Wilk.pdf

SŁOWNIK SYMBOLI BAŚNIOWYCH

S ymbol ciemności, świata podziemnego, nocy, żarłoczności, agresji, przebiegłości,

początku życia i płodności (patrz: legenda o Romulusie i Remusie), nędzy i opieki.

W folklorze germańskim był on symbolem Czasu pożerającym sześć owieczek - Dni. W

kulturze morza śródziemnego Hades, Bóg podziemi, ubrany był w skórę wilka, a

gromowładny Bóg German, Odyn, występował w otoczeniu wilków. W baśniach wilk

zwykle jest przedstawiany jako bohater negatywny, choć jednocześnie, np. jako bohater

bajek Ezopa, jest nosicielem takiej pozytywnej wartości jak spryt.

Jako iż często utożsamiany był z mieszkańcami Zaświatów, pojawiał się w bajkach jako

odpowiednik Smoka, który z punktu widzenia psychologii bajki jest Jungowskim

"cieniem", czyli tą ciemną częścią naszej natury, która nie pozwala nam stać się w pełni

zintegrowaną jednostką. Będąc Cieniem wilk jest jednocześnie nosicielem wszystkich

naszych lęków i wad, dlatego też zgodnie z "prawem baśni" widzimy w nim to, czego

sami najbardziej się boimy i czego sami w sobie nie akceptujemy. Dlatego też, kiedy w

baśni pojawia się wilk, warto się zastanowić, jakie cechy mu przypisujemy: bo to mogą

być nasze cechy. Wilk stał się więc nosicielem najgorszych cech - jest postacią

negatywną i odpowiednikiem postaci kojota w tradycji indiańskiej, tego, który (jak wierzą

niektóre plemiona) przyniósł śmierć. Jednocześnie wilk, jak każda postać negatywna jest

niezbędny w bajce, ma on bowiem do spełnienia bardzo istotne zadanie: musi

doświadczać i nauczać Bohatera. Jest on więc nauczycielem i mistrzem. A uczy między

innymi o komplementarności, czyli dopełnianiu się światów. Wilk jako przedstawiciel

świata podziemnego, sacrum (natury, świata nieprzetworzonego) wchodzi w relacje z

człowiekiem, przedstawicielem świata ludzkiego, profanum (kultury, świata

przetworzonego) i uczy go, że życie nie może istnieć bez śmierci, męskość bez

kobiecości, a bez nocy dzień.

Asia i Edi Pyrek