawczego.

Aneta Maj

Gp@infor.pl

Zarzut wadliwości orzeczenia

lekarza orzecznika ZUS może

zgłosić również prezes ZUS

w terminie do 14 dni od daty

wydania orzeczenia.

Prawo do zasiłku wyrów-

nawczego przysługuje od dnia

podjęcia przez pracownika

pracy w ramach rehabilitacji

zawodowej, a ustaje z dniem

jej zakończenia i przesunięcia

do innej pracy, nie dłużej jed-

nak niż przez 24 miesiące.

Prawo do tego zasiłku ustaje

również wtedy, gdy lekarz

orzecznik ZUS stwierdzi, że

z uwagi na stan zdrowia ubez-

pieczonego pracownika reha-

bilitacja stała się niecelowa.

■ wojewódzkiego ośrodka

medycyny pracy lub

niem, które uzyskuje on pod-

czas pracy w nowych warun-

kach. Przeciętne miesięczne

wynagrodzenie sprzed reha-

bilitacji ustala się na zasadach

określonych dla podstawy wy-

miaru zasiłku chorobowego.

Za miesiąc, w którym pracow-

nik nie przepracował pełnego

miesiąca z przyczyn usprawie-

dliwionych, zasiłek wyrównaw-

czy przysługuje w wysokości

różnicy między przeciętnym

miesięcznym wynagrodzeniem

pobieranym w okresie 12 mie-

sięcy przed powstaniem prawa

do zasiłku wyrównawczego

(ustalonym na zasadach obo-

wiązujących przy ustalaniu

podstawy wymiaru zasiłku

chorobowego), zmniejszonym

o jedną trzydziestą część za

każdy dzień tej nieobecności,

a wynagrodzeniem osiągnię-

tym w tym miesiącu.

■

lekarza orzecznika Zakła-

du Ubezpieczeń Społecz-

nych albo

Zasiłek wyrównawczy to

świadczenie pieniężne przy-

sługujące pracownikom z tytu-

łu podlegania ubezpieczeniu

chorobowemu, a jeżeli ko-

nieczność poddania się reha-

bilitacji zawodowej spowodo-

wana została wypadkiem przy

pracy lub chorobą zawodową

i wynagrodzenie uległo obni-

żeniu wskutek stałego lub dłu-

gotrwałego uszczerbku na

zdrowiu – z ubezpieczenia wy-

padkowego.

Prawo do zasiłku wyrównaw-

czego z ubezpieczenia choro-

bowego przysługuje pracowni-

kowi ze zmniejszoną sprawno-

ścią do pracy, wykonującemu

ją w zakładowym lub między-

zakładowym ośrodku rehabi-

litacji zawodowej albo u praco-

dawcy na wyodrębnionym sta-

nowisku pracy, dostosowanym

do potrzeb adaptacji lub przy-

uczenia do określonej pracy.

Zasiłek ten jest wypłacany, je-

żeli uzyskiwane w tym czasie

wynagrodzenie uległo obniże-

niu w stosunku do wynagro-

dzenia uzyskiwanego przed

rehabilitacją.

komisji lekarskiej ZUS,

w przypadku wniesienia

sprzeciwu od orzeczenia

lekarza orzecznika ZUS

lub zgłoszenia zarzutu

wadliwości tego orzecze-

nia przez prezesa ZUS.

Jeżeli zasiłek wypłacany

jest przez ZUS, do jego wy-

miesiące – maksymalnie przez

taki czas przysługuje prawo do

zasiłku wyrównawczego

Brak prawa do zasiłku

Zasiłek wyrównawczy nie

przysługuje pracownikowi:

■

uprawnionemu do emery-

tury, renty z tytułu nie-

zdolności do pracy albo

nauczycielskiego świad-

czenia kompensacyjnego,

płaty niezbędne jest zaświad-

czenie płatnika składek wy-

stawione na druku ZUS Z-3.

Zasiłek wyrównawczy wy-

płaca się na podstawie listy

wypłat wynagrodzeń lub na

podstawie listy płatniczej za-

siłków sporządzonej na dru-

ku ZUS Z-19.

Wypłatę zasiłku wyrów-

nawczego ewidencjonuje się

w karcie zasiłkowej na druku

ZUS Z-17 (ewidencja ta mo-

że być prowadzona także

w formie elektronicznej).

Ustanie prawa do zasiłku

Prawo do zasiłku wyrównaw-

czego ustaje:

■

za okresy niezdolności do

pracy z powodu choroby,

sprawowania opieki lub po-

bierania zasiłku macierzyń-

skiego, a także za okresy

usprawiedliwionych nie-

obecności w pracy z innych

przyczyn, za które pracow-

nik nie otrzymuje wynagro-

dzenia,

■ który w okresie rehabili-

tacji zawodowej osiąga

wynagrodzenie równe al-

bo wyższe od wynagro-

dzenia pobieranego po-

przednio.

Przykład: Praca podczas rehabilitacji

z dniem zakończenia re-

habilitacji zawodowej

i przesunięcia do innej

pracy, nie później jednak

niż po 24 miesiącach od

dnia, w którym ubezpie-

czony będący pracowni-

kiem podjął rehabilitację,

■ jeżeli z uwagi na stan

zdrowia ubezpieczonego

będącego pracownikiem

rehabilitacja zawodowa

stała się niecelowa.

Podstawa prawna

Art. 23–25, art. 39, art. 47 ustawy

z 25 czerwca 1999 r. o świadcze-

niach pieniężnych z ubezpieczenia

społecznego w razie choroby i ma-

cierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2005 r.

nr 31, poz. 267 z późn. zm.).

W lipcu 2009 r. pracownik nie przepracował pełnego mie-

siąca w ramach rehabilitacji zawodowej, ponieważ przez 14

dni opiekował się chorą żoną i otrzymał z tego tytułu zasi-

łek opiekuńczy. Przychód pracownika za 13 dni pracy w ra-

mach rehabilitacji zawodowej wyniósł 1214 zł. Przeciętne

miesięczne wynagrodzenie przed podjęciem rehabilitacji

za okres 12 miesięcy wyniosło 3055,44 zł. Zatem zasiłek

wyrównawczy za lipiec 2009 r. wyniósł 581,98 zł.

Został obliczony w następujący sposób:

■ przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika wyno-

szące 3055,44 zł zostało pomniejszone o jedną trzydziestą

część za każdy dzień nieobecności pracownika w pracy z po-

wodu sprawowania opieki, tj. o kwotę 1425,90 zł (3055,44

zł : 30 = 101,85 zł; 101,85 zł x 14 dni sprawowanej opieki)

i wyniosło 1629,54 zł (3055,44 zł – 1425,90 zł),

■ wynagrodzenie w ramach rehabilitacji zawodowej wyniosło

1047,56 zł [1214 zł – 166,44 zł (13,71 proc. z kwoty 1214 zł)],

■ zasiłek wyrównawczy za lipiec 2009 r. wynosi 581,98 zł

(1629,54 zł – 1047,56 zł).

Przyznanie zasiłku

O potrzebie rehabilitacji zawo-

dowej pracownika orzeka wo-

jewódzki ośrodek medycyny

pracy lub lekarz orzecznik Za-

kładu Ubezpieczeń Społecz-

nych. Od orzeczenia lekarza

orzecznika ZUS pracowniko-

wi przysługuje prawo wniesie-

nia sprzeciwu do komisji lekar-

skiej ZUS, w ciągu 14 dni od

daty otrzymania orzeczenia.

Ustalanie wysokości zasiłku

Zasiłek wyrównawczy stano-

wi różnicę między przecięt-

nym miesięcznym wynagro-

dzeniem, które pracownik po-

bierał w okresie 12 miesięcy

przed powstaniem prawa do

zasiłku wyrównawczego,

a miesięcznym wynagrodze-

Dokumentowanie uprawnień

Rehabilitacja zawodowa pra-

cownika następuje na podsta-

wie orzeczenia:

rekompensuje niższe zarobki

■

E 2

Ekspert GP

7 stycznia 2010 nr 4 (2635) www.gazetaprawna.pl

EKSPERT WYJAŚNIA

DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA Zasady wyboru oznaczenia firmy

Nazwa przedsiębiorcy

Czy firma jest sprzedawana

z przedsiębiorstwem

Czytelnik zamierza zbyć swoje przedsiębiorstwo.

Czy wraz z nim sprzedaży podlega firma?

Firma jest oznaczeniem identyfikującym przedsiębior-

cę (a nie jego przedsiębiorstwo) i dlatego nie może być

zbyta. Nie może bowiem wprowadzać w błąd co do oso-

by przedsiębiorcy. Zakaz ten ma charakter bezwzględ-

ny. Przedsiębiorca może jednak upoważnić innego

przedsiębiorcę do korzystania ze swej firmy (tj. udzielić

mu licencji na używanie firmy). Jednakże korzystanie

z firmy na podstawie upoważnienia jest dopuszczalne

tylko wtedy, gdy nie wprowadza w błąd innych uczest-

ników obrotu, np. co do osoby przedsiębiorcy korzysta-

jącego z firmy innego przedsiębiorcy.

Nabywca przedsiębiorstwa może je nadal prowadzić

pod dotychczasową nazwą. Powinien on jednak umie-

ścić dodatek wskazujący na jego (tj. nabywcy) firmę lub

nazwisko.

Firma jest oznaczeniem, pod którym działa przedsiębiorca. Ma ona służyć jego

identyfikacji. Powinna więc odróżniać się od nazw innych przedsiębiorców,

ale z zachowaniem wymagań prawa – nie może być bowiem całkowicie dowolnie

zbudowana.

Katarzyna Wójcik-Adamska

katarzyna.wojcik@infor.pl

Zasady konstruowania nazw

osób prawnych oraz wskazy-

wania form prawnych tych

osób są uregulowane w ak-

tach prawnych stanowiących

podstawę prawną tworzenia

i funkcjonowania danej osoby

prawnej. Na przykład zgodnie

z postanowieniami kodeksu

spółek handlowych firma

spółki kapitałowej powinna

zawierać dodatkowe oznacze-

nie – „spółka z ograniczoną

odpowiedzialnością” czy

„spółka akcyjna”. W firmie

osoby prawnej może znaleźć

z 16 lutego 2007 r. o ochronie

konkurencji i konsumentów

(Dz.U. nr 50, poz. 331 z późn.

zm.) przez rynek właściwy

rozumie się rynek towarów,

które ze względu na ich prze-

znaczenie, cenę oraz właści-

wości, w tym jakość, są uzna-

wane przez ich nabywców za

substytuty oraz są oferowa-

ne na obszarze, na którym ze

względu na ich rodzaj i wła-

ściwości, istnienie barier do-

stępu do rynku, preferencje

konsumentów czy znaczące

różnice cen i koszty trans-

Inaczej jest w przypadku

nazwisk historycznych. Sąd

Najwyższy w wyroku z 12

grudnia 1997 r. dopuścił bo-

wiem rejestrację znaków to-

warowych z użyciem nazw hi-

storycznych. Takim nazwi-

skiem w drodze analogii moż-

na posłużyć się także przy

konstruowaniu nazwy firmy.

Wyjątkiem jest imię i nazwi-

sko Fryderyka Chopina, któ-

re podlega ochronie na mocy

ustawy o ochronie dziedzic-

twa Fryderyka Chopina.

Prawo zawiera wiele ogra-

niczeń i nakazów, które doty-

czą nazwy i firmy przedsię-

biorcy. Łączy się to z brakiem

dowolności w doborze nazwy

przedsiębiorstwa. Przedsię-

biorca nie może więc w pełni

puścić wodzy fantazji. Wybie-

rając swoją firmę, musi kie-

rować się wymogami prawa.

Podstawa prawna

Art. 3 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konku-

rencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503 z późn. zm.).

Art. 433–435 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny

(Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Kto ma prawo do firmy

Internautka prowadzi pensjonat. Wraz z mężem wy-

myślili dla niego oryginalną nazwę. Po roku okazało

się, że kto inny w tej samej miejscowości zaczął pro-

wadzić pensjonat pod taką samą nazwą. Komu sąd

przyzna prawo do nazwy?

Spółka cywilna

Przedsiębiorcy będący oso-

bami fizycznymi, którzy chcą

prowadzić przedsiębiorstwo

w formie spółki cywilnej, mu-

szą w nazwie firmy zamieścić

imiona i nazwiska wszyst-

kich wspólników, którzy za-

warli umowę spółki. Nawet

jeżeli wspólników jest kilku,

to w nazwie nie można podać

nazwiska tylko jednego

z nich.

Przedsiębiorca, który jed-

noosobowo prowadzi działal-

ność gospodarczą, jako na-

zwę firmy podaje swoje imię

i nazwisko. Może to być na-

zwisko podwójne, a zamiast

jednego imienia – dwa, jeżeli

używa jednocześnie obu. Nie

może jednak posługiwać się

inicjałami, czy zamiast imie-

nia nie może w nazwie zamie-

ścić tylko jego pierwszej lite-

ry. Do nazwy firmy przedsię-

biorca może włączyć pseudo-

nim.

W nazwie powinna się zna-

leźć także informacja o tym,

że działalność prowadzona

jest w formie spółki cywilnej.

Określenie formy prawnej

w nazwie można podać

w skrócie.

Dodatkowe określenia

W szczególnych sytuacjach

prawo wymaga, aby do

brzmienia firmy dodać do-

datkowe określenie. Firma

spółki kapitałowej w organi-

zacji powinna zawierać do-

datkowe określenie „w orga-

nizacji'. Likwidację spółki

prowadzi się z kolei pod fir-

mą z dodaniem sformułowa-

nia „w likwidacji”.

Ważne Firma jest dobrem intelektualnym, niekiedy o znacznej warto-

ści majątkowej, któremu ustawodawca przyznaje ochronę

Podstawową zasadą rozstrzygnięcia kolizji firm jest

przyjęta od dziesięcioleci w orzecznictwie polskich są-

dów i aprobowana przez naukę prawa reguła, że

większe prawo do firmy ma ten przedsiębiorca, który

wcześniej zaczął jej używać. Dla jej zilustrowania moż-

na przytoczyć wiele orzeczeń. Podobną sprawę do

przedstawionej w pytaniu rozstrzygnął Sąd Najwyższy

już w 1921 roku. Wtedy chodziło o nazwę hotelu. Do na-

zwy GRANDHOTEL – orzekł sąd – ma większe prawo

ten, kto jej dawniej używał.

Tak samo ten problem rozstrzygnął ustawodawca

w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. We-

dług niej na żądanie zainteresowanego sąd wyda orze-

czenie nakazujące przedsiębiorcy, który później zaczął

używać tego samego oznaczenia, podjęcie stosownych

środków zapobiegających, polegających w szczególno-

ści na wprowadzeniu zmian w oznaczeniu przedsiębior-

stwa, ograniczeniu zakresu terytorialnego używania

oznaczenia lub jego używaniu w określony sposób.

się także tzw. dodatek fakul-

tatywny, wskazujący przykła-

dowo na przedmiot działalno-

ści albo na jej siedzibę.

Orzecznictwo i ustawy

szczególne ograniczyły do-

wolność w obieraniu nazwy.

Nazwa nie może wprowadzać

w błąd, jeżeli chodzi o rodzaj

działalności. Tak więc osoba

prowadząca np. sklep spo-

żywczy nie powinna w nazwie

zamieszczać pojęcia „droge-

ria”. Nie jest konieczne wska-

zywanie w nazwie czy firmie,

czym się przedsiębiorca zaj-

muje, tzn. że oznaczenie

przedsiębiorcy wcale nie mu-

si określać rodzaju działalno-

ści.

portu, panują zbliżone wa-

runki konkurencji.

Zarezerwowane nazwy

Niektóre nazwy są zarezer-

wowane dla określonego ro-

dzaju działalności. Jako przy-

kład mogą posłużyć wyrazy

„kasa” czy „bank”. Pojęcia te

mogą być użyte w firmie tyl-

ko w przypadkach przewi-

dzianych w ustawie – Prawo

bankowe. Używanie wyrazu

„bank” przez innych przed-

siębiorców niż rzeczywiste

banki musi wskazywać jedno-

znacznie na inną działalność

niż działalność bankowa (np.

bank krwi, bank twarzy, bank

danych). W firmie nie można

dowolnie zamieszczać także

takich terminów, jak funda-

cja, spółdzielnia czy stowa-

rzyszenie.

Pewne ograniczenia można

również napotkać, gdy ktoś

chce zamieścić w nazwie fir-

my cudze nazwisko lub pseu-

donim. W takim przypadku

potrzebna mu bowiem będzie

pisemna zgoda osoby zainte-

resowanej, a w razie jej

śmierci – pisemna zgoda mał-

żonka i dzieci. Jeśli przedsię-

biorca nie uzyska takiej zgo-

dy, ale swoje plany zrealizuje,

narazi się na proces o naru-

szenie dóbr osobistych.

Rejestracja firmy

Firma przedsiębiorcy musi

być jawna dla osób trzecich.

Przedsiębiorca powinien więc

ją umieścić we właściwym re-

jestrze, tj. w rejestrze przed-

siębiorców lub w ewidencji

działalności gospodarczej. Re-

jestr przedsiębiorców jest

uregulowany ustawą o Krajo-

wym Rejestrze Sądowym. Re-

jestracji w rejestrze przedsię-

biorców podlegają spółki han-

dlowe. W aktach rejestrowych

zamieszcza się wzmiankę

o dacie, godzinie i minucie do-

konania wpisu w rejestrze.

Dzięki temu można stwier-

dzić, która spółka najpierw

zarejestrowała swoją firmę.

W przypadku przedsiębior-

ców będących osobami fi-

zycznymi, zasady ich reje-

stracji określa ustawa o swo-

bodzie działalności gospodar-

czej. Podlegają oni wpisowi

do ewidencji działalności go-

spodarczej. Taką ewidencję

prowadzi gmina właściwa dla

miejsca zamieszkania przed-

siębiorcy.

Podstawa prawna

Art. 6 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konku-

rencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503 z późn. zm.).

Orzeczenie SN z 21 listopada 1921 r. (sygn. akt C I 795/20, OSN

1921, poz. 103, s. 194).

Nieuczciwa konkurencja

Zgodnie z art. 3 ust. 2 i ust. 1

ustawy z 16 kwietnia 1993 r.

o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji wprowadzenie

w błąd poprzez błędne ozna-

czenie przedsiębiorstwa sta-

nowi czyn nieuczciwej kon-

kurencji, jeśli narusza inte-

res innego przedsiębiorcy

lub klienta. Chodzi o wymóg

konstruowania firm w taki

sposób, aby jedna dosta-

tecznie odróżniała się od

firm innych przedsiębior-

ców. Przedsiębiorca nie mo-

że więc podszywać się pod

innego i korzystać z jego re-

nomy. Dlatego przedsiębior-

cy działający na tym samym

rynku nie mogą konstruować

podobnych nazw firm. Poję-

cie „rynek” może obejmować

obszar całego kraju, region

czy terytorium jednej miej-

scowości (tzw. rynek lokal-

ny), w obrębie którego ma

miejsce rzeczywiste prowa-

dzenie działalności. W przy-

padku interpretacji pojęcia

„ten sam rynek” powinien

być również brany pod uwa-

gę przedmiot działalności

przedsiębiorcy. W ustawie

Czy po przekształceniu spółki

trzeba zmienić firmę

Spółka jawna

Analogiczne reguły odnoszą

się do działalności prowadzo-

nej w formie spółki jawnej.

Firma spółki jawnej powinna

bowiem zawierać nazwiska

lub firmy (nazwy) wszystkich

wspólników albo nazwisko al-

bo firmę (nazwę) jednego al-

bo kilku wspólników. Różnicę

stanowi dodatkowe oznacze-

nie „spółka jawna”. W obro-

cie dopuszczalne jest używa-

nie skrótu sp.j.

Wspólnicy spółki cywilnej chcą ją przekształcić

w spółkę jawną. Nie chcą jednak zmieniać jej nazwy,

ponieważ przez lata wyrobili sobie renomę na rynku.

Czy muszą ją zmienić?

Muszą, aczkolwiek zmiana będzie nieznaczna i nie za-

grozi pozycji spółki. Firmą spółki cywilnej są imiona

i nazwiska wszystkich wspólników. Firma zawiera też

dodatkowe oznaczenie „spółka cywilna”. Spółka jawna

powstała po przekształceniu spółki cywilnej powinna

mieć firmę zawierającą nazwiska lub firmy (nazwy)

wszystkich wspólników albo tylko jednego, albo kilku

wspólników z dodatkowym oznaczeniem „spółka jawna”.

W obrocie spółka może używać skrótu sp.j. Przekształ-

cona spółka może więc zachować dotychczasową na-

zwę i tylko zmienić dodatkowe określenie formy praw-

nej: spółka jawna na spółka cywilna.

Żądania poszkodowanego przedsiębiorcy

Osoby prawne

Inne reguły obowiązują przy

określaniu nazwy przedsię-

biorcy będącego osobą praw-

ną. Firmą osoby prawnej jest

jej nazwa. Nazwa to dowolne

określenie słowne. Firma ta

zawiera poza tym obligatoryj-

ny element w postaci określe-

nia jej formy prawnej, który

może być podany w skrócie.

Kiedy inny przedsiębiorca posługuje się czyjąś firmą, moż-

na od niego żądać:

■ zaniechania niedozwolonych działań,

■ usunięcia skutków niedozwolonych działań,

■ złożenia jednokrotnego lub wielokrotnego oświadczenia

odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie,

■ naprawienia wyrządzonej szkody,

■ wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści,

■ zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony

cel społeczny związany ze wspieraniem kultury polskiej lub

ochroną dziedzictwa narodowego.

Podstawa prawna

Art. 435 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny

(Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Art. 24 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych

(Dz.U. nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Katarzyna Wójcik-Adamska, ekspert Gazety Prawnej

www.gazetaprawna.pl nr 4 (2635) 7 stycznia 2010

Ekspert GP

E 3

nie może być dowolna

Przysługujące przedsiębior-

cy prawo do firmy podlega

ochronie.

Naruszanie prawa do firmy

może polegać na wykorzy-

stywaniu pełnego jej brzmie-

nia albo tylko jej charaktery-

stycznej części. Istotne jest,

czy indywidualizuje ona

przedsiębiorcę w obrocie.

DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA Oznaczenie przedsiębiorcy

Firma nie może być zbyta

Ochrona prawna firmy

Ochrona zależy od spełnienia

przesłanek, o których mowa

w art. 43 10 kodeksu cywilne-

go. Przepis ten ma zastosowa-

nie w przypadku podjęcia

przez osobę trzecią bezpraw-

nych działań zagrażających

prawu do firmy lub narusza-

jących to prawo. W razie za-

grożenia lub naruszenia tego

prawa, przedsiębiorca może

żądać:

■

Działanie pod jedną firmą

Każdy przedsiębiorca może

mieć tylko jedną firmę. Nie

może więc działać pod kilko-

ma firmami. Co więcej, firma

oddziału osoby prawnej za-

wiera pełną nazwę tej osoby

oraz określenie „oddział” ze

wskazaniem miejscowości,

w której oddział ma siedzibę.

Ustawodawca nie mówi jed-

nak nic o oddziale firmy oso-

by fizycznej.

Katarzyna Wójcik-Adamska

katarzyna.wojcik@infor.pl

według zaleceń franszyzodaw-

cy oraz zapłacić mu umówione

wynagrodzenie. Strony tej

umowy są (prawnie i finanso-

wo) odrębnymi podmiotami.

Franszyzobiorca to zwykle

słabszy gospodarczo przedsię-

biorca, który korzysta z lepszej

sytuacji ekonomicznej fran-

szyzodawcy. Umowa taka, po-

za przyznaniem prawa do ko-

rzystania z cudzej firmy, pole-

ga na możliwości posługiwania

się niematerialnymi składni-

kami prowadzonego przez nie-

go przedsiębiorstwa, decydu-

jącymi o jego renomie na ryn-

ku, takimi ja nazwa, znak to-

warowy czy know-how.

czone w firmie, utracił człon-

kostwo. Firma może pozostać

niezmieniona, gdy były wspól-

nik wyrazi na to zgodę. W ra-

zie jego śmierci konieczna jest

natomiast łączna zgoda mał-

żonka i dzieci. Zgoda musi być

wyrażona na piśmie.

W przypadku kontynuowa-

nia działalności gospodarczej

danej osoby fizycznej przez

inną osobę fizyczną, będącą

jej następcą prawnym na po-

zostawienie w firmie nazwi-

ska poprzednika następca ten

musi uzyskać jego zgodę,

a w razie jego śmierci – zgodę

małżonka i dzieci. Co więcej,

aby można było zachować na-

zwisko poprzednika w firmie

osoby fizycznej, trzeba konty-

nuować jego działalność go-

spodarczą. Następca prawny

powinien zamieścić również

swoje nazwisko w firmie. Na-

stępcą prawnym przedsię-

biorcy może być zarówno oso-

ba fizyczna będąca spadko-

biercą, jak i osoba fizyczna,

która kupiła przedsiębior-

stwo.

Wszystkie zmiany w firmie

należy ujawnić w rejestrze.

Wprowadzenie zmian wyma-

ga sporządzenia i złożenia od-

powiedniego wniosku. Służy

temu formularz KRS-Z1, czy-

li Wniosek o zmianę danych

podmiotu w rejestrze przed-

siębiorców (spółka jawna,

spółka partnerska, spółka ko-

mandytowa).

zaniechania działań za-

grażających prawu do

firmy,

Przedsiębiorca może upo-

ważnić innego przedsię-

biorcę do używania jego

firmy, tylko jeżeli nie wpro-

wadzi w błąd klientów.

Przedsiębiorca nie może zbyć

firmy, może natomiast upoważ-

nić do korzystania z niej inne-

go przedsiębiorcę. Powodem,

dla którego warto posługiwać

się cudzą firmą jest korzysta-

nie z jej renomy, popularności

i zaufania, jakimi cieszy się ona

na rynku. Przedsiębiorca po-

sługujący się cudzą firmą, nie

może jednak wprowadzać

klientów w błąd co do osoby

przedsiębiorcy, miejsca działal-

ności i źródeł zaopatrzenia.

usunięcia skutków na-

ruszenia prawa do fir-

my,

■ złożenia oświadczenia

lub oświadczeń w odpo-

wiedniej treści i formie,

Zmiana formy prawnej

W razie przekształcenia oso-

by prawnej firmę można po-

zostawić bez zmian. Przed-

siębiorca w określonych pra-

wem przypadkach jest bo-

wiem zobowiązany do

zmiany firmy, lecz nie w każ-

dym przypadku. W razie

wspomnianego przekształce-

nia osoby prawnej, można za-

chować dotychczasową fir-

mę z wyjątkiem określenia

wskazującego na formę

prawną.

To samo dotyczy prze-

kształcenia spółki osobowej.

Jeżeli jednak przedsiębiorca

przy przekształceniu zdecy-

duje się na całościową zmia-

nę firmy, a nie tylko dodatko-

wego jej oznaczenia, spółka

ma obowiązek podawania (w

nawiasie) dawnej firmy obok

nowej przynajmniej przez

okres roku od dnia prze-

kształcenia.

■

naprawienia wyrządzo-

nej szkody na zasadach

ogólnych,

Utrata członkostwa

Zmiana będzie także koniecz-

na, gdy wspólnik spółki, któ-

rego nazwisko było zmiesz-

Podstawa prawna

Ustawa z 30 czerwca 2000 r.

– Prawo własności przemysłowej

(t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 119, poz. 117

późn. zm.).

wydania korzyści uzy-

skanej przez osobę, któ-

ra dopuściła się naru-

szenia.

Roszczenie o naprawienie

wyrządzonej szkody oraz

roszczenie o wydanie korzy-

ści przysługują pokrzywdzo-

nemu alternatywnie – musi

dokonać wyboru jednego

z nich.

Ponadto korzystanie z takiej

samej firmy, jaką posiada in-

ny przedsiębiorca, stanowi

czyn nieuczciwej konkurencji

w rozumieniu ustawy o zwal-

czaniu nieuczciwej konkuren-

cji, ponieważ może wprowa-

dzać klientów w błąd. Na pod-

stawie tego aktu na żądanie

zainteresowanego sąd wyda

orzeczenie nakazujące, aby

przedsiębiorca, który później

zaczął używać tego oznacze-

nia, podjął stosowne środki

zapobiegające, polegające

w szczególności na wprowa-

dzeniu zmian w oznaczeniu

przedsiębiorstwa, ogranicze-

niu zakresu terytorialnego

używania oznaczenia lub jego

używaniu w określony sposób.

Ochrona prawa do firmy jest

realizowana także w postępo-

waniu nieprocesowym przez

sąd rejestrowy. Ma on bowiem

obowiązek sprawdzania, czy

zgłaszane do rejestru firmy

mają brzmienie zgodne z pra-

wem. Sąd sprawdza także, czy

wpis danej firmy nie narusza

prawa do firmy innych przed-

siębiorców. Bada, czy ich

brzmienie dostatecznie się

różni.

Naruszenie prawa do firmy

polega najczęściej na za-

właszczeniu cudzej firmy

w celu wyzyskania jej znajo-

mości na rynku i korzystania

z jej renomy. Może to przeja-

wiać się w różny sposób. Nie-

uczciwi przedsiębiorcy wyko-

rzystują cudzą firmę w rekla-

mie lub nakładają na opako-

wanie towaru.

Forma umowy

Upoważnienie do korzystania

z firmy może nastąpić na pod-

stawie udzielonej licencji.

Ustawodawca nie daje jednak

żadnych wskazówek co do wa-

runków i zakresu korzystania

z firmy. Posługiwanie się nią

niewątpliwie może wiązać się

z obowiązkiem uiszczenia

opłaty licencyjnej. Nie za-

strzeżono jednak, w jakiej for-

mie powinna być zawarta ta-

ka umowa. Dla celów dowodo-

wych lepiej jest obrać formę

pisemną. Wymóg formy pi-

semnej pod rygorem nieważ-

ności jest wymagany tylko dla

umów licencyjnych w prawie

własności przemysłowej.

Ponieważ przedsiębiorca

działa pod własną firmą, licen-

cja wygasa z chwilą ustania je-

go bytu prawnego lub w mo-

mencie zmiany firmy przez

przedsiębiorcę. Obie zmiany

należy ujawnić we właściwym

rejestrze.

Prawo nie dopuszcza udzie-

lenia licencji wyłącznej z jed-

noczesnym zobowiązaniem się

licencjodawcy do nieskorzy-

stania z własnej firmy. Przed-

siębiorca jest bowiem zobo-

wiązany do działania pod fir-

mą i ograniczony do posiada-

nia jednej firmy.

Promocja

Podstawa prawna

Ustawa z 16 kwietnia 1993 r.

o zwalczaniu nieuczciwej konku-

rencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 153,

poz. 1503 z późn. zm.).

Ustawa z 3 lutego 2001 r. o ochro-

nie dziedzictwa Fryderyka Chopi-

na (Dz.U. nr 16, poz. 168).

Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Pra-

wo bankowe (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr

72, poz. 665 z późn. zm.).

Skład firmy

Firma = korpus + dodatek

obligacyjny + dodatek fakul-

tatywny

Firma osoby fizycznej

= imię, nazwisko (korpus)

+ pseudonim, określenie

przedmiotu działalności,

miejsce prowadzenia dzia-

łalności (dodatek fakulta-

tywny)

Umowa franszyzy

Ponieważ korzystając z cudzej

firmy, nie można wprowadzać

klienta w błąd, jedynym rodza-

jem umowy, który daje możli-

wość posługiwania się firmą

innego przedsiębiorcy, jest

umowa franszyzowa. W takim

kontrakcie franszyzodawca

udziela franszyzobiorcy po-

zwolenia na prowadzenie w ra-

mach sieci określonej działal-

ności gospodarczej pod firmą

franszyzodawcy, a franszyzo-

biorca zobowiązuje się taką

działalność prowadzić ściśle

Firma osoby prawnej

= nazwa (korpus)

+ wskazanie formy prawnej

(dodatek obligacyjny)

+ przedmiot działalności,

siedziba, określenia dowol-

nie obrane (dodatek fakul-

tatywny)

■

E 4

Ekspert GP

7 stycznia 2010 nr 4 (2635) www.gazetaprawna.pl

PODATKI Nabycie przedsiębiorstwa lub jego części

Nabywca odpowiada za zaległości

GP ODPOWIADA

W zależności od tego, w jaki sposób nabywca przedsiębiorstwa uzyskuje prawo

do dysponowania składnikami majątku firmy, powstają dla niego różne skutki

podatkowe.

Czy część przedsiębiorstwa

powinna obejmować nieruchomość

Podatnik zamierza wnieść do spółki kapitałowej jeden

z oddziałów przedsiębiorstwa. Czy jednym z koniecz-

nych elementów, aby oddział został uznany za zorgani-

zowaną część przedsiębiorstwa, jest przypisanie do nie-

go nieruchomości?

Przemysław Molik

przemyslaw.molik@infor.pl

stwa lub jego zorganizowanej

części, wynikającej z ksiąg

przedsiębiorstwa, określonej

na dzień objęcia tych udziałów

(akcji), wkładów nie wyższej

jednak niż ich wartość nomi-

nalna z dnia objęcia.

Ta zasada rozpoznania przy-

chodu nie będzie mieć jednak

zastosowania w przypadku

wkładów niepieniężnych (w tym

przedsiębiorstwa lub jego zor-

ganizowanej części) do spółek

handlowych nieposiadających

osobowości prawnej, tj. spółek

osobowych (spółka jawna, spół-

ka partnerska, spółka koman-

dytowa, spółka komandytowo-

-akcyjna) albo spółki cywilnej.

w konsekwencji nie ma zastoso-

wania wyłączenie z art. 2 pkt

4 ustawy o PCC, na podstawie

którego PCC nie obciąża czyn-

ności opodatkowanych VAT.

Tak więc umowa sprzedaży rze-

czy i praw (zbycie przedsiębior-

stwa) będzie obciążona

2-proc. stawką podatku. Ewen-

tualna sprzedaż poszczególnych

składników majątkowych była-

by zwolniona z PCC, ale wów-

czas podlegałaby opodatkowa-

niu VAT.

datków niepobranych oraz po-

branych, a niewpłaconych

przez płatników lub inkasen-

tów), a także odsetek za zwło-

kę od zaległości podatkowych

oraz oprocentowania, o któ-

rym mowa w art. 107 par. 2 pkt

3 (czyli niezwrócone w termi-

nie zaliczki naliczonego podat-

ku od towarów i usług oraz

oprocentowanie tych zaliczek),

powstałych po dniu nabycia.

Przepisów o odpowiedzial-

ności nabywcy przedsię-

biorstwa lub jego zorganizo-

wanej części nie stosuje się

do nabycia w postępowaniu

egzekucyjnym oraz upadło-

ściowym.

Przedsiębiorstwo albo jego

zorganizowana część jest

szczególnym przedmiotem

obrotu na rynku. Przepisy po-

datkowe dla potrzeb rozlicze-

nia czynności związanych

z przedsiębiorstwem odwołu-

ją się do definicji przedsię-

biorstwa przyjętej w kodeksie

cywilnym. Zgodnie z tym

przedsiębiorstwo jest zorga-

nizowanym zespołem skład-

ników niematerialnych i ma-

terialnych przeznaczonym do

prowadzenia działalności go-

spodarczej, natomiast zorga-

nizowaną częścią przedsię-

biorstwa jest finansowo wy-

odrębniony w istniejącym

przedsiębiorstwie zespół

składników materialnych

i niematerialnych.

NIE Nie stanowi przychodu podatkowego objęcie

udziałów lub akcji w zamian za wkład niepieniężny

w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej

części.

Część przedsiębiorstwa jest definiowana jako organizacyj-

nie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębior-

stwie zespół składników materialnych i niematerialnych.

Organy podatkowe często prezentują jednak stanowisko,

że nieodłącznym elementem zorganizowanej części przed-

siębiorstwa jest nieruchomość lub tytuł prawny do nieru-

chomości, będącej miejscem prowadzenia działalności –

posiadanie miejsca realizacji zadań gospodarczych warun-

kuje zdolność samodzielnej części przedsiębiorstwa do by-

cia samodzielnym podmiotem gospodarczym.

Jednak w ocenie m.in. WSA w Gdańsku w orzeczeniu

z 24 listopada 2009 r. (sygn. akt I SA/Gd 494/09) zespół

składników materialnych i niematerialnych przezna-

czonych do realizacji określonych zadań gospodarczych

niezawierający praw do nieruchomości może stanowić

niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie wykonujące

te zadania. Konieczne jest jednak każdorazowe indywi-

dualne rozpoznanie struktury zorganizowanej części

przedsiębiorstwa. W sytuacji gdy przyczyną wniesienia

aportu do innego podmiotu są np. kłopoty lokalowe, to

w nowym podmiocie oddział przedsiębiorstwa znajdzie

miejsce realizacji zadania gospodarczego.

Odpowiedzialność nabywcy

Istotne jest również, że zgod-

nie z przepisami ustawy Or-

dynacja podatkowa (art. 112

ustawy) w części dotyczącej

odpowiedzialności podatko-

wej nabywca przedsiębior-

stwa lub zorganizowanej czę-

PCC od wniesienia aportu

Wniesienie aportem przed-

siębiorstwa albo jego zorga-

Podstawa prawna

Art. 55 ust. 1, 2; art. 75 ust. 1 par.

1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Ko-

deks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93

z późn. zm.).

Art. 112 ustawy z 29 sierpnia 1997 r.

– Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U.

z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Art. 4a pkt 2, 3, 4; art. 12 ust. 1 pkt

7 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podat-

ku dochodowym od osób prawnych

(t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654

z późn. zm.).

Art. 5a pkt 2, 3, 4; art. 21 ust. 1 pkt

109 ustawy z 26 lipca 1991 r. o po-

datku dochodowym od osób fizycz-

nych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz.

176 z późn. zm.).

Art. 2 pkt 4 ustawy z 9 września

2000 r. o podatku od czynności cy-

wilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr

68, poz. 450 z późn. zm.).

Art. 6 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług (Dz.U.

nr 54, poz 535, z późn. zm.).

Ważne Nominalna wartość udziałów (akcji) objętych w zamian za wkład

niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej

części w spółce kapitałowej nie stanowi przychodu do opodatko-

wania w dniu objęcia

Objęcie udziałów

Skutki podatkowe z tytułu ob-

jęcia udziałów w spółce w za-

mian za wkład w postaci

przedsiębiorstwa lub jego zor-

ganizowanej części uzależnio-

ne są od tego, czy nabyte

przedsiębiorstwo zostanie

wniesione aportem do spółki

kapitałowej (powstaje przy-

chód z objęcia udziałów) albo

spółki osobowej (wniesienie

wkładu niepieniężnego nie po-

woduje powstania przychodu).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt

7 ustawy o podatku dochodo-

wym od osób prawnych

(CIT) oraz art. 21 ust. 1 pkt

109 ustawy o podatku docho-

dowym od osób fizycznych

(PIT) przychodem jest nomi-

nalna wartość udziałów (ak-

cji) w spółce kapitałowej

(spółka z ograniczoną odpo-

wiedzialnością, akcyjna, eu-

ropejska) albo wkładów

w spółdzielni objętych w za-

mian za wkład niepieniężny

w innej postaci niż przedsię-

biorstwo lub jego zorganizo-

wana część. Oznacza to, że

otrzymanie udziałów w za-

mian za wkład niepieniężny

podlega opodatkowaniu po-

datkiem dochodowym,

a przychodem jest nominal-

na wartość objętych udzia-

łów. Wniesienie przedsię-

biorstwa lub jego zorganizo-

wanej części nie jest jednak

wyłączone z tego przepisu,

ale nie będzie stanowiło przy-

chodu podatkowego.

Przychód ten powstanie do-

piero w wyniku ewentualnego

późniejszego zbycia udziałów

lub akcji. Wtedy koszt ustala

się zgodnie z przepisem art. 15

ust. 1k pkt 2 ustawy o CIT albo

art. 22 ust. 1f pkt 2 ustawy

o PIT w wartości przedsiębior-

nizowanej części do spółki

kapitałowej skutkuje pod-

wyższeniem kapitału zakła-

dowego, a tym samym ozna-

cza zmianę umowy spółki i

powinno podlegać opodatko-

waniu podatkiem od czynno-

ści cywilnoprawnych (PCC).

Podstawą opodatkowania

jest wartość, o którą podwyż-

szono kapitał zakładowy,

przy zawarciu umowy – war-

tość kapitału zakładowego.

Stawka podatku wynosi 0,5

proc.

Istotne jest jednak to, że

z początkiem 2009 roku PCC

nie podlegają czynności re-

strukturyzacyjne spółek kapi-

tałowych. Chodzi o umowy

spółki i ich zmiany związane

z łączeniem spółek kapitało-

wych, przekształceniem spół-

ki kapitałowej w inną spółkę

kapitałową oraz wniesieniem

do spółki kapitałowej, w za-

mian za jej udziały lub akcje –

oddziału spółki kapitałowej.

W praktyce pewne wątpliwo-

ści mogą jednak powstawać

w związku z tym, że przepisy

o PCC nie definiują oddziału,

a zatem nie jest do końca ja-

sne, czy to wyłączenie od PCC

obejmuje również wniesienie

aportem przedsiębiorstwa.

Problematyczne może być tak-

że powstanie obowiązku w za-

kresie opodatkowania PCC, jaki

ciąży na kupującym przy umo-

wach sprzedaży. Przy tym trze-

ba mieć jednak na uwadze, że do

transakcji zbycia przedsiębior-

stwa lub jego zorganizowanej

części nie stosuje się ustawy

o VAT – określa to art. 6 pkt

1 ustawy o VAT. Tym samym

ści przedsiębiorstwa odpo-

wiada całym swoim mająt-

kiem solidarnie z podatnikiem

za powstałe do dnia nabycia

zaległości podatkowe związa-

ne z prowadzoną działalno-

ścią gospodarczą, chyba że

przy zachowaniu należytej

staranności nie mógł wiedzieć

o tych zaległościach.

Zakres odpowiedzialności

nabywcy nie obejmuje przy

tym należności wymienionych

w art. 107 par. 2 pkt 1 (czyli po-

Podstawa prawna

Art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodo-

wym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym

od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Czy darowizna przedsiębiorstwa

stanowi przychód podatkowy

Rodzice zamierzają przekazać synowi w formie daro-

wizny przedsiębiorstwo. Czy takie nabycie przedsię-

biorstwa będzie skutkowało obowiązkiem podatko-

wym w podatku dochodowym u obdarowanego?

Definicja przedsiębiorstwa

NIE Podstawowa zasada rozliczania kosztów podatko-

wych w przypadku podatników podatku dochodowego

od osób fizycznych określa, że kosztami uzyskania przy-

chodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia

przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła

przychodów (w tym koszt ten musi zostać poniesiony

przez podatnika). Przy czynności darowizny przedsię-

biorstwa obdarowany nie poniósł tego kosztu, a zatem

nie może wartości tej darowizny zaliczyć do kosztów.

Zgodnie z przepisami kosztem uzyskania przychodów są

odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości

niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) do-

konywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o ustawy

o PIT, z uwzględnieniem art. 23. Tym samym w razie na-

bycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części

w spadku lub darowiźnie łączną wartość początkową na-

bytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych

i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie

wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego

przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a war-

tością składników mienia, niebędących środkami trwały-

mi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, okre-

śloną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem skład-

ników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do

prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono

w szczególności:

■ oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego

wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

■ własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urzą-

dzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa

rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

■ prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nierucho-

mości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieru-

chomości lub ruchomości wynikające z innych stosun-

ków prawnych;

■ wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki

pieniężne;

■ koncesje, licencje i zezwolenia;

■ patenty i inne prawa własności przemysłowej;

■ majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

■ tajemnice przedsiębiorstwa;

■ księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalno-

ści gospodarczej.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyj-

nie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębior-

stwie zespół składników materialnych i niematerialnych,

w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określo-

nych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stano-

wić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące

te zadania.

Podstawa prawna

Art. 2 ust. 1 pkt 3; art. 22 ust. 1; art. 22 ust. 8; art. 22g ust. 15; art. 23

ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym

od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Przemysław Molik, ekspert Gazety Prawnej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: