„Kłopoty Burka z podwórka”
Siadł Burek pod murem i myśli:
- Oto przyszła zima, a ja budki nie mam.
Nic nie warta budka stara,
bo tu dziurka, a tam szpara.
Źle się będę w lutym miał,
hau, hau, hau, hau, hau, hau!
i szczeknę na gospodarza.
I łaps Burek gospodarza za nogawicę.
- Gospodarzu, przyszła zima,
a wasz Burek budki nie ma.
Nic nie warta budka Burka,
bo tu szparka, a tam dziurka.
Jakże będę wam, hau, hau,
w mrozy domu pilnował?
A nie róbże hałasu, nie mam teraz czasu.
Siadł Burek pod murem i znów myśli:
Chyba za spódnicę gospodynię schwycę.
I łaps Burek gospodynię za czerwony rąb spódnicy.
- Gospodyni, przyszła zima,
Stara budka nic nie warta, o tu dziurka, a tam szparka.
domku teraz pilnował?
- A nie róbże hałasu,nie mam teraz czasu -
odrzekła gospodyni i pobiegła do kuchni,
gdzie w nowym saganku gotowała się marchew
z kwiatkiem majeranku.
A Burek siadł pod murem i myśli:
- chyba będę musiał szczeknąć na Franusia.
Niech zadba o psisko, gdy już luty blisko.
Idzie Franuś ze szkoły, a Burek łaps go za guzik :
- Mój Franulku, przyszła zima,
a twój Burek budki nie ma.
Gospodarze wciąż zajęci,
miejże mnie choć ty w pamięci.
Rozczulił się Franuś nad pieskiem i woła:
- Mój piesuniu, mój malutki,
nie zostawię cię bez budki!
I zrobił Franuś Burkowi nową budkę,
I mchem ją zaopatrzył i słomą.
Siedzi w niej teraz Burek i szczeka,
Aż go słychać z daleka:
- Ham, ham, ham,
nową budkę mam!
1
Elavon