Rodzina zastępcza (prawo)

Z Wikipedii

Rodzina zastępcza - prawna forma opieki nad małoletnim dzieckiem, którego biologiczni rodzice są nieznani albo pozbawieni władzy rodzicielskiej lub którym ograniczono władzę rodzicielską. Nie można ustanowić rodziny zastępczej dla dziecka, którego przynajmniej jeden z rodziców ma pełnię władzy rodzicielskiej.

Zgodnie z polskim prawem rodziną zastępczą może zostać małżeństwo lub osoba samotna. Muszą przy tym spełniać następujące warunki:

1. polskie obywatelstwo
2. niekaralność
3. unormowane warunki mieszkaniowe
4. stałe źródło dochodu (przynajmniej jednego opiekuna)
5. stan zdrowia umożliwiający sprawowanie opieki nad dzieckiem w rodzinie zastępczej
6. odbycie szkolenia dla rodzin zastępczych.

Szkolenia prowadzą ośrodki adopcyjno-opiekuńcze. Na pokrycie podstawowych wydatków związanych ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem, rodzice zastępczy otrzymują częściowy zwrot poniesionych kosztów. Jego wysokość zależy od wieku dziecka i jego stanu zdrowia.

Wyróżnia się następujący podział rodzin zastępczych:

1. z uwagi na spokrewnienie opiekunów i dzieci

rodzinę zastępczą spokrewnioną

rodzinę zastępczą niespokrewnioną

2. z uwagi na ilość przyjętych dzieci:

rodzinę zastępczą zawodową (opieka nad co najmniej trójką dzieci)

rodzinę zastępczą niezawodową (opieka nad jednym lub dwójką dzieci).

Powyższe mogą się nawzajem łączyć np. w rodzinę zastępczą spokrewnioną zawodową (oznacza to, że rodzinie została sądownie przyznana opieka nad co najmniej trójką dzieci, które są spokrewnione z jednym z opiekunów). W przypadku opieki nad dziećmi niepełnosprawnymi (tzw. specjalistyczna rodzina zastępcza) lub opieki doraźnej (rodzinne pogotowie opiekuńcze), rodzina zastępcza zawodowa zajmuje się mniejszą ilością dzieci (maksimum troje)