Arkusz.II.pdf

Miejsce

na naklejkę

z kodem

(Wpisuje zdający przed

rozp oczęciem pra cy)

KOD ZDAJĄCEGO

PRÓBNY

EGZAMIN MATURALNY

Z WIEDZY

O SPOŁECZEŃSTWIE

ARKUSZ II

Arkusz II

(dla poziomu rozszerzonego)

Czas pracy 150 minut

GRUDZIEŃ

ROK 2004

Instrukcja dla zdającego

1. Proszę sprawdzić, czy arkusz egzaminacyjny zawiera 11 stron.

Ewentualny brak należy zgłosić przewodniczącemu zespołu

nadzorującego egzamin.

2. Proszę uważnie czytać wszystkie polecenia.

3. Odpowiedzi trzeba zapisać czytelnie w miejscu na to przezna-

czonym przy każdym zadaniu.

4. Proszę pisać tylko w kolorze niebieskim lub czarnym; nie pisać

ołówkiem.

5. Nie wolno używać korektora.

6. Błędne zapisy trzeba wyraźnie przekreślić. Wszelkie notatki

należy sporządzać tylko w brudnopisie, który nie będzie oce-

niany.

7. Obok każdego zadania podana jest maksymalna liczba punk-

tów, którą można uzyskać za jego poprawne rozwiązanie.

Za rozwiązanie

wszystkich zadań

można otrzymać

60 punktów .

Życzymy powodzenia!

(Wpisuje zdający przed rozpoczęciem pracy)

PESEL ZDAJĄCEGO

Próbny egzamin maturalny z wiedzy o społeczeństwie

Arkusz egzaminacyjny II

Zadanie 26. ( 8 pkt )

Przeczytaj zamieszczone poniżej teksty i wykonaj podane polecenia:

Kontynentalna „Stara Europa” w zasadzie po-

godziła się już z ujemnym przyrostem naturalnym.

Wśród Włochów (którzy mają najwięcej osób w

wieku „poprodukcyjnym”) do-minuje opinia, że

starzenie się społeczeństwa to cywilizacyjny sukces

(wydłużenie życia). Nie ma się czym martwić.

Trzeba się dostosować – podnieść wiek emerytalny,

by staruszkowie mogli dłużej pracować i dbać o

wykorzystanie potencjału, który posiadają. Niemcy

uważają, że ujemny przyrost to nieodwracalny

dopust i chcą dostosować życie społeczno-

ekonomiczne do potrzeb oraz możliwości społe-

czeństwa złożonego głównie z osób starszych – na

przykład poprzez rozbudowę systemów kształcenia

ustawicznego.

„Nowi Europejczycy”, którzy przeważnie od

niedawna borykają się z problemem radykalnie

ujemnego przyrostu, na ogół chcieliby z nim wal-

czyć. Eksperci rumuńscy uznali np., że – mówiąc

najogólniej – „państwo powinno coś z tym zrobić”

podnosząc poziom życia ludzi i udzielając społe-

czeństwu pomocy materialnej.

Eksperci litewscy większą wagę przywiązują

do głębszych zmian społecznych – znoszenia barier

edukacyjnych i ekonomicznych, promocji pracy

kobiet i pomocy dla osób starszych.

Finowie – którzy jak inni Skandynawowie

najwcześniej zderzyli się z „drugim przejściem”,

podobnie jak kraje Beneluksu zdołali odwrócić

niekorzystne trendy i największy dołek zdają się

mieć za sobą – nie wierzą w dopust Boży. Stawiają

na „renesans rodziny”. Nie chodzi o moralizator-

skie trucie ani o finansowanie przez państwo wie-

lodzietnej biedoty, lecz o stworzenie warunków, w

których nowoczesna gospodarka nie będzie szko-

dziła rodzinie. Trzon modelu fińskiego to zrówna-

nie sytuacji kobiet i mężczyzn w pracy i domu

między innymi poprzez wymaganie od pracodaw-

ców stworzenia przejrzystych systemów płacowych

i zasad awansowania, uelastycznienie czasu pracy,

kreowanie warunków, w których rodzice więcej

czasu będą spędzali z dziećmi.

Źródło: Polityka, 14 sierpnia 2004 r.

A. [0-3 pkt] Porównaj stanowiska państw „Starej Europy” i „Nowej Europy” wobec

problemu ujemnego przyrostu naturalnego. Podaj dwa przykłady.

.......................................................................................................................................................

W polityce zdominowanej przez przypadko-

wych, rozideologizowanych, słabo wykształconych

i intelektualnie rozleniwionych ludzi, prowadzonej

doraźnie „z wyborów na wybory” i miotanej potęż-

nymi naciskami rozmaitych lobby, myślenie o zło-

żonościach przyczyn oraz skutków procesów de-

mograficznych nie ma prawa się przebić. A demo-

grafia, podobnie jak kultura, spójność społeczna,

szczęście, edukacja, nie ma tak potężnego lobby,

jakie ma gospodarka, której politycy przeważnie też

nie rozumieją, lecz z której potrzebami, czując

presję biznesu, muszą się jakoś liczyć.

Problem dzieci nie jest w polskiej polityce

specjalnym wyjątkiem. Raczej odbija jej ogólniej-

sze słabości. Żaden dotychczasowy rząd nie miał

spójnej polityki społecznej. Słabością polskiego

myślenia i polskiej polityki jest „brak słuchu” na

takie problemy, brak cierpliwości, by się przez nie

przegryzać, i iluzoryczna wiara, że wzrost gospo-

darczy rozwiąże wszystkie problemy.

„Brak zrozumienia przez kolejne rządy ko-

nieczności pilnego opracowania programu polityki

ludnościowej sprawił, że Rządowa Rada Ludno-

ściowa postanowiła opracować własny program” –

pisze wprost jego współautorka prof. Irena Kotow-

ska. Program dopiero powstaje, ale jakoś trudno

sobie wyobrazić, że coś w polskiej rzeczywistości

zmieni, jeżeli nie dokona się zmiana w świadomo-

ści. To znaczy, jeżeli my i nasza klasa polityczna

nie damy się przekonać, że brak dzieci stanowi

strategiczne wyzwanie, z którym musimy się zmie-

rzyć.

Strona 2 z 11

Próbny egzamin maturalny z wiedzy o społeczeństwie

Arkusz egzaminacyjny II

Każdy rząd coś w sprawie dzieci robi i może

zaprezentować jakiś swój urzędowy optymizm, ale

prowadzone nieustannie reformy mają w istocie

tylko jeden wyrazisty i niezmienny skutek – ogra-

niczanie kosztów. Koszty oczywiście są ważne, ale

dwie rzeczy warto sobie wreszcie uświadomić. Po

pierwsze nic dobrego nas nie może czekać, jeżeli o

polityce demograficznej (i w ogóle o polityce spo-

łecznej) nie zaczniemy myśleć jak o inwestycjach

niezbędnych, byśmy jako tako przetrwali. Po dru-

gie, że wydatki są często mniej ważne od dobrych

rozwiązań instytucjonalnych. Takie myślenie

w Polsce się nie przyjmuje. Nie tylko dlatego, że

rządzi „logika kosztów”, lecz także dlatego, że

„logika inwestycji” wymagałaby racjonalizowania

decyzji i określenia celów. A to jest politycznie i

intelektualnie trudne.

W dużej mierze to właśnie „logika koszów”

(które trzeba ciąć) powoduje, że polska polityka

społeczna ogranicza się do zatykania dziur i

„świadczeń” dla grup upośledzonych. Jak to ujęła

prof. Kotowska, podsumowując politykę demogra-

ficzną III Rzeczpospolitej, świadczenia „przybrały

głównie charakter socjalny, mający na celu wspie-

ranie rodzin ubogich”. Oczywiście dzieci, które się

urodziły, powinny mieć możliwie godne dzieciń-

stwo. Ale potrzebny jest też program pozytywny.

Warto więc przed rządowym decydentem postawić

brutalne pytanie: do czego w istocie zmierza? Czy

jego celem jest sytuacja, w której rosnąca część

dzieci będzie się rodziła i wychowywała w słabych

ekonomicznie rodzinach (takich, dla których sym-

boliczne zasiłki stanowią istotną zachętę). Czy też

możliwa jest jakaś szczególna aktywność rządu

zmierzająca do tego, żeby zwiększyć skłonność

prokreacyjną w środowiskach, które radzą sobie w

dzisiejszej rzeczywistości? Tu nie potrzeba zasił-

ków ani wielkich kosztów. Potrzeba głównie zmian

instytucjonalnych.

Źródło: Polityka, 14 sierpnia 2004 r.

B. [0-2 pkt] Wymień w sześciu punktach wady polityki rządu RP wobec rodziny w latach

90-tych.

.......................................................................................................................................................

Do 2050 r. ludność Polski będzie malała śred-

nio o milion osób na dekadę. [...] Już do 2030 r.

powstanie na terenie kraju sporo obszarów depopu-

lacyjnych, czyli takich, gdzie liczba ludności spada.

Prognozy przewidują, że wzrośnie ona jedynie w

czterech województwach: lubuskim, małopolskim,

podlaskim i pomorskim. Depopulacja dotknie wielu

miast. [...] Choć wiek rozrodczy osiągnęły już ty-

siące Polek urodzonych w latach ostatniego wyżu

demograficznego z początku lat 80., to i tak w Pol-

sce rodzi się dziś coraz mniej dzieci. [...]

Jeśli obserwowane dziś tendencje się utrwalą,

to zdaniem demografów ponad jedna trzecia kobiet

i mężczyzn, którzy wkroczyli w wiek matrymonial-

ny, nie zawrze małżeństwa, a to w zasadniczy spo-

sób naruszy nam zastępowalność pokoleń. [...]

Polska stojąc na progu depopulacji nie ma dziś ani

wyraźnie określonej polityki rodzinnej (nie wszyst-

ko można zwalać na dziurę w budżecie i zapowia-

daną reformę finansów publicznych), ani polityki

migracyjnej, która pozostaje suwerenną sprawą

każdego kraju Unii Europejskiej.

Źródło: Polityka, 14 sierpnia 2004 r.

1. [0-1 pkt] Wymień obszary niezagrożone depopulacją w Polsce.

.......................................................................................................................................................

2. [0-2 pkt] Podaj trzy przyczyny zjawiska depopulacji w Polsce.

.......................................................................................................................................................

Strona 3 z 11

Próbny egzamin maturalny z wiedzy o społeczeństwie

Arkusz egzaminacyjny II

Zadanie 27. ( 3 pkt )

Na podstawie rysunku Henryka Sawki odpowiedz na następujące pytania:

1. [0-1 pkt] Podaj, na jakie negatywne zjawisko funkcjonowania władzy zwraca uwagę

autor.

.......................................................................................................................................................

2. [0-2 pkt] Wyjaśnij, na czym to zjawisko polega. Podaj dwa przykłady.

.......................................................................................................................................................

Strona 4 z 11

Próbny egzamin maturalny z wiedzy o społeczeństwie

Arkusz egzaminacyjny II

Zadanie 28. ( 15 pkt )

Poniższe dane (dotyczące zadań A, B, C) obrazują wyniki badań przeprowadzonych

na zlecenie tygodnika Polityka. Dotyczą problemu „starzenia się” społeczeństwa III RP.

A. Zapoznaj się z zamieszczonymi niżej materiałami i odpowiedz na podane pytania:

Wykres nr 1.

Wykres nr 2.

Starcy przyszłością narodu

Źródło: Polityka, 7 grudzień 2002 r.

1. [0-2 pkt] Na podstawie analizy wykresu nr 1, określ tendencje zmian ilościowych

ludności w wieku przedprodukcyjnym i poprodukcyjnym na przestrzeni lat 2005-

2025.

.......................................................................................................................................................

2. [0-2 pkt] Na podstawie analizy wykresów nr 1 i nr 2, wyjaśnij zależność między pro-

centem ludności w wieku przedprodukcyjnym a procentem ludności w wieku pro-

dukcyjnym.

.......................................................................................................................................................

B. Dokonaj analizy wykresu i wykonaj poniższe polecenia:

Wykres nr 3.

Starcy przyszłością narodu

Źródło: Polityka, 7 grudzień 2002 r.

Strona 5 z 11

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: