Droga
autor : Argail
Droga ciągnęła się między wzgórzami , przecinając je wpół jak brzydka blizna
.Dookoła lasy , zielone i rozświrgotane leśnym ptactwem , wyglądały zwodniczo
bezpiecznie i sielankowo . Wiedział coś o tym . Szedł tą drogą już od wielu
tygodni i zdążył poznać las . Za naiwną wiarę w jego bezpieczeństwo zapłacił już
kilkoma bliznami które dołączyły do wielu poprzednich . Nie miał nadziei na
dotarcie do celu , lecz za późno było by się cofnąć , przeszedł już ponad połowę
drogi dzielącej go do Nagrody . Więc szedł dalej .
Una wyszła z chaty druida wściekła . Ten staruch nie chciał przyjąć do
wiadomości że Jasna Strona zmieniła się od czasu gdy on ją poznawał .
Zaskorupiały w swych poglądach , bał się że ktoś może zarzucić mu niewiedzę,
więc nie przyjmował do wiadomości tego że Moce były niespokojne . Przecież nawet
zielarka mówi że zwierzęta są niespokojne . Odkąd Bractwo przysłało ją na
praktykę do tej wsi , miała problemy ze staruchem . Tej magii nie wolno tu
używać , to zaklęcie jest za silne dla kobiety ... Ośmieszał ją na każdym kroku
. Dlaczego Bractwo wysłało ją , najlepszą adeptkę , na praktykę do tego ... Och,
miała dosyć . Najchętniej spuściła by Płomień Dana na tą starą , pomarszczoną
dupę . Wyobrażenie podskakującego na chudych nogach i usiłującego zgasić sobie
kuper druida przyniosło jej częściową ulgę . Jeszcze dwa lata musiała spędzić z
druidem , który oficjalnie miał ją wprowadzać w magię praktyczną i zachowanie
równowagi a praktycznie zmuszał ją do prania , gotowania i zbierania ziół . W
ciągu ostatniego pół roku nauczyła się mniej niż w miesiąc pobytu w Akademii .
Weszła do sypiącej się chaty , którą szumnie nazywano chatą adeptki . Ściany
trzymały się chyba tylko z przyzwyczajenia , a dach musiała uszczelniać przed
każdym większym deszczem . Na stole porozrzucane były księgi , retorty i
odczynniki nad którymi praca była jej jedynym zajęciem od dnia przyjazdu . Raz z
nudów próbowała przywołać demona Agoth'a , który podobno miał informować Magów
co dzieje się po drugiej stronie Mocy , ale druid , który nie wiadomo jaki cudem
dowiedział się o tym , jednym machnięciem ręki posłał formującego się demona w
otchłań , a drugim rzucił ją pod ścianę . Ponad tydzień latała co chwila za
chatę. Złośliwy staruch ukarał ja szczególnie zajadłą biegunką . Na samo
wspomnienie o tym przeszedł ją dreszcz. Nie była tak upokorzona od dnia w którym
przez głupi błąd zamiast zaklęcia czystości , wywołała w chlewie burzę z
piorunami . Mało brakowało aby ja wydalono z Bractwa . Musiała się komuś wyżalić
.
Podeszła do zwierciadła które zapewniało jej stały kontakt z siedzibą Bractwa i
skoncentrowała się na Aranie , jej przewodniku . Lustro zmętniał i obraz zaczął
falować . Swoją drogą ten Aran jest całkiem przystojny , słyszała wiele historii
na temat jego przygód z co ładniejszymi adeptkami . Na początku , w swej
naiwności myślała że Aran zwracając na nią uwagę jest zakochany do szaleństwa ,
lecz okazało się że było to typowe zainteresowanie nową adeptką . Spojrzała na
lustro .
Na kryształowej powierzchni , zamiast jak zwykle zagraconego biurka i Arana w
fotelu zobaczyła Drogę . Nie jakąś tam zwykłą drogę , ale Drogę . Drogę na
wzgórza Mocy , tam gdzie obydwie strony mocy stawały się jednym . Według legendy
, gdzieś na wzgórzach był ołtarz który postawili jeszcze Przedwieczni , przy
którym ten który tam dotarł , dostawał Dar . Jak sięga ludzka historia , tylko
trzy osoby dotarły tam i zostały obdarowane . To Przedwieczni decydowali o tym
co to za dar .
Jednemu z wędrowców dano dar powrotu do domu . Gdziekolwiek by nie był , nie
mógł zabłądzić w drodze do domu . Drugim wędrowcem był Eoin , założyciel Bractwa
. Dano mu dar wskrzeszenia Mocy i nauczania jej . Na temat trzeciego wędrowcy
milczały kroniki . Wiadomo było tylko że dotarł do ołtarza Przedwiecznych i że
otrzymał Dar . Tylko nikt nie wiedział co to za dar i co stało się z wędrowcem .
Sama Droga była ukryta , Mogła kryć się w każdej drodze , trakcie , ścieżce .
Tylko ten który ponad życie pragnął złożyć ofiarę przedwiecznym mógł dostać się
na drogę . Po prostu pewnego dnia normalna droga nagle zamieniała się pod jego
nogami w twardy , czerwono połyskujący trakt . Una w zdumieniu przyglądała się
Drodze . Dlaczego zamiast Arama - Droga ?
Nagle zauważyła na Drodze wśród wzgórz samotną postać. Lustro , jakby odgadując
jej życzenie , powiększyło postać . Zobaczyła wysokiego , blond mężczyznę z
mieczem na plecach . Długie włosy związane miał w warkocz sięgający daleko za
łopatki , twarz zmęczoną i brudną .
-Więc znów ktoś dostał się na drogę - usłyszała za sobą głos druida . Skąd ten
staruch wiedział o wszystkim co robiła !
- Robisz takie zamieszanie w Mocy że ślepiec by do ciebie trafił - Na dodatek
miał czelność czytać w jej myślach . Odwróciła się aby mu znów powiedzieć co o
nim sądzi , lecz język stanął jej kołkiem . Stał przed nią druid , lecz jakże
zmieniony . Poorana zmarszczkami twarz wygładziła się , zwykle buro - żółte
kłaki zamieniły się w śnieżnobiałe włosy a brudną i poplamioną kwasami i sosami
koszulę zastąpiła biała , haftowana w Znaki
- Na co się gapisz ? Chcesz mnie zgwałcić ? - Na dźwięk znajomego głosu
powróciła jej pewność siebie ale zanim zdążyła się odezwać druid znów jej
przerwał
- Szykuj się do drogi . Musimy iść za nim .
- Za nim . Na Drogę ? Jak tam niby mamy trafić ?
- Nie deliberuj - przerwał jej - Nadszedł czas na prawdziwą naukę , której nie
uzyskasz na Akademii . Co dzień modliłem się żeby to nie stało się gdy ty
będziesz moim uczniem ale trudno . Widać taka wola Przedwiecznych ... Zbierz
swoje rzeczy i przygotuj się do długiej wędrówki . Jak będziesz miała szczęście
to przeżyjesz . Masz mało czasu . Jak skończysz przyjdź z ekwipunkiem do mnie .
Zobaczymy co tam napakujesz .Wyszedł .
Wciąż nie mogła wyjść ze zdumienia nad przemianą druida . Wykąpał się czy co ?
Spojrzała na lustro . Obraz drogi zniknął i widziała w nim już tylko swoją
postać . Wyruszać na Drogę ?! Ten staruch oszalał . Tak , na pewno , a jedną z
oznak jego niewątpliwego szaleństwa była ta jego przemiana . Oszalał na starość
-BIEGIEM , MŁÓDKO - rozległ się ryk w jej głowie . Zanim zdążyła pozbierać się z
polepy pomyślała jeszcze skąd ten staruch zna takie sztuczki .
Nienawidzę , nienawidzę , nienawidzę - powtarzała sobie nieustannie w głowie
podsycając przygasającą wściekłość . Nie zdążyła zapakować żadnej z rzeczy
potrzebnych ( według niej ) w podróży . Pozwolił wziąć jej tylko małe zawiniątko
z paroma koszulami . Żadnej sukni , czy wytwornych trzewików . Tylko jakieś
wytargane , stare buty podróżne . Jak ja się pokażę w pierwszej lepszej
gospodzie - myślała przygnębiona .
- Zapomnij o gospodach - warknął idący przed nią druid - Po pierwsze idziemy
prosto na Drogę , a po drugie, jest raczej nie wskazane aby ktokolwiek wiedział
gdzie idziemy i jak się tam dostaniemy .
- Prosiłam abyś nie czytał w moich myślach . Czuję się jak naga , a to nie jest
miłe uczucie , szczególnie tutaj i szczególnie przy tobie .
- Cóż , powiedział bym , że raczej nie miałabyś się czego wstydzić - zarechotał
- Poza tym nie przypominam sobie abyśmy przeszli na ty , Adeptko Uno .
Milczała . Zresztą nie było o czym mówić , nie mogła nawet swobodnie myśleć ,
ten ... Uch ... Druid stwierdził , że do czasu aż będzie mógł jej zaufać ,
będzie ją kontrolował . Do czasu aż będzie mógł jej zaufać !!! Myślał by kto ,
że kiedyś zrobiła coś , co pozwoliło by mu tak sądzić . Przecież jest już prawie
gotowa do przejścia inicjacji na Maga , przecież ...
- Gotowa ? A twój wybryk z Agoth'em , dzięki któremu zachwiałaś Równowagą ? A to
małe trzęsienie ziemi które wywołałaś , podobno chcąc utrzeć kogiel-mogiel ?
- Pomyliłam strony w .... - znowu się wygadała .
- Ano . Pomyliłaś strony w Księdze , którą zresztą mi ukradłaś , gdy zażywałem ,
zasłużonego zresztą wywczasu i za kradzież której można by cię wyrzucić z
Bractwa , Adeptko .
- Nie ukradłam tylko pożyczyłam , chciałam zaraz potem ją oddać , tylko że ....
- Pożyczyłaś - parsknął śmiechem - Niech i tak będzie .
W milczeniu szli dalej . Druid wciąż nie powiedział jej , jak ma zamiar trafić
na Drogę . Zresztą on sam , od czasu rozpoczęcia wędrówki zmienił się nie do
poznania , wydawało się że młodniał w oczach . I ten jego strój ! Wciąż nosił na
sobie białą , długą koszulę ze Znakami wyhaftowanymi na piersi , białe spodnie
podróżne ... Obrazu dopełniały białe jak śnieg broda i włosy . W niczym nie
przypominał tego brudnego i wiecznie rozczochranego szamana ze wsi . I jeszcze
ten miecz , długi i wąski , w pochwie z wyrytymi na niej runami Futhark . Nie
widziała klingi , nie pozwolił jej obejrzeć . "Jeśli wyjmujesz ten miecz , to
musisz go użyć" . Nazywał go Gwalan . Ją też zmusił do noszenia miecza . I to
gdzie ! Na plecach ! To cholerne żelastwo już po kilku godzinach drogi przygięło
ja niemal do ziemi , z ślad po nim na plecach będzie znać jeszcze długo . Niby w
Akademii pobierała lekcje fechtunku , ale tak między Przedwiecznymi a prawdą ,
dość rzadko można było ją tam spotkać . W całej tej wyprawie mogło być coś
romantycznego , coś na kształt wędrówek dawnych Herosów i Magów . Mogłoby ...
Mogłoby , gdyby nie te klamoty i węzełki na jej plecach . Jak on ma zamiar
trafić na drogę ? Mieli takie same szanse trafienia tam , jak wypływający żółw
na trafienie głową w obręcz swobodnie pływającego koła .
Czy jakoś tak ...
Poprawiwszy bagaże przyspieszyła kroku , chcą dogonić druida który zdążył dość
znacznie się odsadzić . Szlak biegł dość swobodnie przez las , z rzadka tylko
napotykali niewielkie polanki . Jeszcze dzisiaj musieli dotrzeć na Rozstaje ,
gdzie podobno miały czekać na nich konie , załatwione jakimś cudem przez druida
Może wtedy pozbędzie się tych klamotów na plecach . Miała ich już serdecznie
dość . Była przecież stworzona do innych celów ...
Na Rozstajach koni nie było . Od tej pory drogę umilało jej jednostajne
mruczenie druida , określającego wszystkie możliwe koligacje rodziny koniarza ,
do siódmego pokolenia wstecz .
Przez chwile miał wrażenie że jest obserwowany . Zatrzymał się i podejrzliwym
wzrokiem obrzucił wznoszącą się dookoła ścianę Lasu . Niby nic , a jednak ...
Pokręcił głową i poprawiając miecz ruszył dalej .
Początek Drogi wydawał mu się snem , tak jakby całe życie wędrował tą wąską
szparą w lesie . A przecież wyruszyło ich pięciu . Pięciu najlepszych ,
starannie wybranych z całej rzeszy młodego narybku Królestwa . Został sam , po
prostu któregoś ranka obudził się sam , już na drodze . Wyruszyli pełni siły ,
ufni w swa młodość i umiejętności . W Akademii nauczono ich wszystkiego , nie
mogli ich tylko nauczyć o Drodze . A to było im najbardziej potrzebne . Droga
była przebiegła , była jak zdradliwa kochanka . Dniem łasiła się do Wędrowca ,
dawała przyjemne cienie i chłodzący głowę wiatr , nocą natomiast roiła się
odgłosów zębów trących o zęby , pazurów rozdrapujących darń i gotowych
rozszarpać cokolwiek innego . Siadał wtedy z grubym drzewem za plecami i mieczem
na kolanach wsłuchuchując się w odgłosy nocy .
Tylko raz był na tyle nieostrożny że pozwolił sobie na luksus drzemki . Pamiątki
po tej nocy będzie nosił do końca życie . Czyli raczej niedługo .
Wpatrując się w wijące się dymki kadzidła , skoncentrowana na ruchach i słowach
, kroczyła po okręgu narysowanym dookoła ogniska przez druida . Zniknęło już
rozemocjonowanie z powodu dopuszczenia jej do Wyższych Zaklęć , pozostała tylko
świadomość Siły , narastającej i kłębiącej się za granicą Kręgu . Przed nią
kroczył druid , wyprostowany , z laską w jednej , a mieczem w drugiej ręce .
Linie narysowane przez druida tworzyły zawiły labirynt wewnątrz kręgu .
Początkiem był Rytuał Oczyszczenia , końcem - Rytuał Inicjacji . Rytuał przez
który musiał przejść każdy kto chciał mieć jakąkolwiek możliwość używania Mocy .
Jeśli obie strony mocy zaakceptują ją , druid pokaże jej tajne arkana Sztuki
Mocy . Gdyby była na Akademii musiała by czekać jeszcze cztery lata aby
dopuszczono ją do Rytuałów . Poza Kręgiem kłębiła się dzika i nieujarzmiona siła
która mogła jej pomóc lub zaszkodzić . Powoli zbliżali się do centrum , do
przejścia pozostał jeszcze Portal Czystości , uformowany z lekkiej i drżącej
mgły , wiszącej na podobieństwo wrót nad miseczką z kadzidłami. Jeszcze krok .
Druid zatrzymał się i puścił ją przodem . Przekroczyła Portal .
Wszystko zniknęło . Znalazła się w wielkiej i ciemnej sali . Jedynym widocznym
obiektem był płaski ołtarz , jaśniejący własnym światłem . Po chwili wahania
zbliżyła się do niego . Właściwie to nie podeszła , a podpłynęła w powietrzu .
Mimo iż było ciemno , czuła że jest to ciemność przyjazna , emanująca ciepłem i
... zainteresowaniem . Spokojny i cichy głos rozległ się w sali , a może w jej
głowie :
- Czego pragniesz ?
- Pragnę być Magiem i służyć mocom - wydukała formułkę wbitą jej w głowę przez
nauczycieli w Akademii.
- Po co ?
Po co ? Jak to po co ? Nie spodziewała się takiego pytania . Jakiś egzamin , czy
sprawdzian wiedzy . To tak , na to była przygotowana . Ale - po co ?
- No ... Nie wiem ... Zawsze tego chciałam .
- Zbliż się do ołtarza i połóż na nim ręce .
Z wahaniem "podpłynęła" do ołtarza i położyła ręce na jego chropowatej
powierzchni . Była lekko ciepła . Po chwili poczuła lekkie ukłucia na
powierzchniach dłoni . Na ołtarzu poczęły formować się obrazy , znów przeżywała
dzieciństwo , czuła delikatny dotyk matki , widziała surową twarz ojca i jego
wiecznie roześmiane oczy . Od nowa przeżywała strach gdy zabłądziła w lesie ,
twarz swojego pierwszego mężczyzny i niepewność po przekroczeniu sal Akademii .
Widziała te wszystkie twarze które przewinęły się w jej krótkim życiu ,
przeżywała je na nowo , mając jednocześnie świadomość iż wciąż jest za Portalem
, w sali z ołtarzem . Obrazy zniknęły . Nie wiedziała jak długo trwała ta
retrospekcja , mogła trwać minutę , jak i kilka dni . Oszołomiona oderwała ręce
od ołtarza i odsunęła się .
Ołtarz jarzył się swoim własnym światłem . Cisza . Lekki śmiech rozległ się w
jej głowie .
- Tak , Adeptko . A więc nie wiesz dlaczego chcesz być Magiem ? Więc czemu
przychodzisz do nas z prośbą o Moc , skoro nie wiesz do czego chcesz jej używać
? Czy nasi uczniowie niczego cię nie nauczyli ? Czy nie powiedzieli ci do czego
służą Moce ?
Śmiech przestał być miły , stał się złośliwy , starczy i szydzący .
- A kimże ty jesteś by tak bez przygotowania przychodzić do nas i prosić . A co
my będziemy mieli z tej pomocy ? Tylko prosić potraficie . Jesteście jak
podmiejskie kundle które przychodzą po prośbie , by później podstępnie rzucić
się z kłami na odsłonięty kark . Nie wiecie jak wielką siłą dysponujemy ,
wystarczy jedno nasze spojrzenie , by rozbić tę kloakę którą wy nazywacie
Światem . Jesteście niczym !!!
Ostatnie słowa głos niemalże wykrzyczał co omalże nie rozsadziło jej głowy .
Znów zapadła cisza . Powoli zaczęła ogarniać ją złość . Co to za Moce ? To ma
być ta życionośna i dobra moc ? To jakaś parodia! Już otwierała usta do krzyku
protestu gdy niemal fizycznie poczuła obok siebie obecność druida i przypomniała
sobie jego słowa :"...używając Mocy nigdy nie pozwól zapanować nad sobą złości
..." . Otrząsnęła się i uśmiech pojawił się na jej twarzy . Więc to tylko
sprawdzian . Postanowiła nie reagować na nic i stać w miejscu , nie odzywając
się.
Tym razem śmiech w jej głowie wybuchł z siłą huraganu . Znów słyszała obce głosy
w głowie które rozmawiały o niej , jak gdyby jej tu nie było .
- Sprytniutka jest ta Adeptka , nieprawdaż ?
- Tak . Oddajmy ją mnie . Jej złość jest wspaniała , potrafię ją wykorzystać .
- Są co do niej inne plany . Kto inny podjął się opieki nad nią .
- Kto ośmiela się wchodzić w drogę jednej ze Stron ?
- Sami daliśmy mu tę potęgę . To Niaal Jedyny .
Taak ... Zawsze twierdziliśmy że będą z tego problemy . Nie powinniśmy nikogo
obdarzać siłą równą naszej ...
W tym momencie do dyskusji wtrącił się nowy głos . Kobiecy , pełen smutku i
niemal matczynej miłości .
- Czy ma już Patrona wśród nas ?
- Nie .
- A więc ja podejmę się patronatu nad nią i jej Sztuką i ja udzielę jej swej
strony Mocy .
- Ależ Pani , nigdy jeszcze żaden śmiertelnik nie był obdarzony tą Stroną Mocy .
Nie wiemy jakie mogą być tego konsekwencje . Nawet Niaal Jedyny nie posiada tego
Aspektu . Rzeczywistość nie miała jeszcze styczności z taką potęgą .
- Najwyższy czas aby poznali i mnie .
Zapadła cisza w której Una słyszała tylko bicie swojego serca . Rozumiała tylko
że odbywa się tu targ na jej dalszym życiem , i że jakaś kobieta ujęła się za
nią . Chyba kobieta .
- Adeptko !
Drgnęła . Teraz miała usłyszeć wyrok na jej przyszłość .
- Słucham .
- Postanowiliśmy że udzielamy ci naszej pomocy , będziemy przy tobie i będziemy
dbać o twą sztukę . Będziemy opiekować się tobą i tobie bliskim . W zamian za to
ty musisz wzmacniać ten Aspekt Mocy którym zostaniesz obdarowana , wszędzie
gdzie tylko będzie to możliwe .
- Ale jaki to Aspekt ? Która to strona ?!
Powoli coś odpychało ją od ołtarza . Żegnał ja tylko gromki śmiech Aspektów .
- Przekonasz się . Już niedługo .
Obudził ja trzask gałęzi w ognisku . Zerwała się z kocy na których leżała i
poszukała wzrokiem druida . Siedział po drugiej stronie ogniska i wpatrując się
w nią mamrotał coś pod nosem .
- Miałam straszny sen . Śniło mi się ...
- To nie był sen - przerwał jej druid - Spójrz . - wskazał jej punkt z boku
ogniska .
Nic nie widziała przez oślepiające ją płomienie ogniska . Po chwili dopiero
zobaczyła dwoje ślepi jarzących się zielono na tle pomarańczowego ogniska .
Jednym skokiem dopadła druida i schowała się za jego plecami .
- To puma ?! Przecież one są tylko w bajkach . One są niebezpieczne i ....
- To nie jest puma - druid znów jej przerwał - To Puma . Prawdą jest że od
bardzo dawna już nie widziano żadnej i prawdą jest że zwykłe pumy bywały
niebezpieczne . Ta nie jest zwykła i nie jest niebezpieczna . To co zdarzyło się
tobie , zdarzyło się wcześniej tylko jednemu człowiekowi . Nazywał się Niaal
Jedyny . Ty , tak samo jak i on przeszłaś podczas Rytuału Inicjacji jednocześnie
i Rytuały Akceptacji , Pomocy i Nadania Patrona . Na palcach jednej ręki mogę
wyliczyć braci którzy dostąpili zaszczytu nadania Patrona przez Aspekty . Jednym
z nich jestem i ja . Moim patronem jest Ziemia a właściwie Matka Ziemia . Zawsze
koi moje stopy podczas wędrówek , wspomaga mnie swą niemalże nieograniczoną mocą
, pomaga zrozumieć zagadki Aspektów Mocy do których sama przecież należy .
Natomiast tobie nadano jako Patrona , a właściwie jako Patronkę - Matkę Naturę .
Panią wszelkich zwierząt i istot żywych , Panią Miłości , Życia i Śmierci . Nie
wiem czy poza Matką Ziemią istnieje równa jej potęga wśród Aspektów . Ta Puma
jest jej tymczasowym wcieleniem , będzie opiekować się tobą , razem ze mną w
początkach twej nauki . Będzie cię wspierać , pomagać i pokazywać prawdziwą
potęgę Natury . Nie bój się jej , to coś o wiele więcej niż oswojone zwierzę , w
śmiertelnym zagrożeniu odda za ciebie życie i może zrobić to nie raz , a tysiące
razy , ponieważ jest Panią Życia i Śmierci .W trakcie , jak słowa druida
docierały do niej , Puma wstała leniwie , podeszła do niej i kładąc się obok
niej położyła ciężką głowę na jej kolanach .
Druid w milczeniu wpatrywał się w zielone oczy Pumy .
<- Tak , Pani . W przeciągu jednej nocy twa podopieczna stała się mi równa Siłą
. Brakuje jej tylko umiejętności i opanowania . A to już moje zmartwienie .
- Jak to - brakuje mi opanowania - słowa druida trąciły jej czuła strunę , o
umiejętnościach wolała nie wspominać .
- Normalnie . W Sali Próśb mało brakowało a poddałabyś się Ciemnym Aspektom .
Wystarczyło abyś pokazała swą złość a one by ja wzmocniły . To ja i twoja
Patronka pomogliśmy ci .
- Więc to była Sala Próśb ? W jaki sposób ja ... - przerwała . Tylko najwięksi
Mistrzowie dostępowali zaszczytu wstępu w Sali Próśb . - Co to były za głosy ? -
przypomniała sobie .
- To Aspekty . Aspekty Mocy . Różne jej strony . Miłość , Nienawiść , Radość ,
Lęk , Mądrość , Głupota ... Moc jest jedna , ale kłębią się w niej , tak jak i
ludziach , różne jej strony . Od Maga tylko zależy której z nich się podda .
Możesz użyć młotka do wbicia gwoździa , ale i możesz nim zabić . To zależy tylko
od intencji machającego młotkiem . Nie inaczej jest z Mocą . Staje się tym czym
Mag chce by się stała . Mag natomiast przyjmuje zewnętrzny wygląd opisujący
Aspekt którego używa . W momencie Nadania Patrona byłem młodym chłystkiem , po
Rytuae stałem się jak moja Patronka , wiecznie stary i niezmienny .
- To znaczy że ja też ... - bała się wypowiedzieć myśl która przyszła jej do
głowy . Natura jest przecież tak stara jaki i Ziemia . Jeśli i ona miała się
...
chomciomania