3. antybiotyki.doc

(212 KB) Pobierz

ANTYBIOTYKI

I.   ANTYBIOTYKI β-LAKTAMOWE

 

Antybiotyki  β-laktamowe:

 

·          penicyliny naturalne i półsyntetyczne,

·          cefalosporyny i cefamycyny,

·          karbapenemy i monobaktamy,

·          inhibitory β-laktamaz (substancje blokujące enzymy rozkładające antybiotyki β-laktamowe).

 

Mechanizm działania:

- wszystkie antybiotyki β-laktamowe mają wspólny mechanizm działania, polega na zablokowaniu

  biosyntezy ściany komórkowej bakterii,

- leki te blokują enzym umożliwiający łączenie się łańcuchów peptydoglikanowych tworzących ścianę kom.,

- dzięki temu wykazują bardzo niską toksyczność dla makroorganizmu,

- wszystkie antybiotyki tej grupy posiadają we wzorze strukturalnym wiązanie β-laktamowe, które ulega

  rozerwaniu pod wpływem specyficznych enzymów wytwarzanych przez bakterie – β-laktamaz,

  wiązanie β-laktamowe warunkuje aktywność p/bakteryjną tych leków, więc przerwanie tego wiązania

  oznacza utratę aktywności leku.

 

 

A) PENICYLINY:

 

Budowa chemiczna:

- pod względem chemicznym wszyskie penicyliny są pochodnymi kwasu 6-aminopenicylanowego (6-APA),

  składają się z pierścienia β-laktamowego i tiazolidynowego,

- grupa COOH – zmiana podstawnika w miejsce wodoru warunkuje właściwości fiz-chem leku,

  grupa amidowa – decyuje o wrażliwości leku na działanie β-laktamaz (penicylinaz), a także o zakresie

  jego działania,



                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

                                                                                    Rys. Budowa chemiczna penicylin.

 

 

 

P/wskazania, działania niepożądane:

- penicyliny są antybiotykami o małej toksyczności, p/wskazania są nieliczne,

- najczęściej występują reakcji nadwrażliwości i uczulenia (5-10% przypadków leczenia),

  w niewielkim odsetku przypadków reakcja alergiczna może prowadzić nawet do wstrząsu anafilaktycznego

  grożącego śmiercią, dlatego u osób skłonnych do alergii przed podaniem dożylnym wykonuje się próby

  uczuleniowe.

- nadkażenia opornymi szczepami bakterii lub drożdżaków,

 

Interakcje:

- z uwagi na inny mechanizm działania nie należy penicylin podawać razem z antyb.bakteriostatycznymi

  (tetracykliny, makrolidy, chloramfenikol) oraz sulfonamidami – może to osłabiać dz.b/bójcze penicylin,

- z kolei ant.bakteriobójcze (np.aminoglikozydowe) nasilają działanie penicylin,

- środki zobojętniające osłabiają wchłanianie i działanie penicylin, natomiast probenecid, salicylany i NLPZ

  nasilają działanie penicylin poprzez ich wypieranie z połączeń z białkami,

- penicyliny osłabiają skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych, a nasilają działanie doustnych

  leków p/zakrzepowych.

 

 

1

a) Penicyliny półsyntetyczne o szerokim zakresie działania:

 

 

·          aminopenicyliny (ampicylina, amoksycylina):

 

AMPICYLINA:

 

- działa bakteriobójczo na G(+) i G(-), jest rozkładana przez β-laktamazy, co ogranicza jej zastosowanie,

- po podaniu doustnym wchłania się niecałkowicie, a pokarm upośledza jej wchłanianie (powinna być

   podawana pozajelitowo),

- obecnie stosowana w formie iniekcji w posocznicy, zap.opon mózgowo-rdzeniowych, zap.wsierdzia,

  durze brzusznym, salmonellozie, a także zakażeniach mieszanych florą bakteryjną układu moczowego,

- występuje też w połączeniu z sulbaktamem (inhibitorem β-laktamaz) w preparacie UNASYN,

   połączenie to zwiększa skuteczność ampicyliny w zakażeniach szzczepami wytwarzającymi penicylinazy,

 

 

AMOKSYCYLINA:

 

- antybiotyk o budowie, właściwościach i zakresie działania podobnym do ampicyliny, również jest

  rozkładana przez β-laktamazy,

- różnica polega na tym, że szybko i prawie całkowicie wchłania się z p.pok., obecność pokarmu

  nie wpływa na wchłanianie leku,

- wskazania: zakażenia dróg moczowych, żółciowych, przewlekłe zap.oskrzeli, rzeżączka,

   zap.ucha środkowego, zakażenia żołądkowo-jelitowe,

- stos.jest także w eradykacji Helicobacter pylori,

- też w połączeniu z kwasem klawulanowym (AUGMENTIN),

 

 

 

·          karboksypenicyliny (tikarcylina):

 

TIKARCYLINA:

 

- wrażliwa na działanie β-laktamaz gronkowcowych, słabiej niż aminopenicyliny działa na G(+),

- występuje tylko w połączeniu z kwasem klawulanowym (TIMENTIN),

- w odróżnieniu od aminopenicylin, karboksypenicyliny są szczególnie skuteczne w zakażeniach

  wywołanych Pseudomonas aeruginosa (pałeczka ropy błękitnej), zwykle w połączeniu z antybiotykami

  aminoglikozydowymi,

- stosowana jest w ciężkich zakażeniach, także u osób ze zmniejszoną odpornością

   (m.in. w posocznicach, zapaleniu wsierdzia, zakażeniach stawów i kości, zakażeniach w obrębie jamy

    brzusznej),

 

 

 

·          ureidopenicyliny (piperacylina):

 

PIPERACYLINA:

 

- bardzo szeroki zakres działania: taki jak amino- i karboksypenicylin łącznie,

   także jest rozkładana β-laktamazy gronkowcowe,

- szczególnie silnie działa na Pseudomonas aeruginosa, stos. w ciężkich zakażeniach (podobnie jak

  tikarcylina),

 

 

 

 

 

2

b) Penicyliny naturalne (wrażliwe na β-laktamazy):

 

- otrzymywane biosyntetycznie z 2 rodzajów pleśni (Penicillium notatum i P. chrysogenum),

- są antybiotykami o wąskim spektrum działania,

- działają bakteriobójczo na bakterie G+ (paciorkowce, gronkowce, pneumokoki, bakterie beztlenowe),

  oraz niektóre bakterie G- (gonokoki, meningokoki),

- nie działają na enterokoki, Pseudomonas aeruginosa,

 

BENZYLOPENICYLINA:

 

- podawana jest głównie domięśniowo, po podaniu doustnym ulega hydrolizie w p.pok.,

- stosowana jest w ciężkich zakażeniach bakteriami wrażliwymi na działanie tego antybiotyku,

  gdy konieczne jest szybkie uzyskanie dużych stężeń antybiotyku we krwi,

- wskazania: zapalenie płuc, oskrzeli, wsierdzia, ostry rzut gorączki reumatycznej, kiła (nabyta i wrodzona),

   meningokokowe zapalenie opon mózgowych, rzeżączka,

 

PENICYLINA  PROKAINOWA:

 

- jest połączeniem naturalnej benzylopenicyliny z prokainą, co powoduje wolniejsze wchłanianie i wydalanie

  antybiotyku z organizmu,

- stosowana w  podobnych zakażeniach jak sama benzylopenicylina, ale o umiarkowanie ciężkim przebiegu,

- działania niepożądane: oprócz charakterystycznych dla penicylin (reakcje alergiczne) może wystąpić

  zespół Hoigne'a (po podaniu dożylnym: przemijające objawy - uczucie lęku, wzrost RR),

 

BENZYLOPENICYLINA BENZATYNOWA  (DEBECYLINA):

 

- jest to połączenie 2 cząsteczek benzylopenicyliny z dibenzyloetylenodiaminą,

  lek o długim działaniu, bardzo powoli się wchłania i wydala z organizmu,

- stosowana jest w przewlekłych zakażeniach układowych (choroby reumatyczne, kiła, rzeżączka,

  przewlekłe zakażenia układu oddechowego) jako kontynuacja leczenia czystą benzylopenicyliną,

 

FENOKSYMETYLOPENICYLINA  (V-CYLINA):

 

- może być stosowana doustnie (tabletki, zawiesina), ponieważ jest odporna na działanie soku żołądkowego,

  łatwo wchłania się z p.pok.,

- wskazania: anginy, zapalenia oskrzeli, ucha środkowego, zakażenia jamy ustnej, w stomatologii,

  powikłania pooperacyjne,

 

 

 

 

c) Penicyliny oporne na  β-laktamazę:

 

KLOKSACYLINA:

 

- penicylina izoksazolilowa, charakteryzuje się podobnym do penicylin naturalnych wąskim zakresem dział.

  (podstawowym wskazaniem są zakażenia gronkowcowe oporne na działanie penicylin naturalnych,

   praktycznie nie działa na bakterie G-),

- nie jest rozkładana przez β-laktamazy, może być stosowana doustnie,

- wskazania: gronkowcowe zakażenia skóry, tkanek miękkich oraz dróg oddechowych, ropne powikłania

   poparzeniowe i pooperacyjne, zapalenia kości i szpiku,

   w postaci iniekcji dodatkowo także w posocznicy.

 

 

 

 

 

3

B) CEFALOSPORYNY:

 

 

Budowa chemiczna:

- pod względem chemicznym cefalosporyny są pochodnymi kwasu 7-aminocefalosporanowego (7-ACA),

 



                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

 

                                                                                    Rys. Budowa chemiczna cefalosporyn.

 

 

                                                                                                                              ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin