SPRAWOZDANIE – oznaczenie aktywności jonów wodorowych w roztworze
I. Cel doświadczenia: określenie aktywności jonów wodorowych w nieznanym roztworze / ustalenie pH roztworu.
II. Wykorzystany sprzęt i odczynniki: zlewka na 25ml., cylinder miarowy, pipeta, probówki, wskaźniki pH., pehametr.
III. Przebieg doświadczenia:
1. Sprzęt laboratoryjny umyto, opłukano wodą destylowana i osuszono w suszarce.
2. Do zlewki pobrano 25ml. roztworu o nieznanym pH.
3. Roztwór ze zlewki przenoszono za pomocą pipety i cylindra miarowego do 4 probówek (po 3cm3 do każdej.
4. Do każdej z probówek zaczęto dodawać wskaźniki pH.
a) Do probówki nr 1 dodano kilka kropel Błękitu Bromotymolowego – zaobserwowano niebieskie zabarwienie roztworu; oznacza to, że pH badanego roztworu jest większe niż 8.
b) Do probówki nr 2 dodano kilka kropel Karminu Indygo – zaobserwowano ciemno zielone zabarwienie roztworu; oznacza to, że pH badanego roztworu jest mniejsze od 11.
c) Do probówki nr 3 dodano kilka kropel Żółcieni Alizarynowej – zaobserwowano niebieskie zabarwienie roztworu; oznacza to, że pH badanego roztworu jest mniejsze od 10.
d) Do probówki nr 4 dodano kilka kropel Fenoloftaleiny – zaobserwowano ciemno różowe zabarwienie roztworu; oznacza to, że pH badanego roztworu jest większe niż 9.
Po dokonaniu obserwacji zabarwień roztworów, stwierdzono, że pH badanego związku mieści się w przedziale od 9 do 10.
5. Pozostałą w zlewce ilość roztworu zmierzono za pomoc pehametru. Pehametr wskazał wynik: 9,3.
6. Jak się okazało, pH roztworu w rzeczywistości wynosiło dokładnie 9,2.
IV. Wnioski:
lord199105