W1_03.pdf

(244 KB) Pobierz
Materializm
966490791.002.png
Materializm
W potocznym rozumieniu – negatywna charakterystyka człowieka,
któremu pożądane lub posiadane dobra materialne przysłaniają świat, a
jego szczęście zależy przede wszystkim od tego, co posiada
„Religia”, w której rzeczy materialne są obiektem czci i kultu, która
strukturalizuje życie jednostek i nadaje kierunek ich zachowaniom
(Bredemeier, Toby, 1960)
Styl życia, w ramach którego wysoki poziom konsumpcji jest celem samym
w sobie, i punktem odniesienia (Däun, 1983; Rossuli, Hollander, 1986)
Affluenza - grypa dobrobytu - przypadłość raczej społeczna niż
jednostkowa (de Graaf, Wann i Naylor, 2005)
Uzależnienie od dóbr materialnych lub dobrobytu, ze wszelkimi
psychopatologicznymi konsekwencjami, jakie niesie za sobą uzależnienie
(Jampolski, 1992; Adamiec, Kulik, 1993)
966490791.003.png
Materializm w psychologii
ekonomicznej
Materializm to ważność jaką konsument przykłada do rzeczy przez
siebie posiadanych. Na najwyższym poziomie materializmu rzeczy te
zajmują centralne miejsce w życiu jednostki i stanowią najważniejsze
źródło satysfakcji życiowej lub jej braku (Belk, 1984, 1985)
Zaborczość
Skąpstwo (niechęć do dzielenia się z innymi)
Zazdrość (chciwość)
Materializm sprowadza się do umiejscowienia posiadania dóbr w
centralnym miejscu w życiu jednostki. Dla osób nastawionych
materialistycznie konsumpcja stanowi podstawowy cel w życiu
(Richins, Dawson, 1990, 1992)
Ważność (centralność) posiadania
Kryterium szczęścia, satysfakcji życiowej
Kryterium osiągnięć i sukcesu
966490791.004.png
Materializm – zły czy dobry?
Materializm instrumentalny (funkcjonalny)
ujmowanie dóbr w funkcji narzędzi pozwalających na
osiągnięcie celów pozamaterialnych
rzeczy są niezbędne do przetrwania, służą zaspokojeniu
potrzeb egzystencjalnych i realizacji życiowych zadań
Materializm charakterologiczny
posiadanie pełni funkcję podstawowego i jedynego źródła
satysfakcji, a całe życie sprowadza się do gromadzenia
rzeczy materialnych
Konsumpcja dla konsumpcji
966490791.005.png
Affluenza
Bolesny, zaraźliwy, przenoszony społecznie stan nadmiaru (przesytu), zadłużenia, lęku
i marnotrawstwa, wynikający z nieustannego dążenia do więcej ” (de Graaf, Wann i
Naylor, 2005, s.2)
Kluczowe symptomy (Górnik-Durose, 2007)
nadmierna koncentracja na gromadzeniu dóbr materialnych
posiadanie dóbr w nadmiarze - ich zasób znacznie przekracza poziom
wystarczający do zapewnienia funkcjonalnego komfortu
dążenie do tego, by mieć więcej niż inni
gromadzenie dóbr materialnych traktowane jako cel sam w sobie
dążenie do zaspokojenia poprzez dobra materialne tych potrzeb, które lepiej
byłoby zaspakajać w inny sposób, np. interpersonalne, społeczne, związane z
obrazem siebie czy poczuciem własnej wartości
ocenianie siebie i innych przez pryzmat zgromadzonych zasobów
materialnych i traktowanie posiadanych dóbr jako najistotniejszych
wskaźników wartości człowieka
966490791.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin