Science Fiction 18.pdf

T ytułowy „Łowca snów" to indiański

przedmiot magiczny, służący do

przechwytywania złych duchów, które mogą

nawiedzić człowieka we śnie. Dreamcatcher

to nic innego jak pajęczyna splątanych ze

sobą nici, rozpięta na obciągniętych skórą

kolistych pałąkach. Można go powiesić na

ścianie, bądź u powały. Czy działa? Trudno

powiedzieć, ale ten, który dostałem na

dworcu w Albuquerque nadal wisi nad moim

łóżkiem, tym bardziej teraz...

Zaśnieżona okolica, niewielka chatka

myśliwska, w niej grupa przyjaciół czekająca

na koniec zadymki. Wymarzony temat do

snucia opowieści grozy. Jeśli dodamy do tego

takt, że powyższa sytuacja jest punktem

wyjścia jednej z najnowszych powieści

Stephena Kinga, mamy już przed oczami

obraz przerażający. Wilkołaki, zombie,

duchy, potwory... A może jednak nie. Co

powiecie na... obcych?

Odcięci przez zadymkę od cywilizacji

ludzie (jest ich czterech: Henry, Pete,

Jonesy i Beaver) wcale nie są tacy

zagubieni. Łączy ich coś

więcej niż tylko przyjaźń,

stanowią paczkę od

dzieciństwa, a to, co wyróżniło

ich to pewna nadprzyrodzona

zdolność - możliwość ko-

munikowania się bez słów, swoisty

rodzaj telepatii, która wiąże ich Z

piątym członkiem zespołu, upośle-

dzonym chłopakiem (Duddits). Ostatnio

go zaniedbali, a to on obdarował ich

swego czasu ową mocą. Właśnie się

rozdzielili, dwójka pojechała do

pobliskiej osady po zakupy, pozostali

byczą się, czekając na ich powrót.

Niestety, nie za bardzo mogą się do-

czekać. Wracający z wyprawy

wypadają z drogi, kierowca zbyt

późno dostrzega siedzącą na

środku leśnej przecinki postać.

Wóz koziołkuje, ale pasażerom,

prócz drobnych zadrapań, nic

się nie stało. Niestety nie będą mogli

jechać dalej. Grozę sytuacji potęguje na

wpół zamarznięta kobieta siedząca na

drodze. Wydaje się chora, niemal

umierająca... Tymczasem w pobliże chaty

dociera inny wędrowiec, zagubiony wśród

śnieżnej burzy. On również nosi na sobie

ślady dziwnej infekcji.

Nie trzeba długo czekać na rozwój

wydarzeń. Teren, na którym stoi chatka

został objęty kwarantanną. Na odludziu

rozbił się statek kosmiczny obcych. Wojsko,

w tym oddziały specjalne dowodzone

przez psychopatycznego pułkownika

Curtisa (Morgan Freeman) - tutaj mała

dygresja, w książce postać ta nosi

nazwisko, przybrane zresztą, Kurtz, co jest

odniesieniem do postaci którą grał Marlon

Brando w Czasie apokalipsy - których

zadaniem jest zlikwidowanie przybyszów.

Wprawdzie kontaktują się oni telepatycznie,

i nie tylko, zapewniając o swojej

nieszkodliwości, ale zaraza jaką roznoszą

jest groźna dla ludzi...

Rozwój wydarzeń prowadzić będzie widza

od jednej skrajności w drugą, rzeczy i

postacie które wydadzą się dobre, w

rezultacie przyniosą zagładę, zło wyda się

dobrem. Kto nie czytał powieści, ten

pewnie da się zaskoczyć i to nie raz

podczas projekcji. A kto czytał, z

przyjemnością obejrzy raz jeszcze

zdarzenia z kart książki. Lawrence Kasdan

dobrze wykonał swoją robotę, podobnie jak

współtwórca scenariusza William

Goldman, który przeniósł na ekran takie

dzieła Kinga, jak Misery czy Heart of

Atlantis. Premiera filmu przewidziana jest na

luty 2003 roku.

ReJS

Za każdym razem gdy mamy do czynienia z filmem nakręconym przez M.

Nighta Shalaymana towarzyszy nam nastrój tajemniczości, zagadki i wielkie

zaskoczenie na końcu, gdy zrozumiemy, jak przewrotną grę prowadził z nami

autor scenariusza i zarazem reżyser. Nie na darmo Szósty zmysł stal się

jednym z najbardziej kasowych filmów trzy sezony temu, nie na darmo

zrealizowany niezwykle oszczędnymi środkami Niezniszczalny zarobi! prawie

osiemdziesiąt min dolarów, gdy inne filmy tej klasy nie sięgają nawet po część

takich wpływów. Shalayman, pomimo młodego wieku, ma w sobie tę iskrę

geniuszu, która kiedyś rozpalała widzów na Bliskich spotkaniach trzeciego

stopnia Spielberga Potrafi przykuć widza, omamić go, wodzić za nos i

kompletnie oszołomić w finale.

Trzeci, najnowszy, film Shalaymana nosi tytuł Znaki (Signs) i zapowiada

wyjaśnienie jednej z najciekawszych zagadek z jakimi borykają się badacze

UFO. Kręgi zbożowe, bo to one są owymi tajemniczymi znakami pojawiają się

nieoczekiwanie w najodleglejszych zakątkach świata. Niektóre są dziełem

człowieka, ale o innych nie da się tego powiedzieć z bezwzględną pewnością, ł

takiej pewności zabrakło dawnemu pastorowi, a obecnie farmerowi Grahamowi

Hessowi (Mci Gibson), gdy ujrzał na swoim polu dziwne wzory. Początkowo

podejrzenia Grahama i jego brata Mcrrilla (Joaquin Phocnix) kierowały się ku

synowi sąsiadów, ale wkrótce nowe niesamowite wydarzenia uświadomiły

całej czwórce domowników, że to nie ludzka ręka sprawiła, iż na polu

pojawiają się wciąż nowe znaki. Co one oznaczają? Na wyjaśnienie musicie

poczekać do premiery, która odbędzie się już niedługo. Mogę tylko

powiedzieć, że z pewnością nie będzie to takie wyjaśnienie jakiego się

spodziewacie.

RejS

Długo zastanawiałem się nad tym, jak

zacząć niniejszy tekst, bowiem - wbrew

pozorom - nie jest tak prosto napisać o

autorze (w tym wypadku - autorach, ale o tym

niżej) zupełnie w Polsce nie znanym,

zwłaszcza jeśli twórczość owego autora się

lubi, a jednocześnie jest ona na tyle obszerna,

że starczyłoby jej na kilka takich esejów jak

ten. Bo to - myślałem -jak się dobrze sprawię,

to może jakiś polski wydawca tą twórczością

się zainteresuje... Dumałem, dumałem, w

końcu machnąłem ręką na ów genialny

początek, zasiadłem przed komputerem i po

prostu zabrałem się do roboty.

G. L. Oldi, bo o nim będzie mowa, to nie

tylko ukrywający się pod pseudonimem duet

pisarski Dimitrij Gromów & Oleg

Ładyżienskij, to cała instytucja ukraińskiej

fantastyki. Tak, właśnie ukraińskiej, bo choć

obaj wymienieni piszą po rosyjsku, to żyją i

pracują w Charkowie. Poza twórczością

literacką Oldi aktywnie uczestniczy (będę

używał tej formy, bo będzie chyba prościej) w

życiu tamtejszego fandomu, wspomagając

początkujących pisarzy i opracowując

sieciowe Old-news, niezastąpione źródło

wiedzy o rosyjskoję-zycznej sf&f. To on

założył twórczą pracownię „Wtoroj blin", w

skład której wchodzą pisarze, redaktorzy,

tłumacze, ilustratorzy, specjaliści od techniki

komputerowej i składu książek oraz drukarze,

zajmującą się promocją szeroko pojmowanej

fantastyki. Jak dotąd przy współudziale

„Wtorowo blina" ukazało się grubo ponad sto

książek. Etymologii z angielska przecież

brzmiącego pseudonimu „G. L. Oldi" szukać

należy znacznie bliżej, albowiem to po prostu

anagram imion pisarzy: OL(eg) i DI(ma), G i

L natomiast to pierwsze litery nazwisk obu

autorów.

I Gromów, i Ładyżienskij urodzili się w

1963 roku, i to na dodatek w tym samym

miesiącu (marzec). Pierwszy z nich z

wykształcenia jest inżynierem chemikiem,

drugi - reżyserem teatralnym. Ich znajomość

zaczęła się w dniu, w którym Gromów

przyniósł napisaną przez siebie sztukę te-

atralną (fantastyczną oczywiście) do teatru, w

którym Ładyżienskij pracował jako reżyser.

Ten ostatni sztuki nie przyjął, pierwszy

zaś został w teatrze jako aktor, dostarczając

od czasu do czasu swemu przyszłemu

współautorowi kolejne fragmenty prozy.

Trwało to aż do 13 listopada 1990 roku,

kiedy to powstało pierwsze wspólne

opowiadanie, noszące tytuł Kino do groba

i...

Oldi, pytany, jak przebiega jego proces

twórczy, odpowiada, że z całą pewnością

pomaga mu fakt, że jego części składowe są

sąsiadami, mieszkającymi w tym samym

bloku. „Najpierw długo omawiamy nową

powieść, potem dzielimy według zasady:

mam większą ochotę napisać ten rozdział! A

ja - ten! Siadamy i piszemy. Potem wy-

mieniamy się tym, co napisaliśmy, łączymy

części, czyścimy, poddajemy obróbce

redakcyjnej, piszemy dalej - i tak to trwa, aż

do chwili, gdy powieść nie zostanie

zakończona. Potem obaj jeszcze raz

przeglądamy cały tekst, wyłapując nieś-

cisłości. W sumie, nie licząc własnego

pisania, wychodzi po pięć, sześć, a czasem i

po siedem czytań! A jakiegoś szczególnego

<podziału pracy nie praktykujemy. Po prostu

jeden lepiej widzi wpadki i potknięcia

drugiego i na odwrót. Z drugiej zaś strony

przychodzą nam do głów całkowicie różne

pomysły, i, jeśli tylko uda sieje ze sobą

połączyć, czasem wychodzi z tego coś

oryginalnego".

W swojej prozie Oldi porusza stare jak

świat tematy: życie i śmierć, dobro i zło, natura

władzy, twórczości i sukcesu. Wszystko to

rozpatrywane z pozycji dnia dzisiejszego, a

nie wyalienowanego obserwatora, siedzącego

w wieży z kości słoniowej. Sami pisarze

dzielą swą twórczość na trzy etapy: pierwszy

to poszukiwanie własnego stylu i wzajemne

„docieranie się". W tym czasie, trwającym

przez około dwa lata, powstały powieści

Witrażi patriarchów, Żiwuszczij w posłied-nyj

raz, Strach, Wojti w obraz, Doroga i jakieś

dwie dziesiątki opowiadań. Docieranie w

końcu się skończyło, autorzy znaleźli swój

styl, nazwany przez nich samych „filosofskim

bojewikom", co można przetłumaczyć jako

„filozoficzna powieść akcji", i zaczął się drugi

etap - eksploracja dopiero co odkrytej

literackiej przestrzeni. I tak w latach 1992-93

powstały powieści Sumierki mira,

Ożidajuszczij na pieriekriestkach, Wos-

stawszlje iz rają oraz Biezdna gołodnych głaz,

spajająca w jedną całość wszystkie

wymienione utwory. I wreszcie trzeci okres,

rozpoczęty powieścią Gieroj dołżien byt' odin

(1995), w czasie którego powstały kolejno: Put'

miecza (1996), Pasynki wos'moj zapowiedi

(1996), Miessija ocziszczajet disk (1997),

Dajtie im umieref (1997), trylogia Cziernyj

Bałamut {Groza w Biez-naczal 'ie (1997), Siet'

dlia Mirodierżcew ( 1998), Idi kuda chocziesz

(1998)), Ja woz'mu sam (1998), Rubież

(1999, napisany do spółki z Mariną i

Sicrgiejem Diaczenkami oraz Andriejcm

Walentinowem), Nam zdies'żit' ( 1999, do

spółki z Andriejem Walentinowem),

Noperapon, ili po obrazu ipodobiju (1999),

Mag w zakonie (2000), dylogia Odissiej, syn

Laerta [Cziełowiek Nomosa (2000),

Cziełowiek Kosmosa (2001)], nowela Czużoj

sriedi swoich (2001) oraz Bogadieł'nia (2001).

W dużej części powieści trzeciego okresu

twórczości stanowią mieszankę demonologii z

powieścią historyczną, z oryginalnymi

pomysłami, pięknym, soczystym językiem i z

barwnymi, zapadającymi w pamięć postaciami,

w centrum których znajduje się główny

problem: wzajemne stosunki ludzi i bogów.

Zadziwia znajomość realiów i mitologii

opisywanych światów; nie powinno to jednak

zbytnio dziwić, jeśli zważy się, że do pisania

Oldi dokładnie przygotowuje się od strony

merytorycznej, wiele czasu spędzając nad

książkami tyczącymi danego okresu. 1 czy to

będzie świat starożytnej Grecji,

średniowiecznych Chin i Indii czy

osiemnastowiecznych Niemiec, Rosji, Ukrainy,

czuć, że autor dobrze wie, o czym pisze. Jak

widać chociażby z powyższego wyliczenia,

twórczość Oldiego jest obszerna, a zatem

znów, podobnie jak w przypadku Siergieja

Łukianienki, skupię się na bliższym

przedstawieniu jedynie kilku najciekawszych,

moim zdaniem, powieści, nieprzypadkowo

pochodzących z trzeciego, najbardziej

„dojrzałego", i, co tu kryć, najlepszego okresu

z dotychczasowej literackiej działalności

ukraińskiego duetu. Cyklem Biezdna

gołodnych głaz, różnorodnym, wieloznacznym

i niełatwym w odbiorze, zajmować się nie

będę, albowiem uznać go należy za swoiste

laboratorium, w którym poddawane były

dopiero wszelakim próbom autorskie

koncepcje, w pełni obrosłe ciałem w tekstach

powstających w drugiej połowic lat dzie-

więćdziesiątych XX wieku.

Powieść Pasynki wos 'moj zapowiedi

powinna zainteresować polskiego czytelnika

nic tylko ze względu na frapujący pomysł i

zgrabne jego wyłożenie, lecz także dlatego, że

jej akcja toczy się po części w

siedemnastowiecznej Polsce, na Podhalu. To

tu, dokładnie w Szaflarach, osiadł tajemniczy

baca Samuel, Turkiem zwany. Co pewien czas

znikał na kilka miesięcy, a gdy wracał, przy-

woził ze sobą dziecko, które wychowywał jak

swoje. Dzieci dobierane były pod kątem

pewnej szczególnej umiejętności: wszystkie

miały zadatki na empatów, będących w stanie

odczytywać ludzkie uczucia. Samuel, sam

doświadczony empata, wzmacniał te

zdolności poprzez specjalne szkolenie, ucząc

jednocześnie odpowiednio nimi kierować. Jego

podopieczni stawali się znakomitymi

złodziejami, złodziejami jednak szczególnymi:

interesowało ich tylko to, co działo się w

ludzkich umysłach. Potrafili usuwać z umys-

łów złe myśli, potrafili też ukierunkowywać je

na odpowiednie, wybrane przez siebie tory.

Marta, jedna z takich wychowanek, trafia do

Wiednia, na dwór pewnej baronowej. Tam

związuje się ze złodziejem, Joshem, który, gdy

jego ukochana zapada na śmiertelną chorobę,

zaprzedaje swą duszę diabłu w zamian za jej

życie, i to ze skutkiem niemalże

natychmiastowym. Josh popełnia samobój-

stwo; gdy Marta dociera pod pospiesznie

skleconą szubienicę, jest już za późno, by

ratować ciało. Wciąż jednak w umierającym

ciele tli się duch, zrozpaczona kobieta

wykorzystuje zatem swoje umiejętności do

tego, by „przerzucić" owego ducha do innego,

wciąż funkcjonującego ciała. Niestety, w

pobliżu kręci się tylko zapyziały, bezdomny

kundel. Nie ma czasu na ból - trzeba uciekać,

bo właściciel duszy Josha nic zamierza z niej

zrezygnować...

Miessija ocziszczajet disk to moja ulubiona

samodzielna powieść Oldiego. Jej akcja toczy

się po części w średniowiecznych Chinach, po

części zaś... w piekle. Na świecie zaczynają

dziać się dziwne rzeczy: oto w spokojnych,

łagodnych, dobrych ludzi wstępuje nagle jakieś

licho, sprawiając, że zachowują się w sposób

co najmniej dziwny. Chorobę tę nazwano

Szaleństwem Buddy, albowiem ogarnięci nią

sprawiają wrażenie, jakby walkę o ich ciała

toczyło jednocześnie kilka lub kilkanaście

umysłów. Ot, taka schizofrenia do potęgi. Nim

śmierć przerwie cierpienia chorego staje się on

poważnym zagrożeniem dla swego otoczenia,

popełniając czyny, których nikt by się po nim

nie spodziewał, niejednokrotnie przemieniając

się w trudną do powstrzymania maszynę do

zabijania. Po śmierci na rękach biedaka poja-

wiają się piętna w kształcie smoka i tygrysa;

tropy zatem zdają się prowadzić do

starożytnego klasztoru Szaolin.

kino

Żółte papiery

Obiecaliśmy niedawno, że w tym numerze pojawi się większa informacja na temat

Żółtej Serii. Po enigmatycznej reklamie zamieszczonej na ostatniej stronie numeru

piętnastego rozdzwoniły się telefony redakcyjne, zapełniła się też skrzynka redakcyjnej

poczty elektronicznej. Zgodnie z oczekiwaniami, prócz ciekawych wszystkiego

czytelników, także wielu autorów zgłosiło akces do naszego najnowszego projektu,

którego kulisy pokrótce za chwilę przedstawimy.

Czymże jest legendarna Żółta Serial

Miesięcznik „Science Fiction" znalazł swoje miejsce na rynku, co więcej - rozwija się

i to bardzo dynamicznie, co na stale kurczącym się rynku wydawniczym jest sporym

osiągnięciem. Przybyło nam 16 stron, bez podnoszenia ceny. Dodaliśmy do pisma

dział publicystyczny, w którym możecie znaleźć felietony takich asów jak R. A.

Ziemkiewicz - ubiegłoroczny laureat nagrody Kisiela, bezkonkurencyjny Jacek Dukaj i

wyrastający na gwiazdę nowego tysiąclecia Andrzej Ziemiański. Stworzyliśmy

specjalistyczną księgarnię wysyłkową KKF, z której usług skorzystało w ciągu kilku

miesięcy ponad czterysta osób. Kolejnym krokiem naszego wydawnictwa będzie

otwarcie serii książkowej. Żółta Seria będzie prezentowała powieści i nowele z gatunku

szeroko rozumianej fantastyki: znajdziecie w niej tak Fantasy, jak i klasyczną SF. Nie

zabraknie też Horroru.

Przez ostatnie dwa lata trafiło do naszej redakcji ponad 2000 tekstów, wybraliśmy z

nich już prawie 300, z czego wiele naprawdę długich, których prezentacja na łamach

pisma musiałaby niechybnie prowadzić do dzielenia ich na kawałki, czego

wystrzegamy się jak przysłowiowego ognia. Dlatego, postanowiliśmy stworzyć serię

książkową, w której znajdziecie najlepsze powieści i nowele polskich autorów

młodego pokolenia. Tych właśnie, którzy teraz szturmują pozycje zajmowane przez

dawnych mistrzów.

Nie będziemy, przynajmniej na razie, wydawać zbiorów opowiadań - krótka forma

ma swoje miejsce w „Science Fiction". W chwili obecnej zakwalifikowaliśmy do druku

14 tekstów dłuższych (powyżej 300 tys. znaków) i ponad 20 krótszych, które mają tego

pecha, że są zbyt cienkie jak na osobna książkę, a jednocześnie zbyt grube na

publikację na łamach „Science Fiction" - te ostatnie trafią na rynek w ciekawej formie

łączącej w jednym tomie dwa, trzy tematycznie bądź gatunkowo podobne utwory.

Kilka z posiadanych przez nas powieści to absolutne, ale i zaskakujące debiuty, kilka

to powieści autorów znanych z łamów „Science Fiction", kilka wyszło spod piór

najlepszych pisarzy starej gwardii. Wszystkie mają jednak wspólny mianownik.

Każda z nich bezwzględnie warta jest przeczytania.

Ponieważ jest w tym projekcie odrobina szaleństwa - ale czyż powstaniu „Science

Fiction" nie towarzyszyła taka sama aura - poszliśmy o krok dalej niż inne

wydawnictwa. Znając dokładnie wcześniejsze dokonania wielu autorów,

zaproponowaliśmy im rozszerzenie utworów już napisanych, tych które zdobyły

największe uznanie wśród naszych czytelników, bądź takie, które w oczach

recenzentów aż. prosiły się o kontynuację. I mamy już pierwsze konspekty, pierwsze

ustalenia. A gotowe powieści będą trafiały na rynek tak szybko jak to tylko będzie

możliwe - nie za szybko, nie zapomnimy o porządnej redakcji i składzie, by produkt

jaki dostaniecie do rąk własnych miał markę.

Już tej jesieni, najprawdopodobniej pod koniec października, będziecie mieli okazję

kupić pierwszą książkę z Żółtej Serii. Jaki to będzie tytuł, teraz nie powiem, bowiem

pracujemy nad trzema książkami równocześnie. Zdradzając parę sekretów podrzucę

tylko kilka nazwisk: Ziemiański, Świdziniewski, Szmidt, Koronowicz, Szyda, Kosik,

Guzek, to ci bardziej znani czytelnikom naszego pisma. 1 to by było na tyle, tytułem

pierwszej informacji. Więcej dowiecie się za miesiąc.

DREAMCATCHER

SIGNS

FUTURAMA

Nowości filmowe z kraju i ze świata

literatura

Aleksander Mazin

BUG

Michał Rykowski

COŚ ZA NIC

Rafał Kosik

CZARNE SŁOŃCE

Wojciech Szyda

WIEŻE GŁUPCÓW

Tomasz Bochiński

PARSZYWA OKOLICZNOŚĆ

Wojciech Jerzy Grygorowicz

GDZIE ASFALT JEST RÓWNY I GŁADKI

Henryk Tur

ZMIERZCH

Andrzej „Soulless” Kozakowski

DROGA PRZEZ LAS

felietony

Jacek Dukaj

KONIEC WYŚCIGU SZCZURÓW?

Grażyna Pawełczak

Tomasz Pacyński

MŁOT NA KREATORÓW

W tym numerze przedstawiamy nieco dłuższy import. Bug Mazina to rosyjski

cyberpunk. Warto przekonać się jak nasi wschodni sąsiedzi widzą przyszłość sieci,

elektroniki i rozrywek z nich płynących.

Dział polski to sześć długich tekstów i jeden short.

Rafał Kosik gości u nas po raz drugi i zapewne nie ostatni. Tym razem mamy

bardzo aktualny temat. Do Ziemi zbliża się asteroida zwana Czarnym Słońcem. Jej

upadek spowoduje globalny kataklizm. Jedyną szansą uniknięcia katastrofy jest

wystrzelenie rakiet z głowicami nuklearnymi, ale...

Henryk Tur również miał okazję pokazać się ze swojej najlepszej strony na łamach

naszego pisma. Jest miłośnikiem Warhammera i dark fantasy, ale tym razem zabrał

się za temat nieco bardziej uniwersalny. Zmierzch zastaje bohaterów na Dworcu

Centralnym, skąd wyruszą w niesamowitą podróż nocnym pociągiem relacji Szczecin-

Przemyśl w samo serce...

Tomasz Bochiński wielokrotnie publikował w „Fenixie" i w NF. W dorobku ma kilka

bardzo ciekawych opowiadań. Także Parszywa okoliczność, choć jak sam autor mówi,

jest czymś nowym w jego twórczości, ma szansę na znalezienie się wśród

najlepszych. Oto opowieść o mistrzu sztuki cmentarnej, niezrównanym grabarzu, który

otrzymuje zadanie godne najlepszego. Musi przygotować ceremonię pogrzebową dla

dziedzica wielkiego rodu. Tu także spodziewajcie się nie tylko niesamowitego klimatu,

ale i zaskakujących zwrotów akcji.

Coś za nic Michała Rykowskiego to mroczne opowiadanie fantasy, jedno z

najstarszych, jakie zdarzyło nam się do tej pory opublikować. Fakt, że powstało niemal

11 lat temu nie znaczy, że jest słabe. Wręcz przeciwnie. Żal, po prostu żal, że nie

trafiło do rąk wydawców wtedy, gdy wiedźmin młodym był...

Wojciech Szyda lubi poważniejsze tematy. Tym razem przedstawi światy, w których

Narrenturm, czyli Wieże Głupców nabiorą nieco innego znaczenia. Istnieje oto świat

poza światem, w którym w wieżach trwają najbardziej odrażające umysły. Trwają w

spokoju, do czasu gdy jednemu z nich udaje się zbiec... Pościg przez wiele

równoległych rzeczywistości zaprezentuje wizje zdarzeń, które były i będą...

Ostatni tekst był swego czasu publikowany na sieci, ale nie omijajcie go. Autor

opracował go na nowo i tak trafia w wasze ręce opowieść o miejscu Gdzie asfalt jest

równy i gładki Wojciecha Jerzego Grygorowicza w nieco dłuższej i znacznie lepszej

formie.

W shortach powraca niezrównany Andrzej „Soulless" Kozakowski. Niech was nie

zwiedzie ten nick, nie widziałem człowieka o większej duszy niż Andrzej. A najpełniej

widać to w tekstach, które pisze. Tym razem prezentujemy nietypowy dla niego

„króciak" o nieco mniej czarnym zabarwieniu.

Zapraszam do lektury.

Rafał A. Ziemkiewicz

MILION ŻUCZKÓW, MILION KULEK

komiks

Max Bogdanowski

OPOWIEŚĆI GAJOWEGO NIKITYCZA

inne

ROSYJSKA CZYTANKA

RECENZJE

Robert J. Szmidt

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: