Proces_grupowy_Poradnik_dla_trenerow_nauczycieli_i_wykladowcow_procgr.pdf

IDŹ DO:

PROCES GRUPOWY.

PORADNIK DLA TRENERÓW,

NAUCZYCIELI I WYKŁADOWCÓW

Spis treści

Przykładowy rozdział



Autor: Agnieszka Kozak

ISBN: 978-83-246-2434-8

Format: A5, stron: 176

KATALOG KSIĄŻEK:

Katalog online

Zamów drukowany

katalog



CENNIK I INFORMACJE:

Dynamika życia grupy

• Formowanie się grupy

• Burze i konflikty

• Normalizacja w zespole

• Wreszcie kreatywne działanie

Grupa — suma indywidualnoœci czy homogeniczny organizm?

Podstawy formowania się grup są różne — zdarza się bezrefleksyjny podział na zespoły

dobrane alfabetycznie, czasem członków skupiają wspólne zainteresowania lub

wytyczone cele zawodowe, a bywa też, że jest to udział w wyborach parlamentarnych.

Jednak bez względu na to, co było czynnikiem uruchamiającym tworzenie się grupy,

mechanizm został puszczony w ruch! A Twoim zadaniem jako moderatora jest

zadbanie o to, by gładko przeszedł przez kolejne etapy stapiania się pojedynczych

„ja” w œwietnie funkcjonujące „my”.

Jednostki tworzące grupę wnoszą do niej bagaż własnych osobowoœci — kompetencje,

cechy, przeżycia i emocje, a także indywidualne oczekiwania. Podejmując decyzję

o dołączeniu do powstającego zespołu, chcą współtworzyć nową rzeczywistoœć.

Zaczynają współpracować, komunikują się między sobą, uczestniczą we wspólnych

działaniach. Bycie w grupie pozwala na zdobywanie nowych doœwiadczeń,

uruchamianie nieznanych form aktywnoœci i kreatywnoœci. Każda społecznoœć,

niezależnie od przyœwiecającego jej celu i wieku jej członków, podlega podobnym

zjawiskom, które nazwano „procesem grupowym”. Głównym zadaniem prowadzącego

jest więc zadbanie o to, by ogromny potencjał tkwiący w grupie został optymalnie

wykorzystany, przynosząc wszystkim trwałe i satysfakcjonujące korzyœci.

• Główne fazy rozwoju grupy.

• Najważniejsze elementy, o których należy pamiętać na każdym etapie

budowania zespołu.

• Przykłady i propozycje ćwiczeń, zebrane podczas szkoleń, treningów

i wykładów tematycznych.

• Tworzenie klimatu zaufania i akceptacji.

• Wyrażanie szacunku, wzmacnianie pozytywne, dostosowanie tempa pracy

do możliwoœci grupy.

• Odpowiedzialnoœć prowadzącego grupę za własny rozwój.

Zamów informacje

o nowościach

Zamów cennik



CZYTELNIA:

Fragmenty książek

online



Do koszyka

Do przechowalni

Nowość

Promocja

Onepress.pl Helion SA

ul. Kościuszki 1c

44-100 Gliwice

tel. (32) 230 98 63

e-mail: onepress@onepress.pl

redakcja: redakcjawww@onepress.pl

informacje: o księgarni onepress.pl

Spis treści

Wstęp

Formowanie się grupy

Kto jest kim, czyli wejście w grupę

Decyzja jednostki o udziale w grupie

Główne zadania dla prowadzącego w fazie formowania się grupy

Burza w grupie

Opór, czyli lęk przed oceną w grupie

Sprzeciw w grupie

Konflikt — czy jest nieunikniony?

Zarządzanie grupą w fazie burzy

Główne zadania dla prowadzącego w fazie burzy

Normalizacja w grupie

Tożsamość jednostki a tożsamość grupowa

Myślenie grupowe

107

Efektywność słuchania — słuchać, aby usłyszeć

118

Asertywna komunikacja w grupie

125

Główne zadania dla prowadzącego w fazie normalizacji w grupie

132

Proces grupowy. Poradnik dla trenerów, nauczycieli i wykładowców

Kreatywne działanie

135

Bariery komunikacyjne — by je ominąć, należy je poznać

136

Twórczość w pracy grupy — kreowanie rzeczywistości

145

Sposoby rozwiązywania problemów w grupie

158

Główne zadanie dla prowadzącego w fazie działania

166

Zakończenie

167

Bibliografia

169

Burza w grupie

czestnicy grupy zapoznali się już w pierwszej fazie ze sobą,

przyjrzeli się innym, wstępnie zorientowali się w tym, czego

oczekuje od nich grupa oraz jakie są zasady jej funkcjonowania.

Następuje więc akceptacja udziału w grupie. Na jawnym poziomie

funkcjonowania dominują pozytywne emocje, na poziomie ukrytym

funkcjonuje lęk przed odrzuceniem w sytuacji dalszego ujawnia-

nia siebie. Pojawia się więc osobisty konflikt między ujawnianiem

siebie a głębszym zaangażowaniem w grupę. Ujawniają się także

mechanizmy obronne wyrażające się w formie oporu. Kolejnym

ważnym elementem jest ujawnianie własnych potrzeb, co prowa-

dzi nieuchronnie do konfliktów. Konieczne jest skonfrontowanie

się uczestników grupy z własnym oporem oraz poznanie jego

źródeł poprzez rozpoznawanie i nazywanie nieprzyjemnych emocji.

Kolejnym zadaniem uczestników grupy jest nauczenie się kon-

struktywnego konfrontowania w momencie powstania konfliktu

i rozwiązania go. Ten etap rozwoju grupy nazywany jest etapem

ścierania lub burzy (rysunek 2.1).

Proces grupowy. Poradnik dla trenerów, nauczycieli i wykładowców

Rysunek 2.1. Proces, efekt i relacje w II fazie powstawania grupy

Źródło: opracowanie własne na podstawie: Paszkowska-Rogacz, Tarkowska, 2004

W drugiej fazie rozwoju grupy pojawia się emocjonalny opór wo-

bec wymagań grupy, sprzeciw wobec niej, następuje ujawnianie

konfliktów celów oraz ścieranie się potrzeb. Rodzi to napięcie, które,

jeśli zostanie konstruktywnie rozładowane, zaowocuje relacjami

w postaci przynależności do grupy.

Opór, czyli lęk przed oceną w grupie

Obserwacja życia codziennego pokazuje, że ludzi można podzielić

na tych, którzy mają wysoką samoocenę i niską samoocenę. Wydaje

się, że tych drugich w polskim społeczeństwie jest jednak więcej.

Tożsamość społeczna, czyli poczucie tego, co jesteśmy warci,

lub inaczej, ile jesteśmy warci, ściśle związana jest z przynależnością

grupową (Brown, 2006). Każde wejście w grupę implikuje uzyskanie

informacji zwrotnych na swój temat od innych osób, co może bu-

dować samoocenę jednostki lub może być dla niej zagrażające.

Wejście w grupę wymaga przedefiniowania tego, kim człowiek

jest — poprzez to, jak jest odbierany przez innych, jak oni na nas

reagują. Najwięcej lęków i obaw jest związanych z ujawnieniem

tych cech i zachowań, które mogą być przez innych negatywnie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: