Przeznaczenie Jedi IV - Odwet - Aaron Allston.pdf - ▌Przeznaczenie Jedi - Star-Wars-Center

Przekład

Aleksandra Jagiełowicz

Grzegorz Ciecieląg

Redakcja stylistyczna

Magdalena Stachowie

Korekta

Renata Kuk

Halina Lisińska

Ilustracja na okładce

Ian Keltie

Druk

Wojskowa Drukarnia w Łodzi Sp. z o.o.

Tytuł oryginału

Star Wars: Fate of the Jedi: Backlash

Used Under Authorization.

For the Polish translation

ISBN 978-83-241-4115-9

Warszawa 2011. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o.

02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63

tel. 22620 40 13, 22620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Wszystkim, którzy w 2009 pomogli mi przetrwać bardzo ciężkie chwile

BOHATEROWIE POWIEŚCI

Allana Solo - dziecko rasy ludzkiej

Ben Skywalker - Rycerz Jedi (mężczyzna)

C-3PO - robot protokolarny

Drikl Lecersen - moff (mężczyzna)

Dyon Stadd - dawny kandydat na Jedi (mężczyzna)

Han Solo - kapitan „Sokoła Millenium” (mężczyzna)

Haydnat Treen - senator (kobieta rasy Kuati)

Jagged Fel - przywódca Imperium Galaktycznego (mężczyzna)

Jaina Solo - Rycerz Jedi (kobieta)

Kaminne Sihn - przywódczyni Klanu Deszczowych Liści (kobieta z Dathomiry)

Leia Organa Solo - Rycerz Jedi (kobieta)

Luke Skywalker - Wielki Mistrz Jedi (mężczyzna)

Natasi Daala - przywódczyni Sojuszu Galaktycznego (kobieta)

R2-D2 - robot mechaniczny

Vestara Khai - uczennica Sith (kobieta)

ROZDZIAŁ 1

Pusta przestrzeń w pobliżu Kessel

Była to ciemność otoczona gwiazdami - jedna z nich, ponure słońce Kessel, znajdowała się

bliżej od pozostałych, ale na tyle blisko, aby wydawać się kulą świetlną zamiast kropki. Nagle w tej

ciemności pojawił się jacht kosmiczny o płynnych, wdzięcznych kształtach i łuszczącej się powłoce

farby. Tak by to właśnie wyglądało: statek wyskakujący z nadprzestrzeni, widziany oczami gości ze

strefy przylotów, gdyby jacyś tu byli. Pustka, a potem nagle statek i wszystko to w mgnieniu oka.

Na mostku siedział jedyny pasażer tego starego jachtu - nastoletnia dziewczyna, ubrana w

sfatygowany bojowy kombinezon próżniowy. Wodziła wzrokiem od czujnika do czujnika, powoli i

niepewnie, bo nie znała tego typu pojazdu. Wyglądała na oszołomioną.

Przekonana wreszcie, że żaden inny statek nie wyskoczył z nadprzestrzeni w pobliżu i że na

razie to nie nastąpi, rozparła się wygodniej w fotelu pilota, próbując uporządkować myśli.

Nazywała się Vestara Khai i była Sithem z Zapomnianego Plemienia. Dumnym Sithem,

takim, który nie ukrywa się pod fałszywą tożsamością i obszernymi szatami, dopóki jego

megalomański plan nie dojdzie do skutku. A teraz miała jeszcze jeden powód do dumy. Zaledwie

kilka godzin wcześniej ona i jej Mistrzyni, Lady Rhea, stawiły czoło Wielkiemu Mistrzowi Jedi

Luke’owi Skywalkerowi. Lady Rhea i Vestara stoczyły walkę z najbardziej doświadczonym,

najsłynniejszym Jedi i doprowadziły do klinczu. Vestarze nawet udało się go zranić. Z draśnięcia

przez podbródek i policzek trysnęła na nią krew. Skosztowała tej krwi; chciałaby zachować jej

odrobinę na pamiątkę.

Potem jednak Skywalker udowodnił jej, skąd się bierze jego sława. Wystarczyła chwila

odwrócenia uwagi i nagle Lady Rhea, w czterech kawałkach, odpływała w czterech różnych

kierunkach, a Vestara wobec beznadziejnej przewagi wroga po prostu uciekła.

A teraz, porywając jacht kosmiczny, który bez wątpienia był już wiekowy, kiedy jej

prapraprapradziadowie przyszli na świat, ale który, ku jej wdzięczności, zachował w swoim wciąż

działającym komputerze tajniki nawigacji przez masę czarnych dziur zwaną Otchłanią, była wolna.

I powoli zaczynało do niej docierać nieznośne i realne brzemię odpowiedzialności.

Lady Rhea nie żyła. Vestara została sama, a jej duma z dokonań Lady Rhei i z tego, jak

dobrze sama się spisała w pojedynku z Jedi, nie wystarczyły, aby oddalić poczucie straty.

Pozostawało jeszcze pytanie, co robić dalej, dokąd się udać. Musiała znaleźć możliwość

porozumienia się ze swoim ludem, przekazania informacji o wypadkach w Otchłani. Ten

trzeszczący, z wolna rozpadający się jacht kosmiczny SoroSuub StarTracker nie miał jednak na

pokładzie hiperkomunikatora. Aby nawiązać kontakt, będzie musiała dotrzeć na jakąś cywilizowaną

planetę. Powinna albo przybyć tam niepostrzeżenie, albo zniknąć tak szybko, by Jedi nie zdążyli jej

odkryć i schwytać. Oznaczało to, że musi zdobyć wystarczającą sumę kredytów, by opłacić tajną,

niemożliwą do wyśledzenia wiadomość przez hiperkom. Realizacja wszystkich tych planów

wymagała czasu.

W głębi serca i w ostrzegawczych strumieniach Mocy Vestara czuła, że Luke Skywalker

zamierza śledzić ją aż do jej rodzinnego świata Kesh. Nie wiedziała, jak zamierza to osiągnąć, ale

paranoja, którą wszczepiła jej Lady Rhea, zadomowiła się w jej wnętrzu na dobre. Zamierzała

znaleźć jakiś sposób, aby przechytrzyć użytkownika Mocy, o wiele od niej starszego i znanego ze

swoich umiejętności.

Trzeba będzie udać się tam, gdzie władający Mocą są często spotykani. W przeciwnym

razie każde użycie przez nią Mocy zapłonie w umyśle doświadczonego Jedi niczym boja

sygnalizacyjna. Niewiele było takich miejsc; Coruscant wydawało się najbardziej logicznym

wyborem. Jeśli jednak jej tropy poprowadzą w stronę siedziby rządu Sojuszu Galaktycznego,

Skywalker może ostrzec tamtejszych Jedi i Vestara trafi na prawie niemożliwą do sforsowania sieć

władających Mocą, która odetnie ją od jej przeznaczenia.

Nikt nie wiedział, gdzie się teraz mieści szkoła Jedi. Na Hapes rządziła eks-Jedi i chodziły

słuchy, że mieszka tam wiele istot wrażliwych na Moc, lecz ta cywilizacja tak dbała o własne

bezpieczeństwo, że trudno było się spodziewać, aby Vestara była w stanie zakończyć tam w

tajemnicy swoją misję.

Nagle odpowiedź nasunęła jej się sama, tak oczywista i doskonała, że dziewczyna

roześmiała się głośno.

Miejsce, o którym myślała, raczej nie znalazłoby się na galaktycznych mapach nawet tak

starego jachtu jak ten, którym dowodziła. Będzie musiała gdzieś wstąpić, żeby zaktualizować mapy.

Skinęła dumnie głową. Jej poczucie straty i chaos myśli gdzieś zniknęły, kiedy skoncentrowała się

na nowym zadaniu.

Przejściowe mgły

Rycerz Jedi Leia Organa Solo siedziała przy konsoli komunikacyjnej „Sokoła Millenium”,

czytając po raz kolejny wiadomość tekstową, którą „Sokół” otrzymał właśnie przez hiperkom.

Zmarszczyła w zadumie brwi, jakby rozwiązywała skomplikowane zadanie matematyczne.

Milczała tak długo, aż zwróciło to uwagę jej męża, Hana Solo. Chłopięca niefrasobliwość

Hana była przeważnie pozą; na ogół doskonale potrafił wyczuć nastroje żony. Milczenie i całkowita

koncentracja zwykle oznaczały kłopoty. Pomachał ręką przed jej oczami.

- Hej, kobieto!

Niechętnie zareagowała.

- A, jesteś.

- Nowe wiadomości?

- Tak. Od Bena.

- Normalna gadanina nastolatków, tak? Dziewczyny, ścigacze, prośba o wsparcie...

Leia zignorowała jego żart.

- Tym razem Sithowie - odparła.

- Sithowie, racja. - Han usiadł w fotelu obok niej, wyprostowany i wyraźnie przejęty tą

nowiną. - Znaleźli nowego Lorda Sithów?

- Myślę, że to coś gorszego. - Głos Leii wreszcie się trochę ożywił. - Znaleźli w okolicach

Otchłani jakąś starożytną instalację i zostali zaatakowani przez bandę Sithów. Całkiem sporą bandę.

A możliwe, że jest ich jeszcze więcej.

- A myślałem, że Sithowie chodzą parami. Wystarczy zabić obu i zagrożenie zniknie na

zawsze, a przynajmniej na kilka lat, póki nie znajdzie się kolejna para. - Han starał się mówić

spokojnie. Ostatnim Sithem, który wprowadził zamęt w galaktyce, był Jacen Solo, najstarszy syn

jego i Leii. Wprawdzie Jacen nie żył już od prawie trzech lat, ale echo zła, które uczynił, wciąż

szkodziło całej zamieszkałej galaktyce. Jego czyny i jego śmierć zadały sercu Hana ranę, która

zapewne pozostanie tam na zawsze.

- Okazuje się, że już nie. Ben twierdzi w dodatku... tylko nie powtarzaj tego mojemu bratu...

że Luke jest zmęczony. Naprawdę wykończony, jakby ktoś wycisnął z niego życie. Ben chciałby,

żebyśmy podlecieli do nich i trochę go wsparli.

- Jasne - skrzywił się Han. - Z powrotem do Otchłani, jedynego miejsca, przy którym Kessel

wydaje się rajskim ogrodem.

Leia pokręciła głową.

- Śledzą teraz uciekającą uczennicę Sith, więc raczej nie będzie to Otchłań.

- Właściwie czemu nie? - Han zatarł ręce, jakby spodziewając się bójki. - Odkąd zwialiśmy

z tymi Jedi, których Daala chciała zamrozić, pewnie i tak na Coruscant czeka na nas nakaz

aresztowania.

Leia uśmiechnęła się wreszcie i spojrzała na niego.

- Solo i Skywalkerowie mają jedną dobrą cechę. Nigdy nie brakuje nam roboty.

Świątynia Jedi, Coruscant

Przeznaczenie Jedi IV - Odwet - Aaron Allston.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: