MROCZNY TANIEC
Przełożyli:
MAGDALENA NIEMCZUK
CEZARY FRAC
— Nie chciałabym mieć do czynienia z szaleńcami — powiedziała
Alicja.
— Nic na to nie mogę poradzić — odparł Kot. — Wszyscy tu
jesteśmy szaleni. Ja jestem szalony, ty jesteś szalona.
— Skąd pan wie, że jestem szalona? — zapytała Alicja.
— Musisz być. Inaczej nie przyszłabyś tutaj.
LEWIS CARROL
„Alicja w Krainie Czarów"
Polgara
1
Kobieta we mgle.
Zamknięta wśród ścian żółtego oparu. Szła jakby w przenośnym
więzieniu. Co kilkanaście kroków słup latarni wynurzał się niczym
wielkie, smukłe drzewo; sterczał występ w murze. Ponad jej głową,
mętne jak światło starej lampy, jaśniały podejrzliwe okna. Znała drogę
na pamięć.
Mgła pachniała przytłaczająco smutkiem i melancholią. Z każdej
strony mógł czyhać prześladowca.
Kobieta szła dalej. Wyglądała jak chuchro w ciemnym płaszczu. Jej
włosy były gęste, rozpuszczone, bardzo czarne, jak grube liście na
krzewach. Miała szczupłą, jasną twarz i przejrzyste oczy. Jedną dłonią
podtrzymywała kołnierz.
Skręciła w Lizard Street, minęła ogromny budynek z lwami i weszła
do księgarni.
— Spóźniłaś się, Rachaelo.
— Tak — przyznała ze spokojem.
— Dwadzieścia minut!
Przeszła obok pana Gerarda i weszła na zaplecze. W maleńkim
pokoju stał na kuchence czajnik i leżały stosy gazet. Regały pełne były
książek. Plastikowe okładki niektórych lśniły nowością, inne zaś
przypominały stare, umierające, postrzępione ćmy. Powiesiła płaszcz.
Miała na sobie czarną spódnicę, ciemną bluzę i solidne buty.W
sklepie nigdy nie było ciepło poza upalnym latem, kiedy dawało si...
yakre