Gdy mówimy Jezus - Pino Pellegrino.pdf - Życie duchowe - siera12

Pino Pellegrino

Gdy mówimy Jezus

Spis treści

Nie był zjaw ą

JEGO WYGLĄD

Jego oczy

Oczy życzliwe

Oczy zachwycone

Oczy inteligentne

Oczy nienasycone

Oczy bystre

Oczy czyste

Oczy współczuj ą ce

Oczy drogocenne

Jego serce

Istota życia

Jego specjalność

Rewolucja

Jezus tworzy now ą mentalno ść

Jego ręce

R ę ce otwarte

Ręce wywołujące zgorszenie

Ręce spracowane

Ręce szczodre

Ręce przebite

Jego usta

Usta do jedzenia

Usta do mówienia

Mówił otwarcie

Mówił wiarygodnie

Mówił konkretnie

Mówił żarliwie

Mówił z hojnością

Usta modlące się

Jego umysł

Nie tyka ć człowieka!

Dawaj siebie

Ż y ć tak jak Bóg

Wszyscy s ą bra ć mi

Jezus pracował głow ą

Jego nogi

Wielki wędrowiec

Styl wędrowania

Trzeba nauczy ć si ę chodzi ć

Jezus... Jego dane osobowe

JEGO CHARAKTER

Wrażliwy

Pogodny

Przeciwny wszelkim d ą som

Wolny

Jego dwana ś cie wspaniałych wolno ś ci

Jezus wolny w my ś leniu

Stanowczy

Charakter zdecydowany

Ogień

Jednolity

Prostolinijny

Niemo ż liwe?

Optymista

Najwa ż niejszy aspekt jego charakteru

Niezłomny

Ani mało, ani dużo: wszystko!

Skupiony

Najpierw „serce", potem to, co zewnętrzne

Kochany

Uosobienie harmonii

Jezus... Jego dane osobowe

JEGO TAJEMNICA

Wyzwanie

Pięć poszlak wyjaśniających Jego Tajemnicę

Słowa szale ń ca czy słowa Boga?

Ryzyko jest pi ę kne

Druga poszlaka. Niezwykłe czyny

Trzecia poszlaka. Życie doskonałe

Czwarta poszlaka. Ekspert w dziedzinie znajomości Boga

• Bóg Jezusa

Piąta poszlaka. „Powstał martwych!" (Mk 16,6)

Dowód najbardziej przekonujący

Bóg niesłychany

Nadzwyczajny Bóg Jezusa

Fotografia Boga w sze ś ciu uj ę ciach

• Zobaczył go

• Wzruszył si ę

• Wybiegł naprzeciw niego

• Rzucił mu się na szyję

• Ucałował go

• Rzekł do swoich sług

Proszę...

Jezus żyje czy umarł? Wypracowanie Filipa

Jezus...Jego dane osobowe

Silny sercem dobrze ukształtowanym

Altruista

Charakter słoneczny: słońce obdarza, księżyc zabiera

Nie był zjawą

Jezus nie był zjawą czy meteorytem, to jest fragmentem jakiejś gwiazdy, który spadł z nieba.

Nie wyglądał jak człowiek, ale był nim - z krwi i kości. Mieszkał w domu z cegieł wytwo-

rzonych z błota wymieszanego ze słomą. Spał na ziemi albo na macie, którą wieczorem

rozkładało się na podłodze, a rano zwijało.

Jezus jadł potrawy, którymi wówczas odżywiali się biedacy: jajka, mleko, masło, twaróg,

oliwki, cebule, cukinię, bób; zawsze z gorzkimi ziołami. Pił naszą wodę, spoglądał na ten sam

księżyc, który i my widzimy... Przemierzał nasze drogi, odczuwał głód (Mt 4,2), pragnienie (J

4,7), zmęczenie (Mk 4,37); wiedział, jak buduje się dom (Mt 7,21-27), jak kobieta robi chleb

(Mt 13,23), jak dzieci bawią się na placach (Mt 11,16-18). Odczuwał strach (Łk 22,44), płakał

(Łk 19,41; J 11,35)...

Oto Jezus - człowiek z krwi i kości.

I taki Jezus nam się podoba.

Wprawdzie jest to obraz niekompletny (Jezus jest również Bogiem: nie wolno nam o tym

zapominać), ale w każdym razie jest to Jezus, który ma nam tysiące rzeczy do powiedzenia i

może nas nauczyć nieskończenie wiele.

Od Niego bowiem rozpoczął się właściwy sposób bycia człowiekiem. A konkretnie: sposób

właściwego posługiwania się ustami, oczyma, rozumem, sercem, wszystkimi członkami. On

jest wzorem, który powinniśmy naśladować!

Gdyby Jezus się nie narodził, brakowałoby nam odpowiedniego wzoru, byśmy mogli żyć

naprawdę jak ludzie. Twierdził tak również wielki pisarz rosyjski, Fiodor Dostojewski: „Na

ziemi błąkamy się trochę po omacku i gdybyśmy nie mieli przed oczyma drogocennego

wizerunku Chrystusa, pobłądzilibyśmy i zagubili się całkowicie".

To w stu procentach prawda!

Oto przyczyna powstania tej książki.

Czytaj ją spokojnie, czytaj ją z miłością, czytaj z radością. Jezus nie jest bajeczką dla dzieci.

On kształtuje mocarzy. Jezus nie jest bibelotem: jest przyjacielem nieporównywalnym z

nikim, nadzwyczajnym, który wprowadza ci do płuc tchnienie nieba.

Nie! Nie przesadzamy ani trochę.

Chcesz dowodu na to, że to, co powiedzieliśmy, jest najprawdziwszą prawdą? Przewróć

kartkę i zacznij czytać. Życzę ci niezapomnianych przeżyć.

Ksiądz

Pino

JEGO WYGLĄD

Jego oczy

Oczy życzliwe

Opowiada się, że pewnego dnia Jezus napotkał grupę mężczyzn, którzy przyglądali się

zdechłemu psu. „Co za ohyda!" - powiedział jeden. „Obrzydliwość!" - dodał inny. „Ale

smród!" - dorzucił trzeci.

Jezus posłuchał tych wypowiedzi i powiedział: „Spójrzcie, jakie piękne zęby!" Wszyscy w

biednym psie widzieli jedynie odrażające rzeczy. Życzliwe oczy Jezusa dostrzegły przynaj-

mniej jedną zaletę.

Odwrotnie do tego, co prawie zawsze robimy my. Posłuchajcie o takim zdarzeniu.

Pewnego razu profesor wchodzi do klasy, wyciąga z teczki ładny, biały arkusz papieru z

małą, czarną plamką pośrodku. Pyta uczniów: „Co widzicie?" Kilku odpowiada: „Plamę z

atramentu.

Wówczas profesor głośno stwierdza: „Tacy są ludzie: dostrzegają małą, czarną plamkę, a nie

widzą dużej, białej kartki". Wystarczy jakiś mały brak, by stracić z oczu doskonałą całość.

Odwrotnie do stylu Jezusa i Jego życzliwych oczu. Oczy życzliwe są nadzwyczaj

sympatyczne. Jeszcze jeden przykład.

Pewien człowiek zakochał się w słynnej śpiewaczce i tancerce niemieckiej, Henrietcie

Sontag. Wydawała mu

się przepiękna.

Pewnego dnia jakiś kolega powiedział do niego: „Czy nie zauważyłeś, że ta panienka ma

jedno oko mniejsze od drugiego?" „Nieprawda!"-odpowiedział zdecydowanie wielbiciel. -

„Ona ma jedno oko większe od drugiego!" Oczy życzliwe są nadzwyczaj sympatyczne, gdyż

zawsze coś dodają, a nigdy nie ujmują.

Wielki malarz Pablo Picasso powiedział kiedyś: „Niektórzy ludzie zmieniają żółty punkcik w

słońce, inni zmieniają słońce w żółty punkcik".

Pierwsi to ci, którzy mają oczy życzliwe; oczy drugich są nieprzyjazne.

Biedacy, widzą szklankę w połowie pustą, a nie do połowy wypełnioną. Nieszczęśnicy!

Zamiast poszukać świecy, narzekają na ciemności.

Oczy życzliwe szukają zawsze jasnego punktu, jaki istnieje we wszystkich bez wyjątku.

Jezus swym sposobem patrzenia przyznaje rację założycielowi skautów, Badenowi

Powellowi, który mawiał: „W każdym człowieku jest przynajmniej 5% dobra. Trzeba tylko je

dostrzec".

Oczy zachwycone

Oczy Jezusa umiały wyrazić zachwyt: „Och!"

Były oczyma poety, „łagodnego wędrownego poety", jak Go określiła reżyserka filmowa

Liliana Cavani. Zresztą skąd wzięły się 42 przypowieści zawarte w Ewangeliach, jeśli nie ze

spoglądania oczami zdumionymi, pełnymi zachwytu, podziwu? Przypowieści są małymi,

poetycznymi obrazkami.

Zachwycone oczy Jezusa!

Oto, dlaczego Jezus był zawsze młody.

Utalentowany pisarz z ubiegłego wieku, Vittorio Rossi mawiał: „Chyba teraz ludzie rodzą się

starzy". Dlaczego starzy?

„ Dlatego - odpowiada pisarz - że już w dzieciństwie tracą zdolność do mówienia «och!»

ustami oraz sercem, które pragnie wyskoczyć z piersi niczym wróbelek z klatki".

Tracimy zdolność do zachwytu.

Ogromna strata!

Wszyscy znamy, przynajmniej z nazwiska, Alberta Einsteina, jednego z największych

uczonych w historii ludzkiej. Otóż Einstein był przekonany, że „człowiek, który nie jest

zdolny do odczuwania zachwytu i zdumienia, jest jakby martwy". Jezus był martwy jedynie w

chwili śmierci!

Przedtem był zawsze najbardziej żywy ze wszystkich; zachwycone oczy dostarczały Mu

ciągle nowych przeżyć wewnętrznych, rozszerzały krainę duszy, wywoływały poruszenie...

Rozumiemy już, że pozbawieni umiejętności zdumiewania się, żyjemy połowicznie.

Zrozumieliśmy, że oczy niezdolne do zdumiewania się są niczym perfumy bez zapachu; są jak

transparent w porównaniu z tęczą.

Szczęśliwy chłopak, któremu nie wystarcza być ekspertem komputerowym, ale jest również

zakochany w poezji.

Błogosławiony chłopak, który za swoje uznaje motto wielkiego pisarza niemieckiego,

Johanna W. Goethego: „Istnieję, aby się zdumiewać!"

Oczy inteligentne

Jezus przenikał wzrokiem zewnętrzną powłokę ciała i docierał do głębi (Mk 10,21): miał oczy

inteligentne. Słowo „inteligencja" oznacza bowiem „czytanie wewnątrz" (z łaciny: intus

legere).

Ten, kto ma oczy inteligentne, nie dzieli ludzi na ładnych i brzydkich, na sympatycznych i

antypatycznych, na bogatych i biednych; kto ma oczy inteligentne, widzi, że wszyscy są

równi, że wszyscy są „ludźmi". Koniec, kropka!

Jezus jest wielki również dlatego. Dla Niego nie liczy się wygląd, ale jakim się jest; nie to, co

zewnętrzne, ale to, co znajduje się wewnątrz. Gdyby wystarczył wygląd, zupa z pięknej róży

powinna być lepsza od zupy z brzydkiej kapusty! Występowanie przed publicznością to nie

wszystko: osioł może tysiąc razy pojawić się w telewizji, ale nie stanie się przez to koniem.

Wspaniałe lekcje patrzenia oczami Jezusa!

Cóż to odkrył Jezus swymi inteligentnymi oczyma? Odkrył nadzwyczajną prawdę: to, że

wszyscy jesteśmy braćmi! (Mt 23,8). Jesteśmy „braćmi": swym sposobem widzenia Jezus

zmienił świat. Powrócimy jeszcze do tego podstawowego zagadnienia

Oczy nienasycone

Miał oczy dziecka, zawsze uważne.

Oczy otwarte na cały świat.

Rozkoszował się wszystkim. Patrzył tak, jakby jutro miał utracić wzrok.

Obserwował drzewa, kwiaty, chleb, chmury, winnice, połatane ubrania, bukłak na wino,

miski, talerze, drożdże, ryby, dzieci bawiące się na placach, kury z kurczętami pod

skrzydłami... Patrzył, gdyż wiedział, że wszystko istnieje po to, by zostało zauważone.

„Patrzcie na nas, mówią gwiazdy, pomyślcie o nas, jesteśmy tu, byście nas oglądali".

Obserwował, gdyż wiedział, że patrzenie jest subtelnym sposobem miłowania. Przypomina

nam o tym z wielką delikatnością Primo Mazzolari: „Drzewka, krzaki, kwiaty muszą cierpieć,

gdy widzą, jak przechodzę obok nich pospiesznie, nie zauważając święta, jakie mi

przygotowują, radości, jaką mi ofiarowują. Odradzają się dla mnie, dla mnie ubierają się w

liście i kwiaty, rankiem rozsiewają dla mnie swe zapachy pomiędzy pocałunkiem rosy i słońca

- a ja przechodzę roztargniony i nie pozdrawiam ich nawet: bez ukłonu, bez uśmiechu... jakby

kwiaty z mojego ogrodu nie były książkami piękniejszymi od tych, które mam na stole".

Oczy bystre

Gdy mówimy Jezus - Pino Pellegrino.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: