Jayne Ann Krentz - Gra pozorów.pdf - Jayne Ann Krentz (Amanda Quick) - stokfisz1

Jayne Ann Krentz

GRA POZORÓW

Tytuł oryginału: True Colors

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Reporterzy rzucili się na jaskrawoczerwone audi niczym chmara

żarłocznej szarańczy, zanim Jamie Garland zdołała otworzyć drzwi. Gniew,

nad którym od trzech dni starała się zapanować, ogarnął ją ze zdwojoną siłą.

Ze złością pchnęła drzwi samochodu. Kiedy to nie poskutkowało, odchyliła

się w tył i naparła na nie stopą.

- Proszę pani, musimy biegiem dotrzeć do wejścia - oznajmiła.

Drzwi wolno ustąpiły, a tłum fotografów, reporterów i tym podobnych

sępów rozstąpił się nieco, nadal jednak otaczając je ciasnym kręgiem.

- Mój Boże! - jęknęła z niekłamanym przerażeniem Isabel Fitzgerald,

która siedziała obok Jamie. - Skąd ci ludzie się tu wzięli?

- Właściwie to nie są ludzie - odrzekła sucho Jamie. - To reporterzy. -

Otworzyła drzwi nieco szerzej i natychmiast ktoś podsunął jej pod nos

mikrofon. Nie zwróciła na niego uwagi, tylko wzięła pracodawczynię za

rękę. - Proszę wysiąść z tej strony samochodu i trzymać się blisko mnie.

Niech pani nic nie mówi, tylko jak najszybciej biegnie do drzwi

wejściowych, dobrze?

Staromodny, siwy koczek Isabel Fitzgerald podskoczył lekko, kiedy

potakująco kiwnęła głową.

- Rozumiem. Ale dlaczego się tu zbiegli? - Przerażonym wzrokiem

spojrzała na hałaśliwą zgraję.

- Chcą sensacyjnych informacji - bez ogródek stwierdziła Jamie.

- Na temat Hadleya?

- Niestety tak.

- Jakim cudem tak szybko się dowiedzieli?

- wyszeptała smutno Isabel, przesuwając się do drzwi w ślad za

asystentką.

- Z tego samego źródła, dzięki któremu władze wkroczyły wczoraj do

pani domu, żeby skonfiskować zapiski i księgi rachunkowe - odrzekła ponu-

ro Jamie. - Zapewne Cade Santerre podzielił się z nimi rezultatami swojego

sprawnego śledztwa.

Zdumiona Isabel głośno odetchnęła.

- Naprawdę uważasz, że pan Santerre poinformował prasę i nasłał na

nas reporterów? Zrobił na mnie dobre wrażenie, nawet jeśli to przez niego...

- Nie mogła dokończyć zdania.

Jamie mruknęła coś pod nosem i jeszcze raz naparła stopą obutą w

sandałek na drzwi samochodu.

- Pan Santerre to człowiek, który robi, co chce, nie przejmując się, że

wyrządzi komuś krzywdę. To bezwzględny... - urwała na chwilę i wyszła z

samochodu, pociągając za sobą Isabel - kłamliwy, podstępny i fałszywy

sukin...

- Czy powtórzy to pani do mikrofonu, panno Garland? - zapytał

reporter. - I proszę nam powiedzieć, kogo pani opisywała.

Zanim Jamie zdążyła odpowiedzieć zgodnie z prawdą, że jej słowa

mogły się odnosić do każdego ze zgromadzonych przedstawicieli mediów,

rozległ się ponury, ostry głos:

- Zostawcie ją w spokoju! - nakazał Cade Santerre. Odsuwając na bok

trzech fotografów, przeciskał się przez tłum do Jamie i Isabel. - Nie widzisz,

że pani Garland nie chce rozmawiać z prasą?

- Naszym czytelnikom należą się odpowiedzi na pytania. Wielu z nich

to ofiary Hadleya Fitzgeralda! - zaatakowała jakaś reporterka i wiedziona

dziennikarskim instynktem przecisnęła się do Isabel, wyczuwając w niej

łatwiejszą ofiarę. - Pani Fitzgerald, o ile wiem, jest pani malarką. Jaki był

pani udział w finansowych oszustwach brata?

- Nie miałam o nich pojęcia - wyszeptała z rozpaczą. - Jestem pewna,

że to wszystko da się jakoś wyjaśnić. Hadley nigdy by czegoś takiego nie

zrobił.

- A pani, panno Garland? - Kolejna postać z mikrofonem zastąpiła

drogę Jamie. - Czy to prawda, że była pani osobistą sekretarką Fitzgeralda? I

jego kochanką? Czy to prawda, że znała pani wszystkie jego sekrety i

pomogła mu w dokonaniu tego oszustwa?

- Powiedziałem, zostawcie ją w spokoju - wycedził Santerre, stanął

przy Jamie i chwycił ją za ramię.

Wzdrygnęła się lekko, kiedy mocną ręką przyciągnął ją do siebie.

Powróciło do niej wspomnienie tych chwil, kiedy dotykał jej w zupełnie

inny sposób. Zdarzyło się to przedostatniej nocy. Wtedy dotyk jego

mocnych dłoni wywoływał w niej zachwyt i niósł z sobą rozkosz. Kiedy

przypomniała sobie, jak łatwo udało mu się nad nią zapanować, aż

poczerwieniała z gniewu. Nie opierała mu się. Jaka była głupia, dając mu

wszystko, co miała do ofiarowania - namiętność i czułe obietnice.

Najwyraźniej nie znaczyło to dla niego wiele.

Cade drugą ręką chwycił roztrzęsioną Isabel i ruszył ścieżką

prowadzącą do drzwi pięknej rezydencji Fitzgeraldów. Widząc jego pewny

krok i stanowczą minę, reporterzy i fotografowie niechętnie zeszli mu z

drogi.

- Nie musisz świadczyć nam żadnych uprzejmości - syknęła Jamie,

przeciskając się do wejścia. - Trochę na to za późno.

Jayne Ann Krentz - Gra pozorów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: