Gomer.pdf

(33 KB) Pobierz
Gomer
Gomer
Tak wyjątkowym musiało wydawać się bezżeństwo Jeremiasza
jego współczesnym (Jr 16, 2nn), jak niezrozumiałym musiał być
brak żałoby Ezechiela po śmierci żony (Ez 24, 15nn), zaś miarę
znaku otrzymuje małżeństwo Ozeasza. "Jahwe rzekł do Ozeasza:
»Idź, pojmij za żonę nierządnicę i [miej] dzieci nierządu! Bo
opuszczając Jahwe, kraj oddaje się nierządowi«. Poszedł tedy i
pojął Gomer, córkę Diblajima" (Oz 1, 2n). Gomer, żonę Ozeasza,
wymienioną tylko ten jeden raz z imienia, określa się jako eszaet
zenunim, co ściśle biorąc nie oznacza ani nierządnicy, ani
cudzołożnicy, lecz kobietę nawiązującą relacje z mężczyznami
oparte na czystej żądzy.
Ozeasz bierze sobie zatem ogarniętą żądzą kobietę za żonę - z woli Jahwe.
Rodzą się dzieci o symbolicznych imionach, dwóch synów i jedna córka:
Jizreel, co znaczy “Bóg sieje”, Lo-Ruchama - “nie doznająca miłosierdzia”,
Lo-Ammi - “nie mój lud”. Następuje szereg zarzutów wobec żony i matki.
Ojciec namawia dzieci: “Oskarżajcie swą matkę, oskarżajcie - bo nie jest
już ona moją małżonką (ani ja nie jestem jej małżonkiem) - niech usunie
znamiona nierządu ze swej twarzy i oznaki cudzołóstwa spomiędzy swych
piersi!” (2, 4). Słowa te sugerują, że żona Ozeasza nie zaprzestała
współżyć z innymi mężczyznami, jak również, że on dał jej list rozwodowy.
Wskazuje też na to ciąg dalszy ich historii, w którym prorok otrzymuje
nakaz: “I rzekł do mnie Jahwe: »Idź znowu i miłuj niewiastę, która kocha
innego i cudzołoży...«” (3, 1). Ozeasz wykupuje ją za niską cenę, cenę
niewolnicy.
Choć jedna się z nią, nie jest to całkowity powrót: “I rzekłem do niej:
»Przez wiele dni pozostaniesz tu tylko ze mną; nie będziesz cudzołożyła,
nie będziesz należała do żadnego mężczyzny ani też ja [nie zbliżę się] do
ciebie«” (3, 3). Biorąc pod uwagę poprzednie groźby kierowane pod
adresem żony, byłoby to dla niej zbyt pospieszne pojednanie. “(...) obnażę
ją i wystawię [na widok], jaką była w dniu swego urodzenia; zamienię ją w
pustkowie, sprawię, że stanie się podobna ziemi jałowej, i pozwolę jej
ginąć z pragnienia! Nie ulituję się nad jej dziećmi, bo są dziećmi nierządu;
bo nierząd uprawiała ich matka, zniesławiła się ich rodzicielka” (2, 5n; por.
12nn).
Małżeństwo przedstawione przez Ozeasza to przykład małżeństwa
patriarchalnego, w którym kobieta i dzieci są całkowicie zależne od
mężczyzny, męża i ojca; co więcej - wydani na przemoc fizyczną i
upokorzenia z jego strony. Jest to przy tym obraz czarno-biały.
Poszczególnym płciom przydzielono jednoznaczne role: winnej i
łaskawego. Obraz naszkicowany wyłącznie z męskiej perspektywy,
wzmocnionej trudnym do rozróżnienia połączeniem “ja” proroka z “Ja”
Boga. Obraz ten staje się jeszcze bardziej problematyczny, gdy zostaje
odniesiony do relacji Jahwe - Jego ziemia, Jego lud. Cudzołóstwo staje się
wtedy symbolem oddawania kultu innym niż Jahwe bogom. W relacji
małżeńskiej mężczyzna jednak symbolizuje to, co Boskie, transcendentne,
zaś kobieta - to, co ludzkie, immanentne.
Księga Ozeasza jako pierwsza księga Biblii sięga po symbolikę oblubieńczą
dla przedstawienia relacji Boga i Jego ludu. Dramat małżeństwa Ozeasza
staje się symbolem błędów narodu wybranego, których naprawa możliwa
jest tylko z łaski Boga. Zastosowany obraz patriarchalnego małżeństwa
każe krytycznie pytać, czy nie wynika zeń także obraz Boga gotowego do
przemocy wobec tych, którzy są od Niego całkowicie zależni.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin