McMann Lisa - Sen 02 - Mgła.pdf - Sen 2 - Mgła - werramaj123

LISA McMANN

MGŁA

Przekład Karolina Post-Paśko

NOWY ROK

1 stycznia 2006, godzina 1.31

Janie przebiega przez zaśnieżone podwórka i dwie przecznice dalej

wślizguje się cicho frontowymi drzwiami do domu.

I nagle... Robi jej się czarno przed oczami.

Łapie się za głowę, przeklinając pod nosem matkę, a wirujące

jak w kalejdoskopie kolory sprawiają, że traci równowagę. Zatacza się

na ścianę i przytrzymuje, a potem powoli osuwa na podłogę, czując,

jak drętwieją jej palce. Nie chce rozbić sobie głowy. Znowu.

Jest zbyt zmęczona, żeby teraz z tym walczyć. Zbyt zmęczona,

żeby wyrwać się ze snu. Przykłada policzek do zimnych kafelków

posadzki. Zbiera siły, żeby spróbować później, gdyby sen potrwał

dłużej.

Oddycha. Patrzy.

Godzina 1.32

To ten sam stary sen, który śni często jej matka. Ten sam, w którym

jako młodsza i bardziej szczęśliwa osoba leci przez psychodeliczny

tunel błyskających, wirujących, barwnych świateł, trzymając się za

ręce z hippisem o wyglądzie Jezusa Ich okulary przeciwsłoneczne

odbijają oślepiające paski, dlatego Janie jeszcze trudniej walczyć z

zawrotami głowy.

Ten sen zawsze przyprawia Janie o mdłości.

I dlaczego w ogóle jej głupia matka śpi w salonie?

Janie jest jednak zaciekawiona. Próbuje się skupić. Patrzy na

mężczyznę ze snu, unosząc się obok nieświadomej niczego pary.

Matka Janie mogłaby ją zauważyć, gdyby tylko spojrzała. Ale nigdy

tego nie robi.

Mężczyzna oczywiście nie może jej zobaczyć. To nie jego sen.

Janie żałuje, że nie może skłonić go do zdjęcia okularów. Chce

zobaczyć jego twarz. Zastanawia się, czy ma brązowe oczy, tak jak

ona. Ale przez ten wielobarwny wir nigdy nie jest w stanie skupić na

dłużej uwagi na jednym punkcie.

Nagle sen się zmienia.

Staje się ponury.

Hippis rozpływa się, a matka Janie stoi w kolejce, która wydaje

się ciągnąć kilometrami. Garbi ze znużeniem ramiona, które

przypominają cienkie kartki często czytanej książki.

Twarz ma ponurą, zaciętą. Złą.

Trzyma...

kołysząc...

wrzeszczące niemowlę o czerwonej twarzy.

O nie, znowu. Janie nie chce dłużej patrzeć... nie znosi tej części.

Nienawidzi jej. Zbiera wszystkie siły i koncentruje się. Mocno. Stęka

w duchu. I wyrywa się ze snu matki.

Jest wykończona.

Godzina 1.51

Janie powoli odzyskuje wzrok. Dygocze, zlana zimnym potem, i

porusza obolałymi palcami, ciesząc się, że nigdy nie zostaje wessana z

powrotem w sen, z którego udało jej się uwolnić. Jak dotąd, w

każdym razie.

Wstaje, słysząc dolatujące z kanapy pochrapywanie matki, i

idzie chwiejnym krokiem do łazienki, targana mdłościami. Dławi się i

wymiotuje, a potem próbuje bez przekonania umyć zęby. Kiedy

dociera do swojego pokoju, starannie zamyka za sobą drzwi,

Pada na łóżko jak kłoda.

Po akcji brygady antynarkotykowej w zeszłym miesiącu Janie

wie, że musi się wzmocnić, inaczej sny przejmą kontrolę nad jej

życiem.

Tej nocy Janie śni o wzburzonych oceanach, huraganach i

kamizelkach ratunkowych, które toną jak kamienie.

Godzina 11.44

Janie budzi wpadające przez okno słońce. Umiera z głodu i

marzy o jedzeniu. Czuje jego zapach.

- Cabe? - mamrocze z zamkniętymi oczami.

- Hej. Sam sobie otworzyłem. - Cabel siedzi na łóżku,

odgarniając jej z twarzy splątane włosy. - Ciężka noc, Hannagan?

Wciąż nadrabiasz zaległości?

- Mrr. - Janie przewraca się na łóżku. Widzi talerz z parującymi

jajkami i tostami. Uśmiecha się szeroko i rzuca na jedzenie. - Jesteś..

jesteś najlepszym sekretnym chłopakiem na świecie.

Zadania i sekrety

2 stycznia 2006, godzina 11.54

To ostatni dzień przerwy świątecznej,

Janie i Cabe siedzą w drugim pokoju Cabela - jego pracowni

komputerowej - sprawdzając na szkolnej stronie wyniki egzaminów.

Dobrze, że Cabel ma dwa laptopy, bo inaczej o dwunastej, kiedy

zostaną podane stopnie, mogłaby się rozpętać walka na całego. Ale

kogo oni chcą oszukać? Możliwe, że i tak będą musieli się mocować,

turlając się po podłodze.

Janie się denerwuje.

McMann Lisa - Sen 02 - Mgła.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: