NAD PRZEPAŚCIĄ
Pewien buddyjski mnich spokojnie wracał do swego
położonego w górach klasztoru, gdy znienacka zaatako-
wał go wygłodzony niedźwiedź.
Mnich rzucił się do ucieczki, a niedźwiedź za nim.
Nagle mnich dostrzegł, że znajduje się na krawędzi
głębokiej przepaści. Miał do wyboru: rzucić się w otchłań
lub też pozwolić, by niedźwiedź rozszarpał go na strzępy.
Wygłodniałe zwierzę zbliżało się i już pokazywało swe
groźne kły. Mnich skoczył w przepaść, lecz zupełnie
niespodziewanie udało mu się uchwycić za gałąź krzewu
wyrastającego na położonym niżej występie.
Spojrzał w dół i ujrzał tam rozwścieczonego z głodu
tygrysa z wyszczerzonymi kłami.
I tak nieszczęsny mnich trwał, uczepiony kurczowo
gałęzi, podczas gdy ponad nim niedźwiedź wydawał
groźne pomruki, a poniżej czyhał na niego tygrys.
W tej właśnie chwili, zaniepokojone hałasem, wyszły ze
swej nory dwie małe myszki i zaczęły obgryzać gałąź,
której trzymał się mnich. Sytuacja była rozpaczliwa.
Nagle mnich dostrzegł krzak dzikich truskawek z kil-
koma dojrzałymi czerwonymi owocami, wprost stworzo-
nymi do tego, by je natychmiast zjeść. Wyciągnął rękę,
zerwał dwie truskawki, włożył do ust i z zachwytem
zawołał:
— Jakie dobre! Cóż za wspaniały smak!
Nikt nie może znaleźć się w sytuacji na tyle rozpaczliwej,
by nie móc znaleźć żadnego powodu do radości. Umiejętność
odkrycia go wypływa z sily duchowej i poczucia humoru.
Pewien złoczyńca, prowadzony w poniedziałek na strace-
nie, rzekł: No tak, ten tydzień zaczyna się dobrze.
Orost