SCENARIUSZ UROCZYSTEGO APELU
Z OKAZJI ŚWIĄT WIELKANOCNYCH
Z okazji nadchodzących świąt wielkanocnych uczniowie naszej szkoły przygotowali apel poświęcony tradycjom wielkanocnym.
Narrator
Święta wiosenne zaczynają się od Środy Popielcowej i trwają do Zielonych Świątek. Zdecydowanie świąteczny charakter mają dwa tygodnie obejmujące Wielkanoc: Wielki Tydzień i „przewodni”. Wielki Tydzień poprzedza Niedziela Palmowa. Zwano ją Kwietniową, bo zazwyczaj przypada w kwietniu. Gdy ten dzień nastał, ten, kto pierwszy wstał rano, brał rano witki wierzbowe i budził innych, smagając ich po gołym ciele, mówiąc:
Wierzba bije, nie ja biję,
Za tydzień- wielki dzień,
Za sześć noc – Wielka Noc.
Niedziela kwietniowa upamiętnia przyjęcie jakie zgotowali Jezusowi mieszkańcy Jerozolimy. Wcześniej Pan Jezus przywrócił życie swojemu przyjacielowi Łazarzowi. Wieść o tym rozeszła się bardzo szybko. Gdy więc mieszkańcy Jerozolimy dowiedzieli się, że Jezus przybywa do ich miasta wyszli Mu naprzeciw, witając jak króla. Wielu niosło palmowe gałązki, inni swoje płaszcze ścielili pod nogi Jezusa.
Obecnie do kościoła niesiemy ze sobą barwne palmy, zdobione kwiatami i wstążkami, aby je poświęcić. Często dodaje się do ich wystroju barwinek, wiśnię, cis, a także szuwar i sitowie. Tradycyjnie wierzono w magiczną moc palm świątecznych. Miały one chronić przed chorobami i zapewnić dobre plony.
Palmowa Niedziela rozpoczyna Wieki Tydzień, w którym rozważamy mękę, śmierć i zmartwychwstanie Pana Jezusa.
A w niedzielę...
Wieść radosną
Niosą dzwony.
Na wsze świata
Grają strony.
Że zmartwychwstał Pan nad pany:
Bóg Wszechmocny i Kochany,
Alleluja, Alleluja!
I zwrotka „Wielkanocnej piosenki” (MAC, kl. III, cz. 1)
Alleluja! Alleluja! Huczą dzwony.
W Zmartwychwstania dzień wyśniony.
Alleluja! Alleluja! Szumią drzewa.
Alleluja! Alleluja! Serce śpiewa.
Czuje sił swych odrodzenie
I dech wiosny w piersi wchłania
W dniu słonecznym Zmartwychwstania.
Dziecko II
Rozdzwoniły się wielkanocne dzwony
Świat się napełnił radością.
Rozjaśniło się pochmurne niebo,
Zabłyszczało swą pełną jasnością.
Dziecko III
Zahuczały wybuchy wokoło.
To na wiwat Zmartwychwstałego
Jezusa Chrystusa Nazareńskiego –
Boga i Pana naszego.
Dziecko IV
Niech rozum przyjdzie ludziom do głowy
Niech brat bratu poda swe dłonie,
Niech sprawiedliwość przybliży ludzi
I miłość w sercach wszystkich zapłonie.
I zwrotka piosenki „Uśmiechnięte święta” (Nowa Era, kl. I)
Po zakończeniu rezurekcji spożywamy świąteczne śniadanie, które rozpoczynamy od podzielenia się święconym jajkiem i złożenia sobie życzeń.
Dziecko V
Nasz stół wielkanocny haftowany w kwiaty.
W borówkowej zieleni
Listeczków skrzydlatych,
Lukrowana baba
Rozpycha się na nim,
A przy babie –
Mazurek w owoce przybrany.
Dziecko VI
Na półmisku rośnie owies
Jak przystało –
Prababci ręką wysiany.
Cukrowy baranek
Skubie go nieśmiało,
A obok misa pisanek.
Dziecko VII
Baranek wielkanocny jest symbolem Jezusa, który wylał za nas swoją krew.
Barankowi wielkanocnemu dajemy chorągiewkę, jako znak zwycięstwa.
Piosenka „Co to jest Wielkanoc?” (Nowa Era, kl. II)
Inscenizacja w wykonaniu chłopca i „kury” (przebrana dziewczynka).
Chłopiec
Zniosła mi kura
Jajek sześć.
Pytam więc kury
– Czy je mogę zjeść?
Kura
Jajka na pisanki zniosłam!
Ko... ko... ko...
Ani sadzonych,
Ani na twardo
I jajecznicy – nie!
I na miękko – nie!
Nie dam!
Choćbym miała pęknąć!
Więc pytam grzecznie kury
- Czy mogę te jaja
Na kogel mogel?
Spojrzała na mnie...
Jak na osła...
I zagdakała, wielce wyniosła, że...
Piosenka „Pisanki”
Drugi dzień świąt dla młodzieży mija pod znakiem wzajemnego oblewania się wodą, czyli śmigus dyngus. Dawniej oblewano się wzajemnie, czasami ponad miarę, mierząc w słowa starego powiedzenia: „Gdzie się woda leje, tam się dobrze dzieje”.
Dziecko VIII
Śmigus-dyngus, oblewanka
Od wczesnego niemal ranka.
Słońce służy dziś zabawie
Kto mógł, znalazł się przy stawie.
Cała flota już na wodzie
Nie wiadomo, kto dowodzi.
Dziecko IX
Deski, dyle o cebrzyki,
A wokoło rwetes dziki
Hela tylko wszystkich prosi,
By nie ruszać małej Zosi.
Oblać kogoś kubkiem wody,
To wstęp ledwie do przygody.
Dziecko X
Z szufli celnie chlusnąć wodą,
To dopiero jest przygodą.
Rzecz licząca się chwacka –
Kogoś oblać lu! Znienacka!
Dziecko XI
Trwa to dwie lub trzy godziny,
Ożywione wszystkie miny.
Spracowane nogi, ręce –
Byle wody wylać więcej.
Wszyscy mokrzy, pełni winy,
Suchych koszul, aspiryny!
Dziecko XII
Oblać kogoś w dyngus
Sprawi mu uciechę,
Jeżeli oblany
Przyjmie to z usmiechem.
II zwrotka piosenki „Uśmiechnięte święta” (Nowa Era, kl. I)
Na scenę wchodzą chłopcy z „kurkiem”.
Chłopiec II
Od podwórka do podwórka
Idą chłopcy, niosą kurka.
Chłopiec III
A niezwykły jest to kurek.
Skrzydła z dykty, ogon z piórek.
Grzebieniasty. Kolorowy.
Wielkanocny. Dyngusowy!
Ma dwa kółka zamiast nóżek...
O, już wjeżdża na podwórze.
Już przystaje pod okienkiem.
Już zaczyna swą piosenkę.
Piosenka „Kogucik”.
Dziecko XIII
Szybko drzwi otwiera.
Do kobiałki wkłada
Ciasto sera kawał.
Dziecko XIV
Parę barwych jajek
Kładzie ręką szczodrą,
By się w gospodarstwie
Jak najlepiej wiodło.
Dziecko XV
Dziekują chłopaki.
Zaskrzypiały koła.
Odjechała dalej gromada wesoła.
Piosenka „Wielkanoc” (Rożak)
Kontynuując niektóre przypomniane zwyczaje sięgamy pamięcią do naszych przodków i łączymy przeszłość, jej piękne tradycje z teraźniejszością. Zadbajmy o to, by zwyczaje te trwały nadal w naszych domach.
Tradycja nakazuje, by bliscy sobie ludzie gromadzili się przy wspólnym stole i dzielili się świątecznym jajkiem.
Zapraszając do naszego świątecznego stołu pragniemy wszystkim złożyć serdeczne życzenia. Życzę, by Zmartwychwstały Chrystus wniósł w nasze serca i rodziny radość, miłość i pokój.
Rozdanie zgromadzonym ugotowanych i pokrojonych jajek.
Koniec
Joanna-joah71