QFant-Specjalny3.pdf

WSTĘPNIAK

Każdy lubi sobie cza-

sami pomarzyć. Mnie

na przykład zdarzyło

się kiedyś oczami wy-

obraźni widzieć siebie

na najwyższym stopniu

podium odbierającego

nagrodę od ulubionego

pisarza. Znajomy obraz?

Czasami mówi się, że

określają nas wyłącznie

czyny i efekty naszych

działań. Jednak czy one

w ogóle miałyby miejsce,

gdybyśmy nie pragnęli?

Czym byłby cel bez po-

konanej drogi?

Oto przed Wami

piętnastu autorów, którzy przebyli niesamowitą podróż, by

znaleźć się w tym wydaniu Qfantu. Jedni szczęśliwi i dum-

ni z osiągniętego wyniku, drudzy rozgoryczeni, bo do suk-

cesu zabrakło naprawdę niewiele. Piętnaście wspaniałych

prac, które miały być kluczem do marzeń. Teksty z dwóch

prestiżowych konkursów organizowanych m.in. przez ma-

gazyn Qfant i portal literacki WeryikatoriuM. Czy trzeba

coś więcej mówić?

Tegorocznym uczestnikom szczególnie polecam lek-

turę numeru specjalnego. Wielu z tych autorów stanie

Wam na drodze do etapu drugiego HW2012. Zwróćcie

uwagę na zwycięskie opowiadanie Tomasza Przewoźnika

(przy okazji zapraszam na stronę www.hikikomori.eu,

gdzie można znaleźć informacje nt. powieści Tomka) oraz

na tekst Łukasza Szawczaka (I miejsce w ostatnich Otulo-

nych Natchnieniem).

Przyjmowanie prac do HW2012 skończyło się wraz

z nadejściem sierpnia. Pozostaje mi trzymać za wszystkich

kciuki i również czekać na wiadomość, kogo w tym roku

najcieplej otuliła wyobraźnia. A tymczasem: miłej lektury!

Redakcja QFaNT

ZaRZĄd

Redaktor naczelny: Jarosław Makowiecki / rednacz@qfant.pl /

Z-ca redaktora naczelnego: Ewelina Kozik

/ ewelinakozik@qfant.pl /

Z-ca redaktora naczelnego: Jacek Skowroński

/ jacek.skowronski7@gmail.com /

Sekretarz redakcji: Anna Celska-Palutkiewicz

/ anna.celska@gmail.com /

Mail: redakcja@qfant.pl

Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych, zastrzega

sobie prawo do redagowania nadsyłanych tekstów i nie od-

powiada za treść reklam.

Redaktorzy prozy: Kornel Grunwald, Magdalena

Kałużyńska, Ewelina Kozik, Jarosław Makowiecki, Jacek

Skowroński, Beata Tomaszewska

dZIaŁ RedakcjI jĘZYkOWej

Anna Perzyńska / aperzynska.lan@gmail.com /

dZIaŁ GRaFIcZNY

Magdalena Mińko / minkomaga@gmail.com /

dZIaŁ PUBLIcYSTYcZNY

Łukasz Szatkowski / lukaszszatkowski@qfant.pl /

Redakcja PORTaLU QFaNT.PL

Marta Konopko / martakonopko@qfant.pl /

dTP: Agata Sienkiewicz

Projekt okładki: Konstanty Wolny & Agata Sienkiewicz

Ilustracja na okładce: Konstanty Wolny

Ilustracje: Tomasz Bełzowski, Kornel Kwieciński, Magdalena

Mińko, Marta Sawicka, Krzysztof Trzaska, Konstanty Wolny

Opracowanie językowe: Agnieszka Łobik-Przejsz, Tomasz

Janowski, Paulina Koźbiał, Iga Pączek, Bożena Pierga,

Katarzyna Tatomir, Ewa Wojdyńska, Aleksandra Żurek

Jarosław Makowiecki

Wstępniak

SPIS TREŚCI

HORYZONTY WYOBRAŹNI

Piotr Krajewski Strzyga

Jacek Wróbel Dialektyka noża

Tomasz Przewoźnik Mam obsesję na punkcie Pana X

Karolina Kaczkowska Bracia Xiao

Patryk Młynek Obcy w Breslau

Grzegorz Patroń Nieważne jaki masz kolor oczu

Kamila Jurkiewicz Boski wiatr

Maciej Żytowiecki Niespełniona obietnica

Leszek Siemiński Herbatka

Katarzyna Żak - Gdzie diabeł mówi dobranoc

OTULENI NATCHNIENIEM

MIEJSCE PIERWSZE

Łukasz Sawczak W służbie króla szczurów

102

MIEJSCE DRUGIE

Mateusz Motyka Ten świat – wprowadzenie dla

opornych

110

MIEJSCE TRZECIE

Karolina Cisowska Nie poczują jak umierają

119

WYRÓŻNIENIE

Dominika Olszówka Szachownica Pinokia

128

WYRÓŻNIENIE

Kamila Jurkiewicz Mozaika

132

SPIS TREŚCI

HORYZONTY WYOBRAŹNI

Piotr Krajewski

Strzyga

ilustracja Kornel Kwieciński

Prolog

Mężczyzna zamierzał złamać Kobiecie serce. Oboje od

początku wiedzieli, na ile mogą liczyć w tym związku i gdzie

znajdują się granice tej miłości. Nie powinien mieć wyrzu-

tów sumienia, a jednak sumienie paliło żywym ogniem. Czy

nadal ją kochał? Czy kochał ją kiedykolwiek? Kiedyś pałał

uczuciem godnym zakochanego po raz pierwszy pryszcza-

tego uczniaka. Wizje namiętnego seksu zastępowały mu sen,

a smak jej pełnych ust zastępował wszelkie pożywienie. To

piękne i naiwne uczucie przypominało pochłaniającą wszys-

tko eksplozję. Eksplozja wypala także tlen, przez co ogień

prędko gaśnie. Mężczyzna miał żonę, do której nigdy nie

pałał taką namiętnością, ale która istniała w prawdziwym

świecie, a nie w harlequinowskim opowiadaniu. A teraz żona

była w ciąży, co było zawsze jego wielkim marzeniem, i ani

myślał być „weekendowym ojcem”. Zresztą już od jakiegoś

czasu podświadomie szukał pretekstu, by zakończyć romans

i, o dziwo, z pomocą przyszła mu zdradzana małżonka.

Przygotował sobie dokładnie to, co powie: o tym jak

ważna jest dla niego Kobieta, o tym, że spędził przy niej

najpiękniejsze chwile swego życia, ale teraz każde musi

ruszyć w swoją stronę… Najgorsze, że nie miał pojęcia, jak

Kobieta zareaguje. Wiedział, że ma męża, ale ostatnio parę

razy wspomniała o rozwodzie. Czy z jego powodu? Nigdy

nie odważył się zapytać.

Otworzyła drzwi pokoju hotelowego owinięta tyl-

ko w niewielki ręcznik. Na nagiej skórze perliły się kropel-

ki wody. Uśmiechnęła się zalotnie. Gdy wszedł do poko-

ju, przylgnęła do niego rozgrzanym ciałem i pocałowała,

ręcznik zsunął się na podłogę. Jeśli dotychczas miał nadzieję,

że rozstaną się bez gniewu, to teraz pozbył się złudzeń.

Odsunął ją od siebie, nie pozwolił nic powiedzieć. Musi

to zrobić prędko, bo inaczej nie zbierze się już dzisiaj na

odwagę. Wygłosił zapisaną w głowie przemowę, nie spojrzaw-

szy jej w oczy ani razu.

Na to, co nastąpiło potem, nie potraiłby przygotować

się w żaden sposób. Nie było gorzkich słów, łez czy nawet

krzyków. W Kobietę wstąpiła bestia. Rzuciła się na niego,

wyciągnęła ręce, próbując wydrapać mu oczy. Mężczyzna

był tak zaskoczony, że nawet nie zareagował. Oprzytomniał

dopiero po chwili, gdy z rozoranego policzka płynęła już

strużka lepkiej krwi. Złapał ją za nadgarstki, jednak Ko-

bieta wydawała się posiadać nadludzką siłę. Pchnął ją na

łóżko, czym zyskał sobie jedynie parę sekund. To nie była

złość czy jednorazowy wybuch gniewu. To była pierwot-

na niepohamowana furia. Kobieta odzyskała równowagę

i ponowiła atak. Tym razem rzuciła się do jego krocza,

chcąc wykastrować go gołymi rękoma. Złapał ją za włosy

i pchnął jeszcze raz, wkładając w to całą siłę. Poleciała do

tyłu, uderzyła głową o róg drewnianej skrzyni łóżka, jęknęła

i znieruchomiała. Do głuchego odgłosu uderzenia wkradła

się fałszywa nuta mlaśnięcia.

– O kurwa, o kurwa, o kurwa – powtarzając tę mantrę,

podszedł do niej ostrożnie. Przystawił pokryty zaciekami

krwi policzek do jej ust. Poczuł na skórze oddech. Dobrze,

bicie jego serca przestało przypominać wojskowe werble.

Tylko co teraz? A jeśli ma uszkodzony mózg? Zadzwonić na

pogotowie? Kurwa mać, czemu ja? Przykrył (ciało) leżącą na

podłodze Kobietę kocem ściągniętym z łóżka i wycofał się

do drzwi. Musi się napić, do cholery, należy mu się za to,

przez co dziś przeszedł. A jeśli Kobieta pójdzie na policję,

oskarży go o napaść i pobicie? Chyba nie… w końcu ona

też miała sporo do stracenia. Za jakiś czas, kiedy oboje się

uspokoją, może do niej zadzwoni, może wtedy porozmawiają

jak ludzie… chyba jednak nie.

Zamknął cicho za sobą drzwi.

Z początku niewielka plamka krwi na dywanie rozrosła

się do czerwonoczarnej aureoli wokół kobiecej głowy. Z nosa

powoli sączył się jasny, przejrzysty płyn. Bijące powoli serce

teraz pracowało jak szalone. Powieki trzepotały zawzięcie,

ukazując na ułamki sekund gałki oczne pozbawione tęczówek.

Nagle wszystko ustało. Płuca zatrzymały się w swym

ostatnim oddechu, serce skurczyło ostatni raz.

Gdzieś w samym środku martwej istoty obudziło się dru-

gie, prawdziwie czarne serce. Dotąd było uśpione, w ciągu

całego życia Kobiety zabiło może parę razy. Czekało na swoją

kolej. Zaczęło oplatać nitkami czarnej plechy pierwotny or-

gan. Postrzępione czarne płuca, przypominające skrzydła

chorego ptaka, wchłonęły różową tkankę pęcherzyków

płucnych. Pragnęły oddychać, lecz nie powietrza było im

trzeba. Sine wargi rozchyliły się, a za rzędem ludzkich

zębów pojawiło się, podobne do rzędu ustawionych na

sztorc szpil, uzębienie. Na koniec podniosły się powieki,

a Kobieta spojrzała w sufit oczami sowy.

Wojtek wygrałby w każdym konkursie na przeciętność.

Nudny wygląd, nudna praca, „Nie mam zdania” jako

odpowiedź na co któreś tam pytanie. „Znam twoje czyny,

że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo

gorący! A tak, skoro jesteś letni, ani gorący, ani zimny, chcę

cię wyrzucić z mych ust” 1 – krzyczałby zapewne na Wojtka

święty Jan w nabożnej ekstazie, gdyż słowa te pasowały do

niego idealnie. Całe szczęście, że ci dwaj nigdy się nie spotkali.

Iwona nie miała dziś dyżuru, więc to ona odebrała Martę z prze-

dszkola. Zapewne zdążyła zrobić jakiś obiad. Może nie była kucharką

z powołania, ale wszystko, co robiła, było całkiem zjadliwe.

1 Apokalipsa 3, 15-16.

Strzyga

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: