Fiszki teoria.docx

Fiszki C. Freineta

Pedagogika Celestyna Freineta jest dzisiaj odkrywana na nowo jako przyjazna dla uczniów we współczesnej szkole. Freinet w swoich poglądach uwzględniał indywidualny rozwój osobowości dziecka oraz jego potrzeby i naturalny sposób radzenia sobie w różnych sytuacjach. Podkreślał znaczenie społecznych sprawności, takich jak umiejętność wyrażania uczuć, myśli oraz zwracał uwagę na współpracę w grupie. W swojej szkole Freinet wprowadził szereg nowych metod i form pracy, dzisiaj nazywanych technikami freinetowskimi. Zaliczają się do nich: swobodny tekst, gazetka szkolna, korespondencja międzyszkolna, doświadczenia poszukujące, malarstwo, muzyka jako swobodna ekspresja dziecka, a także fiszki autokorektywne inaczej zwane samokontrolnymi.

Fiszki odgrywają bardzo ważną rolę w koncepcji freinetowskiej. Podczas pracy                            z fiszkami uczeń nigdy nie jest oceniany przez nauczyciela. Dziecko mając świadomość, ze nie będzie ocenione, pozbywa się lęku i dąży do prawidłowego wykonania zadania.

Fiszki ponadto pełnią rolę w przygotowaniu dziecka do rozumienia poleceń, co przygotowuje do cichego czytania ze zrozumieniem, a tym samym w przyszłości do samokształcenia. Fiszki rozwijają myślenie uczniów, uatrakcyjniają proces dydaktyczny, uczą samodzielności i cierpliwości w pokonywaniu trudności poprzez powtórne wykonywanie zadań w przypadku dużej liczby zadań.

Fiszki zaproponowane przez Celestyna Freineta  to kartoniki z zadaniami dla uczniów i kartoniki z prawidłowymi odpowiedziami. Zadania mogą dotyczyć wiadomości lub tematyki lekcji. Fiszki mogą być skierowane zarówno do każdego dziecka indywidualnie jak i do grupy dzieci. Uczeń pracujący samodzielnie, bierze jedno zadanie i wykonuje je w specjalnym zeszycie. Po wykonaniu zadania uczeń odnosi zadanie i bierze kartonik z prawidłową odpowiedzią. Uczeń sam sprawdza poprawność wykonania, poprawia błędy. Jest to nauka samokontroli. Fiszki można wielokrotnie wykorzystywać, wzbogacać, zmieniać przykłady. W przypadku fiszki skierowanej do zespołu, dzieci indywidualnie wykonują zadanie powieszone w widocznym miejscu wiedząc, jaki ma być efekt oraz etapy ich pracy.

Wyróżniamy następujące rodzaje fiszek: problemowe, zadaniowe i autokorektywne. Fiszki problemowe zawierają polecenia i kolejne etapy wykonania podjętego tematu lub zadania, wykaz materiałów źródłowych, z których można uzyskać informacje lub wskazówki do wykonania zadania. Służą one do ukierunkowania samodzielnych doświadczeń uczniów.
Fiszki zadaniowe mogą to być pojedyncze kartki dla każdego dziecka lub też przygotowane na tablicy demonstracyjnej dla całego zespołu. Według ich instrukcji dzieci wykonują określone zadanie.

Fiszki autokreatywne natomiast występują w formie: kartek zawierających zadania lub ćwiczenia do wykonywania, które opatrzone są kolejnymi numerami uszeregowanymi pod względem stopnia trudności.  Mogą również być przedstawione w formie kartek z prawidłowymi rozwiązaniami zadań i ćwiczeń. Mają one te same numery co kartki do ćwiczeń, różnią się tylko kolorem lub symbolem. Wszystkie te kartki znajdują się w zasięgu uczniów, co pozwala na korzystanie z nich w każdej chwili, gdy zachodzi taka potrzeba.

Stosując metodę fiszek dziecko ma możliwość pracy według własnego tempa i możliwości, przyzwyczaja się do oszczędnego gospodarowania czasem, uzupełnia indywidualne braki i trudności, wdraża się do samokontroli i samooceny. Dziecko ma więc szansę na sukces.\

Fiszki Celestyma Freineta, jak wspomniałam, mogą zawierać zadania o różnym stopniu trudności, zarówno dla dzieci zdolnych, jak i przeciętnych. Zapewniają one sukces wszystkim uczniom. Są elementem zapewniającymi indywidualizację pracy z uczniami. Dziecko pracuje w swoim tempie oraz na miarę swoich możliwości.