NAJLEPSZE WINO
Pewien mężczyzna i kobieta w dość późnym
wieku zawarli związek małżeński. Ku ich
zdziwieniu i radości narodził się im syn. Wy-
chowali go z miłością, troszcząc się o wszyst-
ko, co możliwe. Pomimo, że byli ubodzy, po-
słali go do szkoły mądrego mistrza, by mógł
wzrastać również duchowo. Gdy chłopiec po-
wrócił do domu, chciał w jakiś sposób spłacić
dług zaciągnięty wobec rodziców.
«Czy mógłbym coś zrobić» pytał «coś, co by
wam dało radość?».
«Ty jesteś naszą radością, naszym najwięk-
szym skarbem» odpowiedzieli staruszkowie.
«Jeżeli jednak chcesz zrobić nam prezent, to
postaraj się o trochę wina. Lubimy wino, a od
wielu lat nie wypiliśmy nawet łyka...».
Chłopiec nie miał ani grosza. Pewnego dnia,
gdy szedł do lasu po drzewo, zanurzył ręce
w wodzie spadającej z wodospadu, zaczerpnął
trochę i wypił. Zdawało mu się, że woda ma
smak słodkiego wina. Wypełnił wodą bukła-
czek, który miał z sobą i wrócił do domu.
«0to mój podarunek» rzekł rodzicom. «0to
bukłaczek z winem dla was».
Rodzice spróbowali napoju, nie czuli niczego
poza smakiem wody, ale uśmiechnęli się do
syna i podziękowali mu.
«W przyszłym tygodniu przyniosę wam na-
stępny bukłaczek» powiedział syn. I tak czynił
przez wiele tygodni. Staruszkowie przystali do
tej gry. Z entuzjazmem pili wodę i byli szczę-
śliwi widząc radość swego syna.
Stało się coś nadzwyczajnego; minęły ich
wszelkie dolegliwości i zniknęły zmarszczki.
Tak, jakby ta woda miała w sobie jakąś cu-
downą moc.
Istnieje cud «wdzięczności». Są osoby, które
piorą, prasują, gotują dla innych przez dzie-
sięć, dwadzieścia, trzydzieści lat. Towarzyszą
im, troszczą się, kochają dniem i nocą. I nigdy
nie usłyszały: «dziękuję».
Powiedzieć «dziękuję» to nie tylko kwestia do-
brego •wychowania. Oznacza to powiedzenie
komuś: «Zauwaiyłem, że jesteś, ze istniejesz.
Z tego powodu świat jest pełen osób niewi-
dzialnych.
Orost